Puber verplicht familie-uitje?
Aanpassing dikgedrukt na lezen van wat reacties
Oké. Ik, vader van 3 jongens hebben met oom, tante, neef (18jr) en neefje een dagje Efteling gepland. Mijn oudste, bijna 15 jaar is al aardig zelfstandig. Goede knul, doet het prima op school, sport en stage. Krijgt veel vrijheid, respectvol naar mij en zijn broertjes maar zoals waarschijnlijk iedere andere puber heeft ie vrij weinig zin om nog mee te gaan naar uitjes, familiebezoekjes, dagje de stad, wandeling of dergelijke. Prima, oud genoeg om thuis te blijven wat mij betreft en laat hem vrij om zelf die keuze te maken.
Hij kan prima overweg met oom, tante en zijn neef en neefje echter blijft meestal gewoon thuis omdat de bezoekjes aan de andere kant van het land zijn en hij zich al gauw gaat vervelen daar. Wat ik volkomen begrijp.
Hij heeft er daarentegen totaal geen zin in, vroeg of hij thuis mocht blijven en ik zei dat ik erover na zou denken. Hij blijft liever thuis om te gamen en te bellen met zijn vrienden. Vandaag doorgegeven dat ik besloten heb dat ie gewoon mee gaat en hij was duidelijk teleurgesteld en hij liet nogmaals duidelijk merken met gezucht en lang gezicht dat ie daar dus totaal geen zin in had. Dat mag, besproken en met tegenzin accepteert hij het.
Zoals gezegd laat ik hem daar normaal vrij in maar ik vind eigenlijk dat hij tenminste één keer eens mee kan gaan in een gezinsuitje. Efteling is volgens mij passend voor alle leeftijden en ondanks dat ik hem niet graag verplicht tot "saaie" uitjes wil ik gewoon ook eens een dag met al mijn kinderen erop uit. Denk dat als we eenmaal daar zijn, hij zich wel gaat vermaken. Hem kennende zegt hij vaak achteraf dat het eigenlijk toch wel leuk was en hij blij was mee te zijn gegaan.
Is dit raar? ben benieuwd hoe andere ouders dit ervaren en/of hier mee om gaan.
Peiling
Hoe pakken jullie dit aan?
Valeria schreef op 09-11-2021 om 07:16:
[..]
Eens in de maand vind ik erg veel. Gelukkig voor mijn puber hoort het er bij ons niet bij. Als er voor hem niets aan is, hoeft hij meestal niet mee.
Hij vindt het geen probleem want keileuke nichten en neven ook aanwezig. Sowieso zijn we familiedieren, ik zie ze nog veel vaker.
Ik zou zeggen dat een kind vanaf een bepaalde leeftijd echt niet bij alle familieaangelegenheden aanwezig hoeft te zijn als dat er veel zijn, maar zeker niet de keuze laten om zelden mee te gaan. Ik heb een grote familie met veel nichten en neven, maar nooit een band mee opgebouwd omdat ze nooit meekwamen naar verjaardagen en dergelijke. Nu is de familie in het geheel niet hecht, maar dit soort dingen schelen wel denk ik.
Waarom ik worstelde hiermee is omdat ik weet hoe hij is (maar goed dat veranderd natuurlijk in de puberteit en dat wil ik niet uit het oog verliezen), tot op heden was hij achteraf altijd blij mee gegaan te zijn. In ons gesprek bleek ook dat hij er niet zo bij stil was gestaan dat zijn neef mee ging.
Maar daarbij ook hoe ik zelf dacht op zijn leeftijd. Ik was ook niet altijd redelijk in mijn emotie, logisch want je pubert. Ik had nooit zin om ergens mee naar toe te gaan en dat werd gerespecteerd maar dat zorgde er dus ook voor dat ik regelmatig alleen thuis zat en op een gegeven moment ook wel dacht "hmm, was ik toch maar mee gegaan" of "ze vinden het volgens mij ook wel prima als ik niet mee ga"...
Het is lastig, enerzijds wil je zijn mening en groei niet uit het oog verliezen en hem de ruimte geven ouder en zelfstandiger te worden maar ik zou niet willen dat dat ten koste gaat van hoe betrokken of geliefd hij zich voelt in het gezin.
Wat betreft drukte begrijp ik ook volkomen, dat herken ik zelf en ik zal hem echt niet vragen zoiets wekelijks of maandelijks te doen. In het leven zijn er simpelweg momenten dat drukte niet te ontwijken valt en daar zul je mee moeten leren dealen. Gaan we gewoon rekening mee houden.
broodrooster schreef op 10-11-2021 om 09:04:
Maar daarbij ook hoe ik zelf dacht op zijn leeftijd. Ik was ook niet altijd redelijk in mijn emotie, logisch want je pubert. Ik had nooit zin om ergens mee naar toe te gaan en dat werd gerespecteerd maar dat zorgde er dus ook voor dat ik regelmatig alleen thuis zat en op een gegeven moment ook wel dacht "hmm, was ik toch maar mee gegaan" of "ze vinden het volgens mij ook wel prima als ik niet mee ga"...
Dat heb je dus geleerd door ervaring. Misschien is het goed dat zoon zelf ook de kans krijgt om zulke ervaringen op te doen?
Ik snap goed wat je bedoelt. Ik denk dat het wel goed is dat hij een keer mee gaat. Eftelings is dan ook een goede plaats, waar voor alle leeftijden iets te doen is. Ik zou hem alleen niet verplichten de hele dag met zijn jongere broers en de rest van de familie te blijven. Geef hem wat vrijheid en laat hem bijvoorbeeld met zijn neef dingen doen waar hun zin in hebben. Je kunt dan nog wel afspreken om bepaalde activiteiten wel met zn alle te doen. Maar het is begrijpelijk dat een jongen van bijna 15 geen zin heeft om de hele dag met zn familie rond te lopen. Ook dat over het achteraf toch leuk vinden is super herkenbaar. Bij ons is het ook vaak zo. Toch de moeite waard om hem mee te nemen dus.
