Puber vindt zichzelf te dik, ontwikkelt eetstoornis

Ken het

Bekend verhaal, helaas. We hebben dit ook doorgemaakt. Het belangrijkste nu is dat je dochter ongelukkig is. Dat is niet alleen in zichzelf een probleem, maar ook een voedingsbodem voor een eetstoornis. Ik hoop dat ze met iemand wil praten en dat het een goede (kinder)therapeut is. Bij mijn dochter heeft die weg enorm geholpen. Dat je dochter het nu naar haar zin heeft op school, is overigens een erg goed teken! Haar vrienden en vriendinnen maken haar wel duidelijk dat ze er mag zijn. Nu moet ze dat zelf nog gaan geloven en daar kan professionele hulp bij helpen.
Heel veel sterkte en blaas maar lekker verder af.

Eetstoornis kliniek

Kijk of je met je dochter terecht kunt in een kliniek voor eetstoornissen.
Daar hebben ze de ervaring om te kijken welke hulp je dochter nodig heeft.
Ze hebben daar bijvoorbeeld ook of juist groepen voor pubers.
Zoek gelijk veel hulp, nu heeft ze de stoornis nog niet zo lang.
Wij hebben het ook meegemaakt, en het wordt een lange weg, maar hij kan gewonnen worden.

Niet doen!

"Blijf '' hameren'' dat het juist aantrekkelijk is om als ( jonge ) vrouw wat vet te hebben op haar lichaam"

Ik spreek nu uit eigen ervaring: Dit zal bij een meisje dat een eetprobleem ontwikkelt, alleen maar opgevat worden als "Dus jij vindt ook dat ik vet ben". Laat haar maar praten over haar zelfbeeld, zonder dit meteen "weg" te maken door te zeggen dat ze niet te dik is (dat jij het anders ziet, weet ze wel). Maar blijf tegelijk bij jezelf door te benadrukken hoe belangrijk gezond (en dus ook genoeg) eten is.

Als ze ervoor open staat, kun je elke dag een post-it op haar spiegel plakken met mooie eigenschappen van haar (karaktertrekken, ogen etc.), totdat haar spiegel vol hangt. Heel veel sterkte, ik hoop dat jullie snel hulp krijgen.

Nou inderdaad

Ze wil echt niet horen dat het normaal is om wat vet te hebben want dat is een bevestiging van haar dikzijn. Net als opmerkingen als 'je ziet er nu gezond en slank uit' (dat slank hoort ze niet meer want ze is agehaakt bij gezond = dik).
Ze moet juist leren dat het niet uitmaakt hoe je eruit ziet, en dat je je lichaam goed moet verzorgen en voeden. Ik ben weer normaal gaan eten toen een vriendin van mij stierf. Haar lichaam totaal vernield en uitgeput door jarenlange uithongering. En het besef dat je tanden en haar kunnen uitvallen door een jarenlange eetstoornis, dat motiveert ook. Ik vind mezelf nog steeds te dik. Inmiddels heb ik ook alweer jaren een normaal postuur. Verstandelijk weet ik wel dat het daar niet om draait en dat ik zelf de enige ben die vindt dat ik beter 15 kilo lichter kan zijn.

Ken het ook

En als het nog maar drie maanden aan de gang is, zijn jullie er relatief vroeg bij, en dat maakt de vooruitzichten beter. Hoe langer het eetgestoorde gedrag, hoe hardnekkiger de aandoening. Uiterlijk is maar zo'n klein aspect van de ziekte. Mogelijk heeft het aanvankelijk succes van de lijnpoging iets in je dochter getriggerd. Vaak zijn het intelligente, perfectionistische, faalangstige meiden die het gevoel krijgen door afvallen grip op iets in hun leven te hebben. Het permanente hongervoel en het voortdurend bezig zijn met eten dempen andere angsten en onzekerheden.

Zeer herkenbaar wat de anderen schrijven. "Wat zie je er goed uit" wordt door dochter nog steeds vertaald met " je bent dik" Complimenten over wat dan ook, leken niet aan te komen. De tip van Joe raad ik je ten sterkste af. Kom ook niet met horrorverhalen over anorexiapatienten aanzetten waarin schrikbarend lage gewichten worden genoemd. Dat stimuleert alleen maar.

Heel veel sterkte, ik hoop dat dochter snel haar echte probleem onder ogen durft te zien, en stopt met haar gezondheid te ondermijnen.

Leontienhuis

Google daar eens op. Opgezet door Leontien van Moorsel, die zoals bekend zelf anorexia heeft gehad.
Sterkte.

leeftijd?

Hoe oud is ze? Voor een 15/16 jarige is een BMI van 20 namelijk helemaal prima. Dan heb je met 23,5 al overgewicht. Tot en met 18 gelden namelijk andere normeringen.

Anna

Het gaat er niet om of ze NU een gezonde BMI heeft, het gaat erom dat ze ongelukkig is, geen realistisch zelfbeeld heeft, ongezond veel met haar afvallen bezig is en bezig is een eetstoornis te ontwikkelen (of die al heeft).

Anneke

Snap ik maar voordat er geoordeeld/gehandeld wordt, moet je wel de feiten kennen en alles in perspectief plaatsen. Pas dan kan je iemand goed helpen.

bmi

Het bmi vind ik niet heel belangrijk, ook niet hoeveel kilo ze is afgevallen. Lichamelijk kan ze dat wel hebben en is ze nog gezond. Wat ik vreselijk vind is dat ze blijkbaar zo ongelukkig is met zichzelf.

Diogo

Je hebt helemaal gelijk.
Onze dochter had ook nog een bmi van 20, maar was zeer ongelukkig, en ontwikkelde een eetstoornis.
Bmi zegt echt niet alles; ze werd dan ook toen al als een anorexia patient behandeld.
Later daalde haar bmi overigens, nog verder, de behandeling werd toen voortgezet, en veranderde echt niet opeens.

vruchtbaarheid

Ik ben dietist en had laatst iemand die heeft gekampt met een eetstoornis op het spreekuur. Zij had nog steeds last van 'gedachtes' over eten, terwijl ze redelijk op gewicht was en nu erg emotioneel omdat ze heel erg moeilijk zwanger kan worden... een van de 'bijwerkingen' wanneer je lange tijd een eetstoornis hebt gehad. Snel actie ondernemen dus!

Herkenbaar

Inmiddels ben ik zelf een moeder van bijna 50 jaar maar toen ik een tiener was had ik een eetstoornis. Het belangrijkste wat je haar kunt geven is liefde en begrip. Ga haar geen "lessen lezen" want dan komt ze steeds verder van je af te staan. Leg de nadruk ook niet op het eten want veelal is dit een symptoom maar zeker niet de oorzaak van de eetstoornis.

Vanuit mezelf wil ik je aanbieden dat ik wel haar wil praten maar ik weet niet of dit qua afstand haalbaar is. Ik woon namelijk in het oosten van het land. Ook zijn er in ons land heel veel zelfhulpgroepen waar je terecht kan en er is een patientenverening WEET speciaal voor mensen met een eetsoornis. Hier ben ik zelf ook vrijwilligster van. 14 jaar heeft mijn eetstoornis geduurd en ik ben toch echt helemaal genezen.

@bertje 1 Wat jij hierboven zegt is absoluut niet waar. Erg jammer dat je iets loopt te roepen wat niet klopt. Zelfs als iemand diep in zijn eetstoornis zit en niet meer ongesteld wordt kan zij nog zwanger raken. Voor mij was het na 13 jaar eetstoornis ook een kleine moeite om zwanger te raken dus echt wat jij zegt is onzin!

als ik iets tegen mezelf kon zeggen toen

Dan zou het zijn: begin er niet aan, je gooit jaren van je leven weg. Ik was alleen maar obsessief bezig met eten en niet-eten, en dik en dun. En het is een hele lange weg geweest om daar weer uit te komen.

Ik ben bij een dietiste geweest, die mij vertelde dat als ik zo door zou gaan, ik binnen een paar jaar mijn tanden zou gaan verliezen, en mijn haar, en uiteindelijk geen kinderen meer zou kunnen krijgen. Dat wist ik allemaal niet, dus het heeft wel zin om dit informatief te vertellen.

Verder dacht ik dat de "dieten" in de blaadjes "normaal" was, dus dat ik veel te veel at. De dietiste liet me zien dat ik veel meer nodig had met alle activiteiten dan ik dacht.

Ik zou echt langs een expert gaan met haar. Je kunt zeggen dat je wil dat ze weet wat goed is voor haar, en dat je dan beter bij een dietiste terecht kunt dan bij een moeder. Dan voelt ze zich hopelijk serieus genomen, en neemt ze het misschien beter aan dat ze goed is zoals ze is.

Er is niets ergers dan je lichaam als de vijand te zien.

en inderdaad

Elke onschuldige opmerking kon ik verdraaien naar "je bent dik". Dus heel erg oppassen daarmee!

rokende opa argument

"zelfs als iemand diep in zijn eetstoornis zit en niet meer ongesteld wordt kan zij nog zwanger raken. Voor mij was het na 13 jaar eetstoornis ook een kleine moeite om zwanger te raken dus echt wat jij zegt is onzin!"

Uh... dat is geen onzin. Een eetstoornis kan grote gevolgen hebben voor de vruchtbaarheid. Dat is bekend. Dat betekent natuurlijk niet dat iedereen onvruchtbaar wordt. Het feit dat jij snel zwanger bent geworden (fijn!) laat dat zien.

Door roken vergroot de kans op longkanker krijgt. Toch zijn er nog steeds opa's die kettingrokend 95 of ouder worden. Jij gebruikt het rokende-opa-argument.

geen rokende opa argument

@bloemetje dit is echt geen onzin wat ik vertel. Ten eerste ben ik zelf het levende bewijs en ten tweede ben ik niet de enige. Met mij ken ik zoveel meer vrouwen die jaren een eetstoornis hebben gehad en toch echt heel snel zwanger waren.

Overigens toen ik in behandeling was voor mij eetstoornis in een gespecialiceerde kliniek kregen we elke week feiten over eetstoornissen te horen van de behandelend psychiater. Zo vertelde hij een keer dat wij, ondanks het feit dat we een ernstig ondergewicht hadden en niet meer ongesteld waren, wel op moesten passen voor een zwangerschap. Hij had meerdere malen meegemaakt dat mensen, diep in een eetstoornis zaten toch zwanger werden.
Het was dus een arts die het vertelde en ik heb dit dus echt niet uit mijn duim gezogen.

Echt geen onzin dus en zeker geen rokende opa argument. Verdiep je eerst ergens in Bloemetje voordat je dingen zegt!

Callie

Dat het kan, betekent niet dat er geen risico is. Veel mensen die een eetstoornis hebben gehad worden (tijdelijk of langer) onvruchtbaar. Dat jij zelf wel en ook wat andere kent die makkelijk zwanger werden, zegt niets over de grotere statistieken. Dat is dus wel het rokende opa argument.

Ben het niet met je eens dc.
Volgens mij heb je niet gelezen wat ik heb geschreven.
Ik zeg juist wel iets over de grote statistieken en heb dit ook van een deskundig man.
Hoe deskundig ben jij dat je het tegendeel beweert?

anticonceptie

Volgens mij bedoelde de arts van Callie (althans zo lees ik het) dat je anorexia niet moest zien als een veilig anticonceptiemiddel ('oppassen voor een zwangerschap').
De psychiater was weliswaar deskundig, maar was geen gynaecoloog die de vrouwen ziet die niet zwanger konden worden na een eetstoornis.
Trouwens: de mening van 1 arts en eigen ervaring (van jezelf en je kenniskring) is m.i. typisch het rokende opa argument. Geeft toch niks, jij bent de gelukkige uitzondering. Licht alleen wel goed voor aan jonge meisjes.

hoe het nu gaat

Het gaat redelijk met haar. Ze lacht weer af en toe en eet ietsje beter. Het wanhopige is er een beetje af, lijkt het. Alsof er een last van haar schouders is gevallen nu wij het weten. We hebben een psycholoog ingeschakeld en daar moeten wij als ouders nu eerst allemaal lijsten voor invullen voor ze naar een intakegesprek kan. Dochter weet dit nog niet overigens.
Wij zeggen niets over wel of niet eten, maar houden wel in de gaten of ze genoeg binnenkrijgt. Gelukkig eet ze dus heel veel fruit.
Vorige week kreeg ze tijdens een verjaardag complimenten dat ze zo mooi was afgevallen. Dan moet ik wel even op mijn tong bijten om niets te zeggen. Degene die het compliment gaf is iemand die uit een gezin komt waar vaak over dieten wordt gesproken en slank zijn als hoogste goed wordt gezien. Ik weet nog niet zo goed hoe ik hier mee om moet gaan. Zag dochter ook wel heel ongemakkelijk kijken.

Callie

Lesje logica.

1. Veel vrouwen die anorexia hebben/hebben gehad, hebben moeite om zwanger te worden.

2. Als je anorexia hebt, dan kun je nog wel zwanger worden.

1 en 2 sluit elkaar niet uit.

Net zoiets als:
1 De meeste bananen zijn geel.
2. Als het groen is, dan kan het nog steeds een banaan zijn.

moe

dc

Weet je, je zal wel gelijk hebben al ben ik het totaal niet met je eens maar ja, je drukt door en zeg ik maar dat het zo is. Ben echter wel een ervaringsdeskundige die weet waar ze het over heeft en jij?

callie

doe niet zo wereldvreemd, jouw paar voorbeelden zeggen toch helemaal niets over grote statistieken? Als ik teruglees naar jouw posting waar dit misverstand mee begon lees ik:

"Ten eerste ben ik zelf het levende bewijs en ten tweede ben ik niet de enige. Met mij ken ik zoveel meer vrouwen die jaren een eetstoornis hebben gehad en toch echt heel snel zwanger waren." > dit zijn niet de aantallen waarover je spreekt als je het hebt over statistiek/grote getallen.

"Overigens toen ik in behandeling was voor mij eetstoornis in een gespecialiceerde kliniek kregen we elke week feiten over eetstoornissen te horen van de behandelend psychiater. Zo vertelde hij een keer dat wij, ondanks het feit dat we een ernstig ondergewicht hadden en niet meer ongesteld waren, wel op moesten passen voor een zwangerschap. Hij had meerdere malen meegemaakt dat mensen, diep in een eetstoornis zaten toch zwanger werden. Het was dus een arts die het vertelde en ik heb dit dus echt niet uit mijn duim gezogen." >> Het probleem is niet dat hij het vertelde en dat dat misschien niet zou kloppen, maar het wederom is dit niet een bewijs als in vergelijkbaar met de statistieken. Tenzij hij jullie daarbij de toelichtingen liet zien van de wetenschappelijke onderbouwingen waarbij de statistieken hem ondersteunden.

Ik wil hier geen pleidooi houden voor statistieken en niets dan statistieken, maar het zou wel handig zijn als jouw ervaringen en informatie die je kreeg, niet door jou op hetzelfde niveau worden gezet qua aantallen. Dat heeft niets met doordrukken te maken maar met logica.

gr Angela

statistieken

Nou ja om dat logica er dan maar wel bij te halen heeft desbetreffende arts wel met feiten en zoals jij/jullie dat noemen statistieken dit aangetoont maar ik wil hier verder niet op ingaan want inmiddels is mij wel duidelijk dat jullie de artsen zijn en er alles vanaf weten.

Waar ik me veel meer zorgen om maak is de dochter van Dioge. Ben benieuwd hoe het nu gaat. Moet zeggen dat ik het jammer vindt dat jullie achter haar rug om contact hebben gezocht met een psychiater. Zo belangrijk dat ze hier zelf achter staat want als ze het voor jullie doet, heeft het geen effect. Hopelijk is de psychiater wel een deskundige m.b.t. eetstoornissen anders zal ze ook daar tegen onbegrip aanlopen en zal het misschien wel een hele lange weg kunnen worden.

Het raakt me ook als ik lees dat ze op de basisschool veel is gepest. Wellicht is dit de oorzaak dat ze zo met eten bezig is. Pesten heeft zoveel impact en het is heel belangrijk om daar over te praten. Je verteld ook dat ze zichzelf ziet als "modder vet" tussen allemaal slanke dennen. Heeft ze dit met jullie gedeeld. Onderwerpen die zo belangrijk zijn om over te praten. Veel belangrijker dan het wel of niet eten. Ze moet zichzelf accepteren zoals ze is en van zichzelf houden.

Pesten

Mijn dochter wordt op dit moment behandeld met EMDR en gesprekken. Het lijkt haar wel goed te doen maar omdat ze er nog middenin zit kan ik er niet veel van zeggen. Ik hoor van anderen wel goede ervaringen.
Het argument van DC: zonde van je leven, heb ik dochter in het verleden ook meegegeven. Ik had een collega die al jaren aan het jojoen was en daar haar dochter mee waarschuwde dat vooral niet te doen.
Bij dochter hebben we in overleg ook goede gedachten in haar agenda geplakt zodat ze die steeds tegen komt: je bent goed zoals je bent e.d.
Het verschil is nog wel dat dochter het verstandelijk wel weet maar het nog niet zo ervaart en daar hoop ik wel op.
Hier overigens gelukkig geen eetstoornis hoewel ik er altijd op beducht ben geweest vanwege haar karakter, met autisme, faalangstig en perfectionistisch.

achter haar rug

Wij hebben er bewust voor gekozen om eerst contact met de psycholoog en arts te hebben omdat er wachtlijsten zijn. Op het moment dat er een plek is zullen we haar voorstellen naar de psycholoog te gaan.
Zoals ik eerder zei: het lijkt alsof ze opgelucht is dat ze het verteld heeft. Het is bespreekbaar geworden en dat vindt ze erg fijn. Ik maak geen opmerkingen over haar eten of haar eetgewoonten. Alleen als zij aangeeft dat ze 's middags zo moe is, dan zeg ik haar wel dat dit ook kan komen omdat er weinig energie in haar lichaam komt overdag. Met twee crackertjes en een handje tomaatjes red je dat niet. Dat vertel ik haar als feit, niet als oordeel (hoop ik tenminste).
Maar ik zie haar ook over haar buik strijken als ze denkt dat niemand kijkt en voor de spiegel draaien of die broek echt niet dik maakt. Haar zelfbeeld is (nog lang) niet wat het wezen moet.

Ingebeelde lelijkheid, geen goed beeld hebben van wat je in de spiegel ziet of aan jezelf ervaart. Dat hebben we voor een deel goed kunnen krijgen met argumenten. Het benoemen wat mooi aan haar is en dat is heel wat.

de schijn ophouden

Iemand met een eetstoornis is een ster in de "schijn ophouden". Trap daar niet in. Volgens mij heb je wel goed in de gaten wat er in je dochter omgaat en dat is heel fijn.

Een goed zelfbeeld zit hem in haar uiterlijk maar ook zeker haar innerlijk. Als je dan ook nog in de puberteit zit, is dat helemaal moeilijk.