Tiener op z’n kamer
Ken je dat? De ene dag laat ik los, accepteer ik en geniet ik van die paar momenten per dag dat er leuk contact is met m’n puber (net 16).
De volgende dag maak ik me toch druk om het feit dat hij zoveel op z’n kamer is, vrijwel niks deelt over wat er in hem omgaat en zich afzondert.
‘Joh, laat los. Die van mij zit ook de hele dag boven, dat hoort erbij’. Dat hoor ik altijd om me heen. Vaak hoor ik dan ook dat die puber daarnaast toch van alles doet en onderneemt.
Mijn zoon heeft echter geen bijbaantje, geen sport of andere buiten de deur hobby en geen vriendengroep. Hij gaat naar school (wat goed gaat) en is thuis. Wat hem betreft een prima leven, hij lijkt ook lekker in z’n vel te zitten, is nog jong in gedrag en sociaal wat onhandig. Hij houdt het graag veilig en voorspelbaar en heeft geen behoefte aan iets anders. Zegt hij (ik denk dat dit te maken heeft met ‘angst voor het nieuwe’). Op z’n kamer doet hij schoolwerk, bouwt knikkerbanen en maakt daar edits van, kijkt filmpjes, heeft online contacten (die hij niet kent irl) en doet af en toe een game.
Ja, hij heeft een diagnose ass.
Af en toe neem ik hem mee om iets leuks te doen (bios, pretpark, oid) en dat vindt hij ook leuk, maar dat gebeurt zeker niet wekelijks.
Als ik het zo opschrijf, denk ik weer bij mezelf ‘accepteer dat dit het is en wees blij dat zoon zich oké lijkt te voelen, het fijn heeft op z’n kamer en naar school gaat’.
Toch zoek ik ook geruststelling ofzo. Dat het herkenbaar is. Of dat ik als ouder nog iets kan doen om hem te stimuleren iets buiten de deur te doen (wat ik al probeer en m’n zoon vindt dat heel irritant).
Ik kom er op omdat dit een weekend is zonder plan. Hij vindt het fijn en doet het liefst niks, behalve hangen. Ik krijg er jeuk van en trek m’n eigen plan.
Enige herkenning?
Zonnig77 schreef op 27-01-2025 om 08:22:
[..]
En precies dit wat jij schrijft mamaE, raakt en doet pijn. Hier praat zoon overigens nooit over maar ik zie soms zijn kwelling of onhandigheid. En als hij niet weet hoe iets aan te pakken vraagt hij geen hulp, maar ha teert de struisvogeltechniek.
Sommige mensen hebben andere behoeften en vinden het niet zo boeiend wat anderen van hen vinden. Ik had dat op de basisschool ook niet zo, maar als puber vond ik het soms echt wel lastig dat iedereen elkaar leuk en gezellig leek te vinden en dat ik dat blijkbaar niet was. Eerlijk? Dat was niet de fijnste periode uit mijn leven.
Ik snapte ook gewoon niet hoe die dingen moesten. En het contrast met mijn zus was levensgroot. Dat maakte het ook heel zichtbaar. Tegelijkertijd deed ze vaak onaardig en afwijzend naar mij, dus ik snapte ook echt wat mensen zo leuk aan haar vonden.
Tip; zeg dit niet tegen iemands moeder, heb ik één keer geprobeerd, viel niet zo lekker.
Om het hoopvol af te sluiten; naarmate ik ouder werd en andere mensen volwassen, ging ik dingen iets beter begrijpen en word ik vaak wel gewaardeerd om wie ik ben. Desondanks ben ik heel blij dat dochter in sociaal opzicht wel aansluiting heeft met andere kinderen, want ze is thuis alleen dus anders zou het helemaal lastig worden om die vaardigheden te ontwikkelen.
Vooral bij mezelf herkenbaar wat jullie beschrijven over sociale contacten. Vroeger was ik daar niet goed in. Maar ook weinig gelijk gestemden (zwaar kerkelijk dorp terwijl wij niet zo waren) en ouders die het helemaal niet stimuleerden.
Mijn zussen zijn socialer, maar mijn middelste zus is ook moeilijk en deed vaak lelijk tegen mij. Herkenbaar dus mamaE.
Mijn oudste heeft wel vriendinnen, meer dan ik vroeger, maar ziet ook veel gelijkgestemden (hb onderwijs).
Ook nu ik ouder ben vind ik het nog lastig. Ik "vergeet" sociale contacten vaak ook een beetje. Samen muziek maken vind ik wel heel fijn, maar in de pauzes betrap ik me er vaak op dat ik slecht ben in een koetjes en kalfjes gesprek.
Ik twijfel vaak of het nou mijn persoonlijkheid is of opvoeding.
Jongste houdt juist van sociale contacten en daar speelt dit niet. Fijn voor haar.
Evaluna schreef op 27-01-2025 om 10:43:
Vooral bij mezelf herkenbaar wat jullie beschrijven over sociale contacten. Vroeger was ik daar niet goed in. Maar ook weinig gelijk gestemden (zwaar kerkelijk dorp terwijl wij niet zo waren) en ouders die het helemaal niet stimuleerden.
Mijn zussen zijn socialer, maar mijn middelste zus is ook moeilijk en deed vaak lelijk tegen mij. Herkenbaar dus mamaE.
Mijn oudste heeft wel vriendinnen, meer dan ik vroeger, maar ziet ook veel gelijkgestemden (hb onderwijs).
Ook nu ik ouder ben vind ik het nog lastig. Ik "vergeet" sociale contacten vaak ook een beetje. Samen muziek maken vind ik wel heel fijn, maar in de pauzes betrap ik me er vaak op dat ik slecht ben in een koetjes en kalfjes gesprek.
Ik twijfel vaak of het nou mijn persoonlijkheid is of opvoeding.
Jongste houdt juist van sociale contacten en daar speelt dit niet. Fijn voor haar.
En leeftijd?
Ben nu tussen de 40 en 50 en ik heb gewoon veel minder zin in sociale zaken. Werkborrels vond ik vroeger superleuk, nu heb ik echt geen energie meer voor chitchat. Contact overdag met mijn (overigens heel gezellige) collega's is meer dan genoeg. etentjes met vriendinnen, als ik er ben is het gezellig, maar vind het nooit heel erg als het lastminute soms niet doorgaat en ik lekker thuis kan blijven, met gezin, of alleen.
Ik had vroeger ook moeite met vriendschappen en sociale contacten. Ik voelde me vaak ook niet op mijn gemak bij anderen. Kon gelukkig wel goed opschieten met mijn zus. Praten over koetjes en kalfjes kan ik ook niet goed, ik ging vroeger graag dansen maar naar een café vond ik maar niks. Geen idee waar ik het over moest hebben. Dit is wel makkelijker geworden maar in een gesprek met anderen ben ik degene die vooral luistert. Ik heb drie goede vriendinnen en dat is genoeg.
Dat moeite hebben met sociale contacten kan naarmate de leeftijd beter worden. Of niet natuurlijk... Voor mijn zoon vind ik het dan ook zo fijn dat hij online wel aansluiting heeft met anderen. Ze hebben een gedeelde passie (waar hij zich in het offline leven een beetje voor schaamt) en ontmoeten elkaar op een platform. Daar reageert hij ook op alles en iedereen en is sociaal vrij actief. In het offline leven negeert hij appjes en belletjes. Wonderlijk, vind ik dat.
Willen jullie met mij meedenken? Ik heb maar één vriendin en die heeft geen kinderen.
Ik wil het verjaardagsfeestje voor mijn jongste zoon organiseren. Alleen de tijden die het beste uitkomen voor het bowlen, betekent dat het feestje om 18:00 eindigt, zonder eten. Kan dat? Of is dat not done? Het feestje is op een zondag btw.
Mvtj schreef op 29-01-2025 om 14:21:
Willen jullie met mij meedenken? Ik heb maar één vriendin en die heeft geen kinderen.
Ik wil het verjaardagsfeestje voor mijn jongste zoon organiseren. Alleen de tijden die het beste uitkomen voor het bowlen, betekent dat het feestje om 18:00 eindigt, zonder eten. Kan dat? Of is dat not done? Het feestje is op een zondag btw.
Kun je bij de bowlingbaan niet nog even een frietje o.i.d. eten?
Schemerlampje schreef op 29-01-2025 om 14:31:
[..]
Kun je bij de bowlingbaan niet nog even een frietje o.i.d. eten?
Dat wil ik om twee redenen niet doen. Ten eerste kost het feestje zo al ruim 100 euro dat vind ik meer dan genoeg. En ik ga het qua energie niet trekken om een derde activiteit, patat eten, aan het programma toe te voegen.
Mvtj schreef op 29-01-2025 om 15:49:
[..]
Dat wil ik om twee redenen niet doen. Ten eerste kost het feestje zo al ruim 100 euro dat vind ik meer dan genoeg. En ik ga het qua energie niet trekken om een derde activiteit, patat eten, aan het programma toe te voegen.
Hoe oud wordt je zoon? Moet jij absoluut bij het eten van een frietje aanwezig zijn?
Kun je tijdens het bowlen misschien in een andere ruimte/buiten zijn waardoor je daarna meer energie over hebt?
En als het allemaal niet lukt, dan niet he. Dat is echt geen ramp. Dan eten ze maar thuis. Desnoods geef je iedereen iets lekkers mee naar huis, bv een feestelijke cupcake ofzo?
IMI zegt goede dingen.
Kan je inderdaad zelf even naar buiten/ontprikkelen als de kids aan het bowlen zijn.
Qua eten: ik zou zeggen dat het wel leuk is om het bowlen af te sluiten met iets te eten. Als dat niet lukt, dan inderdaad iets meegeven?
Of: feestje starten met een lunch thuis (scheelt ook geld), eerder bowlen met evt een bitterbal erbij, en dan rond 1600 stoppen? Dan zit je niet zo voor het avondeten.
Als deel 1 thuis is en deel 2 bowlen, dan kun je ze thuis goed vullen met taart en ander lekkers. Dan kun je het bowlen met alleen drankjes doen. En dan inderdaad na het bowlen een zak met lekkers mee naar huis geven, bijvoorbeeld met o.a. krentenbol/broodje erin, dan kan het doorgaan voor een maaltijd. Zo veel trek zullen ze niet meer hebben als je ze thuis al van alles hebt gegeven (natuurlijk ook niet zo veel dat ze misselijk worden he 😉)
Leuk dat je een feestje organiseert!
IMI-x2 schreef op 29-01-2025 om 15:53:
[..]
Hoe oud wordt je zoon? Moet jij absoluut bij het eten van een frietje aanwezig zijn?
Kun je tijdens het bowlen misschien in een andere ruimte/buiten zijn waardoor je daarna meer energie over hebt?
En als het allemaal niet lukt, dan niet he. Dat is echt geen ramp. Dan eten ze maar thuis. Desnoods geef je iedereen iets lekkers mee naar huis, bv een feestelijke cupcake ofzo?
Zoon is elf geworden. Hmmm, ik zie niet zo goed hoe ik niet bij het eten aanwezig kan zijn? Ik zet ze aan een tafel met de patat en snacks, een half uur van huis en ik ga zelf in de auto zitten? (Met deze temperatuur is dat ook nog redelijk blauwbekken.)
Mijn zusje heeft als kind haar vinger tussen twee bowlingballen gekregen en mist dus het topje van haar vinger. Daarom voelt het ook onveilig om ze alleen te laten tijdens bowlen. Of zouden jullie het wel doen met 11 en 12 jarigen?
Stormvogel schreef op 29-01-2025 om 16:55:
IMI zegt goede dingen.
Kan je inderdaad zelf even naar buiten/ontprikkelen als de kids aan het bowlen zijn.
Qua eten: ik zou zeggen dat het wel leuk is om het bowlen af te sluiten met iets te eten. Als dat niet lukt, dan inderdaad iets meegeven?
Of: feestje starten met een lunch thuis (scheelt ook geld), eerder bowlen met evt een bitterbal erbij, en dan rond 1600 stoppen? Dan zit je niet zo voor het avondeten.
Ik denk dat thuis starten met lunch en taart ook een goed idee kan zijn. Dan kunnen we idd voor 17 uur klaar zijn.
Dank jullie wel voor al het meedenken. Ik heb weer meer opties!
Mvtj schreef op 29-01-2025 om 17:25:
[..]
Zoon is elf geworden. Hmmm, ik zie niet zo goed hoe ik niet bij het eten aanwezig kan zijn? Ik zet ze aan een tafel met de patat en snacks, een half uur van huis en ik ga zelf in de auto zitten? (Met deze temperatuur is dat ook nog redelijk blauwbekken.)
Mijn zusje heeft als kind haar vinger tussen twee bowlingballen gekregen en mist dus het topje van haar vinger. Daarom voelt het ook onveilig om ze alleen te laten tijdens bowlen. Of zouden jullie het wel doen met 11 en 12 jarigen?
Is er misschien ergens een hoekje waar je wat rustiger kunt zitten, wat verder van de baan af? Je kunt ze gerust zonder begeleiding laten bowlen op die leeftijd, misschien alleen even helpen bij het opstarten. Het gaat tegenwoordig allemaal digitaal met wie er aan de beurt is en wat de score is. En je kunt vaak ook per persoon instellen of ze met of zonder hekje (een soort gootbumper) willen bowlen. Met zo’n hekje veel meer kans op mooie punten en daarom waarschijnlijk meer plezier.
