Tiener op z’n kamer
Ken je dat? De ene dag laat ik los, accepteer ik en geniet ik van die paar momenten per dag dat er leuk contact is met m’n puber (net 16).
De volgende dag maak ik me toch druk om het feit dat hij zoveel op z’n kamer is, vrijwel niks deelt over wat er in hem omgaat en zich afzondert.
‘Joh, laat los. Die van mij zit ook de hele dag boven, dat hoort erbij’. Dat hoor ik altijd om me heen. Vaak hoor ik dan ook dat die puber daarnaast toch van alles doet en onderneemt.
Mijn zoon heeft echter geen bijbaantje, geen sport of andere buiten de deur hobby en geen vriendengroep. Hij gaat naar school (wat goed gaat) en is thuis. Wat hem betreft een prima leven, hij lijkt ook lekker in z’n vel te zitten, is nog jong in gedrag en sociaal wat onhandig. Hij houdt het graag veilig en voorspelbaar en heeft geen behoefte aan iets anders. Zegt hij (ik denk dat dit te maken heeft met ‘angst voor het nieuwe’). Op z’n kamer doet hij schoolwerk, bouwt knikkerbanen en maakt daar edits van, kijkt filmpjes, heeft online contacten (die hij niet kent irl) en doet af en toe een game.
Ja, hij heeft een diagnose ass.
Af en toe neem ik hem mee om iets leuks te doen (bios, pretpark, oid) en dat vindt hij ook leuk, maar dat gebeurt zeker niet wekelijks.
Als ik het zo opschrijf, denk ik weer bij mezelf ‘accepteer dat dit het is en wees blij dat zoon zich oké lijkt te voelen, het fijn heeft op z’n kamer en naar school gaat’.
Toch zoek ik ook geruststelling ofzo. Dat het herkenbaar is. Of dat ik als ouder nog iets kan doen om hem te stimuleren iets buiten de deur te doen (wat ik al probeer en m’n zoon vindt dat heel irritant).
Ik kom er op omdat dit een weekend is zonder plan. Hij vindt het fijn en doet het liefst niks, behalve hangen. Ik krijg er jeuk van en trek m’n eigen plan.
Enige herkenning?
Dat is erg herkenbaar. Het valt soms ook moeilijk te rijmen dat wat de ene keer wel lukt, de andere keer een groot probleem is. En dat het autisme de ene keer veel zichtbaarder is dan de andere keer. Aan de andere kant ook wel weer logisch. Zelf zit je ook niet altijd even goed in je vel en heeft dat invloed op hoe je reageert.
lampion schreef op 13-10-2024 om 20:19:
Dat is erg herkenbaar. Het valt soms ook moeilijk te rijmen dat wat de ene keer wel lukt, de andere keer een groot probleem is. En dat het autisme de ene keer veel zichtbaarder is dan de andere keer. Aan de andere kant ook wel weer logisch. Zelf zit je ook niet altijd even goed in je vel en heeft dat invloed op hoe je reageert.
Dat blijkt best normaal te zijn bij autisme. Mensen met autisme kunnen heel veel leren en zelfs aanpassen en flexibel zijn, maar dan moeten eerst wel de voorwaarden op orde zijn waaronder ze dat kunnen.
Als dingen onduidelijk zijn, stress en spanning hoogtij vieren, dan kunnen ze nog blokkeren op de meest simpele dingen. Bepaalde prikkels kunnen dan ook heel overheersend zijn.
Ik schreef op dit forum ooit een soort geïrriteerde post over dat mijn dochter soms dingen wel kon en soms het totaal niet lukte. En toen zei iemand; misschien kan ze ook heel hard fietsen, als het wegdek glad is en de banden opgepompt en ze heeft wind mee. Met twee lekke banden op een hobbelig grasveld en wind tegen lukt het voor geen meter.
Herkenbaar. Hier ook stiefzoon die regelmatig op zijn kamer zit online te gamen. Spreekt tegenwoordig af en toe af irl met vrienden, maar vooral sociaal leven online. Geen sport (voor bewegen is hij "allergisch"), wel bijbaantje. Doet het redelijk op school.
Ik moet zeggen dat ik het zo nu en dan wel lekker vind, geeft mij weer rust.
Zo ik ben weer bij gelezen na een leuk en druk weekend weg.
Voor alle beginnende beugelbekkies, het schijnt dat er een beugel ontwikkeld is, speciaal voor kinderen met sensorische issues. Die beugel voelt veel prettiger in de mond. Ik heb er een tijdje terug een topic over gelezen, ik denk op Viva forum.
Ik ben zo trots op mijn beide jongens. Onlangs is hun overgrootmoeder van vader 's kant overleden. Ze gaan er allebei op hun eigen manier mee om en kunnen goed aangeven wat ze wel en niet willen. Bijvoorbeeld nog wel afscheid nemen bij de kist of niet.
bedankt voor de tip, @mvtj.Ik heb net even gekeken maar wat een onoverzichtelijk forum is dat 🙈 Zal kijken of ik het op een andere manier kan vinden.
Goed van je zoons! En lekker, even een weekendje weg 🤗
Even heel hard juichen, dochter is sinds een week weer zelfstandig naar school 🎊🎊
Wel 2 uurtjes, maar toch heeft ze de stap gezet. Trots op haar!
Wat goed zeg!!
Goed nieuws Evaluna!
En MvTJ, positieve berichten ook van jouw kant. Je jongens doen het goed, en fijn te horen dat het weekend weg zo leuk was.
Hier gaat het nog steeds behoorlijk goed. De laatste dagen is hij wel moe en chagrijnig. Maar volgens mij is dat een normale puberbui (duurt wel erg lang vind ik), ik krijg niet de indruk dat het op school en/of sociaal niet lekker loopt.
Afgelopen vrijdag is er hier een klas genoot langs geweest (was gezellig) en hij heeft het inmiddels over zijn 'vrienden' op school. Volgens mij wordt er langzamerhand een groepje gevormd.
Gisteren hebben we ook afscheid genomen van zijn begeleider vanuit de instantie die ons helpt. Zij gaat iets anders doen. De vraag is of het nog nodig is dat er een vervanger komt. Zoon wil het niet en het is ook niet direct nodig.
Aan de ene kant erg fijn, maar ook wel lastig vind ik: alsof het vangnet dan weg is.
Volgende week hebben we op school nog een gesprek met mentor en zorgcoordinator. en ik ben benieuwd of zij nog zaken hebben waar we op moeten letten. Het zullen geen grote dingen zijn want dan hadden we wel aan de bel getrokken.
Wie weet is het dus al genoeg als we als ouders en school goed samenwerken, en is aanvullende hulp niet meer nodig.
We gaan het zien.
Al met al ben ik heel blij dat het zo goed gaat. En dat hij zich op zijn gemak voelt en leuke mensen om zich heen heeft.
En ik merk ook dat ik eigenlijk (laat dat 'eigenlijk' maar weg!) kwaad ben op zijn leraren van de basisschool. Uitval en moeilijke buien werden volgens mij heus niet altijd veroorzaakt door teveel prikkels, maar door het gevoel dat je niet lekker in de groep ligt.
Ze hadden daar veel beter/harder op moeten ingrijpen en de oorzaken meer bij anderen moeten zoeken. Bah.
Fijn dat hij nu in ieder geval zijn plek aan het vinden is! Ik herken het wel, dat afvragen of het op de basisschool nou op de beste manier gegaan is.
Gister is dochter 2 uurtjes naar school geweest, helaas vandaag weer helemaal moe. Het heeft haar veel energie gekost en ze ziet het ook niet helemaal als een succes ervaring.
Vanmorgen dus ook weer geen succes. Morgen heeft ze een afspraak met haar contact persoon van school. Ben benieuwd waar ze mee gaat komen.
We rijden altijd langs een vso voor vmbo/have/vwo. Ik heb eens wat speurwerk gedaan, oa via facebook en dat lijkt me eigenlijk wel een goede plek voor dochter. Veel kinderen met Ass / trauma / burnout / overprikkeling. Dochter kan ze allemaal afvinken.
Hebben jullie daar ervaring mee? Kom je daar lastig? Zouden er wachtlijsten zijn? Zoals het nu gaat vind ik het wel een serieuze optie.
Ik had het met haar over aikido en vertelde in het algemeen dat hij ook een groepje voor iets aan de hand kinderen heeft. Ze reageerde gelijk dat ze graag bij die groep zou komen.
Emotioneel moment voor me... We proberen haar maar te laten aanpassen aan de 'gewone' wereld, maar zelf heeft ze die behoefte schijnbaar niet zo.
Wat fijn stormvogel, dat klinkt positief. Ik herken het gevoel dat het wat spannend voelt als de hulpverlening stopt. Maar het is een goed teken dat je zoon aangeeft het niet meer nodig te hebben. En mooi dat hij inmiddels vrienden gemaakt heeft, dat zal ook zeker schelen.
@Evaluna, jammer dat het niet echt een positieve ervaring geweest is voor je dochter. Hopelijk durft ze het binnenkort toch weer aan. Ook gewoon wel heel sneu dat het elke keer zo'n strijd is.
Voor onze dochter denken we ook aan het VSO. Degene waar ze dan heen zou kunnen, zit vol, er is dus een wachtlijst. Ze zou er wel terecht kunnen met haar achtergrond (autisme met schoolangst). Haar hulpverlener vond haar het type er niet voor maar ik lees/hoor vaak dat kinderen met autisme het juist fijn vinden op zo'n school. Zal ook verschil inzitten natuurlijk. We zijn in ieder geval van plan om er eens te gaan kijken, dat kan op afspraak. Misschien bij jullie school ook.
Ow ik werd zo blij van je een na laatste bericht Evaluna. Wat jammer dat dochter het zelf niet als succes moment(en) ziet.
En herkenbaar Stormvogel, is hartstikke spannend als de hulpverlening stopt.
Eerlijk gezegd denk ik voor jongste zoon ook wel eens aan speciaal onderwijs. Hij heeft een disharmonisch intelligentie profiel. Zeer waarschijnlijk dyslexie (maar niet drie keer een V- gescoord op de Cito toets) en daar bovenop dus autisme. Het loopt echt niet lekker op school.
Wat een mooie ontwikkeling stormvogel, ik hoop dat hij deze lijn kan voortzetten.
Ook spannend zonder begeleiding, maar ook heel fijn dat het kan. Je zoon geeft zelf aan dat hij het niet nodig vindt. Geef hem dat vertrouwen, dat is heel belangrijk!
Wat betreft speciaal onderwijs, daar hebben wij ons nog nooit in verdiept, omdat het niet nodig is voor onze dochter. Althans, vooralsnog niet.
Maar als een kind zo veel moeite heeft om naar school te gaan en daar te blijven en dat hooguit twee uur per dag lukt, vind ik het wel een serieuze optie om te onderzoeken.
Want met twee uur per dag naar school en soms ook dagen of weken niet, daar ga je het uiteindelijk niet mee redden. En dan is een andere weg vaak beter dan doormodderen op het ingeslagen pad. Uiteindelijk krijg je met zoveel gemiste lesuren het ook niet meer bijgehouden qua stof, je verliest aansluiting met de groep, je verliest het overzicht van wat er allemaal speelt en moet en zo wordt de drempel steeds hoger. En je krijgt uiteindelijk ook met leerplicht te maken.
Toen onze dochter op de basisschool zat, hebben we ook nooit speciaal onderwijs overwogen. Ze deed het goed, ondanks dat ze met erg veel tegezin naar school ging. Vorig jaar, op VWO-niveau prima cijfers, alleen wiskunde was net een voldoende. Hier ook een disharmonisch intelligentieprofiel, dochter heeft dyscalculie maar is erg goed in taal.
Ze doet nu havo-niveau, in de hoop dat dat minder druk geeft. De afspraak is nu twee vaste vakken op school (1 uur per dag) en twee vaste vakken die ze thuis mag doen. Ze is inmiddels vrijgesteld van leerplicht. In overleg met school en hulpverlening kan er veel. Maar de aansluiting met de groep, dat is wel een dingetje en levert ook stress op.
Mvtj, wordt je zoon ook getest op dyslexie? Het heeft wel voordelen om een verklaring te hebben zoals extra tijd bij toetsen en gebruik van hulpmiddelen.
