Vriendje ( ex) dochter
Dochter van 17 jaar heeft een poosje verkering gehad met een jongen die er nogal een handje van heeft om achter de meiden aan te zitten. Ze was hier ook al door vrienden voor gewaarschuwd maar hij liep al een half jaar achter haar aan en lebberde tussendoor regelmatig andere meiden af en kwam dan met bergen excuses.
Uiteindelijk toch een soort van relatie gekregen ( met elkaar zitten), hij is hier thuis geweest, leuke jongen op het eerste gezicht maar wel aardig wat praatjes, totaal niet verlegen maar leek wel oprecht gek op mijn dochter te zijn. Niet... want tijdens hun verkering chatte die met een of andere meid en heeft die pas met een meid staan zoenen terwijl mijn dochter gewoon op datzelfde feest was. Voor de officiele verkering ook al regelmatig dit soort acties. Dat van dat vreemdgaan op een feest kwam via social media naar buiten, eerst weer ontkennen maar uiteindelijk een zwart op wit bewijs van een bericht aan het meisje waarmee die vreemd ging met het verzoek om niks door te vertellen, ontkennen kon niet meer. Dochter compleet overstuur, verdrietig want ze is gewoonweg bedrogen en in zijn val gelopen. Ze heeft een punt achter de relatie gezet maar wat me totaal niet lekker zit is dat ze via de Snap nog steeds contact met elkaar hebben. zgn vriendschappelijk omdat ze elkaar nog vaak in de weekenden tegen zullen komen. Met zijn andere exen hield die ook regelmatig contact. Bevalt me dus helemaal niks. Hij stuurt normale berichten maar wel moet er dan weer genoemd worden dat die er zo'n spijt van heeft en dat die haar mist. Zij mist het samen zijn met hem ook enorm maar hij is gewoon slecht voor haar. Die jongen gaat voorlopig niet veranderen, knul is 16 jaar en nu al zo omgaan met die meiden. Prima als je van alle mooie dingen in het leven wil genieten maar neem dan geen verkering. Het is de eerste echte relatie van mijn dochter en dan krijg je zo'n ervaring.
Je vriendje die keer op keer vreemdgaat doet wel iets met het zelfvertrouwen van een jonge meid. Dat contact wat ze met elkaar hebben bevalt me voor geen ene meter want ik ben er toch wel huiverig voor dat ze straks weer voor de bijl gaat en dat die haar weer zal impalmen met zijn gejank en mooie woorden en het leed is dan niet te overzien omdat die haar gewoon weer zal bedriegen.
Ik vind het zo lastig. Kan het haar moeilijk verbieden maar is er iets wat ik kan doen om met haar in gesprek te blijven en haar te blijven waarschuwen. Het is nu nog pril en de emoties zitten nog hoog. Vind het zo lastig. Zo'n leuke meid en ze heeft zoveel tijd en energie in die jongen gestoken en dan krijg je stank voor dank en wordt je gewoon keihard bedrogen. Het is ook gewoon rot dat ze elkaar in de weekenden vaak tegenkomen. Dat zou in een andere situatie niet erg zijn maar ik zie gebeuren dat die haar weer zal willen versieren.
Iemand tips/ adviezen over hoe hiermee om te gaan.
Bedankt voor het lezen.
Niet mee bemoeien, dit is je dochter haar zaak. Op een dag is ze het heus wel zat.
Niet mee bemoeien, daar is je dochter veel te oud voor.
Heel verdrietig hoe het gelopen is, maar ook een leermoment. Dat ze contact met hem heeft, is haar eigen keuze. Je kunt haar waarschuwen en haar wijzen op hoe hij is. Als hij spijt betuigt kan ze hem ook wijzen op het meermaals vreemdgaan. 'Berouw komt na de zonde, geen compassie' zeiden mijn ouders altijd als ik spijt had van wat ik had gedaan nadat ik straf had gekregen.
Geef haar mee dat ze meer waard is dan zo'n lamlul die achter jan en alleman aanloopt en vervolgens steeds spijt heeft. Hij leert duidelijk niks van zijn fouten. En als de meiden daar in trappen, gaat hij het al helemaal niet leren.
Ja, niet echt iets waar mee jij je in kan mengen. Helaas, ook dit zal je dochter moeten leren, en dit is niet de laatste eikel die haar pad zal kruisen. Ze heeft nu de leeftijd dat ze haar eigen fouten zal gaan maken en daar zelf lering uit trekken. Intussen kun jij haar alleen maar troosten als het mis gaat. Je kan wel met haar praten dat zulke contacten vooral ellende zullen geven, ja. Maar dat is ook iets wat je gewoon maar eens kan benoemen, en daar blijft het bij. Dat zij nog contact met hem heeft maakt het niet extra lastig, zeg je. Ook dat komt ook vaak voor als het om iemand in een gezamenlijke vriendengroep of hobby gaat.
Ik kan me de zorgen wel voorstellen, maar het is niet aan jou.
Eigenlijk weet je te veel. Hoeveel en waar hij vreemd is gegaan, is niet jouw zaak. Jij bent er om haar te troosten, haar met haar verdriet te leren omgaan door juist andere dingen te doen en voor de noodzakelijke kopjes thee, chocola, ijs en wortels bij wijze van troost.
Niet met de relatie bemoeien dus. Je hebt inmiddels vast wel laten merken wat je van hem vindt. Het is haar keuze om hem eventueel terug te nemen, en je wil wel dat ze daar dan eerlijk over is. Hooguit bevestig je haar, als ze zegt dat het toch echt een eikel is. En als ze vraagt wat ze moet doen, dan is het een goed moment om haar uit te leggen dat pleisters er in een keer afmoeten, en dat blokkeren op sociale media slim is.
(Ik heb overigens wel eens tegen toen liefdesverdrietige dochter gezegd ‘ik vind het een weggewaaid dakraam, maar dat vind ik omdat hij mijn dochter pijn doet. Dus ik ben partijdig’. Daarvan zegt ze nu dat het hielp omdat ze merkte dat ik er voor haar was, zonder dat ik haar keuze in jongens veroordeelde)
Biebel schreef op 01-04-2022 om 17:09:
Eigenlijk weet je te veel. Hoeveel en waar hij vreemd is gegaan, is niet jouw zaak. Jij bent er om haar te troosten, haar met haar verdriet te leren omgaan door juist andere dingen te doen en voor de noodzakelijke kopjes thee, chocola, ijs en wortels bij wijze van troost.
Eens.
Als je je ermee gaat bemoeien, dan werkt alles wat je doet waarschijnlijk averechts. Dit soort "relaties" horen bij het leven. Bijna iedereen gaat wel een paar keer op z'n neus. Daar leer je alleen maar van.
Op die leeftijd hebben we allemaal, nou ja, de meesten, wel een vriendje gehad dat bij nader inzien minder leuk was dan het leek. Ouders kunnen er tegenin gaan, of proberen de zaak te sturen, maar zinloos, want als 17-jarige weet je het nou eenmaal veel beter dan je bejaarde ouders. Vrijwel iedereen is zo met vallen en opstaan wijzer geworden. Dat hoort gewoon bij de weg naar volwassenheid.
En als je zo jong bent, is alles ook meteen heel groot. Dat vriendje dat je op je 16e/17e hebt, daar denk je dan serieus van dat je daar oud mee gaat worden. En als dat uitgaat, weet je ook zeker dat je nóóit meer iemand zal vinden zoals hij. Dat je zomaar over een paar maanden iemand anders kan leren kennen die leuker/aardiger/liever is, is onzin. Kortom, als tiener ligt je hele leven in duigen, minstens tot je 80e, als je eerste verkering uitgaat.
Hoef je die dochter niet te vertellen, die gelooft je toch niet, want jij snapt er toch niks van. Zet thee, haal taart, leg chocolade klaar, zet een lekkere jankfilm op, het is een fase waar je doorheen moet.
Serieus, zou je het haar het liefst willen verbieden? Misschien moet je eens serieus naar je opvoedstijl kijken, want die loopt wat achter bij je dochters leeftijd. Over een jaar is zij 18 en heb je niets meer te vertellen. Daar moet je nu eigenlijk al op anticiperen.
Contact houden is een vrij normaal verschijnsel. Wat zit er achter jouw behoefte om het contact niet te willen? Ze moet echt door schade en schande wijs worden.
Het nadeel van jouw houding (te veel betrokken, willen beinvloeden) kan zijn dat je steeds meer greep verliest omdat ze minder aan je zal gaan vertellen als je 'bemoeizuchtig' reageert.
Wat Pejeka zegt dus eigenlijk.
Ik vind je ook vrij hard over een jongen van 16 die het ook nog allemaal aan het ontdekken is…
Het lijkt me onzin om te stellen dat "een jongen die nu al zo is" nooit zal veranderen. Ik denk juist dat hij nog zo is, omdat hij jong is.
Verder snap ik best dat je het niet leuk vindt voor je dochter. Het ís ook gewoon niet leuk. We herinneren ons waarschijnlijk allemaal nog wel ons eerste echte liefdesverdriet. Een beetje zoals Pejeka beschrijft.
Het is mooi dat je dochter je veel vertelt, maar als ik jou was zou ik uitkijken met het spuien van je mening over hem. Je loopt het risico dat ze hem inderdaad terugneemt, maar het je dan niet durft te vertellen, omdat ze donders goed weet dat jij het zal afkeuren.
Ze moet hier doorheen en ze zal er ook echt doorheen komen. Dat zou ik haar trouwens niet vertellen, want ik denk niet dat ze dat nu van je aanneemt. Volgens mij kun je het beste gewoon luisteren naar haar verdriet en haar wat extra verwennen. Niet te veel bevestigen in haar verdriet of kwaadheid maar vooral ook niet haar gevoel bagatelliseren. Dan komt het echt allemaal wel goed!
Ik zal waarschijnlijk hard overkomen, maar je gaat er VEEL TE DIEP op in. Natuurlijk dat je je dochter liever niet ziet lijden en natuurlijk wil je haar behoeden voor verder onheil. Maar waarschuw haar en als ze dan toch nog in zijn val trapt en er overkomt haar opnieuw wat nu is gebeurd, dan betekent dat dat ze niet uit het verleden heeft geleerd. Jij kan je dochter niet ten eeuwigen dagen voor alles beschermen en alle pijnen voor haar voorkomen. Je spreekt over je dochter of ze een meisje van 3 jaar is.
Bedankt voor alle reacties. Ik kan daar zeker iets mee. Ik lees mijn bericht nu terug en zie dat het soms wel wat hard is neergezet. Was nu ook weer niet helemaal de bedoeling. Snel even wat schrijven enz. Ik ga het loslaten inderdaad. Ze zit inmiddels weer aardig goed in haar vel en is nu een weekendje weg met een groep vriendinnen.
Komt wel goed met die meid en deze moeder moet dit leed maar eens iets minder gaan aantrekken 
Je dochter is op een leeftijd waarop zij dit soort zaken zelf moet aangaan en leren. Je kan er niet elke keer met jouw oordelen over hoe relaties eruit moeten zien (jaren, trouw bij elkaar, want ander is het niet goed) tussen gaat zitten. Het is aan je dochter om hierin haar eigen keuzes te maken. Voor veel tieners en jonge 20s is eeuwige trouw nog helemaal niet haalbaar en gaat het vooral om elkaar leren kennen, er achter komen wat je wil, oefenen met met elkaar omgaan, leren wat je wel en niet wil en waarje grenzen liggen. Het is tijd dat je daar als ouder wat meer afstand van neemt.
Jouw keuzes zijn niet de hare. Het is aan je dochter om zelf te ondervinden wat wel en niet bij haar past en blijkbaar is zij geen jaren 50 vrouw.
