Wel of niet samen eten.

het moment van de dag

Hier doen we bijna alles los van elkaar, dus dan vind ik het avondeten juist wel een punt van samenkomst. Even wat kletsen, vast momentje van de dag. Dus ja, ik zou het terugdraaien. Voor alle dagen. En als jullie er gewoon een keertje niet zijn, of er is sport, dan eet zoon alleen, zijn jullie er allemaal, dan gewoon samen.
Bij ons is oudste het huis uit, maar als ze komt eten, dan vindt ze het juist zo gezellig, het samenzijn.
Verder zit mijn jongste ook de hele dag op zijn kamer, als hij niet op school is, vandaar het samen eten, anders leef je helemaal langs elkaar heen. En we doen wel eens een filmavondje of we volgen een tijd een serie op Netflix die we dan samen kijken. Verder komt hij wel naar beneden om lekkers te pakken en komt ie ook even een babbeltje maken en hij vertrekt weer naar zijn kamer, dat vind ik verder wel prima zo

hier 3 maal per week sport

en die dagen kunnen we dus helaas niet eenvoudig samen eten. Maar zelfs die dagen proberen we het soms nog wel, dan eten we pas om half 8. Niet ideaal. Maar inderdaad, het enige echte samenmoment van een dag, dat probeer ik zoveel mogelijk erin te houden.

Dus, nee, wij hebben niet zo iets, met een aparte leeflocatie voor een van de kinderen, maar ik zou wel proberen vaak samen te eten 's avonds. Die keren dat jullie er beide niet zijn, kan zoonlief lekker met zn laptop erbij eten. Of je maakt daar één keer per week een vaste avond voor - kom je hem toch wat tegemoet.

Hier ook samen

Degene die thuis zijn eten samen,dochter is op kamers en eet dus alleen op vrijdag mee.. Het is we zo dat op mijn laatwerkdag de heren dan gemoedelijk in de bank eten.
De andere dagen proberen we doordeweeks zoveel mogelijk samen te eten om samen eens wat te praten. Dat is een van de weinige momenten dat er geen scherm voor zit😜
In het weekend is het wie er thuis is schuift aan.

De periode van sporten onder etenstijd is hier voorbij. Nu ze ouder zijn trainen ze later.

Samen

Wij eten altijd samen en als iemand er niet is vanwege andere bezigheden dan eet de rest toch samen aan tafel. Dat is inderdaad een van de weinige momenten dat het makkelijk is om iedereen samen te krijgen. Verder hebben we ook nog wel een paar andere vaste dingen die we samen doen. Mijn man doet elke maandag avond bijbel studie met de kinderen bijvoorbeeld en vrijdag kijken we vaak samen naar een film (maar het is natuurlijk ook prima als iemand vrijdag er niet is en we doen dat ook wel eens een andere dag).

Je wil toch contact houden

met je zoon? Dan zou ik de eetmomenten die jullie samen kunnen hebben, ook samen doorbrengen. En dan ook daadwerkelijk aan tafel zitten en een gesprek voeren.

Zo zonde dat iedereen tegenwoordig alleen maar op de laptop/ telefoon zit, zelfs tijdens dit soort momenten die en jeugd waardevol maken.

Als je thuis bent

eten we samen. Dat is de regel hier. Niemand neemt z’n eten mee naar de kamer als er ook mensen in de woonkamer zitten te eten. Een puber hier heeft ook wel eens geprobeerd of het warme eten mee naar boven mocht maar dat vinden we niet goed. Uitzondering is als iemand vanwege sport/werk veel vroeger eet dan de rest, dan eten we niet samen. Maar dan eet je wel beneden. En dan eten de overblijven wel samen.

Als er iemand alleen thuis is, zal er ook best eens warm eten mee naar boven gaan, dan moeten ze het zelf weten, als ik de resten maar niet boven vind.

Hoe ts de situatie moet keren? Ik denk gewoon aangeven dat je verwacht dat zo lang iemand thuis woont (zelfs als dat in het tuinhuis is) er met de anderen gegeten wordt als die er ook zijn. Aangeven dat het door omstandigheden anders gelopen is, maar dat je het vanaf nu zo niet meer wilt. Er blijven vast momenten over waarop puber alleen kan eten in zijn mancave, maar niet structureel en niet als er ook anderen thuis zijn om te eten. Ik zou strak inzetten en voor mezelf van te voren afwegen waar ik onderhandelingsruimte zie.

Tja

Wat je wilt. Zelf hecht ik niet zoveel waarde aan het samen eten. Dat hoor je van oudsher natuurlijk heel belangrijk te vinden, maar toen we nog met zijn allen aan tafel zaten was het nooit zo’n gezellig moment. Onze saamhorigheid krijgen we door samen iets te doen, een puzzel, iets bakken, boodschappenlijstjes maken, een film kijken.

Hmm nog even ter aanvulling

ik heb het vooral over het avondeten. Niet over de lunch of ontbijt. Daarbij vinden we het niet zo’n probleem als ze eens wat meenemen naar boven. Behalve als we uitgebreid ontbijten met warme broodjes enzo.

En verder heeft Phryne wel gelijk dat belangrijk is welke waarde je zelf hecht aan samen eten. Dat bepaalt natuurlijk hoe je hier naar kijkt en welke keuze je wilt nastreven.

Vragen

Ga je voor hem koken? Dan ook gezamenlijk eten lijkt me behalve op avonden waardoor het echt niet kan door sport/ werk.

Gaat hij voor zichzelf koken dan zal hij daar budget voor moeten krijgen, lijkt me een dure grap om steeds voor 1 persoon te moeten koken terwijl dat niet noodzakelijk is.

Ik zou ervoor kiezen dat er bepaalde avonden gezamenlijk gegeten wordt.

Hier 3 pubers/ jong volwassen thuis met verschillende tijden thuis door stage/ soms laat thuis door lange lesdag tot 17.15 en naar huis reizen ( te dichtbij o. op kamers te gaan)/ werk
We proberen gezamenlijk te eten, lukt 2-3x per week. Ik bewaar maaltijd voor laatkomers.
Wij vinden het leuk om hun verhalen te horen. De ene keer hebven ze veel te vertellen, andere keer niet maar zo houd je contact.

waardevol?

Wij eten doorgaans wel gezamenlijk (kinderen zijn maar 4 dagen per week bij mij). Maar nu oudste tweedejaars is en veel vaker uithuizig, is hij er hooguit twee keer in de week bij.
Overigens waren bij ons die gezamenlijke maaltijden echt niet van "kijk ons eens gezellig als gezin de dag doornemen" of "een moment dat de jeugd zo waardevol maakt" . Ook zonder telefoon kunnen pubers weinig spraakzaam of gezellig aan tafel zitten.
Inmiddels gaat het wel beter, maar het is zeker niet het hoogtepunt uit ons bestaan.

gezamenlijk eten

Hier komt ook wel eens een zucht wanneer ik tijdens het eten meld dat de telefoon aan de kant moet. Maar het gaat hooguit over 20 minuten, max 30 minuten.
Vind toch wel dat dat op te brengen is. Anders leef je helemaal zo langs elkaar heen.

alkes

herkenbaar.. hahaha het is soms afwachten hoe de pet staat.

ontbijt/lunch

ontbijt en lunch, daarvoor trommel ik niemand op om aan de tafel te komen zitten, maar met avondeten is het een kleine moeite, lijkt me...

sorry, dit had allemaal in 1 reactie gekund...

Pubers

Wij eten wel altijd samen 's avonds maar ook hier niet het perfecte gezin aan tafel. Puberzoon 19 is moe, heeft geen zin in gesprekken, zegt het hoognodige en verdwijnt zo snel het kan na het eten en afruimen naar boven. Heeft hij gerust en gedoucht dan is zijn humeur stukken beter en komt hij regelmatig beneden bij ons zijn praatje doen. Voor de gezellige gesprekken hoeven wij het dus ook niet te doen

Knipoog

Ps: deze zoon was altijd heel erg sociaal dus houd dat in het achterhoofd voor degenen die nu nog gezellig aan tafel zitten met kwebbelende jongere kinderen

Vaste dagen instellen

waar je met iedereen die thuis is aan tafel eet. De andere dagen staat het een ieder vrij. Je hebt het zelf losgelaten, je vindt het prettig dat hij zijn eigen tuinhuis krijgt maar nu moet hij weer binnen eten?

Twee dagen samen, vijf dagen alleen

Oja en laat dat schoonmaken lekker. Komen ze vanzelf achter en dat is een betere leerschool!

hier niet meer aan de orde

want geen puber meer in huis maar een (tijdelijk) uitwonende student. Maar het streven is altijd wel geweest om de avondmaaltijd samen te gebruiken. Ontbijt lukt(e) hier alleen in het weekend en ook nog niet altijd ivm werk en school.

Thuis

Het lijkt me wel vreemd dat als iemand thuis is en dan gewoon eten uit de keuken haalt en op zijn eigen kamer gaat eten. In een studentenhuis is dat natuurlijk normaal (hoewel daar ook wel samen gegeten wordt) maar in een gezin zou ik dat niet goedvinden. Als iemand op etenstijd thuis is en wil eten dan gewoon met elkaar aan tafel. Als iemand andere activiteiten heeft en er dus niet is dan is het anders en die persoon kan dan later alleen eten. Overigens wil ik sowieso niet dat mijn kinderen op hun kamer eten, geeft te veel troep. Dat is natuurlijk bij een eigen tuinhuis anders maar ook dan zou ik zeggen als iedereen thuis is dan gewoon samen eten & anders bewaren we wat en eet je later alleen het op (en dan eventueel wel in het tuinhuis)

Eens

ik herinner me nog dat ik het als puber zo ongezellig vond dat bij sommige vrienden waar ik kwam er haast geen contact was tussen ouders en kinderen. Nu had ik zelf lang niet altijd zin om tijd door te brengen met mijn ouders en siblings, maar ik waardeerde het stiekem toch dat mijn ouders moeite deden om ons op momenten van de dag bij elkaar te laten zijn en geïnteresseerd waren in ons.

Ik denk dat je de afwerende signalen van pubers niet al te serieus moet nemen. Ze hebben echt wel behoefte aan warmte, belangstelling en contact.

Samen eten

Eens met de twee vorige schrijvers. Wie niet mee kan eten, prima. Maar je door iemand anders gekookte maaltijd ophalen en in je eentje in je tuinhuis gaan opeten? Dat zou hier beslist niet gebeuren. Je woont hier, je maakt deel uit van het gezin en wie thuis is eet mee. Maar goed, dat tuinhuis was bij mij ook al niet gebeurd dus je kunt het niet echt vergelijken.

Het is ook

niet respectvol naar de kok. Een beetje fatsoen mag je je kind echt meegeven.

Lanza

"Ik denk dat je de afwerende signalen van pubers niet al te serieus moet nemen. Ze hebben echt wel behoefte aan warmte, belangstelling en contact."
Zeker hebben ze die behoefte. Alleen niet standaard om half 7 tijdens het avondeten. Dus de kans is best aanwezig dat je met een stuurs zwijgende puber aan tafel zit die niet weet hoe snel ze de tafel kan verlaten als ze klaar is.
En diezelfde puber vertelt tijdens een autoritje naar de Ikea wel opeens wat haar bezighoudt.

Ben je er trouwens van bewust dat jouw berichten vaak een wat veroordelende toon hebben? Alsof wij ouders van pubers geen idee hebben waar we mee bezig zijn ("neem de signalen niet al te serieus/ beetje fatsoen mag je kind best meegeven/ iedereen zit maar op laptop). En ik ga echt niet zeggen "wacht maar tot die peuter/kleuter van jou pubers zijn" maar ik zeg je wel dat de werkelijkheid wel eens anders kan uitpakken dan het ideaalbeeld dat je voor ogen hebt.

Het hoeft

toch niet altijd gezellig te zijn? Jij bent zelf ook niet iedere avond om jubelstemming neem ik aan? Laat die onrealistische verwachtingen los, maar ga wel samen aan tafel.

Lanza

Ik ben altijd beleefd en voorkomend. Dat is met pubers wel anders. Daarbij was het bij ons dermate ongezellig dat ‘niet gezellig’ een zwaar understatement is. Mij boeit dat samen eten dus geen snars. Leuk als mensen dat willen, ik vind dat ook heel gezellig, maar ik ga geen mensen dwingen het met mij aan tafel al dan niet gezellig te hebben.

Oh ja

Ik ben heel benieuwd of je hier nu wel normaal op in gaat, of weer een riedeltje afdraait over zaaien en oogsten. Dat hoeft van mij niet

het voordeel van een puber in een tuinhuis

ik zie voordelen van een puber in een tuinhuis, als ik dit topic combineer met een andere, over jonge kinderen en seks...

en dan verplaats je dat tuinhuis . .

elk half jaar iets verder weg van het huis totdat ze zelfstandig kunnen wonen
gr Angela

Mazzel

Ik heb denk ik gewoon enorm veel geluk dat ik vrij makkelijke pubers heb (gehad), ze zijn nu 15 en 20. Dan heb ik makkelijk kletsen met mijn "We eten samen."
Maar ik zou het nog steeds niet goed vinden dat ik had gekookt en dat dan deze en gene met zijn bord naar zijn kamer verdween en daar ging zitten eten. Als je zo nodig zelfstandig wil zijn, dan kook ook je eigen prak maar. Ik run geen hotel.

Tja

Zoals ik al zei zou ik het geen probleem vinden om een aantal dagen per week samen te eten en een aantal dagen niet. Het probleem dat je geen hotel runt is makkelijk op de lossen door hem ook twee keer per week te laten koken. Sims kun je ook over je "eigen schaduw springen" en toegeven dat je dit eerder niet had moeten loslaten en nu ook niet je kind alle vrijheid geven in een eigen bedoening. Apart gaan koken is onevenredig duur.