Verdrietig op middelbaar
Mijn dochter zit sinds dit schooljaar op het middelbaar. Voorheen een zelfverzekerd meisje, met een aantal vriendinnen, maar plotseling zo onzeker. In eerste instantie had ze het naar haar zin op het middelbaar, maar ineens is ze heel verdrietig omdat ze het moeilijk vindt om leuke/ nieuwe vrienden te maken. In eerste instantie had ze wel meisjes leren kennen, maar die doen plotseling raar.
Dus als advies gegeven om die dan maar links te laten liggen.
Nu hebben we elke dag een huilend meisje omdat ze denkt geen vrienden te maken op school en daardoor alleen zal blijven.
We hebben ook al uitgelegd dat vrienden maken even kan duren, en dat ze geduldig moet zijn en vooral zichzelf moet blijven (als lief en vrolijk meisje)
Hebben hier meer pubers last van en komt het uiteindelijk goed?
Nu niet alleen met een intens verdrietige dochter, maar ook een bezorgde moeder.
Ah wat rot voor je dochter. Meiden kunnen op die leeftijd naar doen. Je advies is goed; negatieve meiden links laten liggen en authentiek blijven. Je dochter is de moeite waard!
Geef haar nog even de tijd, wellicht komt het nog goed. Als het rond de herfstvakantie nog speelt dan zou ik aan de bel trekken bij de mentor.
Ik zou het nu al bij de mentor melden. Mentor kan helpen door je dochter naast andere meisjes in de klas neer te zetten volgens plattegrond, zodat ze soort van gedwongen wordt om met een nieuw meisje te praten en kennis te maken. Ook kan er rekening mee gehouden worden met groepswerk/projecten, dat ze bij leerlingen in groepjes komt met wie ze vriendinnen kan worden. Als mentor van de 1e klas lette ik daar altijd wel op, vooral in het begin als iedereen nog zoekende is. Ik zou er juist niet te lang mee wachten.
contact opnemen met mentor en vragen of hij/zij wat kan ondersteunen. Precies wat een andere reageerder ook zei. Niet afwachten
Ook puberteit die zich wat meer manifesteert, tesamen met een andere school. We zijn vandaag 11 september, hoeveel dagen is de school bezig? Geef het eens wat tijd en laat je dochter een beetje aanzien wie leuk is en wie minder. Niet te fel mee in het verdriet van de dochter gaan, binnen enkele weken heeft ze gewoon enkele hartsvriendinnen en is alles goed gekomen.
Intussen wat extra vertroetelen.
afrodite05 schreef op 11-09-2024 om 22:23:
Ik zou het nu al bij de mentor melden. Mentor kan helpen door je dochter naast andere meisjes in de klas neer te zetten volgens plattegrond, zodat ze soort van gedwongen wordt om met een nieuw meisje te praten en kennis te maken. Ook kan er rekening mee gehouden worden met groepswerk/projecten, dat ze bij leerlingen in groepjes komt met wie ze vriendinnen kan worden. Als mentor van de 1e klas lette ik daar altijd wel op, vooral in het begin als iedereen nog zoekende is. Ik zou er juist niet te lang mee wachten.
Dit inderdaad
Lief van je om je zo'n zorgen te maken. Dit is een van de grote veranderingen in je leven en een van de eerste: het los laten van oude veilige structuren en je plek zien de vinden in de nieuwe. En het zal ook nooit ophouden. Je past je telkens aan iets nieuws aan; je hebt geen keus.
Hetzelfde geldt voor de nieuwe klasgenootjes. Ze zullen meer op je dochter lijken dan ze nu beseft; ook zij zijn zich angstig aan het aanpassen. Wie maken hier de dienst uit, geven de toon aan, wie moet ik volgen als ik hier een prettig leven wil hebben en wie niet. Geassisteerd door hun telefoon weten ze precies wie wanneer wat aan het doen is. Met wie ze omgaat of dat ze alleen is. Als ze met populaire scholieren omgaat wordt zij daar ook populair van, gaat ze met de minder populairen om dan zakt zij ook in de gratie. Het is vrij moeilijk op die leeftijd: je mag niets doen wat jouw positie aan het wankelen brengt.
Ik zag daar een jaar geleden een uitzending over. Meerdere kinderen waren ongelukkig hierover maar wisten er toch niets aan te doen. Het waren allemaal heel sympathieke kinderen en toch was dit hun situatie.
Ik zeg niet dat het bij je kind zo is, maar dat dit heel vaak voorkomt en dat het aan de ouders voorbij gaat. Je kan als ouder niet simpel zeggen: je moet dit of dat doen, want de onstandigheden zijn heel anders dan tijdens jouw jeugd. Heel veel komt door de sociale media.
Iedereen komt hier ten slotte wel uit en vindt zijn weg, maar het is nu nog even verwerken en nadenken voor haar.
Ze wordt gewoon kritischer op het gedrag van mensen. Dat is heel normaal. Ze snapt nu beter hoe ze wel en niet behandeld wil worden. Dat is juist goed. Zeg maar dat alleen zijn ook niet erg is. En dat het beter is om alleen te zijn dan door allemaal hoepels te moeten springen om bij mensen te horen die je toch niet mag.
afrodite05 schreef op 11-09-2024 om 22:23:
Ik zou het nu al bij de mentor melden. Mentor kan helpen door je dochter naast andere meisjes in de klas neer te zetten volgens plattegrond, zodat ze soort van gedwongen wordt om met een nieuw meisje te praten en kennis te maken. Ook kan er rekening mee gehouden worden met groepswerk/projecten, dat ze bij leerlingen in groepjes komt met wie ze vriendinnen kan worden. Als mentor van de 1e klas lette ik daar altijd wel op, vooral in het begin als iedereen nog zoekende is. Ik zou er juist niet te lang mee wachten.
Is dat niet iets waar ze zelf voor moet open staan? Wat als dochter van TO heel graag wil horen bij haar oude vriendinnen. Dan gaat ze minder snel contact maken met nieuwe mensen. Daarnaast werkt het vaak averechts als vriendschappen geforceerd worden.
FruitMoeder schreef op 12-09-2024 om 07:36:
[..]
Is dat niet iets waar ze zelf voor moet open staan? Wat als dochter van TO heel graag wil horen bij haar oude vriendinnen. Dan gaat ze minder snel contact maken met nieuwe mensen. Daarnaast werkt het vaak averechts als vriendschappen geforceerd worden.
Ze moet er inderdaad voor open staan, maar best wat jongens en meiden van die leeftijd hebben er nog wel een beetje hulp bij nodig. En als ze het met haar oude vriendinnen goed heeft, is dat ook prima, alleen lees ik in het bericht van TO niet iets over oude vriendinnen. Enkel iets over (als ik het goed interpreteer) meisjes die ze net heeft leren kennen, maar die nu raar doen, dus dat ze niet matchen. Op zoek naar andere meiden dus, liefst minstens één in de klas (en daarvoor gelden dan mijn tips uit mijn eerste post). Vriendinnen daarbuiten, of dat nu oude zijn of nieuwe, is natuurlijk top, maar als je niemand in de klas hebt, kan dat een groot deel van je week erg eenzaam zijn, zeker voor kinderen van 11/12 jaar.
FruitMoeder schreef op 12-09-2024 om 07:36:
[..]
Is dat niet iets waar ze zelf voor moet open staan? Wat als dochter van TO heel graag wil horen bij haar oude vriendinnen. Dan gaat ze minder snel contact maken met nieuwe mensen. Daarnaast werkt het vaak averechts als vriendschappen geforceerd worden.
Ik zie 2 mensen naast elkaar zetten niet als vriendschap forceren, wel als 2 mensen uitnodigen om (wat beter) kennis te maken. Vriendschap valt niet te forceren.
Is er een bekende vriendin vd basisschool ook naar deze nieuwe school gegaan? Het zal wel niet, anders trok ze daar misschien meer mee op
Waterfles schreef op 12-09-2024 om 09:13:
Is er een bekende vriendin vd basisschool ook naar deze nieuwe school gegaan? Het zal wel niet, anders trok ze daar misschien meer mee op
Het beste is gewoon iemand uit je klas vinden. Daar zit je toch 95 procent van de tijd.
Ah wat rot voor haar. De puberteit kan soms gewoon echt lastig zijn en als ouder breekt dat je hart natuurlijk. Heeft ze oudere broer/zus/nichtjes/neefjes aan wie ze advies kan vragen?
Ik zou haar vragen of ze het goed vindt dat je contact opneemt met de mentor. Die kan mogelijk wel wat onopvallende interventies plegen waardoor ze een opstapje heeft. Zeker in deze fase ligt er nog veel open qua verbanden.
Dit hoort erbij en is onderdeel van haar ontwikkeling van kind naar volwassene. Relaties met anderen, je plek vinden. Steun haar en geef zelfvertrouwen. Een begin van een jarenlang leerproces.
Denk daarnaast ook aan het opbouwen van vriendschappen buiten school. Soms wil het makkelijker met gelijkgestemden (sport, hobby, vrijwilligerswerk, buurt etc). Laat haar daar ook investeren.
Ik lees vooral meisjes, vriendinnen. Maar met jongens kun je ook leuke vriendschappen hebben. Ik had ook moeite met aansluiting zoeken. Mijn strategie was vroeger: kijken wie er ook een beetje een eenzaam bij staat, en daar contact mee leggen. En ik woonde in een dorp en toen ik bij een bepaalde sport ging kreeg ik ook vriendinnen die op mijn school zaten.
