Verhuizen
Hallo,
Ik heb een dilemma. Ik heb 2 kinderen, een zoon van 15 en een dochter van 10. Hun vader en ik zijn al geruime tijd uit elkaar en de omgang verloopt prima. We wonen beide in Breda wat maakt dat de kinderen in principe naar hun vader kunnen wanneer ze dat willen. De oudste zit hier op voetbal en op de middelbare school (3 havo) Mijn dochter zit in groep 7.
Ik heb inmiddels 3,5 jaar een nieuwe relatie. Mijn huidige vriend en ik komen allebei uit Roosendaal en hij is bij mij in Breda komen wonen omdat dat het meest logisch was. Nu wil hij terug naar Roosendaal verhuizen. Voor mezelf zou ik dat ook graag willen, maar met twee tieners naar een andere stad verhuizen vind ik nogal een ding. Ik denk dat de jongste het nog wel ok gaat vinden, maar de oudste niet. Ik denk ook dat hij dan bij zijn vader intrekt.
Zijn er mensen die hier ervaring mee hebben? Of iets soortgelijks hebben meegemaakt?
Ben je bereid om je kinderen op te geven voor je partner?
Want het kan natuurlijk ook zijn dat ook de jongste zegt dat ze liever bij haar vrienden en hobby's in Breda blijft. En bij pa blijft wonen. Al helemaal als haar broer hetzelfde doet. Veel plezier namelijk om een opstandige pre-puber die haar vrienden, hobby's en broer mist in Roosendaal te houden als haar vader nog in Breda zit.
Ik zou mij trouwens ook afvragen hoe sterk je relatie is dat die kerel eerst met volle overtuiging én de wetenschap van 2 kinderen beslist om te verhuizen naar Breda.
En nu weer persé terug wil.
Erg stabiel en nadenkend over de gevolgen voor het hele gezin (hij is nu éénmaal in een samengesteld gezin gevallen) klinkt hij niet.
Ik zou het niet doen. Ik ben meerdere keren met mijn kinderen verhuisd en dat is elke weer lastig, ook al waren ze toen een stuk kleiner. Mijn doel is nu om hier te blijven wonen totdat in elk geval de oudste kinderen volwassen zijn.
Met een scheiding is het nog lastiger want dan moeten ze tenslotte ook een ouder langere tijd missen (ongeacht of ze meegaan of blijven.)
Wat ik zou doen:
1) iedereen blijft in Breda. Verhuizen naar Roosendaal als de jongste uit huis is.
of
2) vriend gaat verhuizen naar Roosendaal. Jullie blijven in Breda. Je vriend en jij reizen heen en weer om elkaar te blijven zien.
Sinilind schreef op 13-01-2023 om 18:08:
[..]
Tof dat je antwoordt. Wat is het al lang geleden allemaal, de Puberella's van toen zijn inmiddels de 30 al gepasseerd.
Wij zijn een aantal jaar geleden (weliswaar met heel het gezin) ook over een vergelijkbare afstand verhuist.
De bedoeling was te wachten tot kind zijn school had afgerond maar er kwam onverwachts een jaar eerder een buitenkansje op ons pad.
Omdat het met het openbaar vervoer een hele onderneming was om in onze oude woonplaats te komen, heb ik zoon in zijn examenjaar dagelijks naar school gebracht en gehaald.
Ook voor afspraken met vrienden in de oude woonplaats fungeerde ik als taxi.
Omdat wij eerder verhuist waren vond ik dat ik hem niet met die reistijd op moest zadelen.
In jouw geval zou ik wel wachten tot je dochter de basisschool heeft afgerond.
Wil je dan nog steeds naar Roosendaal kan ze daar gelijk naar een middelbare school.
Zoals meer mensen al aangeven kunnen je kinderen natuurlijk ook door de week bij hun vader doorbrengen.
Overigens vind ik de afstand Breda - Roosendaal heel goed te doen voor je kinderen.
In beide steden is een station, met de trein ben je er in een kwartier.
Ja, de afstand Breda-Roosendaal is niet onoverkomelijk. Je kunt makkelijker even een vriend/vriendin opzoeken in Breda als je in Roosendaal woont dan wanneer je aan de andere kant van Europa woont.
Ik vind met het OV naar de basisschool gaan wel echt een hele onderneming. Er is ook geen garantie dat de school naast het station staat. Voor de middelbare zijn er wel vaker leerlingen die met het OV gaan. Nadeel is wel dat als ze ook blijven sporten in Breda en de vrienden daar wonen, dat het dan qua eten in de praktijk makkelijker zal zijn om bij vader te blijven eten en misschien ook wel slapen. De kosten van het OV zou ik in die situatie ook niet willen delen met vader. Het is immers niet zijn keuze.
Hier op het platteland woonden vrienden ook in verschillende dorpen en ook sport was niet altijd in het eigen dorp, maar die afstand was doorgaans geen 25-30 kilometer enkele reis.
Nou, van station naar station is het inderdaad ruim een kwartier, maar dan ben je er natuurlijk nog niet. In Roosendaal is het al snel een kwartier fietsen naar het station, en in Breda nog langer. De hele onderneming kost je zo een uur (Ik studeerde in Breda, woonde in Roosendaal, dus ik heb ervaring 
) Niet iets wat je even tussendoor doet.
Maargoed, ik vind het te ver weg bij vader en sociaal netwerk en alles voor alleen de nieuwe vriend van moeder, en moeder zelf. Inderdaad, rij zelf maar heen en weer...
Ik vind de afstand Breda-Roosendaal ook heel goed te doen. Voor TO en haar vriend. Maar als ze toch verhuist denk ik dat ze er serieus rekening mee moet houden dat de kinderen liever in Breda blijven.
In mijn omgeving vergelijkbare situatie meegemaakt moeder ging bij vriend in zijn mooie grote huis wonen met daarin een grote leuk ingerichte kamer voor zoon. Maar zoon bleef liever in zijn oude omgeving en ging bij vader wonen.
Deze tiener had zijn eigen leven met vrienden, school, sport, vriendinnetje en bijbaantje en had weinig tijd om naar zijn moeder te gaan. Hij sliep om dat hij er echt niet onderuit kwam één nacht per maand bij haar en als ze hem vaker wilde zien wilde hij wel met haar uiteten of winkelen in zijn woonplaats.
Tieners hebben nu eenmaal hun eigen leven en dat vinden ze belangrijker dan hun ouders.
Ik ben zelf de puber geweest in een gelijke situatie. Ik heb er toen voor gekozen bij mijn vader te gaan wonen, mijn zusjes zijn wel met mijn moeder meeverhuisd. Bij ons was de afstand trouwens wel een stuk groter.
Natuurlijk vond mijn moeder dat moeilijk, maar verhuizen was haar keuze, niet meegaan was mijn keuze en die keuze maakte ik puur voor mezelf. Aan de andere kant vond mijn vader het juist heel fijn dat een van zijn kinderen weer bij hem kwam wonen.
Je kunt dit natuurlijk gewoon open bespreken met je kinderen: vertellen dat jullie hier over nadenken en vragen wat zij ervan zouden vinden. Hun mening hoeft niet doorslaggevend te zijn, maar zo weet je hoe ze erover denken en kun je dat mee laten wegen. En dat geeft hen ook het gevoel dat er naar ze geluisterd wordt.
