Wat is normaal puber gedrag?
Mijn zoon van 16 maakt het wel heel erg bont het laatste 2 jaar. Dat zelfs een voorgezet onderwijs er niets meer mee kan en hem tot mei na school laat gaan. De gemeente is nu een dagbesteding aan het zoeken als vervanging. Hij accepteert helemaal van niemand iets en niets komt aan, daardoor gooit hij zijn eigen ruiten in. Dit heb ik los gelaten het is zijn toekomst en daar kan ik niets aan veranderen.
Nu heb ik ook een 2 jarige dochter, die dus constant in een negatieve sfeer leeft. Want mijn zoon en ik hebben veel discussies. Als ik bv nee zeg je mag geen snoep, dan pakt hij het gewoon en zegt ik heb honger. Hij eet alle lekkere dingen op en nee niet binnen een week, maar kan gewoon twee zakken snoep of koek eten binnen een dag. Hij eet echt alles op bv door een halve pak smeerkaas op brood te smeren of drinken overdreven mixen zoals siroop en sinas. Dit vind ik natuurlijk onzin, want je kiest iets. Het hoeft allemaal niet dubbelop gepakt te worden.
Dan hebben we het over het schelden, ik word uitgescholden voor K*nker bitch, kutwijf en ga zo maar door. Hij liegt over alles en als hij iets gedaan heeft ligt het aan een ander. Hij neemt de schuld opzich. Laatst kwam ik thuis, had hij al het kruit uit de vuurwerk gehaald, hele huis lag onder en pakketje gemaakt om buiten af te steken. Hij weet dat dat niet mag. We waren zo boos, dat we hem eruit hebben gegooid. Hij geeft zijn vriend de schuld, want die kwam op het idee. Hij ruimt niets op en weigert iets op te ruimen. Hij loopt overal op te stampen en te slaan, dat hij daardoor een gloednieuwe laptop van 800 euro binnen twee maanden had gesloopt. Hij moet van ons werken, omdat hij boetes heeft. Geen fietslampen en stelen, dat waren zijn keuzes, hij is dus zelf verantwoordelijk. Hij weigert gewoon, hij zegt je krijgt kinderbijslag dus betaal lekker zelf maar!
Nu ben ik zijn gedrag zo zat, dat ik steeds en snel woedend ben. Ik heb zelfs besloten dat ik hem ga aanmelden voor begeleid kamerwonen. Dit omdat deze situatie voor niemand leuk is en hulpverlening kan ook niets met hem.
Overdrijf ik, maken jullie dit met jullie pubers mee? Is dit gedrag normaal voor 16-jarige? Ik heb echt alles ingezet voor hem, maar niets werkt.
Nouja, je hebt een heel pittig kind.
Dat nu 16 is. En het is heel gewoon dat een kind van 16 niet stuurbaar is. Dat hun wil wet is enz.
Omdat het een pittig kind is (met een heel pittige rugzak en leven!) is dit natuurlijk geen appeltje eitje. (Voor jullie niet en voor hem niet)
Verdiep je buiten zijn problematiek ook in pubergedrag.
En probeer de samenwerking op te zoeken. Dat moet van jou uit komen die inspanning, hij kan het (nog) niet en van hem hoeft het wrs ook nu niet.
Laat los dat die samenwerking op jouw voorwaarden moet. Als praten nu niet lukt, laat dat dan even. Ga iets leuks met hem doen.
En probeer conflicten idd te voorkomen. Zorg dat je alleen gezond eten in huis hebt bijv dan kan het ook geen kwaad als hij pakt wat hij wil. Laat geen vuurwerk rondslingeren enz.
Probeer nog even zoveel mogelijk positiviteit in jullie relatie te pompen. Anders ben je hem straks kwijt en heb je helemaal geen invloed meer.
SuzyQFive schreef op 12-01-2024 om 11:54:
Lpa is al betrokken, het wijkteam ook?
Is ie al bij rebound geweest? Lijkt me vreemd dat ze ‘dagbesteding’ gaan zoeken, of is ie inmiddels mbo’er? Kan het zijn dat hij is gaan blowen?
Schakel hulpverlening in en ga niet zelf aanmodderen.
Ja wijkteam is erbij betrokken. Dagbestding is ter vervanging voor school. De gemeente moet een dagbesteding vinden voor het voorjaarsvakantie. Daarna mag hij daar niet meer komen. Nee, hij blowt niet, maar ik ben bang dat dot soort dingen wel ooit gaan komen. Hij kan nu MBO doen, maar dat gaat nu niet gebeuren.
MamaE schreef op 12-01-2024 om 11:59:
Nee, dit is geen normaal gedrag. De meeste pubers zijn heus wel eens brutaal, maken troep, doen iets wat niet mag, maar niet zo excessief als jij beschrijft.
Waarom doet hij zo? Heeft dat iets met het zusje en/of de scheiding te maken?
Desondanks gaat het alle grenzen te buiten en is hij totaal respectloos en brengt hij de veiligheid thuis in gevaar.
Ik zou hier wel alle hulpverlening bij inzetten die mogelijk is. En hem zelf verantwoordelijk maken voor zijn handelen en de gevolgen. Dus er ook consequenties aan verbinden.
Hulpverlening heeft hij altijd gehad! We hebben echt alles ingezet. Ook therapie om zijn gedrag te veranderen positief te benaderen. Het is alleen dat ik zijn gedrag niet onder controle krijg, ondanks vele gesprekken met hem waarom we dat niet willen en waarom hij iets niet moet doen. Hij doet het gewoon stiekem en liegt erover. Een jaar geleden kwam ik achter dat hij e-sigaretten aan andere jongere verkocht. Dit doet hij niet meer, wij hebben duidelijk gemaakt dat het illegaal was en als hij dit soort dingen blijft doen dat hij in de problemen komt. Gelukkig, is dit opgehouden.
Nee, hij is gek op zijn zusje! Mijn partner en ik zijn al meer dan tien jaar bij elkaar. Hij is ook gel op mijn partner. Hij heeft ooit een keer gevraagd of hij hem papa mocht noemen. Alleen mijn ex werd zo boos dat hij dat niet meer durfde. Maar vader en ik hebben wel twee verschillende opvoestijlen. Zijn vader laat hem dus met vuurwerk stunten of cobras afsteken of geeft hem alcohol. Met het stunten met vuurwerk ben ik achter gekomen dat ik filmpjes doorgestuurd kreeg van vrienden en zijn vader stond keinhar erbij te lachen. Daarop heb ik hem al aangesproken en ben zo boos geweest. Dus daar heeft hij ook altijd tussen gezeten. Ik heb regels, we zijn gestructureerd, we helpen elkaar in het huishouden en je ruimt je eigen rommel op. Hij heeft altijd moeite gehad met grenzen en schakelen. Meestal als hij thuis kwamvan zijn vader was hij losgeslagen en zwaar hyperactief.
Hij is verder erg lief en kan ontzettend veel bereiken. Hij is niet dom, alleen super eigenwijs. Hij moet alleen de juiste motivatie hebben en dingen van andere mensen accepteren. Niet zijn eigen weg volgen! Dat lukt mij niet als ouder, ook al geef ik hem consequenties, het dringt gewoon niet door! Hij wilt niets van mij accepteren.
Op deze leeftijd consequenties geven is lastig hoor! Want je zet hem niet zomaar op de kamer neer of pakt zijn telefoon niet zomaar af! Plus, hij wordt ook steeds sterker of loopt gewoon weg van huis en komt niet meer terug!
Daarom dacht ik aan begeleid wonen met hulp. Hij kan aan zichzelf werken en dingen leren zoals zelfstandigheid. Daarnaast kunnen we de band herstellen op een andere manier. Elke dag strijd in huis, erop wijzen waarom iets niet kan zorgt voor meer spanning tussen ons.
Tja..
dan is het ook moeilijk met zo’n geschiedenis en zo’n vader. Gelukkig is hij wel gek op zijn zusje en speelt hij met haar,geef hem daar ook complimenten voor. Zijn er verder ook weleens leuke momenten thuis? Of kleine positieve dingen? Benoem die vooral. En over dat eten,pubers eten (vreten) veel en wat er in huis is gaat op,dus zorgen dat er gezondere alternatieven zijn. En een rol koekjes at ik vroeger ook altijd maar dan met thee. Lekker dopen. Zomaar een voorbeeld;je zou eens een pot thee kunnen zetten,een rol koekjes in het midden van de tafel kunnen leggen en dan met hem aan tafel gaan zitten en hij mag niet eerder van tafel voordat die rol op is,gewoon meer als geintje. Hij zal daar niets van begrijpen maar het wel grappig vinden en misschien begint hij dan aan tafel met ergens over te praten,wat hem dwars zit of bezig houdt. Een andere invalshoek met humor kan ook weleens helpen.
of ga samen eens een pizza eten bij de pizzeria,ff er uit,samen naar de bios of wat hij leuk vind.
als hij je uitscheld kan je ook eens een keer antwoorden met “zo gaat ie lekker?”,of “heb ik vandaag al gezegd dat ik van je hou?”. Zo laat je zien dat je het niet serieus neemt en je erboven staat.
maar ik denk dat de meesten mijn suggesties echt belachelijk vinden ☺️
Het is maar een idee hoor!
Madski schreef op 20-01-2024 om 09:21:
dan is het ook moeilijk met zo’n geschiedenis en zo’n vader. Gelukkig is hij wel gek op zijn zusje en speelt hij met haar,geef hem daar ook complimenten voor. Zijn er verder ook weleens leuke momenten thuis? Of kleine positieve dingen? Benoem die vooral. En over dat eten,pubers eten (vreten) veel en wat er in huis is gaat op,dus zorgen dat er gezondere alternatieven zijn. En een rol koekjes at ik vroeger ook altijd maar dan met thee. Lekker dopen. Zomaar een voorbeeld;je zou eens een pot thee kunnen zetten,een rol koekjes in het midden van de tafel kunnen leggen en dan met hem aan tafel gaan zitten en hij mag niet eerder van tafel voordat die rol op is,gewoon meer als geintje. Hij zal daar niets van begrijpen maar het wel grappig vinden en misschien begint hij dan aan tafel met ergens over te praten,wat hem dwars zit of bezig houdt. Een andere invalshoek met humor kan ook weleens helpen.
of ga samen eens een pizza eten bij de pizzeria,ff er uit,samen naar de bios of wat hij leuk vind.
als hij je uitscheld kan je ook eens een keer antwoorden met “zo gaat ie lekker?”,of “heb ik vandaag al gezegd dat ik van je hou?”. Zo laat je zien dat je het niet serieus neemt en je erboven staat.
maar ik denk dat de meesten mijn suggesties echt belachelijk vinden ☺️
Het is maar een idee hoor!
Ik vind je suggesties helemaal niet belachelijk. Het is inderdaad goed om erboven te staan en bij een scheldpartij “ik houd ook van jou” te zeggen. Dat idee dat je altijd overal bovenop moet springen, leuk, maar het werkt niet als iemand zijn emoties niet de baas is en het verzuurt de relatie alleen maar. Een puber heeft iemand nodig om op te oefenen, dan gaat het ook wel eens mis en dan moet niet gelijk de relatie op het spel staan.
Zo te lezen kan hij ongeveer niks goed doen. Net zo hard tekeer gaan over snoepen als over illegaal vuurwerk geeft die jongen toch de indruk dat je je prioriteiten niet helemaal op een rijtje hebt. Hij zal moeten eten, daar is hij een puber voor, en smeerkaas eten klinkt niet als uitzonderlijk. Steeds harder op hem drukken en op alle slakken zout leggen gaat hem ook niet helpen. Bovendien is hij 16, je kunt hem niet voortdurend straffen. Als hij over die kinderbijslag begint, ga eens met hem zitten en neem de financiën door zodat hij snapt welke kosten jullie allemaal hebben en welke inkomens daar tegenover staan, en dat het dus niet zo is dat jullie van die kinderbijslag een rijk leven leiden. Je kunt ook overwegen om hem de kinderbijslag te geven, en dan hem zelf zijn kleding, abonnementen, telefoon, OV etc te laten betalen. Dan kan hij gaan leren om zelf te bepalen wat hij waar aan uit wil geven. En soms zal dat mis gaan.
Ik weet trouwens niet of zijn stiefvader echt zo geweldig is, dat hoop ik dan maar. Ik ken ook een jongen die langer is thuisblijven wonen ondanks zijn mishandelende stiefvader omdat hij zijn kleinere broertjes wilde kunnen beschermen. Van buiten zag je niks aan dat gezin hoor. Keurige vent. Maar wij weten het wel. En die jongen, tja, daar was wel altijd wat mee. Arme ouders met zo’n vervelende zoon. Dat de baby soms door de kamer vloog, dat wist niemand. Maar goed, je zoon heeft al een nare vader (die hem ongetwijfeld van alles influistert).
SH1986 schreef op 17-01-2024 om 18:36:
[..]
Ja wijkteam is erbij betrokken. Dagbestding is ter vervanging voor school. De gemeente moet een dagbesteding vinden voor het voorjaarsvakantie. Daarna mag hij daar niet meer komen. Nee, hij blowt niet, maar ik ben bang dat dot soort dingen wel ooit gaan komen. Hij kan nu MBO doen, maar dat gaat nu niet gebeuren.
Je nu druk maken over wat ooit gaat komen, is voor hem wel heel ontmoedigend. Het maakt niet uit wat hij nu goed doet, je blijft toch denken dat hij af gaat glijden. Als mijn kinderen ergens giftig van worden is het dat wel, dat gebrek aan vertrouwen in hen.
Als iemand ronduit respectloos tegen me praat, dan zou ik niet op dat moment mijn liefde gaan uiten. Dan stel je een grens. Het taalgebruik dat hij bezigt, dat vangt zijn kleine zusje ook op. En ik zou niet willen dat zij denkt dat dat normaal is of dat kutwijf of erger jouw naam is.
Een gesprek over wat hij wil en wat jullie willen zou ik op een rustig moment voeren.
Daarin kan natuurlijk niet alles; het kan niet zo zijn dat hij lekker zijn zin doet en jullie dat allemaal maar moeten faciliteren en bekostigen.
Kinderbijslag aan hem geven met daarbij ook de verantwoordelijkheden wat hij ervan moet bekostigen zou een optie kunnen zijn.
Verder snap ik niet zo goed waarom hij naar een dagbesteding moet ipv school, maar dat hij wel nog tot mei op school mag blijven. Als de situatie dusdanig onhoudbaar is, dan is dat toch ook geen doen?
Verkeerd topic
AnnaPollewop schreef op 20-01-2024 om 10:00:
[..]
Je nu druk maken over wat ooit gaat komen, is voor hem wel heel ontmoedigend. Het maakt niet uit wat hij nu goed doet, je blijft toch denken dat hij af gaat glijden. Als mijn kinderen ergens giftig van worden is het dat wel, dat gebrek aan vertrouwen in hen.
Ja, dit is heel belangrijk. Als een kind alleen nog maar als lastig gezien wordt, en weinig vertrouwen ervaart, gaat het zich daar naar gedragen.
Dit kun je omkeren door in te zetten op de relatie en verbinding: doe relatie gebaren (juist door iets voor hem te doen zonder dat hij het verwacht: haal iets in huis wat hij lekker vindt, schrijf een lief briefje, kook zijn favoriete maaltijd), en laat dit niet afhangen van zijn gedrag. Juist tegen de klippen op. Kinderen die lastige gedrag laten zien, hebben het juist moeilijk en die hebben die relatiegebaren juist extra nodig. Geef positieve waardering en spreek vertrouwen uit, benoem positieve kanten. Als je een goede relatie hebt, kun je een kind ook beter grenzen geven. Maar kiezen welke grenzen nu het belangrijkste zijn, en laat de rest even. Pick your battles. En stel grenzen zonder te escaleren. Volgens mij is verbindend gezag/nieuwe autoriteit al in dit draadje genoemd: ik raad je aan om je daar in te verdiepen, TO.
'Dit is geen normaal pubergedrag. Op die school komen genoeg pubers voorbij en met de meeste kunnen ze wel overweg. Met hem niet. En zijn gedrag thuis...
Zou al die zooi niet meer kopen, je grenzen stellen m.b.t. hoe hij je aanspreekt en zich gedraagt en hem maar even houden aan zijn eigen uitspraken m.b.t. de kinderbijslag. Daarvan kun je echt niet om de paar maanden een nieuwe laptop kopen.
kaatjecato schreef op 20-01-2024 om 12:19:
[..]
Ja, dit is heel belangrijk. Als een kind alleen nog maar als lastig gezien wordt, en weinig vertrouwen ervaart, gaat het zich daar naar gedragen.
Dit kun je omkeren door in te zetten op de relatie en verbinding: doe relatie gebaren (juist door iets voor hem te doen zonder dat hij het verwacht: haal iets in huis wat hij lekker vindt, schrijf een lief briefje, kook zijn favoriete maaltijd), en laat dit niet afhangen van zijn gedrag. Juist tegen de klippen op. Kinderen die lastige gedrag laten zien, hebben het juist moeilijk en die hebben die relatiegebaren juist extra nodig. Geef positieve waardering en spreek vertrouwen uit, benoem positieve kanten. Als je een goede relatie hebt, kun je een kind ook beter grenzen geven. Maar kiezen welke grenzen nu het belangrijkste zijn, en laat de rest even. Pick your battles. En stel grenzen zonder te escaleren. Volgens mij is verbindend gezag/nieuwe autoriteit al in dit draadje genoemd: ik raad je aan om je daar in te verdiepen, TO.
Volgens mij was het Seneca die zei “als je iemand behandelt als een dief dan gedraagt hij zich als een dief”.
