Tiener op z’n kamer
Ken je dat? De ene dag laat ik los, accepteer ik en geniet ik van die paar momenten per dag dat er leuk contact is met m’n puber (net 16).
De volgende dag maak ik me toch druk om het feit dat hij zoveel op z’n kamer is, vrijwel niks deelt over wat er in hem omgaat en zich afzondert.
‘Joh, laat los. Die van mij zit ook de hele dag boven, dat hoort erbij’. Dat hoor ik altijd om me heen. Vaak hoor ik dan ook dat die puber daarnaast toch van alles doet en onderneemt.
Mijn zoon heeft echter geen bijbaantje, geen sport of andere buiten de deur hobby en geen vriendengroep. Hij gaat naar school (wat goed gaat) en is thuis. Wat hem betreft een prima leven, hij lijkt ook lekker in z’n vel te zitten, is nog jong in gedrag en sociaal wat onhandig. Hij houdt het graag veilig en voorspelbaar en heeft geen behoefte aan iets anders. Zegt hij (ik denk dat dit te maken heeft met ‘angst voor het nieuwe’). Op z’n kamer doet hij schoolwerk, bouwt knikkerbanen en maakt daar edits van, kijkt filmpjes, heeft online contacten (die hij niet kent irl) en doet af en toe een game.
Ja, hij heeft een diagnose ass.
Af en toe neem ik hem mee om iets leuks te doen (bios, pretpark, oid) en dat vindt hij ook leuk, maar dat gebeurt zeker niet wekelijks.
Als ik het zo opschrijf, denk ik weer bij mezelf ‘accepteer dat dit het is en wees blij dat zoon zich oké lijkt te voelen, het fijn heeft op z’n kamer en naar school gaat’.
Toch zoek ik ook geruststelling ofzo. Dat het herkenbaar is. Of dat ik als ouder nog iets kan doen om hem te stimuleren iets buiten de deur te doen (wat ik al probeer en m’n zoon vindt dat heel irritant).
Ik kom er op omdat dit een weekend is zonder plan. Hij vindt het fijn en doet het liefst niks, behalve hangen. Ik krijg er jeuk van en trek m’n eigen plan.
Enige herkenning?
Hier ook gestart met PTA jaar. Ik hoor zoon nooit over school, hij uit geen stress. Hij keert naar binnen (en ‘alles is prima’).
We hadden het laatst ook over open dagen. Voor zoon voelt dit nog ver weg, ik denk dat er nog wel meer interesse komt. Een tussenjaar zag hij ook wel zitten. En dan liever niet werken maar juist nóg meer op z’n kamer hangen 🙃 Dat vind ik geen optie…
Kaas, ik herken dat zoon aangeeft weinig vrije tijd te hebben. Dat ervaart ie blijkbaar zo, terwijl hij in mijn ogen dus weinig onderneemt (niks naast school en 2 avonden bijbaantje). Voor hem is dat wel veel. Heeft jouw zoon(s) ook zoveel alleen tijd nodig?
Ik snap die alleentijd heel goed. Het zeer weinig samenzijn (met mij) vind ik alleen soms zo lastig. Daar zullen vast een boel ouders van pubers last van hebben…
Zonnig77 schreef op 01-11-2024 om 20:47:
mijn zoon is (ook) niet agressief, de geweldloze podcast is geschikt voor omgaan met allerlei gedrag. Met name gericht op pubers. Ik haal er veel tips vandaan.
vandaag is weer een lekker vakantiedagje. Totdat me vanmiddag ineens een bekend rotgevoel bekroop. Dit heb ik vaker en draait altijd om het feit dat ik het ineens wél erg vind dat mijn zoon zoveel op zijn kamer is. Dat hij misschien tóch eenzaam is en dat niet durft te zeggen. Hij zondert zich zo af en deelt zo weinig. Hier heb ik al vaker het gesprek over proberen te voeren. Heel voorzichtig, ik wil hem niks aanpraten. Hij geeft aan dat het ‘prima’ gaat, dat zegt ie heel vaak.
Zijn scherm is mega belangrijk voor hem (hij doet er vanalles mee en op en heeft sociale contacten -niet met mensen die hij ook offline kent). Het is zijn veilige plek én de easy way out…
Niemand uit het ‘echte leven’ die hem in de vakantie vraagt wat leuks te doen of ergens mee naartoe te gaan. Met mij wil hij ook niks. Soms (nu dus) kan ik me ineens zoveel zorgen maken hierom. En daar baal ik van.
Ik snap je zorgen, die hadden mijn ouders ook vroeger over mij. En dat bespraken ze dan in de tuin, terwijl ik op mijn kamer lag te lezen en het raam open stond. Ik kreeg dat dus mee en ik voelde me daar schuldig over. Ook een beetje alsof ik niet goed genoeg was of in ieder geval dat het leven van mijn zus 'beter' was. Ik heb het hier nooit met ze over durven hebben, wilde ze niet nog meer pijn doen en met zorgen opzadelen en ik had ook geen idee hoe zoiets aan te pakken.
Die zorgen en jouw gevoelens mogen er zijn. Maar ze zijn van jou, niet per se ook van hem.
Een tussenjaar na de middelbare is zeker een optie. Maar ik zou er wel enorm voor waken dat er wel een plan is voor dat tussenjaar; een baan voor een substantieel deel van de week, zeg minimaal 4 dagen. Eventueel een periode voor een reis te maken, maar dat vereist wel een bepaalde zelfstandigheid en zelfredzaamheid. Kan overigens ook prima in Nederland. Open dagen bezoeken, meeloopdagen, proefstuderen.
Het risico met een tussenjaar zonder plan is dat ze dan alleen nog maar op hun kamer zitten en helemaal geen sociale contacten meer hebben. Want overdag is iedereen naar school/stage/werk. En dan wordt de omschakeling naar weer werken of studeren ook groter omdat de prikkeltolerantie ook af kan nemen als je langere tijd gewend bent geraakt aan weinig prikkels, beetje zoals met corona.
Precies MamaE, daarom ben ik blij dat ik gelijk met dat tussenjaar noemde dat je daarin dan gaat werken, rijbewijs halen (als dat erin zit) en oriënteren op vervolgstudie. Desnoods duurt dat 2 jaren. Met nadruk gezegd dat het niet is bedoeld voor hele dagen op de slaapkamer schermpje kijken. En ik noem ook regelmatig dat je een bepaalde mate aan training/blootstelling moet hebben om met prikkels om te kunnen gaan.
Zonnig, we hebben nu in de herfstvakantie 2 middagen Catan gespeeld (ik en beide zonen) en dat ging best goed. Eerste middag was het wel duidelijk vermoeiend voor oudste. En we hebben 2 films van een serie gezien (komedie) met ons vieren. Maar alles moet wel gepland/afgesproken en naar toegeleefd zijn, spontaan zit er niet echt in. En hij moet uitzicht hebben op gelijk daarna weer alleentijd te hebben.
Zodra de school begint dan is het alleen nog maar rond etenstijd dat we samen zijn en zit ie dus nagenoeg de hele tijd, buiten schooltijden, op zijn kamer. Dus we moeten het wel hebben van dit soort dagen.
Een tussen jaar klinkt als een goede optie. Al zou ik het wel goed afbakenen. Alleen maar hangen is het natuurlijk niet.
Dochter heeft morgen nog studiedag, maar begint er al tegenaan te hikken.
Een andere uitdaging bij haar is haar kamer. Ze houdt van handwerken en knutselen, maar ruimt werkelijk niets op. Ook kleding, ze laat alles vallen als ze het niet meer nodig heeft.
Opruimen is dan een langdurige kwestie. Ik help haar vaak ermee. Want ik worstel nog met de vraag kan ze het niet of laat ze het zich aanhangen? Want dat kan ze namelijk ook heel goed.
Alles wat ze niet denkt te kunnen / geen overzichtelijk/ geen zin dat weigert ze eigenlijk te doen.
Ik herken wat iemand hier schrijft, op een gegeven moment bekruipt je een geïrriteerd gevoel en vind ik dat ze vanalles maar moet doen. Ook niet eerlijk.
Maar die kamer is wel drama. Alleen samen opruimen vindt ze een optie...
Heel herkenbaar Evaluna, het niet opruimen en zelf geen initiatief tonen. En inderdaad de twijfel of het te onoverzichtelijk is of gewoon geen zin hebben. Ik ruim tussendoor vaak wat op, zoals sokken en boeken op de grond. En alles zoveel mogelijk een vaste plek. Het lukt dochter daardoor wel beter om haar kamer netjes te houden. En ze vindt het zelf ook fijner als haar kamer niet te vol is (qua prikkels). Je zou het opruimen misschien in kleine stapjes in kunnen delen?
Sehr gut
Zonnig77 schreef op 05-11-2024 om 18:50:
[..]
Zeker..
Wat vind je zo zeer goed?
Dit is denk ik een trol, die komt een topic crashen. Gewoon negeren.
Hé hoi allemaal, ik kom weer boven water.... Ik heb afgelopen week maandag en dinsdag beide jongens gehad, donderdag en vrijdag een uitje met jongste zoon en zondag nog naar een dansavond. Ik ben dus gisteren en vandaag helemaal gaar.
Maar ben bij gelezen.
@Zonnig, mijn jongens zijn 12 en bijna 11.
En verder weer een boel herkenbaar. Gebrek aan zelfinzicht. Gebrek aan initiatief. Voor de vakantie waren de kids ontzettend veel aan het ruziën. Gelukkig heeft een week rust geholpen.
Oh ja en ik ben ook de podcast van Geef me de vijf aan het luisteren.
Hoe is deze week verlopen? Oudste zoon heeft vandaag een boekpresentatie, daar hebben we deze week heel wat uurtjes werk ingestopt, zowel hij, ik als vader. Gisteravond was hij niet zenuwachtig, ik vind m stoer!
Mvtj schreef op 08-11-2024 om 14:13:
Hoe is deze week verlopen? Oudste zoon heeft vandaag een boekpresentatie, daar hebben we deze week heel wat uurtjes werk ingestopt, zowel hij, ik als vader. Gisteravond was hij niet zenuwachtig, ik vind m stoer!
Hoe ging de presentatie? Hoe heeft hij het zelf ervaren? Mooi dat ie er al van af is! Een cijfer laat hier vaak lang op zich wachten, omdat ze eerst alle presentaties gehad willen hebben om een gemiddeld niveau vast te stellen.
Hier is de proefwerkweek begonnen. Beide kinderen staan er relaxt in, hopelijk niet tè…maar dat gaan we nog merken 🤪
Ha allemaal,
Ik heb de afgelopen dagen rustig meegelezen maar nu pas de tijd (genomen) voor een reactie. '
Hier zijn we alweer een week naar school en naar werk en daarvoor een weekje vrij gehad, waarvan een paar nachtjes weg met het gezin. Dat was erg leuk, gezellig met zijn allen, en veel buiten geweest en leuke dingen gedaan.
Verder is veel wat jullie schrijven weer erg herkenbaar.
Ook hier hoop ik dat zoon er niet te relaxed in staat mbt de toetsen - de laatste cijfers waren niet zo best. Dus hij moet echt wat meer tijd aan zijn huiswerk besteden.
Ook hier: in de vakantie veel ruzie tussen oudste en jongste. Waarbij iets meer zelfinzicht hier ook welkom is. Dus net als bij jou MvtJ.
Verder heb ik me de laatste dagen toch ineens ook zorgen gemaakt over zoon: heeft hij wel aansluiting en gaat toch wel goed op school? De laatste dagen voor en de week na de vakantie zijn er geen concrete afspraken geweest.
Ik heb hem vandaag gevraagd of hij genoeg had aan zijn sociale contacten tijdens schooltijd of dat hij daarnaast meer wilde afspreken. Het antwoord: ja en ja. En: hij heeft over 2 weken een afspraak met een vriendin die hij kent van kamp....dat wilde hij eerst afwachten...daarvoor geen afspraken naast school, want te druk.
Waardoor ik weer besefte dat de in mijn ogen vrije lege agenda van hem voor hem al druk genoeg is.
Overigens vindt mijn man dat ik overdrijf, en maakt zich geen zorgen om hem.
@Kaas en Zonnig: misschien herkennen jullie het en helpt het om je wat minder zorgen te maken over zoon die (heerlijk rustig voor hem, maar iets te vaak voor jou), relaxed op zijn kamer zit.
Verder in de vakantie ook flink boos geworden op zoon: hij verveelt zich, is te belabberd om iets te bedenken of te doen, en gaat daarom maar zijn broer of zus lastig vallen. Heel irritant. Ik geloof dat het kwartje wel viel. Nu even afwachten voor hoe lang haha.
Naast bovenstaande punten gelukkig ook een hoop positiefs: hij is vrolijk, we kunnen lachen met elkaar, en, we hebben laatst samen een film gekeken waarbij hij lekker tegen me aan is gekropen op de bank. Heerlijk zo'n spontane 'knuffel' met mijn grote zoon.
Fijn weekend voor iedereen hier.
Vanmorgen belde mijn ex. Zijn vader is vannacht plotseling overleden (respectabele leeftijd) In overleg brengt zijn vrouw de kinderen nu naar ons toe.
Ik heb de kinderen al even gesproken via video whatsapp. Mijn ex had het hen al verteld maar is daarna al snel naar zijn ouderlijk huis vertrokken.
Ik weet niet wat dit allemaal met de kinderen gaat doen. Ze hebben wel altijd goed contact met grootouders gehad, wel voornamelijk op ‘visiteniveau’. Het wordt wel een geregel ivm proefwerkweek, en ik weet niet in hoeverre het de kinderen zal beïnvloeden. Ik ben wel blij dat mijn man en ik gisteravond samen uit zijn geweest en lekker hebben geslapen, daardoor kan ik dit hopelijk goed handelen.
Natuurlijk heb ik door de scheiding al ruime tijd afstand gehad van mijn vroegere schoonouders, maar desalniettemin doet het mij ook wel iets. Hij is tenslotte lange tijd mijn schoonvader geweest.
Eerder heeft mijn ASS zoon al eens gezegd dat hij niet naar begrafenissen wil. Als hij dat nu nog zo vindt, ga ik wel kijken of er een andere manier is waarop hij afscheid kan nemen. Op een rustig moment naar de rouwkamer of iets dergelijks, dat er wel iets van een afscheid is.
Kaassoufflee schreef op 08-11-2024 om 16:21:
[..]
Hoe ging de presentatie? Hoe heeft hij het zelf ervaren? Mooi dat ie er al van af is! Een cijfer laat hier vaak lang op zich wachten, omdat ze eerst alle presentaties gehad willen hebben om een gemiddeld niveau vast te stellen.
Hier is de proefwerkweek begonnen. Beide kinderen staan er relaxt in, hopelijk niet tè…maar dat gaan we nog merken 🤪
Presentatie ging goed 😁 Alleen had de leraar van tevoren opgegeven waar de presentatie aan moest voldoen, dat kon hij niet terugvinden, dus heeft hij er een slag naar geslagen. En was dus één onderdeel vergeten. Tja... dat moet hij denk ik echt zelf gaan ondervinden en leren.
Oei proefwerkweek, spannend. Moeten ze er veel voor blokken?
Kaassoufflee schreef op 09-11-2024 om 12:03:
Vanmorgen belde mijn ex. Zijn vader is vannacht plotseling overleden (respectabele leeftijd) In overleg brengt zijn vrouw de kinderen nu naar ons toe.
Ik heb de kinderen al even gesproken via video whatsapp. Mijn ex had het hen al verteld maar is daarna al snel naar zijn ouderlijk huis vertrokken.
Ik weet niet wat dit allemaal met de kinderen gaat doen. Ze hebben wel altijd goed contact met grootouders gehad, wel voornamelijk op ‘visiteniveau’. Het wordt wel een geregel ivm proefwerkweek, en ik weet niet in hoeverre het de kinderen zal beïnvloeden. Ik ben wel blij dat mijn man en ik gisteravond samen uit zijn geweest en lekker hebben geslapen, daardoor kan ik dit hopelijk goed handelen.
Natuurlijk heb ik door de scheiding al ruime tijd afstand gehad van mijn vroegere schoonouders, maar desalniettemin doet het mij ook wel iets. Hij is tenslotte lange tijd mijn schoonvader geweest.
Eerder heeft mijn ASS zoon al eens gezegd dat hij niet naar begrafenissen wil. Als hij dat nu nog zo vindt, ga ik wel kijken of er een andere manier is waarop hij afscheid kan nemen. Op een rustig moment naar de rouwkamer of iets dergelijks, dat er wel iets van een afscheid is.
Ach, gecondoleerd Kaas. Ja, ook al is het officieel niet meer je schoonvader, je hebt hem natuurlijk wel lang gekend.
Goed om te overleggen met beide kinderen wat zij willen. Ik was ervan onder de indruk hoe goed mijn jongens het aan konden geven toen een aantal weken geleden overgrootmoeder overleed.
En sterkte met het geregel en de kinderen ondersteunen.
