voortrekken?

Even goed

Een veeleisende school geeft een kind andere omstandigheden. Als ouder richt je je daarop. Waar heeft een kind zorg en ondersteuning nodig.
Neemt niet weg dat je best wat soepel om kunt gaan met het kleding kopen voor je andere dochter, als de financien het toelaten.
En je kunt haar er ook op wijzen dat je er trots op bent dat zij al wel een baantje had op die leeftijd. Dat lukt ook niet iedereen en kan niet iedereen. Dat geeft een goede zelfstandigheid en daar voed je je kinderen voor op.
Wat mogelijk ook meespeelt is het gedoe hogere opleiding lagere opleiding. Dat je daar zelf stelling in neemt kan belangrijk zijn.
Ik sta hier dagelijks in de frontlinie tussen een kind met een hoog scorende HBO opleiding en een kind dat volgend jaar naar het MBO gaat.
Natuurlijk zijn er verschillen in perspectief, maar dat hoeft toch niet je zelfbeeld aan te tasten? Het gaat erom dat je eruit haalt wat erin zit en dat je je kansen ziet en doorgaat. Jij gunt ieder kind het beste maar niet het onmogelijke. Welk niveau het dan ook is. En dan is het nog maar de vraag wie er verder komt en meer verdient. Het lijkt soms wel een wedstrijd maar die ongelijkheid zit er nou eenmaal in en is ook niet zwart wit. Je gaat je eigen route en ontwikkeling. We kunnen niet allemaal CEO van Apple worden er zijn ook vuilnismannen, verpleegkundigen, kappers, winkelpersoneel en alle soorten andere mensen nodig om het werk te doen.
En je talenten en je inzet bepalen wat je er van maakt. In de breedte of in de hoogte.
Als ouder gun je beide kinderen hun ontwikkeling en hun plekje en je staat ze bij waar dat nodig is. Nee, eerlijk is dat niet, wel realistisch.

We zijn het erg eens

Ik vind het echt niet kunnen wat je doet. Je trekt je jongste dochter echt voor.

Bedtijd naar behoefte

Vind ik trouwens bij kinderen ook de beste insteek dus als jongste fit door het leven huppelt en sochtends er op tijd uitkomt zonder al teveel gedoe is het blijkbaar prima. Maar je moet oudste ook de kans geven haar bioritme te ontdekken dus ik hoop dat je haat niet op een bepaalde tijd naar bed stuurt.

Qua tot tien uur huiswerk hoop ik ook dat je nog even terugkomt om wat te verhelderen. Of misschien nog beter, gaat verifiëren waarom ze zo lang huiswerk doet, echt. Vooral met het oog op de komende jaren.

Als je de financiële middelen niet hebt om je oudste gelijker te behandelen zou ik toch zoeken naar manieren om haar haar zelfverdiende geld te hebben zonder gekort te worden op haar zak en kleedgeld. Je bent het UWV toch zeker niet?

Soort van ot: ik las bij AnneJ haar bijdrage iets in de trant van 'het leven is niet eerlijk'. Hoe waar ook, in deze context vind ik het een uitspraak met een mogelijk randje. Het suggereert bijna dat je in het gezin oneerlijkheden die je kunt rechtzetten niet hoeft recht te zetten want zo is de grote boze buitenwereld ook. Maar zo is ie vast niet bedoeld.

Enne 'Nou': wat ontzettend gemeen van je ouders! Moest je de dag na je verjaardag je verjaardagscadeau asn je zus geven? Bizar!

Niet bedoeld nee

Je draagt bij aan wat een kind nodig heeft en dat kan verschillen.
Dat is een andere vorm van 'eerlijkheid' dan iedereen hetzelfde geven ongeacht de verschillen.

schade

en ja, grote kans dat het de band tussen de zussen schaadt.

Als ik het goed lees, was je eigenlijk op zoek naar argumenten om je oudste dochter te overtuigen van de juistheid van jouw standpunten.

Nu, die argumenten krijg je 34 keer niet.;
Je oudste krijgt juist in alle berichten steun.

Ik neem aan dat dat wel even slikken is! en dat is juist het fijne van dit forum wat mij betreft;.anderen laten hun licht schijnen op zaken die voor jou (of mij) vanzelfsprekend zijn. Ik hoop dat je er je voordeel mee doet en dat het rust zal brengen in je gezin, hoewel op een andere manier dan je voor ogen had.

voortrekken

Ik ben bang dat ik dezelfde mening heb. Bedtijden kunnen verschillen maar dan niet omdat iemand recht heeft op tv kijken na het maken van huiswerk maar wel omdat iedereen nou eenmaal een andere hoeveelheid slaap nodig heeft. Als ik tegen mijn oudste zoon zeg dat zijn jongere broer later naar bed mag omdat hij toch echt eerst ook nog even tv mag kijken dan zou hij ook flippen. Leg ik hem uit dat hij jongere broer minder slaap nodig heeft dan valt er niks te flippen want dat is nou eenmaal zo. En daar heeft hij niks over te zeggen.

Bijbaan en daarom geen kleding kopen. Dat kan echt niet. Je dochter wordt nu dus gestraft omdat zij wel werkt en zus niet. Dat is niet eerlijk.

Ik hoop trouwens wel dat Fay nog een keer reageert.

Fay, ben je er nog

Ik snap dat het best heel confronterend moet zijn dat wat in jouw ogen goed is en je met al je moederliefde op die manier doet hier door iedereen als niet de juiste manier wordt bestempeld. Ik hoop dat je het jezelf niet kwalijk meemt, maar zie dit draadje als een eye-opener en ga er mee aan de slag. Zou fijn zijn als je ook nog even reageert op iedereen die je wil helpen.

JesusmySavior

Het was geen optie. Ik werd in de nacht mijn bed uitgetrokken en ik moest zien hoe mijn zus in haar te hoge bed lag en dat er geen andere optie was voor mij om mijn bed te ruilen met mijn zus.

Fay?

Poe, dat viel niet mee misschien, reacties te lezen van zoveel mensen die jouw handelwijze zeer in twijfel trekken. Hoe gaat het nu?

Deels zelfde discussies gehad

Hier hebben we 2 zoons, nu 16 en 18, in 6 en 5 VWO. Dus ze schelen 2 jaar in leeftijd, maar slechts één jaar op school (één late leerling en één vroege). Wij hebben ervoor gekozen om ze qua zakgeld vanaf de brugklas hetzelfde te behandelen, omdat ze toen ook dezelfde mogelijkheden en behoeften hadden. Dus jongste kreeg dat een jaar jonger dan oudste. Later hebben we, om van het gezeur over moeten fietsen of toch met de bus mogen, een extra bedrag toegevoegd aan het zakgeld en moesten ze zelf de bus betalen. Dat was voor beide op hetzelfde moment, dus voor jongste 2 jaar jonger dan voor oudste. Ook hebben ze allebei in 3 VWO voor hun verjaardag (sept/okt) een nieuwe laptop gekregen, dus ook daar voor jongste een jaar vroeger. Oudste heeft over dit alles soms best geklaagd... maar inderdaad zoals AnneJ ook al gezegd heeft: het leven is niet altijd eerlijk, en leeftijd is niet het enige criterium. En daarnaast is het natuurlijk iets van alle tijden dat de oudste bepaalde vrijheden moet bevechten waar de jongste vervolgens eerder van profiteert, zoals met bedtijden (of schermtijden). Ook bij ons. Oudste had ook meer behoefte aan slaap, dus hebben we jongste eerder vrij gelaten. Jammer.

Ik ben het wel met de andere reacties eens dat zelfverdiend geld echt eigen geld zou moeten zijn, en niet gekort zou moeten worden op zakgeld.

Leren van fouten

Bij de oudste hebben we keuzes gemaakt waar we acheraf niet tevreden over waren. Bij de jongste hebben we willen leren van onze fouten, en een andere keuze gemaakt. Soms ook uit praktische overwegingen.
Vb oudste een nieuw bed, jongste ook meteen zodat je gebruik kan maken van een leuke prijs. Dat gold ook voor de pc.
Toch denk ik dat de oudste eerder met autorijlessen zal starten vanwege het verschil van twee jaar. In de afwegingen maak ik een keuze op basis van wijsheid.
Het lijkt mij alleen niet wijs een 13-jarige zo laat naar bed te laten gaan ik denk dat TS zich het meest stoort aan de financiele verschillen. Inderdaad, daar gaat het goed scheef. Daar kan ik geen logica in terug vinden.

Signalen

Enige beschuldiging van voortrekkerij is niet te voorkomen maar ik denk wel dat het wijs is om signalen van de kinderen op dit gebied niet te negeren.
Genoeg volwassenen die met frustraties rondlopen omdat ze het idee hebben (al dan niet terecht) dat broer/zus het favoriete kind was en zij achtergesteld zijn. Ik denk dat er wat dat betreft wel enige discrepantie bestaat tussen de belevenis van de ouder (alle kinderen zijn gelijk) en van het kind (sommige kinderen zijn meer gelijk dan anderen). Ik denk niet dat je dat helemaal kan voorkomen maar het lijkt me wel verstandig om de signalen niet te negeren en als je kind aangeeft dat ze het gevoel hebben dat broer/zus wordt voorgetrokken je serieus hier naar gaat kijken.

Marjolein herkenbaar

Hier ook 2 kinderen van 16 en 18 in 5 en 6 vwo. Er zit 18 maanden tussen, maar omdat de jongste van september is dus maar 1 schooljaar. Wij behandelen ze ook redelijk gelijk moet ik zeggen, vooral door dat ene schooljaar verschil. Jongste wordt toch vaak als iets ouder behandeld, meeste vrienden zijn ook ouder. Ik denk dat als ze langer gekleuterd had en nu nog in de 4e zou zitten het anders zou zijn. Jongste is vaak ook wat sneller met alles. Zo had zij op een gegeven moment behoefte aan kleedgeld en daarom hebben we het maar voor beiden ingevoerd op hetzelfde moment. Zij heeft ook minder behoefte aan slaap, daarom zijn ze eigenlijk al zolang ik me kan herinneren tegelijk naar bed gegaan.
Oudste heeft hier overigens nooit over geklaagd, ze zien elkaar ook gewoon als leeftijdsgenoten, hebben ook deels dezelfde vrienden. Wel gaat oudste dit jaar voor het eerst met vrienden op vakantie, jongste wilde dit ook, maar dat hebben we niet toe gestaan. Misschien kwam hier wel de jongere leeftijd om de hoek kijken, want ze zouden met een hele groep gaan en uiteindelijk mogen er 3 niet, laten dat nou net degenen zijn die in september jarig zijn.

gelijk behandelen

Naar mijn mening hoef je kinderen niet altijd gelijk te behandelen, de een heeft immers andere behoeften dan de ander, de ene heeft sommige dingen meer nodig dan de aderen, en soms KAN het gewoonweg niet anders (bijv. een grote en kleine slaapkamer, ze kunnen dan niet allebei in de grote). Maar het streven moet wel zijn, daar waar mogelijk ze gelijk te behandelen en zeker niet de ene steeds voordeeltjes t.o.v. de ander te geven.

Hier 2 jaar verschil. De 1e had ik begin VO bepaald zakgeld gegeven, aan de krappe kant (vgl. met Nibud). Klaagde oudste al over, maar ik vond het wel goed zo. Toen de jongste 2 jaar later ook begon te klagen, vond ik dat het betreffende bedrag toch wel een beetje erg krap was, dus heb ik het voor jongste iets opgehoogd.

Omdat ik het niet eerlijk vond voor oudste als jongste meer kreeg (hoewel dat bedrag dus op zich prima was), heb ik oudste alsnog het verschil in zakgeld in een keer gegeven.

Daar was oudste tevreden mee en voelde voor mij ook goed. Het ging niet eens over heel veel geld (en kon het makkelijk missen), maar het gaat ook om het gebaar.

Dus in geval van TO: ik zou het meer gelijktrekken en oudste het zakgeld vergoeden dat ze gemist heeft. En als je het niet in een keer kunt/wilt betalen, doe je het in termijnen. Het zal je oudste denk ik veel goed doen.

Laat je weten wat je met alle tips hebt gedaan en hoe je oudste erop reageerde?

hoi!
ik zie dat hier meerdere ouders zijn van tieners en kinderen. Comment hier alsjeblieft op wat jullie vinden! 
ik ben nu 14 jaar en de oudste dochter van mijn ouders. ik heb een jonger broertje van 12 en een halfzusje van 2. mijn ouders waren gescheiden toen ik 4 was en mijn moeder is nu al meerdere jaren samen met mijn stiefvader. super aardige gast. ze hebben toen ik 12 was een dochter gekregen. vanaf dag 1 werd er al gezegd wat een mooi kind het was. dat vond ik zelf ook hoor! ze had een hele bos donkerbruin haar en donkerblauwe ogen en een poppengezichtje.
sinds haar geboorte, als we door de winkels lopen, krijgt ze altijd complimenten van iedereen hoe mooi ze is. ik liep een beetje naast mijn moeder en vond het best naar. ik lachte en knikte maar mee. dit gebeurd al 2 jaar zo. mijn zusje is ook erg slim voor haar leeftijd op alle gebieden. mijn moeder vind het leuk om daar veel over op te scheppen waar ik ook bij ben. zo zij ze laatst tegen mijn zangdocent die mij een compliment gaf, dat mijn zusje later nóg hoger en mooier zou kunnen zingen. en dat ze waarschijnlijk naar uni zou gaan.
toen mijn zusje 1 werd, kreeg ze de oude telefoon van mijn stiefvader. het was de nieuwste samsung galaxy model! het kind is 1 en wist niet een wat een telefoon was! ik kreeg een nintendo toen ik 7 was en daar was ik al super blij mee.
mijn moeder had vorige week laten zien wat haar bankaccount was. we zijn echt niet rijk en zaten vroeger jaren in het rood. sinds ik ongeveer 4 was, spaarde mijn moeder 50 euro voor mij (iedere maand). dat begon ze ook te doen toen mijn jonger broertje 4 werd. als we 18 zijn mag die bankrekening open en is hij van ons. ik heb tot nu toe ongeveer 730 euro en mijn broertje 610. dat klopt nog wel. toen liet ze die van mijn zusje zien en ik kon mijn ogen niet geloven. bij haar stond er 1500 euro op! mijn moeder heeft 10 jaar gedaan over mijn geld wat ze bij mijn zusje het dubbele in 2 jaartjes deed! dat kan onmogelijk eerlijk zijn.
ze gebruikt altijd de smoezen: "vroeger waren we arm dus daar kan ik niks aan doen". ze zei ook laatst: "ach ja, als jij een baan krijgt dat verdien je toch ook geld? je zal er wel hard voor moeten werken, maar daar kan ik ook niets aan doen". 
en wat me het meeste pijn doet, is dat ik zielsveel van mijn zusje en moeder houd. zelfs als zij de favoriete is. en ik voel me schuldig dat ik zo jaloers ben op mijn zusje want dat is allemaal niet haar schuld. zij kan daar niks aan doen. maar ik wil dit niet zeggen tegen mijn moeder en krop al mijn gevoelens op. laatste keer dat ik dat deed eindigde het in een paniekaanval. kunnen wat ouders me hier advies over geven? of mensen/tieners met het zelfde probleem?

Je reageert op een topic van 2016. Je kunt beter een eigen topic openen.

Ik zou het wel eerlijk tegen je ouders zeggen. Ouders kunnen heus wel tegen een stootje en dan kunnen ze misschien toch meer rekening gaan houden.

En verder hoop ik dat je goed je best doet om je eigen beste vriendje te zijn. Dat gun ik je heel erg. Mensen kunnen je soms teleur stellen maar als je het fijn kunt hebben met jezelf heb je altijd een eilandje om je op terug te trekken en even bij te komen.

Doe iets leuks met jezelf. Geef jezelf een schouderklopje, je bent een lieve meid, die een beetje vermalen wordt in je stiefgezin. Mensen, ouders, bedoelen het vast goed, maar ik zou er toch echt een gesprek aan wagen. Of een brief je schrijven en die verbeteren tot het zegt wat je wil zeggen: mam, ik houd van je maar ik vind het niet fijn om te zien dat mijn kleine zusje zoveel spaargeld meer krijgt dan ik krijg. Dat begrijp ik niet. Ook niet als je zegt dat we vroeger arm waren, dat geldt toch ook voor mij dat we nu niet meer arm zijn?

Ik wens je veel sterkte. Ouders hebben echt niet altijd alles in de gaten, dus zeg het gewoon.

Ik had ook zo'n zusje. Zij was een blond poppetje met grote blauwe ogen en een engelachtige glimlach. Ik was echt lelijk, met raar haar met overal kruinen dat nooit goed zat, grote voortanden en een bril. Als dat een troost is, het is nu omgedraaid. De jaren zijn niet goed geweest voor mijn zusje. Ze heeft nu ook een bril, is dik geworden en ook niet meer echt knap terwijl ik nu lenzen heb en een goeie kapper. Voor mij is het sprookje van het Lelijke Eendje echt uitgekomen. Het jammere is dat zij jaloers is op mij. Ik was dat toen niet, het was gewoon zo, en ik heb er naderhand ook nooit iets over gezegd of laten merken. Ik vind dat ook niet zo belangrijk. Ik schrijf het nu op om jou een hart onder de riem te steken.

Met betrekking tot het anders behandelen van de kinderen. Mijn broertje werd jaren na mij en mijn zusje geboren. Hij is van jongs af aan gruwelijk verwend want jongetje en jongste. Dat heeft zijn karakter geen goed gedaan helaas. Tot op de dag van vandaag, ik ben in de 50, wordt hij nog steeds voorgetrokken en bevoordeeld. Dat heb ik lang oneerlijk gevonden en ook wel eens aangekaart bij mijn ouders. Daar kwamen dan uitvluchten op, dat is zo omdat... Maar er veranderde nooit iets. Ondertussen heb ik het kunnen loslaten, ook omdat er minimaal contact is. Ik weet nu al dat het grootste deel van de erfenis naar mijn broer gaat en ook dat is oneerlijk maar niet iets waar ik invloed op heb. Ook dat heb ik losgelaten. Het komt er een beetje op neer dat je er eigenlijk niks aan kunt doen en het beter is voor je eigen gemoedsrust om het los te laten. Dat is niet makkelijk, ik weet er alles van maar de enige manier. 

Ik wens je heel veel sterkte