Wel of niet telefoonnr vragen?
Mijn dochter van 14 heeft via Instagram een jongen van 17 leren kennen. Ze hebben veel contact en willen nu afspreken. Ze hebben ook gefacetimed.
Ik merk dat ik het wel wat spannend vind en ik heb daarom om het telefoonnr van zijn ouders gevraagd.
Nu roept dat flinke weerstand op bij mijn dochter en bij haar vriend. Op zich begrijp ik dat wel.
Wat zouden jullie doen? Vasthouden aan de vraag om het telefoonnummer of laten gaan?
Leg het uit en vraag dan het nummer van de jongen en zijn huisadres. Omdat je toch wil weten waar je dochter blijft en als er eens iet is dat je haar weet te vinden.
Ik snap niet zo goed waarom je dochter hier bezwaar tegen maakt? Of vind ze je in het algemeen te bezorgd reageren of heb je het mogelijk niet voor haar redelijk besproken?
Of spreken ze toch uitsluitend buiten af en is het te vroeg om alle gegevens van deze jongen te willen weten?
Bespreek het met je dochter en houd het redelijk en geef haar inspraak, lijkt mij.
Hangt er vanaf waar ze gaan afspreken. Als het bij hem thuis is, dan is adres noodzakelijk om te hebben want jij wilt weten waar ze is. Ik zou niet bij hem laten afspreken trouwens, ze gaan maar fijn stukje wandelen en ergens warme chocomel to go halen 
. Als het wel bij hem thuis zou zijn, dan zou ik denk ik niet direct telefoonummer van zijn ouders vragen. Maar als het vaker zou gebeuren, dan zou ik zeker eens luchtig willen bellen/whatsappen met zijn moeder bijv.
gr Angela
Kende ze de jongen nog helemaal niet of is het wel iemand uit het dorp bijvoorbeeld?
Misschien kun je uitleggen waarom je je zorgen maakt en samen kijken hoe ze met hem kan afspreken zodat het voor iedereen veilig voelt? Een telefoonnummer van ouders zou mij persoonlijk niet gerust stellen.
Ik zou als volwassen vrouw overigens ook niet zo met een man die ik via internet heb leren kennen meteen bij hem thuis afspreken. Altijd in het openbaar eerst en ik stelde ook altijd vriendinnen op de hoogte bijvoorbeeld. Mijn dochter van 14 zou ik hetzelfde meegeven.
Helemaal eens met Junio: leg uit wat de gevaren zijn. Als ik zelf een eerste date heb, is dat altijd op een plaats waar ik me vertrouwd voel en bekend ben, waar ook anderen zijn, een vriendin/iemand die kan ingrijpen weet waar ik ben en met wie (naam, adres, telefoonnummer, alles wat ik over hem weet) en belt mij op tegen heg einde van de date om te vragen hoe het gaat. Een eerste date duurt nooit langer dan een uur. Dat doe ik voor de veiligheid, en ik ben een volwassen vrouw met inschattingsvermogen, een cursus zelfverdediging achter de rug en aan de anticonceptie. Wees maar gewoon expliciet: je wilt niet dat ze ontvoerd wordt, verkracht wordt of zwanger thuiskomt. Wat kan zij zelf doen om de kans daarop zo klein mogelijk te maken?
Fijn hoor al die reacties! De vriend woont 60 km verderop, ik ken daar niemand en zij zelf ook niet en ik heb dus geen idee wie het is.
Ik heb mijn dochter inderdaad uitgelegd waarom ik het graag wil en het met haar gehad over de mogelijke gevaren. Dit is sowieso een onderwerp waar we het al wel eens vaker over gehad hebben. Op zich begrijpt ze dat ook wel, maar ze vindt het lastig om te vragen.
Ze heeft al wel om zijn huisadres gevraagd, maar kreeg toen ook al weerstand van zijn kant, omdat het dan al te serieus/ te groot zou zijn. Zijn ouders weten ook niet dat hij contact heeft met mijn dochter.
Ik denk er nu over om hem deze kant op te laten komen als ze willen afspreken (idee van mijn dochter hoor). Wellicht kunnen ze even wat te drinken hier halen en daarna lekker in de buurt rondzwerven.
Dat een telefoonnummer niet direct zekerheid geeft, klopt. Aan de andere kant, als ik van zijn ouders weet dat ze op de hoogte zijn van dit contact, heb ik in ieder geval bevestiging dat het zijn ouders zijn en heb ik een contactpunt waar ik op aan kan grijpen als er onverhoopt iets gebeurt. In principe kan hij een willekeurig adres opgeven en dan mag ik maar hopen dat dat klopt. Zelfde geldt voor en telefoonnummer, behalve als ik dat ook echt bel en dan mensen aan de telefoon krijg die bevestigen dat hij hun zoon is. Is nog niet waterdicht, besef ik ook wel...
Pff, lastig hoor puberdochters.
Als ze dit al lastig vindt om te vragen, vraag ik me serieus af of ze assertief genoeg is om nee te zeggen als hij aandringt op dingen die zij niet wil (aanraken, zoenen, seks). Het klinkt alsof ze er nog niet rijp genoeg voor is.
Zijn reden om zijn adres niet te willen geven zou perfect kunnen passen bij iemand die zich voordoet als iemand anders of iemand met duistere plannen.
Voor mij zou dit een dikke, vette Nee zijn. Sowieso zeker niet daarheen, veel te link. Misschien zou het bij mij thuis mogen, maar zelfs daar twijfel ik over. Geen ontmoeting zonder openheid.
inderdaad, als hij zo reageert is het een no-go. Bij jullie uitnodigen super goed idee en vooral omdat zij het zelf bedacht heeft!
gr Angela
Dat is ook een punt. De kinderen waar mijn kinderen mee omgingen en hun ouders hebben nooit bezwaar gemaakt tegen het uitwisselen van gegevens. Mijn kinderen waren het ook gewend dat, voor ze samen uitingen, er eerst een bezoek aan mij, bij mij op de bank, vooraf ging, op die leeftijd.
Aan de andere kant is het zo dat het niet zo'n erg duister figuur kan zijn want hij weet nu al dat ouder er bovenop zit en dan kun je makkelijk in de kijker lopen. Dus een echt duister figuur zou, in mijn beleving, afhaken.
Duidelijk. Als hij ter goede trouw zou zijn was er niks aan de hand. Nu zou ik het helemaal niet meer vertrouwen. Als jij gaat eisen om contact met zijn ouders dan regelt hij wel iemand die dat doet. Vertrouwen komt te voet en gaat te paard.
Hier had ik een paar jaar geleden een vergelijkbare situatie. Dochter van 14 had online een jongen leren kennen (ook niet in de buurt) en wilde daarmee afspreken. We hebben in een stad afgesproken bij hem in de buurt. Ik wilde hem even zien voordat ze samen de stad in gingen. Dat was akkoord. Dus kort kennisgemaakt. (Dat hij dat wilde gaf voor mij genoeg vertrouwen). En om de zoveel tijd even app-contact om te horen of het nog leuk was. Ze hebben een paar maanden verkering gehad en toen was het weer over.
Ze heeft al wel om zijn huisadres gevraagd, maar kreeg toen ook al weerstand van zijn kant, omdat het dan al te serieus/ te groot zou zijn. Zijn ouders weten ook niet dat hij contact heeft met mijn dochter.
Bij dit stukje gaan bij mij dus echt heel erg de alarmbellen af... No way dat mijn dochter dan nog die kant op gaat. Hij is van harte welkom om hier even langs te komen - dan kunnen we kijken of ze daarna samen een middag op stap kunnen gaan of zo. (of zie ik dat nu zo anders dan de rest?)
Bij mij gaat een alarmbel af als zo'n jongen wil afspreken maar niet zijn adres wilt geven.
Nou de situatie heeft zich vanzelf 'opgelost'. Mijn dochter heeft hem om zijn achternaam gevraagd....die wilde hij niet geven, met een smoesje. Toen ze aandrong heeft hij haar op alle mogelijke kanalen geblokkeerd.
Dochter is verdrietig, maar blij dat ze mijn advies hierin opgevolgd heeft.
Bedankt allemaal voor het meedenken en de adviezen. Het hielp me om het hoofd koel te houden.
Fijn dat je laat weten hoe het is afgelopen.
Begrijpelijk dat ze erg verdrietig is.
Poeh ik ben nu wel benieuwd wie die jongen is en of hij is wie hij zegt te zijn..
