Tiener op z’n kamer

Taxichauffeur spelen zeer herkenbaar. Vanmorgen was het weer mijn beurt. Zoon wilde niet verder fietsen. Ik heb hem uiteindelijk naar school gebracht (ook op de fiets, achterop, man, ik heb mijn workout wel gehad).
Het positieve is dat hij in elk geval wel naar school is gegaan. 
Hij gaf aan dat hij het te pittig vond het fietsen. En ik kan hem geen ongelijk geven. Vandaag 8 km met een groot deel tegenwind, en dan nog een zware tas, en je een beetje ziek voelen....dat is ook zwaar. 
Ik denk dus dat we toch maar een electrische fiets gaan aanschaffen voor hem. OV is een optie maar de bus maakt een enorme omweg dus dat betekent nog eerder uit bed. 
En met zo'n fiets kan hij ook makkelijker mee/ afspreken met klasgenoten. 

Verder hadden we vorige week een evaluatiegesprek met de leiding van het kamp waar hij naartoe was. Ze gaven aan dat een hele week eigenlijk te druk was. Dus mocht hij nogmaals willen, dan moeten we welk kijken of dat haalbaar is. 
We gaan het de komende maanden wel even zien. De zomervakantie 2025 duurt nog even. Maar wel een bevestiging dat het goed is rondom school zo veel mogelijk rust en regelmaat in te bouwen. 
Verder gaven ze aan dat hij heel goed in de groep lag - bij zowel de kinderen die stil zijn als de wat drukkere types. Dus dat was heel fijn om te horen . 

Hier ook een kind met autisme en dezelfde problematiek. Onze dochter heeft inmiddels zoveel spanning opgebouwd dat ze eigenlijk niet meer naar school durft. Ze mag bij erge spanning de les uit, mag geluidsdempende oortjes in tijdens de les en in de pauze kan ze in een rustigere ruimte zitten die daarvoor bedoeld is. Ook kan ze 's morgens eerst bij de schoolpsychologe terecht voor ze de klas ingaat. En er zijn twee klasgenoten die haar extra proberen te ondersteunen, een soort buddies. Deze maatregelen kwamen voor onze dochter eigenlijk te laat maar misschien dat het wel tips zijn die bruikbaar zijn voor anderen. Op tijd aan de bel trekken bij school en je kind serieus nemen. Tijdelijk kortere dagen kan ook een optie zijn, als je kind heel moe is. En je kind brengen idd, als het anders niet wil. Ook al is het maar voor een uur. Het is behoorlijk pittig. Sterkte, Evaluna en ook Lispeltuut

Wat een herkenning toch allemaal. Dochter sleept zich er doorheen. Soms komt ze opgewekt thuis, maar het blijft wel veel energie kosten. Ze had vandaag ontdekt dat klassen wisselen fijn is met noise canceling. Prima. 
Ze heeft een keuzevak hoogbegaafdheid gehad, samen met een meisje was ze aan een project begonnen, toen kwam ze vrolijk thuis. Gelukkig heeft ze dat elke week.
Verder nog dingen als de tandarts (stress!!!) en gedoe met haar vader wat dan bovenop school ook nog energie kost.
Hopelijk is het wennen.
Hoe is het eten bij jullie pubers? Het gaat nu redelijk, maar ze is mager en ik denk dat ze meer energie nodig heeft. Helaas een kieskeurige eter...

Dat er doorheen slepen was tot vandaag.... Vanmorgen met regenpak en al naar buiten, maar ze kwam niet weg. Ook niet naar het tweede uur of met de auto. Het is niet anders. Morgen een nieuwe kans. 
Dit is wel echt een dingetje voor kinderen met autisme zo te lezen? 

Ik ben momenteel de podcastserie van geef me de vijf bij autisme aan het luisteren en er is een aflevering over 'spijbelen' door kinderen met autisme. 
Ik schrijf 'spijbelen' tussen aanhalingstekens omdat het vaak zo gezien wordt door buitenstaanders, maar het bij overprikkeling eerder een niet kunnen is dan een niet willen.
Het is daarmee fundamenteel anders dan lessen skippen uit desinteresse of andere prioriteiten. Dat werd ook benoemd door de therapeuten die aan het woord waren.

In deze aflevering werd besproken dat deze kinderen echt wel snappen dat ze gewoon naar school moeten, maar niet weten hoe met overprikkeling om te gaan anders dan uitstappen als het niet meer lukt. Bij één kind was er een vaste vrije dag gepland, de woensdag, om bij te komen. Op die manier lukte het daarna wel om structureel alle andere dagen naar school te gaan. Ook de tip van vijf minuten eerder van klas wisselen ipv in volle gangen werd genoemd. 

Het is hier momenteel ook een beetje slepen. Ik merk aan mezelf dat ik heel erg moe ben en heb een paar dagen koorts gehad. Dus rustig aan en op tijd naar bed, ik slaap echt bijna de klok rond de laatste dagen. En dat dochter me dan een knuffel komt geven en zegt 'niet ziek worden mama, ik heb je nodig volgende week'. 

Dochter heeft wel spanning voor de operatie, maar is nog redelijk rustig. Ze heeft maandag een extra lange sessie therapie gehad ter voorbereiding. Dat klinkt zwaar, maar zo kon zij haar angsten kwijt. Ze is vooral bang dat ze boos gaat doen tegen ons en andere mensen. En ze wil er niet mee bezig zijn, maar dat moet soms dan toch even.
Ze moet na de operatie twee weken druppelen en dat kan ze niet zelf. Dat vindt ze ook lastig, want ze heeft veel behoefte aan autonomie. We hebben wel besproken dat wij haar willen volgen in hoe ze dingen wil. Dus dat ze er zelf aan mag denken, dat ze zelf mag kiezen hoe ze ligt, wie haar helpt (indien mogelijk, we zijn echt niet allebei continu beschikbaar), welk oog eerst. 

Ze leert bij therapie sowieso al over het verschil tussen gedrag en persoon, overprikkeling herkennen, wat dan helpt en dat een uitbarsting er soms bij hoort. Maar het blijft wel moeilijk. Ze zegt nog steeds regelmatig 'ik wil geen autisme'. 

Eten doet dochter goed, behalve hele harde dingen en na medische en vooral tandheelkundige ingrepen. Dan moet ze dat vertrouwen echt weer opbouwen. Bij heel veel spanning of verdriet eet ze ook minder. Maar goed, als het even door de blender moet, dan is dat maar zo. Ik leer hier van het forum altijd dat ik niet te bang moet zijn om dochter te verwennen.

Dochter hier is ook wel kieskeurig qua eten, er moeten bijv geen velletjes in de jam zitten maar er is ook veel wat ze wel eet.
Vanmorgen was naar schoolgaan hier ook weer moeilijk. Ze zou twee uurtjes proberen, het leek niet te gaan lukken maar uiteindelijk is ze toch 1 lesuur geweest. Dochter legt zichzelf heel veel druk op, vind het daarnaast sociaal ook lastig en is snel overprikkeld. Het is wat mamaE zegt, ze wil wel maar het lukt niet. De podcasts van Geef me de Vijf ken ik. Ik weet niet zeker of ik die van 'spijbelen' ook beluisterd heb. Wat je wel overal leest is dat je moet blijven proberen ze op school te houden. Ook al is dat makkelijker gezegd dan gedaan. En wel huiswerk laten doen. Dat lukt hier gelukkig nog wel.

In die podcast werd dus besproken dat er al door talloze mensen aan het betreffende meisje was uitgelegd waarom naar school gaan belangrijk is. Maar dat snapte ze dus al lang en ze wilde ook wel naar school. Alleen door de continue overprikkeling op school lukte het niet en wist ze niet hoe daarmee om te gaan behalve dan uit de situatie stappen. Ze was ook regelmatig ziek. Juist daardoor mis je veel en wordt het alleen maar lastiger om weer aan te haken.

Die vrije dag was ook niet bedoeld om leuke dingen te gaan doen. Het meisje uit de casus van de podcast sliep dan uit, ging uitgebreid in bad en maakte ook thuis wat opdrachten voor school, in alle rust. Daardoor kon zij de rest van de week wel naar school zonder noemenswaardige problemen en haalde met vlag en wimpel haar diploma.

Mijn eigen dochter heeft overigens helemaal geen moeite met naar school gaan en eigenlijk überhaupt niet op sociaal gebied. Wel met emotieregulatie, onverwachte situaties (vooral als ze niet leuk of fijn zijn), situaties waar ze tegenop ziet vanuit gebrek aan overzicht. De kunst is om dingen niet te groot te maken, maar ook zeker niet te onderschatten of er te makkelijk over te denken of overheen te stappen. Die balans blijft lastig.

Wat ik nu merk ik dat ze zelf doorheeft dat autisme op heel veel dingen invloed heeft. Waar ze eerder nog wel eens heel ongericht boos kon zijn op haar ogen, haar gebit, haar beugels, haar bril, op ons of op andere mensen en vooral alles tegelijk en door elkaar, zuchtte ze afgelopen maandag bij autisme 'had ik dat stomme autisme maar niet, want dan zou ik minder moeite hebben met al die operaties en stomme dingen in het ziekenhuis en bij de tandarts'. En ik denk dat ze daar wel een punt heeft.

Herkenbare verhalen weer! Mijn zoon is ook vaak ziek en dat combineert dan niet fijn met de dagen of uren die al gemist zijn vanwege overprikkeling. Het is inderdaad een heel gedoe om dat uit te vinden wat hij gemist heeft en weer aan te haken. Deze week is mijn zoon weer grotendeels naar school, dus ben ik zelf ook weer optimistisch. @lampion wat vervelend dat de maatregelen te laat kwamen bij jouw dochter. Wat voor hulp hebben jullie?

MammaE, ik denk dat je de aflevering 'schoolschorsing' bedoelde? Die kende ik nog niet, ga ik nog luisteren. Ik vind ze soms wel wat langdradig maar er komen zeker goede dingen voorbij. Ik zag dat er ook één over (tandarts) afspraken is, @EvaLuna, hier ook wel een bron van stress.

lampion schreef op 02-10-2024 om 16:39:

MammaE, ik denk dat je de aflevering 'schoolschorsing' bedoelde? Die kende ik nog niet, ga ik nog luisteren. Ik vind ze soms wel wat langdradig maar er komen zeker goede dingen voorbij. Ik zag dat er ook één over (tandarts) afspraken is, @EvaLuna, hier ook wel een bron van stress.

Ja, die bedoel ik. Die over afspraken bij (tand)artsen ga ik zéker nog luisteren voor de operatie van dochter volgende week. Al had ik die misschien ook al veel eerder kunnen gebruiken.  

Dochter hier is niet bang voor artsen en ook niet voor de tandarts. Wel soms voor bepaalde behandelingen en vooral voor operaties. Ze kan persoon en beroep daarin heel goed scheiden. Ze heeft wel al heel veel vertrouwen moeten hebben tegen beter weten in. Wat wel helpt is dat er altijd heel veel begrip is voor emoties en boze buien van dochter.

Toch even een berichtje tussendoor van mij, ik lees wel steeds wat mee. 

Qua school had mijn zoon op de basisschool vanaf groep 5 moeite om naar school te gaan en probeerde er wel onderuit te komen. Ik heb hem toen uitgelegd dat school een vaste afspraak is. Alleen als je ziek bent, mag je thuisblijven. En mama weet wel of je ziek bent. Hij heeft het toen snel opgegeven. Ik wist toen nog niet dat hij ASS heeft. Anders had ik hem waarschijnlijk wel eens een dagje thuisgehouden.

Nu op de middelbare school wil hij juist altijd naar school en vindt hij het heel erg als hij iets mist of te laat is, ook al is school verplicht, vervelend en vermoeiend. Hij heeft daar wel een rustige ruimte voor leerlingen met die behoefte.
En nu met de regel ‘telefoon thuis of in de kluis’ en de laptops alleen in de klaslokalen aan mogen hebben, dat vond hij eerst vreselijk want met laptop kon hij zich in de pauzes afzonderen en ontprikkelen. Maar vandaag kwam hij thuis met het verhaal dat hij voor het eerst een potje schaak heeft gespeeld met een leerlinge die dat ook voor het eerst deed! Met mijn andere zoon als hulp voor beiden, die kan heel goed schaken en het uitleggen.

Intussen is hier de kennismaking met de ambulante begeleider geweest en gaan ze binnenkort ‘echt’ afspreken.

Mijn eigen diagnostiekgesprekken zitten erop, de conclusie daarvan krijg ik half november. Met elkaar waren het 6 uren aan live vraaggesprekken, voorafgegaan door lange vragenlijsten. Vermoeiend, maar wel blij dat ik het heb gedaan.