Steun gezocht | Eigenwijze tieners, niet in actie te krijgen, rotzooi all-over
Hallo,
Ik zoek wat steun...
Ik ben moeder van 3 tienerdochters; over het algemeen spelen er geen bijzondere issues, buiten dat wat nu eenmaal gaandeweg bij opvoeden komt kijken. Voldoende leuke momenten gelukkig ook.
Dus zullen de snelle oordelaars mogelijk denken: 'Waar klaag je dan over?'
Ik vind het gewoon gemiddeld genomen vaak wel zwaar, eigenlijk.
Mijn stellingname sinds de meiden wat ouder werden richting hun is samen te vatten als 'je mag een heleboel, mits je laat zien dat je afspraken nakomt / netjes met de verantwoordelijkheid omgaat en dat je van school en je kamer geen bende maakt.'
Helaas merk ik dat ik het lastiger begin te vinden om de troep op hun kamers, overloop, badkamer, trap en dus ook delen van de benedenverdieping te handlen.
Etensresten/serviesgoed op hun kamers... Ik wens geen ongedierte in huis.
Ik wil überhaupt graag een schoon, opgeruimd huis.
Ik hik zelf tegen de overgang aan, dat doet met mij als mens ook aardig wat. Vermoeider. Kan het gewoon minder goed hebben dan voorheen, door de bijkomende onvoorspelbare, hormonale disbalans.
Wil je een keer wat lekkers, vind je lege kasten. En zelfs op wat je als een goed opgeborgen verstopplek bedacht hebt, grijp je gewoon mis. En niemand heeft het dan daar weggepakt natuurlijk...
's Avonds zit je vaak alleen in de woonkamer, zitten zij op hun kamer, teruggetrokken. Dat begrijp ik hoor. Maar dat gevoel van dat je enkel hun facilitaire dienst bent, ja, dat voel ik al een poosje... Zo ondankbaar voelt dat soms.
En die uitingen in de trant van: 'Ik doe wat ik wil, jij hebt niks over me te zeggen'. Dus bv dan toch weggaan vóórdat hun kamer netjes is. Terwijl jij anders gesteld had.
Een afspraak waar je ze (tig keer) aan herinnert: 'Jij bent vandaag aan de beurt om de vaatwasser uit te ruimen, zoals afgesproken'. En 'ja dat doe ik straks.... En dan gebeurt het niet en zijn ze weg naar school, sport of vrienden... Zit jij met de zooi op het aanrecht te kijken. Of ze zeggen simpelweg dat ze het gewoon niet doen.
Tijdelijk innemen mobieltje of terugstorten van zakgeld zijn sancties die ik weleens heb ingezet. Toch, het helpt niet ofzo.
Boos worden ook niet. Je wordt gewoon in je gezicht uitgelachen en krijgt een honende opmerking op de koop toe.
Op andere momenten een gesprekje voeren lukt vaak wel; is denk ik ook erg belangrijk. Maar het draagt in de praktijk vervolgens toch niet bij t.a.v. hun vervelende pubergedrag.
En wat zijn ze in ene vriendelijk als ze iets van je nodig hebben...
Soms kunnen ze erg gemene dingen in mijn gezicht slingeren. Dat laat ik meestal van me afglijden, kan ik doorgaans wel relativeren.
Maar nu even niet!
Ach, ik voel de menstruatiepijn de kop opsteken; ik moet ongesteld worden.
Ai, die cocktail van moeten menstrueren met pubers opvoeden is niet zo'n goede...
Vandaar dat ik het nu ook echt wat zwaarder beleef.
Had behoefte aan een rustige vrije dag deze zaterdag en heb al de hele tijd van alles met ze te stellen...
Ik weet dat het er allemaal bij schijnt te horen, bij het opvoeden van pubers...
Maar waarom heeft moeder natuur het zo vervelend en zwaar gemaakt...? Het zijn gemiddeld genomen best zware jaren.
Zucht, vandaag wenste ik dat ik even niet 24/7 moeder hoefde te zijn. Mag ik er even uitbreken alsjeblieft!!!!!
Yvette
Grappig dat het bij iedereen zo'n beetje hetzelfde gaat. Wij hebben een groot gezin met zes kinderen en een broer die ook bij ons woont, dus negen mensen. Hadden eigenijk, want een paar zijn al weg.
Wij hebben ze van jongs af aan vaste klussen gegeven. Begonnen met een roulatiesysteem, maar na een tijd bleek dat de een het heerlijk vond om verantwoordelijk te zijn voor de vuilniszakken en de ander liever iedere ochtend de tafel dekte. Dus in de loop der tijd heeft iedereen zijn vaste klussen en we hebben maar met twee jongens van de zes wat strubbelingen gehad in de puberteit. Die gingen ook samen met balen dat ze in een groot gezin opgroeiden, want "bij die-en-die ruimt de moeder gewoon alles op en hij hoeft niks te doen". Maar uiteindelijk groeien ze er allemaal wel overheen, zoals ik hierboven ook allemaal lees.
De oudste hier begint te puberen. En de bende op haar kamer is ook hier een probleem. Ik tackle dat met hapklare brokjes. Ze moet steeds iets doen wat behapbaar is. Dus niet de hele kamer opruimen, maar bv alle kleding die slingert verzamelen. En dan even uitzoeken wat waar hoort. Dat is een klusje van 30 minuten en dan mag ze weer.
Uiteindelijk is alles een afweging. Gezeik is het niet waard die 30 minuten. Maar als ze de hele kamer ineens moet doen, dan kan zs dat niet meer bevatten en is gezeik een betere optie.
En duidelijkheid. Strakke grens. Zodra je ze laat gaan terwijl er nog iets moet gebeuren gaan ze daarmee aan de haal. Actions have consequences. Laat je dat los, dan is het hek van de dam.
Snoeske schreef op 02-10-2022 om 10:15:
Herkenbaar. Maar vooral een opsteker die hopelijk komen gaat :
Nadat mijn oudste een paar weken op kamers zat, zei ze: 'Mam, nu weet ik pas hoeveel jij altijd deed. Het is echt zwaar, het huishouden.' Ik vond het een bevredigend moment.
Zo'n moment hebben wij gehad met een kampeervakantie. Wij hadden met het hele gezin de tent opgezet en na een dikke week zijn wij met jongste naar huis gegaan en is een vriendin van dochter gekomen voor een paar dagen. Toen man weer ging helpen met afbreken van de tent zei dochter dat ze het zich nooit bewust was geweest dat kamperen en zelf voor je maaltijden zorgen, (af)wassen en alles klaarmaken voor een nacht slecht weer, zoveel werk was.
Daar hadden we een gesprekje over een ik heb haar ook de thuissituatie laten bekijken die doet nu ook wel meer thuis. Niet alleen eigen dingen maar ook voor anderen. Niet zelf wat drinken pakken maar voor iedereen iets inschenken.
ief schreef op 02-10-2022 om 02:07:
Herkenbaar. Ik heb jongens en ik vind het niet te bevatten hoe een puinhoop het kan worden binnen een week. Ik speel hoog spel. Op een gegeven moment gaat de WiFi eraf tot hun kamers spic en span zijn. En dan check ik ook onder hun bed, in en op kasten, hun bedden moeten strak opgemaakt zijn, gestofzuigd, overal een doekje over. Vaak moet ik vier keer terugkomen om te controleren want ze zijn zelf nogal snel tevreden. Zeker de middelste kan dan best boos worden.
Irritant aan die opruimdagen vind ik dat ik dan ineens een overvolle wasmand heb.
Ook de klusjes in huis zoals afwasmachine uitruimen en stofzuigen of een keer de was ophangen moet ik altijd meerdere keren vragen en is veel discussie over.
Ze zien en snappen het gewoon niet. Toen ze nog op de basisschool zaten dachten ze al dat ze het hele huishouden bestierden, dat ik niks deed en zij alles.
Haha, dat hè 😅🤣.
Ik ga eens per maand op de dag dat mijn meiden naar hun vader gaan (vrijdag) naar mijn vriend. Ze moeten op donderdag opruimen maar als ze de kleding zijn vergeten wanneer ze ze uittrekken dan heb ik dus ineens een volle wasmand voor ik wegga en dus ook een volle wasmand als ik terug kom. Voelt meteen als een achterstand 😅
Heb nu de was meegenomen naar mijn vriend en was het nu as we speak hier maar even.
Overigens moet ik eerlijkheidshalve wel zeggen dag mijn oudste twee dochters wel netjes op hun eigen kamer zijn. De tweede presteert het overigens wel om dan haar rotzooi op mijn voorzolder te dumpen. Maar sindsdien ik het gewoon teruggooi in haar kamer begint ze te snappen dat we ook hele mooie containers voor de deur hebben staan 🤪.
Mijn zoon en derde dochter hebben echt een zwijnenstal van hun kamer. Maar zoon is de deur uit dus geen last meer van. De jongste zit tussen deze twee en de oudste twee dochters in qua netheid.
Eerlijkheidshalve moet ik zeggen dat mijn slaapkamer vroeger ook een rotzooi was hoor… ik had een heel mooi paadje van de deur naar mijn bed 😅. We zijn alle drie HB, misschien daardoor?
Overigens maakte ik die troep alleen op mijn eigen kamer. Elders thuis nooit.
Mijn stiefkinderen kunnen er ook wat van 😅. Hoewel stiefzoon het nu redelijk netjes begint te houden. Vooral de middelste stiefdochter maakt er een zwijnenstal van. Vooral met vieze kleding en maandverband enz. De laatste keer dat ik de badkamer binnenkwam en eerst struikelde over een echt hele vieze onderbroek en maandverband op de wastafel heb ik dat met een zakje opgepakt en op haar bureau gelegd. Vond ze vies. Precies. Wij vinden het ook vies als het op onze wasbak ligt.
Daarna nogmaals uitgelegd dat ze maandverband in het wc-papier moet wikkelen of in het folietje waar de nieuwe uitkomt en dan in het prullenbakje. Dat niemand haar bloederige maandverband wil zien. Sindsdien gaat het goed.
Mijn vierde vergeet ook altijd de wc te borstelen als ze geweest is. Zo goor, ze is gewoon teveel met haar telefoon bezig.
Ik denk dat je het meeste zit met die grote monden. Ik zou daar mijn pijlers op richten. Niet zozeer op de zooi.
En ze mogen best een keer uit de bocht vliegen. Dat gebeurt ons als volwassenen ook maar dan moeten ze er wel zelf op terugkomen dat het niet oké was.
De kinderen hier doen hun wasgoed in de wasmand op de badkamer, maar een van hen heeft een kamer op zolder en daar nog een (extra) wasmand.
Nu struikel ik over de troep in zijn kamer (mn kleding die op de grond ligt), dus ik heb gezegd: ik kom niet meer op jouw kamer, want ik breek daar mijn benen nog eens.
Ik haal dus niet de wasmand meer leeg (na een tijdje ging hij er aan denken om af en toe de mand voor zijn deur te zetten als er wat was in zat) en hij moet nu zelf zijn bed afhalen en weer opmaken. (Het afhalen deed ik eerder nog als het de dag was voor zijn beddengoed was en hij naar school). Bij de anderen was het al zo dat ik het zei als het die dag tijd was voor hun beddengoed en dan halen ze het af (of de dag erna) en maken hun bed zelf op. Op hun kamers kom ik ook niet. Soms als ik aan het stofzuigen ben, neem ik een stukje van de kamer mee als er wat lege vloer is.
O, een van de kinderen heeft wel eens vrienden te logeren en dan moet de kamervloer in ieder geval leeg. Ook een vriend(innet)je kan helpen. In dit geval vond die de rommel zo erg dat ze de kamer zelf heeft opgeruimd en schoongemaakt.
Ik leg eten waar ze niet aan mogen komen, op de bovenste plank van de kast cq koelkast. anders grijp ik mis. Dat gaat goed. Verder helpt het dat ze om de week naar hun vader gaan 
. Boven eten verbieden als ze hun borden enz. niet naar beneden brengen.oja, heeft ze van 14 echt een grote mond, dan mag ze niet naar paardrijden. Enige dat helpt.
Ik zou op sommige gebieden strenger zijn/er meer bovenop zitten en op andere gebieden de teugels een beetje laten vieren. Of eigenlijk moet je zien dat er wat gemeenschapsgevoel terugkomt, niet zo ieder voor zich.
Uitspraken als 'Ik doe wat ik wil, jij hebt niks over me te zeggen', en honende opmerkingen en uitlachen zou ik niet tolereren. De staking die iemand noemde lijkt me prima.
Als hun kamers niet netjes zijn, dat is hun probleem. Ongedierte krijg je echt niet snel in huis, en als ze iemand op bezoek krijgen ruimen ze heus wel op. Tenminste, dat geldt voor mijn zoon, die gaat altijd opruimen als hij iemand uitnodigt 
.
Ik zou zeggen: "Geen schone kleren meer? Ga maar eens op je kamer kijken en gooi de wasmachine zelf maar vol. Daar heb ik immers niks meer over te zeggen!"
Maar de vaat moet wel terug naar de keuken, want dat is voor gemeenschappelijk gebruik en dat moet ook gemeenschappelijk onderhouden worden. Net als in een studentenhuis eigenlijk. Mensen die niet meehelpen met afwas, schoonmaak etc. worden aanvankelijk bij de lurven erbij gesleurd en als dat niet werkt uiteindelijk geweerd. Hier in huis slepen we de pubers bij de lurven naar de afwas en de opruimtaken, werkt wel. Huiswerk is geen excuus, afspraken met vrienden ook niet. Dan eten we wel wat vroeger of kookt het kind zelf maar voor ons.
Als ze jouw lekkers opeten, zou ik niks meer voor hun kopen en bovendien verwachten dat het terugkomt. En dat ook gewoon mededelen: de pak koekjes die ík had gekocht is verdwenen, terwijl ik er nog niets van gehad heb. Maakt me niet uit wie het gedaan heeft, maar ik verwacht wel een pak koekjes terug.
Mijn zus plakte vroeger ook maandverband en inlegkruisjes aan haar bureau terwijl er een prullenbak onder stond. Echt heel goor vond ik dat. Je gooit toch ook niet het wc papier waarmee je na het schijten je reet hebt afgeveegd op de grond of in de wasbak of iets dergelijks?
Ik zou mijn battles picken op de punten waar je er zelf last van hebt. Wanneer dus compleet serviesgoed verdwijnt, er ongedierte in huis komt door hun zooi of er een volslagen gebrek aan menselijkheid en beschaving optreedt.
Ik heb wel eens de tip gelezen om lekkere dingen in de groentela te verstoppen, omdat pubers daar niet komen 
Temet schreef op 02-10-2022 om 12:01:
Ik heb wel eens de tip gelezen om lekkere dingen in de groentela te verstoppen, omdat pubers daar niet komen
Die van mij wel. Zijn verzot op snoepgroente. Dus dat werkt hier in ieder geval niet.
Nog even afgezien van dat die lades doorzichtig zijn…
Ze weten ook waar snoep ligt en weten inmiddels dat het heel ongezellig wordt als ze daar zonder te vragen wat van pakken. Uiteindelijk draait het om actie = consequentie. Niet alleen bij kinderen.
troelahoep schreef op 02-10-2022 om 11:32:
Ik zou op sommige gebieden strenger zijn/er meer bovenop zitten en op andere gebieden de teugels een beetje laten vieren. Of eigenlijk moet je zien dat er wat gemeenschapsgevoel terugkomt, niet zo ieder voor zich.
Uitspraken als 'Ik doe wat ik wil, jij hebt niks over me te zeggen', en honende opmerkingen en uitlachen zou ik niet tolereren. De staking die iemand noemde lijkt me prima.
Als hun kamers niet netjes zijn, dat is hun probleem. Ongedierte krijg je echt niet snel in huis, en als ze iemand op bezoek krijgen ruimen ze heus wel op. Tenminste, dat geldt voor mijn zoon, die gaat altijd opruimen als hij iemand uitnodigt
Ik zou zeggen: "Geen schone kleren meer? Ga maar eens op je kamer kijken en gooi de wasmachine zelf maar vol. Daar heb ik immers niks meer over te zeggen!"
Maar de vaat moet wel terug naar de keuken, want dat is voor gemeenschappelijk gebruik en dat moet ook gemeenschappelijk onderhouden worden. Net als in een studentenhuis eigenlijk. Mensen die niet meehelpen met afwas, schoonmaak etc. worden aanvankelijk bij de lurven erbij gesleurd en als dat niet werkt uiteindelijk geweerd. Hier in huis slepen we de pubers bij de lurven naar de afwas en de opruimtaken, werkt wel. Huiswerk is geen excuus, afspraken met vrienden ook niet. Dan eten we wel wat vroeger of kookt het kind zelf maar voor ons.
Als ze jouw lekkers opeten, zou ik niks meer voor hun kopen en bovendien verwachten dat het terugkomt. En dat ook gewoon mededelen: de pak koekjes die ík had gekocht is verdwenen, terwijl ik er nog niets van gehad heb. Maakt me niet uit wie het gedaan heeft, maar ik verwacht wel een pak koekjes terug.
En hoe precies sleur jij je pubers bij de lurven richting afwas?
Temet schreef op 02-10-2022 om 12:01:
Ik heb wel eens de tip gelezen om lekkere dingen in de groentela te verstoppen, omdat pubers daar niet komen
Toch gek dat ik wel regelmatig mis grijp als ik nog wat komkommer, paprika of tomaten denk te hebben en het niet zo blijkt te zijn. Winegums, chips en chocolade is er altijd nog als ik daar trek in heb.
20 en 17 jaar oud kan ik over mijn kinderen zeggen dat ze nog nooit de koek/snoeptrommel hebben leeg gegeten maar wel de zak tomaten zo ver leeg hebben gemaakt dat ik te weinig tomaten had voor de avondmaaltijd.
Tomaten opruimen in het mandje snoep koek en chocolade in de kelder gaat voor mij meer opleveren denk ik🤣
DS1971 schreef op 02-10-2022 om 12:07:
[..]
Die van mij wel. Zijn verzot op snoepgroente. Dus dat werkt hier in ieder geval niet.
Nog even afgezien van dat die lades doorzichtig zijn…
Ze weten ook waar snoep ligt en weten inmiddels dat het heel ongezellig wordt als ze daar zonder te vragen wat van pakken. Uiteindelijk draait het om actie = consequentie. Niet alleen bij kinderen.
Mijn zoon hoefde nooit te vragen om snoep of koek. Hij mocht pakken wat hij wilde en zo was er niks speciaals meer aan en is hij juist niet veel gaan snoepen. Zo ging het bij mij thuis vroeger ook. Ik gaf zelfs vaak mijn snoepzak weg na een kinderverjaardag , alleen als er drop in zat dan at ik die zelf op.
