Vriendje ( ex) dochter
Dochter van 17 jaar heeft een poosje verkering gehad met een jongen die er nogal een handje van heeft om achter de meiden aan te zitten. Ze was hier ook al door vrienden voor gewaarschuwd maar hij liep al een half jaar achter haar aan en lebberde tussendoor regelmatig andere meiden af en kwam dan met bergen excuses.
Uiteindelijk toch een soort van relatie gekregen ( met elkaar zitten), hij is hier thuis geweest, leuke jongen op het eerste gezicht maar wel aardig wat praatjes, totaal niet verlegen maar leek wel oprecht gek op mijn dochter te zijn. Niet... want tijdens hun verkering chatte die met een of andere meid en heeft die pas met een meid staan zoenen terwijl mijn dochter gewoon op datzelfde feest was. Voor de officiele verkering ook al regelmatig dit soort acties. Dat van dat vreemdgaan op een feest kwam via social media naar buiten, eerst weer ontkennen maar uiteindelijk een zwart op wit bewijs van een bericht aan het meisje waarmee die vreemd ging met het verzoek om niks door te vertellen, ontkennen kon niet meer. Dochter compleet overstuur, verdrietig want ze is gewoonweg bedrogen en in zijn val gelopen. Ze heeft een punt achter de relatie gezet maar wat me totaal niet lekker zit is dat ze via de Snap nog steeds contact met elkaar hebben. zgn vriendschappelijk omdat ze elkaar nog vaak in de weekenden tegen zullen komen. Met zijn andere exen hield die ook regelmatig contact. Bevalt me dus helemaal niks. Hij stuurt normale berichten maar wel moet er dan weer genoemd worden dat die er zo'n spijt van heeft en dat die haar mist. Zij mist het samen zijn met hem ook enorm maar hij is gewoon slecht voor haar. Die jongen gaat voorlopig niet veranderen, knul is 16 jaar en nu al zo omgaan met die meiden. Prima als je van alle mooie dingen in het leven wil genieten maar neem dan geen verkering. Het is de eerste echte relatie van mijn dochter en dan krijg je zo'n ervaring.
Je vriendje die keer op keer vreemdgaat doet wel iets met het zelfvertrouwen van een jonge meid. Dat contact wat ze met elkaar hebben bevalt me voor geen ene meter want ik ben er toch wel huiverig voor dat ze straks weer voor de bijl gaat en dat die haar weer zal impalmen met zijn gejank en mooie woorden en het leed is dan niet te overzien omdat die haar gewoon weer zal bedriegen.
Ik vind het zo lastig. Kan het haar moeilijk verbieden maar is er iets wat ik kan doen om met haar in gesprek te blijven en haar te blijven waarschuwen. Het is nu nog pril en de emoties zitten nog hoog. Vind het zo lastig. Zo'n leuke meid en ze heeft zoveel tijd en energie in die jongen gestoken en dan krijg je stank voor dank en wordt je gewoon keihard bedrogen. Het is ook gewoon rot dat ze elkaar in de weekenden vaak tegenkomen. Dat zou in een andere situatie niet erg zijn maar ik zie gebeuren dat die haar weer zal willen versieren.
Iemand tips/ adviezen over hoe hiermee om te gaan.
Bedankt voor het lezen.
Ingrid18 schreef op 01-04-2022 om 22:34:
Bedankt voor alle reacties. Ik kan daar zeker iets mee. Ik lees mijn bericht nu terug en zie dat het soms wel wat hard is neergezet. Was nu ook weer niet helemaal de bedoeling. Snel even wat schrijven enz. Ik ga het loslaten inderdaad. Ze zit inmiddels weer aardig goed in haar vel en is nu een weekendje weg met een groep vriendinnen.
Komt wel goed met die meid en deze moeder moet dit leed maar eens iets minder gaan aantrekken
Echt waar, Ingrid, onze (harde) reacties zijn gewoon gebaseerd op het feit dat wij (ik toch zeker) al veel verder in het leven staan dan jij. Toen mijn kinderen leerden autorijden, dat ging nog, maar toen ze alleen de straat uitreden: dan werd het al spannend. En toen vroeg mijn zoon, terwijl hij nog niet extreem lang zijn rijbewijs had, of hij in volle ochtendspits naar één van de drukste plaatsen in België mocht rijden: 
. Telkens de telefoon op mijn werk ging, dacht ik: dat is de politie om te zeggen dat hij dood is en de ganse voormiddag heb ik zijn begrafenis geregeld. 
Maar hij is heelhuids terug thuisgekomen.
Tot slot, de vaststelling van een (redelijk oude) moeder: je kinderen loslaten is het moeilijkste wat men van een moeder kan vragen. En ik ben overtuigd dat het jouw eindeloze moederliefde is die jou dit topic heeft doen openen.
Alles komt goed en laat je dochter maar vallen en opstaan dan staat ze op een dag hélemaal op haar eigen pootjes.
Je kunt je kind ook niet voor alle pijn en leed in de wereld behoeden. En dat moet je ook niet willen. Het is niet leuk als je relatie uitgaat, maar geen wereldramp. Iets verbieden werkt vaak averechts, dan wordt het spannend en gaat ze het juist doen.
Geef haar zelfvertrouwen en eigenwaarde mee en laat haar vooral ervaren dat sommige jongens toch geen lot uit de loterij blijken te zijn.
