Weet het even niet, 2 opstandige pubers
Ik weet het even niet meer en kan wel wat advies gebruiken. Ik ben 10 jaar geleden gescheiden en heb 2 zonen van 18 en 16 jaar oud. Ze wonen bij hun vader vanwege de voorzieningen (school, werk etc.) omdat ik in een klein dorpje woon.
Mijn oudste zoon is echt erg moeilijk de laatste tijd en het contact tussen ons verloopt stroef. Hij heeft altijd het gevoel dat hij tussen 2 ouders in staat vanwege de scheiding terwijl ik de jongens altijd de ruimte heb gegeven die ze nodig hadden.
Nu loop ik constant tegen een muur van weerstand en een grote mond aan. Om het weekend en in de vakanties zijn de kinderen nog steeds bij mij dus echt heel veel zie ik ze niet. Mijn oudste zoon is 1e jaars student, homosexueel en heeft een vriend waar hij wel heel erg vaak zit. In de weekenden wil hij altijd bij zijn vriend blijven slapen ondanks dat ik al meerdere keren heb aangegeven dat ik het niet leuk vind dat ik hem zo weinig zie.
Ik krijg het maar niet aan zijn verstand terwijl ik het al meerdere keren geprobeerd te bespreken. Hij is net 18 jaar geworden en denkt dat hij zich niet meer aan de regels hoeft te houden. Hij heeft een grote mond, is grof naar zijn vader en naar mij. Ik ben er boos en verdrietig om, het respect is ver te zoeken. Inmiddels ben ik zover dat ik gewoon geen zin meer heb in de weekenden en dat de kinderen gewoon niet meer hoeven te komen om mijzelf in bescherming te nemen.
Iemand ervaring met een vergelijkbare situatie en hoe hier mee om te gaan? De kinderen doen gewoon hun eigen dingen terwijl ik hier met een rot gevoel op de bank zit. Ik baal stevig want het moet toch niet zo zijn dat ik geen overwicht op de kinderen hen. De kinderen hebben mij te respecteren maar hoe maak ik dat duidelijk zonder te strijden?
Kinderen van die leeftijd trekken steeds meer hun eigen plan. Dat is inherent aan de levensfase en precies wat opvoeden is. Ze zullen verkeerde keuzes maken, verkeerde mensen vertouwen. Je wil ze beschermen maar je moet vertrouwen hebben dat je opvoeding gezorgd heeft voor weldenkende volwassenen die zelf hun keuzes kunnen maken. Zeggen dat je het contact op een laag pitje zet spreekt van weinig onvoorwaardelijkheid. Wil je alleen contact met hem als hij het leven leidt zoals jij dat wil? Wat betreft agressief gedrag denk ik dat je best een grens aan kan geven. Gedraagt iemand zich in mijn huis agressief naar een ander is die niet welkom. Je kan heel goed het gedrag afwijzen maar de persoon niet.
Uiteraard moet je een grens stellen bij agressief gedrag. Gedraagt je zoon zich agressief naar jou toe?
Verder kan ik je alleen maar als tip geven om in gesprek te blijven met je kind, zonder verwijten, zonder oordelen en met een open geest. Je kinderen zullen fouten maken, tegen muren oplopen en dingen doen die jou niet verstandig lijken, maar dat hoort bij opgroeien. Jij kan de veilige haven zijn waar ze terecht kunnen als het niet goed loopt.
Hoe denk je dat dit gaat met studerende kinderen op kamers? Die hebben in het weekend bijbaantjes in hun studentenstad of gaan naar vriendjes aan de andere kant van het land. De gemiddelde achttienjarige zit niet bij een ouder op de bank. Ook als ze thuiswonen gaan ze logeren bij vrienden.
Wat betreft de verwijten vraag ik me wel af hoe dat gaat. Want als jij hem verwijt dat hij in het weekend bij zijn vriend wil logeren, omdat je hem doordeweeks ook al niet ziet. Dan kan ik mij best voorstellen dat hij zegt dat als jullie niet gescheiden waren jij hem doordeweeks gewoon nog had gezien.
Je kunt een kind niet verantwoordelijk maken voor de gevolgen van een scheiding. Hij wordt nu zelfstandig en gaat zelf bepalen hoe hij zijn tijd invult. Als je verbinding wilt dan zorg je dat hij het leuk vind om tijd met je door te brengen. Als je alleen maar respect wil, dan kom je van een koude kermis thuis.
Je lijkt zelf te vinden dat je hem veel vrijheid hebt gegeven om zelf te bepalen hoe de omgangsregeling er destijds uit kwam te zien. Maar de realiteit is dat hij nu te oud is voor een omgangsregeling die hem meer beperkt dan zijn vrienden zonder gescheiden ouders.
je noemt je topic 'twee opstandige pubers'. Maar hebt het alleen over je oudste zoon. Die jongvolwassen is. Wat doet dit met je jongste kind?
Wordt hij blootgesteld aan de agressie en het overmatige drinken? Dat zou voor mij echt een harde grens zijn. Maar jouw boosheid en verongelijkt zijn, zal voor hem ook niet fijn zijn.
Ik zou het gezellig met jongste maken en de oudste uitnodigen om aan te sluiten.
Verder vind ik de andere reageerders heel verstandige dingen zeggen. Vrijlaten en te gelijk betrokken en geïnteresseerd blijven.
Het is me niet duidelijk wat precies het probleem is en waar het respectloze gedrag uit bestaat. Je hebt het eerst over jouw 2 zoons die opstandig en respectloos zijn en noemt dan als grootste probleem de grote mond van oudste en het feit dat de oudste weinig bij jou is. Over de jongste lees ik niks en het problematische gedrag lijkt voornamelijk bij de vriend van oudste te zitten?
Dat de kinderen niet/weinig bij jou thuis willen zijn dat snap ik. Mijn pubers zijn ook veel weg, slapen bij vriendje/vriendinnen in het weekend en hebben nauwelijks tijd om bij mij op de bank te zitten. Dat mag je niet verwachten van kinderen van 16 en 18 jaar.
Hoe ziet het respectloze gedrag van jouw kinderen er uit? Waarover gaan de discussies? Welke regels stel je? Ben je bereid om je verwachtingen bij te stellen en te focussen op het opbouwen van een fijn contact met de jongens? Hoe is de samenwerkingen met je ex?
Puck72 schreef op 30-12-2024 om 11:41:
De weekenden bij mij is wat de jongens ook zelf wilden dus niet per definitie een harde eis maar het gaat mij om de afspraken en het wederzijds respect. Als er afspraken over gemaakt worden zijn ze die nog geen dag later weer vergeten. Dan is er nog een volgend probleem, het alcoholgebruik van de vriend van mijn oudste zoon. Regelmatig wordt er zoveel drank gedronken dat het uit in agressief gedrag onderling en uiteindelijk naar ons (ouders).
Mijn ex man en ik hebben dit ook meerdere keren aangegeven dat we dit gedrag niet accepteren. Het is helaas allemaal niet zo eenvoudig. Mijn oudste zoon is een pleaser en heeft regelmatig met homo haat te maken tijdens het uitgaan. Als ouders wil je toch te kind beschermen ook al is deze volwassen voor de wet.
Een kind heb je niet om jou te vermaken maar dat betekent niet dat hij/zij respectloos met jou als ouder om moet gaan. Kinderen hebben in mijn optiek wel kaders nodig, binnen die kaders is er veel mogelijk/bespreekbaar maar er zijn wat mij betreft echt wel grenzen.
Het alcoholgebruik van een jongen die niet jouw zoon is, behoor je echt als een op zichzelf staand probleem te benaderen. Voorzover het jouw probleem is om te benaderen. Misschien is dat beter te tackelen door de ouder die ze vrijwel dagelijks zijn.
Kijk, als je thuis woont zijn er natuurlijk wel een paar afspraken waar je je gewoon aan moet houden maar verder zou ik aan zoon overlaten wanneer hij wil komen. Laat hem lekker naar zijn vriendin gaan.
Hier moesten ze op tijd aangeven of ze komen, of ze komen eten enz. Verder de normale huisregels: vragen als je andere dingen wil consumeren dan brood en ranja enz.
Ik ben het eens met eerdere berichten. En vraag me af: ga je in gesprek en ben je oprecht nieuwsgierig naar zijn leven, zijn keuzes, zijn passies en beweegredenen? Of vertel je hem hoe jij vindt dat het moet?
Anders is het respectloos?
Hier doen uithuiswonende kids ook dingen die niet perse mijn goedkeuring wegdragen. Ik vind dat dochter teveel aan vriendje hangt en te weinig eigen leven opbouwt. Maar dat is mijn visie. Het is haar keuze. Ik vraag wel wat ze belangrijk vindt in het leven, hoe ze dat voor zich ziet, waar ze van droomt, waar ze van baalt, wat ze moeilijk vindt. Het helpt haar haar eigen visie te scherpen en na te denken over keuzes die voor haar belangrijk zijn. Ik wil dat ze stevig in haar schoenen staat qua eigen keuzes en pad bewandelen. Niet dat ze mijn keuzes of dromen gaat uitvoeren. Door deze gesprekken ontstaat er een gelijkwaardige relatie. Ik vind het echt bijzonder deze nieuwe fase. Ik heb het nooit over respect. Ik denk dat een 18jarige " om zich heen gaat slaan" als ie in de hoek gedrukt wordt. Behandel hem als een gelijkwaardige volwassene, als een " vriend" in wie je oprecht geïnteresseerd bent.
