Wel of niet samen eten.
Beste ouders,
Met 2 jongens van nu 16 (bijna17) en 19 (bijna 20) is er wel één en ander veranderd. De oudste woont op kamers. De jongste zit in 4 havo. Sinds de oudste op kamers is zijn we denk ik wat te makkelijk omgegaan met eten. Ten eerste eten we bijna nooit meer gezamenlijk. Dat is er langzaam ingeslopen, wat afslagen gemist ofzo. Vroeger aten we bijna altijd gezamenlijk aan tafel. Dat dit wat veranderd door werk, sport etc is logisch.
Nu staan we op het punt van verhuizen en de jongste heeft de mazzel dat hij een eigen tuinhuis krijgt als kamer met douche en toilet en een soort pantry met een klein ijskast je. (Dit was al zo gebouwd) Heel luxe natuurlijk voor een jongen van 16, maar ik gun het hem enorm, en voor ons is het ook prima om het andere deel lekker met z'n tweeën te hebben.(is niet heel groot).
Ik vraag nu jullie advies over dag samen eten. Ik zou dat terug willen draaien, of dat hij één of twee dagen alleen eet (hij vindt het heerlijk met z'n laptop aan). En wat ik nog meer kan doen om hem toch regelmatig te zien. Zijn er ouders met net zoiets? We hebben noverigens wel een lijst met regels over schoonhouden enzo van het huisje, daar gaan we streng op toezien.
Alvast dank.
Geluk
of ligt het aan jouw instelling, Allison? Ik denk het laatste. Een heel groot deel van de relatie die je hebt met je kinderen heb je zelf in de hand. Het is een dynamiek waarin jijzelf een zeer belangrijke factor bent.
Tijd voor velen hier om eens goed in de spiegel te kijken. Ik hoor hier zo vaak dat pubers nu eenmaal zo zijn. Daarmee leg je het totaal buiten jezelf en doe je alsof je nergens invloed op hebt, dat is natuurlijk niet zo.
Welke invloed/strijd wil ik hebben?
===Tijd voor velen hier om eens goed in de spiegel te kijken. Ik hoor hier zo vaak dat pubers nu eenmaal zo zijn. Daarmee leg je het totaal buiten jezelf en doe je alsof je nergens invloed op hebt, dat is natuurlijk niet zo====
Je hebt als puberouder niet overal invloed op, dat ga je nog wel merken over een jaar of 7.
Je leert je kinderen keurig eten met mes en vork maar eenmaal 14 gaan ze (onder invloed van vrienden) toch bek aanleggen en schuiven.
Pubertaal voor prakken en onderuit gezakt met alleen een vork of lepel het bord leegeten.
Dan kan ik daar iedere dag over strijden (verbaal) of ik kan denken: lruk dat ze nog gezamenlijk de maaltijd willen nuttigen en zoveel leuke verhalen vertellen tijdens het eten.
Van andere ouders hoor ik dan dat mijn puber zo netjes kan eten en zo goed meehelpt met opruimen. Dan last ik het helemaal varen, wijze les die ik hier geleerd heb: Pick your battles.
Dan strijd ik liever over de polsbeschermers tijden het longboarden dat vind ik dan een belangrijkere battles dan dat netjes eten. Die les beklijft al goed, want bij een ander doen ze het wel😜
Apart eten
De vraag van TS lijkt mij vooral van het kaliber hoe kan ik een oude gewoonte weer herstellen zodat ik meer vanzelfsprekend contact kan hebben met mijn puber.
Nou, ik geef het je te doen. Met pubers en jongvolwassenen maak je gezamenlijke afspraken wat beiden fortuinlijk vinden.
Je kunt natuurlijk gaan chanteren: niet aan tafel dan ook geen eten. Maar dat kan je puber ook. Geen eten dan de snackbar.
Ik denk dat het tegen de stroom oproeien is. Kijk liever wat er voor momenten zijn dat je vanzelfsprekend contact hebt. Bijvoorbeeld als hij zijn bord komt halen en terugbrengen. Zoek een vast moment dat je even in zijn tuinhuisje op bezoek komt.
Maak gebruik van alle spontane momenten die je puber met jou toevallig heeft.
En verder is het zoals het is. Ze gaan op eigen benen staan. Dat kun je hooguit gaan bevorderen door hem de kans te geven zelf zijn was te gaan doen, lijkt me prima, en zelf te gaan koken, is wel even wat gezien budget en vaardigheden, maar misschien een keer in de week of zo zelf voor je voedsel zorgen.
Hier thuis is het wat uitzonderlijk. Alleen bij het Kerstdiner heb ik een gegarandeerde aanwezigheid van beide kinderen. Vanwege hun autisme zijn ze 's avonds vaak te moe en overprikkeld om samen te eten en inderdaad, minimaal 1 verdwijnt dan naar de eigen kamer. Daarnaast zie ik ze nog vaak genoeg zodat ik die behoefte nog niet voel om ze vaker tegen te komen.
Het gaat
niet om netjes eten, Kopzorg. Het gaat om überhaupt tijd doorbrengen samen.
Tijd doorbrengen of netjes eten
Whatever
Het gaat om de invloed en welke strijd je aan wilt gaan met de puber.
Ik heb de strijd om netjes eten laten varen om een gezellige sfeer aan tafel te creëren en ik een andere strijd belangrijker vond. Polsbeschermers tijden longboarden.
Wil ts strijden over een gezamenlijke maaltijd met chagrijnige zoon of investeren in een ander leuk moment samen.
Met pubers heb je sowieso al wat meer strijd, ze willen zich losmaken, en welke strijd is het waard nu gestreden te worden of kan het nog even wachten ten behoeve van de sfeer.
Samen als het kan, maar
We proberen tijdens het avondeten zoveel mogelijk samen aan tafel te zitten, maar dat lukt niet altijd met zes personen die elk hun eigen sport, muziek en werk hebben. Meestal lukt het wel met vier of vijf aan tafel te gaan en op zaterdag en zondag met z'n allen. Ondanks dat het pubers zijn, is het in de meeste gevallen best gezellig, iedereen heeft wel wat te vertellen, stil is het in ieder geval nooit. Op vrijdag eten we gemakkelijk, pizza of iets anders wat snel klaar is, en dat mag gegeten worden in de keuken, op de bank of op de eigen kamer, meestal zitten we dan toch nog met z'n allen aan de keukentafel en dan ook tot laat omdat het zo gezellig is. Overigens zijn we echt geen voorbeeldgezin, want er is regelmatig ruzie of onenigheid onderling, maar meestal niet tijdens het eten.
avondeten
was "de hel".....maar autoritjes, al dan niet met haar achter het stuur, dát waren de gezellige/praatmomenten.
De zondagmorgen was "heilig" : ontbijten met YouTube. klinkt als een vreemde combi, maar voor ons was dat alle drie leuk: broodje eten, 1 persoon had een verzoeknummer, vervolgens komt er zo'n leuke balk met voorstellen.... kind vond het geweldig om zo de zondagmorgen door te brengen.....
Oftewel: contactmomenten waren er voldoende, echter het avondeten, met (achteraf gezien) 3 overprikkelde personen aan 1 tafel, was niet geweldig.
Jij bepaalt...
De grenzen in je eigen huis. Dus zolang hij thuis woont, heeft hij zich aan huisregels te houden. Die kunnen ook veranderen met de tijd.
Hier een gezin bestaande uit 6 personen. Wie thuis is, eet mee aan tafel. Er zijn niet veel dagen dat we met 6 aan tafel zitten, door sport en bijbaantjes.
Wie bepaalt de regels?
In mijn huis bepaalde ik de regels, zeker toen de kinderen nog jong waren. Niet springen op de bank was ook echt niet springen op de bank en daar handhaafde ik ook op.
Nu mijn kinderen puber zijn is een regel soms niet meer te handhaven. Geen mobiel mee aan de eettafel is er zo een. Met pubers is er ook steeds meer overleg over de "regels" en met goede argumenten kunnen ze bij mij best iets gedaan krijgen.
Het onderwijs dat mijn kinderen volgen heeft (misschien wel bovengemiddeld) veel groepsopdrachten voor allerlei vakken met vaak een deadline voor de vakantie.
Vooral dochter begint altijd goed op tijd maar met sommige groepjes loopt het niet helemaal lekker en is het tegen de deadline aan nog even flink buffelen en overleggen via whatsapp wat dan doorgaat als wij aan tafel zitten. Als dochter dat meldt als we aan tafel gaan dan mag de mobiel naast haar bord.
Vorig schooljaar was de regel dat ze (14 en 16 jaar oud) om 21.00 binnen waren op schooldagen ook na de training die tot 20.30 duurde.
Nu heeft oudste training tot 21.00 uur en tijdloos naar huis komen kan niet dus de regel aangepast voor de oudste. Jongste nog steeds 21.00 binnen.
We eten aan tafel, binnen of bij mooi weer buiten. De richttijd voor maandag, woensdag, vrijdag, zaterdag en zondag is 18.15. Als je weet dat je dat niet haalt, prima maar dan laat je dat even op tijd weten. Dinsdag en donderdag eten we om 17.45 in verband met trainingen. Vooral op dinsdag zitten we dus wel eens in estafette vorm aan tafel, eerst kind 1 met vroege training, dan kind 2 dat laat uit school is en ik samen zo rond 18.15 en man eet dan laat na een ingeroosterde dag op een andere locatie. Mits op tijd gemeld kan dat altijd.
Op tijd melden is bij ons dus een regel die niet onderhandelbaar is, zeker voor de pubers niet. Man heeft soms de pech dat er een trein niet rijdt en hij daar pas achter komt op het station, dat is overmacht.
Phryne fisher
In #32 komt het zaaien en oogsten toch weer terug. Lanza vindt dat het tijd wordt dat we eens goed in de spiegel kijken en onrealistische verwachtingen loslaten.
Voor jou en mij waarschijnlijk komen al deze wijze lessen waarschijnlijk te laat.
Misschien kan Lanza een opvoedrubriek beginnen bij onderdeel kleuters.
Bespreken
Ik zou dit eerlijk bespreken. Laat merken dat je opeens besefte dat jullie in een wat aparte gewoonte zijn beland en nu je dat in de gaten hebt daarmee wilt stoppen, omdat dit niet de bedoeling is, wat jou betreft. Als hij dan protesteert kun je voorstellen dat hij zijn eigen eten gaat koken. Wel graag voor jij gaat koken. Om 5 uur is de keuken van jou. Bijvoorbeeld 🙂
Precies
dat lijkt me een goede oplossing. Het idee dat je staat te koken om vervolgens allemaal apart te eten zou me erg tegenstaan.
Het is een kleine moeite om die 15 tot 20 min even samen te zitten en te eten, als je toch thuis bent. Dat het soms niet kan door werk en sport snap ik, maar als je er bent dan eet je gewoon even aan tafel.
Wel zo fatsoenlijk naar degene die het eten gekocht en gekookt heeft. Hem zelf laten koken vind ik ook een goede.
