Puber te lijflijk
Sinds een paar weken hebben wij, twee mannen, geen kinderen, de zorg over een achterneefje van bijna 15 jaar. Hij komt al sinds zijn achtste bij ons over de vloer, meestal in de weekenden. De jongen hangt erg aan mijn partner en dat is altijd zo geweest. Nu hij een aantal weken bij ons is, krijg ik er steeds meer moeite mee hoe lijflijk hij met mijn partner is. Hij zit continu aan hem, ligt op hem, kietelt hem, etc. Dat ik daar moeite mee heb, zal deels jaloezie zijn waar ik zelf iets mee moet. Tegelijkertijd geeft het me ook een ongemakkelijk gevoel, ook omdat het een puber betreft met alle ontwikkelingen die daarmee gepaard gaan. Ik heb mijn gevoel ook aan mijn partner kenbaar gemaakt en hij is het met mij eens en wil het met hem bespreken. Maar hoe pak je dat aan? De jongen is in zijn leven al zoveel aandacht (van met name zijn vader) te kort gekomen en je wit hem niet van je afduwen. Of overdrijf ik en moet ik niet zeuren, en zal het contact uiteindelijk minder lijflijk worden zodra hij meer vrienden krijgt? Voor alle duidelijkheid: ik denk niet dat de lijflijkheid een seksuele component heeft, zeker niet vanaf de kant van mijn partner. Ik heb bij mijn neefje ook nog geen interesse in wat dan ook seksueels kunnen bespeuren
ik zou het ook niet leuk vinden ik zou er geen drama maken maar ik zou het toch ook niet goed kunnen verbergen
Dus een kind die kinderlijke dingen doet zoals stoeien en kietelen is jouw een doorn in het oog, omdat jij het seksualiseert en dan is het kind het probleem?
Ipv het buiten jezelf leggen zou ik in de spiegel kijken en bedenken wat je aan je eigen denkbeelden en overtuigingen komt doen. Ook zou ik eens nagaan: klopt het wel wat ik voel en wat ik denk? Zoals je zelf zegt, die jongen was altijd zo en hij seksualieert zelf niet oud-oom. Waarom zou jij het dan wel doen?
Opgroeiende kinderen en pubers hebben ook nog steeds normale contacten met familie, waarom zou je hem dat willen ontnemen alleen omdat hij bezig is met volwassen worden?
rebmaaviv schreef op 21-10-2022 om 05:50:
Dus een kind die kinderlijke dingen doet zoals stoeien en kietelen is jouw een doorn in het oog, omdat jij het seksualiseert en dan is het kind het probleem?
Ipv het buiten jezelf leggen zou ik in de spiegel kijken en bedenken wat je aan je eigen denkbeelden en overtuigingen komt doen. Ook zou ik eens nagaan: klopt het wel wat ik voel en wat ik denk? Zoals je zelf zegt, die jongen was altijd zo en hij seksualieert zelf niet oud-oom. Waarom zou jij het dan wel doen?
Opgroeiende kinderen en pubers hebben ook nog steeds normale contacten met familie, waarom zou je hem dat willen ontnemen alleen omdat hij bezig is met volwassen worden?
Op iemand liggen is niet normaal voor een 15jarige. Door zijn geschiedenis weet hij niet wat normaal is dus moet je hem dat leren. Straks vindt hij zijn trainer aardig, gaat op hem liggen. Iemand maakt een foto en trainer in de problemen. Dat kan nu ook als iemand anders het ziet. Leg dat uit en trek duidelijke grenzen. Zeg dus dat je man hier grote problemen mee kan krijgen waarbij hij het huis uit moet.
Aiden schreef op 21-10-2022 om 06:34:
[..]
Op iemand liggen is niet normaal voor een 15jarige. Door zijn geschiedenis weet hij niet wat normaal is dus moet je hem dat leren. Straks vindt hij zijn trainer aardig, gaat op hem liggen. Iemand maakt een foto en trainer in de problemen. Dat kan nu ook als iemand anders het ziet. Leg dat uit en trek duidelijke grenzen. Zeg dus dat je man hier grote problemen mee kan krijgen waarbij hij het huis uit moet.
De jongen weet ws prima dat hij niet op zijn trainer mag liggen
De jongen woont niet voor niets bij zijn ooms. In zijn gezin van herkomst zal er vast iets gaande zijn wat zijn veiligheid in de weg staat (fysiek of emotioneel)
Ik denk dat de jongen smacht naar een vader-zoon interactie van een 8 jarige, hij wil wat inhalen. En dat mag, en zou ik aanmoedigen. Maar wel op passende momenten, waarin je zijn wens erkent maar de maatschappelijke en persoonlijke grens ook erkent en daarop anticipeert.
Tatemae schreef op 21-10-2022 om 07:00:
[..]
De jongen weet ws prima dat hij niet op zijn trainer mag liggen
De jongen woont niet voor niets bij zijn ooms. In zijn gezin van herkomst zal er vast iets gaande zijn wat zijn veiligheid in de weg staat (fysiek of emotioneel)
Ik denk dat de jongen smacht naar een vader-zoon interactie van een 8 jarige, hij wil wat inhalen. En dat mag, en zou ik aanmoedigen. Maar wel op passende momenten, waarin je zijn wens erkent maar de maatschappelijke en persoonlijke grens ook erkent en daarop anticipeert.
Je hoort ook niet op je oom te gaan liggen. Als iemand dat ziet of als hij het daar met iemand over heeft ontstaan zo misverstanden en heb je jeugdzorg op je dak. Daar help je die jongen niet mee. En dat is een prima argument om met hem te praten en een grens te trekken.
Worden jullie door instanties begeleid? Dit is een prima vraag om aan hen voor te leggen. Hoe begrens je zonder dat je hen het gevoel geeft hem af te wijzen? Dat is namelijk een complex iets
Is er sprake van hechtingsproblematiek?
Wat ik zou doen is hem andere alternatieven van aandacht geven aanbieden. Probeer hem te leren hoe het ook kan.
Aiden schreef op 21-10-2022 om 07:19:
[..]
Je hoort ook niet op je oom te gaan liggen. Als iemand dat ziet of als hij het daar met iemand over heeft ontstaan zo misverstanden en heb je jeugdzorg op je dak. Daar help je die jongen niet mee. En dat is een prima argument om met hem te praten en een grens te trekken.
Nee? Waar staat dat? Hier in de familie wordt er door ooms en neven, en ook opa, op allerlei manieren gestoeid. Die lagen met 15 ook wel samen op de grond.
Ik zou met deze jongen en zijn gevoelens heel voorzichtig zijn. Als er al hulpverlening betrokken is zijn dat idd de mensen met wie je kunt bespreken hoe hiermee om te gaan. Anders zelf wellicht begeleiding voor hem zoeken, zodat je het daarmee kan bespreken. Kan ook de POH van de huisarts zijn.
De meeste 15-jarigen weten/voelen echt wel aan dat je niet met een trainer of docent gaat knuffelen of op hun gaat liggen (al tref je die mensen ook zelden liggend aan).
Maar als je man het niet prettig vindt, is het wel belangrijk om dat aan te geven. Vooral met een alternatief wat voor beiden prettig is. Als er iets speelt als hechtingsproblematiek of iets dergelijks is het raadzaam om dit ook met begeleiders te bespreken die daar meer ervaring mee hebben.
Nou zeg, ik sta echt versteld van de reacties hier. Het gaat over een minderjarige jongen, een kind nog, die altijd al in de weekenden bij TO en zijn man over de vloer kwam en nu een tijdje bij hen logeert/woont. Ik zie zoals het beschreven staat als een gezinsvervangende situatie.
Ik weet niet hoor, maar ik heb zoons rond dezelfde leeftijd en daarmee lig ik ook nog wel eens kietelend op de bank te rollebollen en ze willen ook nog wel graag knuffelen. Bizar dat dit rond je 8e afgelopen zou moeten zijn zoals sommige mensen hier stellen.
Ik denk dat het belangrijk is dat je deze jongen lekker zijn gang laat gaan: zo lang het goed voelt voor de oom en het neefje zelf. Mocht het niet goed voelen dan hoop ik dat de oom dit op tactische manier kan afremmen. Zonder afwijzing.
Want ik denk dat deze jongen een hoop psychische schade aan het inhalen is en dat deze periode in zijn leven; het vertrouwen en de liefde die jullie hem kunnen geven heel belangrijk voor hem kan zijn.
Dat jij er zelf wat moeite mee hebt snap ik wel, maar ik hoop dat je kunt leren er van een afstandje naar te kijken. Voel je je afgewezen; buiten gesloten? Voel je je jaloersig, afgunstig of bedreigd door het lichamelijke contact tussen jouw en hem?
Het zou denk ik goed zijn als jullie een paar x met een deskundige kunnen praten over de situatie. Ook als pleegouders een kind in huis krijgen gaat hier e.e.a. aan vooraf; vlg. mij is er ook tijdens het verblijf ruimte voor begeleiding. Zeker als je zelf geen kinderen hebt of een beroep waardoor je meer van pedagogische zaken op de hoogte bent.
Ik zou in eerste instantie denken aan een gesprek met maatschappelijk werk, via de huisarts of zo. Of een gesprekje met de praktijkondersteuner gericht op psychische klachten.
Lief van jullie dat jullie hem opvangen!!
Aiden schreef op 21-10-2022 om 07:19:
[..]
Je hoort ook niet op je oom te gaan liggen. Als iemand dat ziet of als hij het daar met iemand over heeft ontstaan zo misverstanden en heb je jeugdzorg op je dak. Daar help je die jongen niet mee. En dat is een prima argument om met hem te praten en een grens te trekken.
Nou, hoezo niet. Als je oom een vaderfiguur voor je is, waar je eerder al in het weekend logeerde en nu tijdelijk woont. Mag je dan vanaf een bepaalde leeftijd alleen maar stoeien met je seksuele partner ofzo? Zo jammer dat je je gedrag moet aanpassen omdat andere mensen oneerbare gedachten hebben.
ja mischien gewoon omdat ik dat zelf nooit deed dat ik het een beetje raar vind maar mischien is het voor andere mensen wel normaal
Ik vond het ook al raar hoor, maar goed mijn zoon is bijna 10 en daar knuffel en stoei ik ook nog gewoon mee. En mijn nichtjes zag ik dat ook in de puberjaren nog doen maar toen ik hier las dat dat met een jaar of 8 over hoort te zijn dacht ik eerst niet te reageren.
Maar goed volgens mij is het dus ook normaal gedrag maar dat betekent niet dat je geen grenzen mag aangeven als (pleeg)ouder. Je mag dus aangeven dat je bepaalde dingen niet prettig vind, maar daar zou ik geen moment voor prikken maar daar zou ik op het moment zich voordoet iets van zeggen. Dan zou ik iets zeggen van "knuffelen vind ik prima maar wat je nu doet vind ik niet zo fijn".
Ik lees dit: "ik denk niet dat de lijflijkheid een seksuele component heeft,"
Dat betekent dat het verder gaat dan gewoon stoeien want dan dénk je niet eens aan seksuele componenten. Je ziet echt iets heel anders dan. Tussen mannen is dat een soort rivaliteit, stoeien, wie is de sterkste. Als het dat niet is moet je dat niet willen want dan stap je een grens over. Alleen TS weet dat. Ik niet. Jullie ook niet. Ik zou wel oppassen, juist om misverstanden te voorkomen met ernstige gevolgen.
Aiden schreef op 21-10-2022 om 16:12:
Ik lees dit: "ik denk niet dat de lijflijkheid een seksuele component heeft,"
Dat betekent dat het verder gaat dan gewoon stoeien want dan dénk je niet eens aan seksuele componenten. Je ziet echt iets heel anders dan. Tussen mannen is dat een soort rivaliteit, stoeien, wie is de sterkste. Als het dat niet is moet je dat niet willen want dan stap je een grens over. Alleen TS weet dat. Ik niet. Jullie ook niet. Ik zou wel oppassen, juist om misverstanden te voorkomen met ernstige gevolgen.
Dat is zo. Maar sommige mensen zien overal een piemel of seks in, dus het kan ook zijn hoe TS er naar kijkt. Daarom geef ik ook mijn mening, dat mijn ervaring is dat je heel onschuldig kan stoeien met puberjongens. Persoonlijk vind ik dat mensen die menen dat dat al vanaf jonge leeftijd niet meer kan, eens naar hun eigen gekleurde blik mogen kijken.
De kunstenaar Melanie Bonajo heeft mooi werk gemaakt over intimiteit en seksualiteit, waarin wordt betoogd dat deze twee dingen teveel over een kam worden geschoren.
