Puber te lijflijk
Sinds een paar weken hebben wij, twee mannen, geen kinderen, de zorg over een achterneefje van bijna 15 jaar. Hij komt al sinds zijn achtste bij ons over de vloer, meestal in de weekenden. De jongen hangt erg aan mijn partner en dat is altijd zo geweest. Nu hij een aantal weken bij ons is, krijg ik er steeds meer moeite mee hoe lijflijk hij met mijn partner is. Hij zit continu aan hem, ligt op hem, kietelt hem, etc. Dat ik daar moeite mee heb, zal deels jaloezie zijn waar ik zelf iets mee moet. Tegelijkertijd geeft het me ook een ongemakkelijk gevoel, ook omdat het een puber betreft met alle ontwikkelingen die daarmee gepaard gaan. Ik heb mijn gevoel ook aan mijn partner kenbaar gemaakt en hij is het met mij eens en wil het met hem bespreken. Maar hoe pak je dat aan? De jongen is in zijn leven al zoveel aandacht (van met name zijn vader) te kort gekomen en je wit hem niet van je afduwen. Of overdrijf ik en moet ik niet zeuren, en zal het contact uiteindelijk minder lijflijk worden zodra hij meer vrienden krijgt? Voor alle duidelijkheid: ik denk niet dat de lijflijkheid een seksuele component heeft, zeker niet vanaf de kant van mijn partner. Ik heb bij mijn neefje ook nog geen interesse in wat dan ook seksueels kunnen bespeuren
Hoe weet je zeker dat het niks seksueels is? klinkt niet gezond voor een jongen van 15
Ik zou de jongen eerder stimuleren vrienden te maken in de buurt. En eventueel een baantje te zoeken. Zodat hij wat anders te doen heeft dan voortdurend "thuis" bij jullie rond te hangen en te plakken.
Neem me niet kwalijk, ik wil niet grof zijn: als (zoals jij zegt) er niks seksueels bij die jongen mee gemoeid is, dan is er toch wel degelijk geestelijk iets mis met hem. Als je 15 bent dan moet zulk gedrag al een 8-tal jaren achter je liggen.
Ik vind dit heel vreemd; er klopt iets niet TO.
Ik herken het. Hier ook een puberjongen die zijn hele leven veel te kort is gekomen wat betreft positieve aandacht, bevestiging en liefde van zijn vader. Het lichamelijke contact, wat als normaal gezien wordt bij jongere kinderen, gaat gewoon nog wat langer door bij deze kinderen. Het is een (onhandige) manier van contact maken en positieve bevestiging zoeken. Is hij misschien in het algemeen ook wat sociaal onhandig, verbaal wat minder sterk ? Toen de puber die ik ken een vriendinnetje kreeg was de lijfelijkheid over, het kwam ook niet meer terug, ook niet toen het weer uit ging.
Ik zou deze jongen zeker niet afwijzen. Al voelt het misschien wat ongemakkelijk omdat hij er eigenlijk ‘te oud’ voor is. Hij kan zo te lezen wel wat extra knuffels en aandacht gebruiken. (Zolang de ontvanger van de knuffels er okay mee is natuurlijk, anders op een milde manier de grens aangeven )
Je geeft zelf aan dat het wat jaloezie oproept bij je en dat je constateert dat het contact geen seksueel component heeft. Dat betekend dat jijzelf het contact seksualiseert. Dat zou ik inderdaad eens onderzoeken bij jezelf.
Een tip zou kunnen zijn om de lichamelijkheid positief te kanaliseren door samen met je partner een contact sport te gaan doen.
Ik lees 'achterneefje', ik ga er dus vanuit dat jij en partner al minstens 50 zijn.
Klopt dit?
zwaankip schreef op 20-10-2022 om 20:39:
Ik lees 'achterneefje', ik ga er dus vanuit dat jij en partner al minstens 50 zijn.
Klopt dit?
Want?? Ik heb achterneven die net zonoud zijn als ik (50+). Juist de term achterneef zegt uitermate weinig over leeftijdsverschil. Maar dit terzijde.
Ben het eens Zonne. Ik zou er voorlopig wel een beetje in meegaan en vooral hem en zijn gedrag niet afwijzen. Geef hem veel positieve aandacht en complimenten. En probeer van lieverlee dat fysieke een beetje om te buigen. Naar een boks of high five bijvoorbeeld, of een aai over zijn bol of een schouderklopje. En ga met hem voetballen of zo. Blijft het wel fysiek maar minder intens.
Gedraagt de 15-jarige zich ook zo bij zijn ouders?
Een achterneefje kan ook een kind zijn van een neef of nicht van je ouders. Of een kind van een neef of nicht van jezelf. Hoe dan ook, deze jongeman is 15 en TS en partner zijn waarschijnlijk al ruim volwassen.
Onze dochter van zeven ervaart vooral veiligheid en troost door fysieke nabijheid. Ze knuffelt graag met ons, maar doet dit niet met bijvoorbeeld de juf op school of met de trainers bij sport. Ik ga er vanuit dat ze dat op haar 15e minder doet dan nu.
Deze jongen heeft wel een rugzakje: een gebrek aan liefde en erkenning van zijn vader, uit huis geplaatst, verhuizen, nieuwe omgeving, nieuwe school. Dat is niet niks.
Als het familie is van je partner en hij al langere tijd regelmatig bij jullie over de vloer komt, zou het zomaar kunnen dat hij je partner als een soort vaderfiguur ziet. En daar heeft hij behoefte aan. Nu is het niet normaal dat jongens van 15 dit gedrag nog vertonen, maar zoals Zonne al schrijft, kan het best zijn dat hij wat heeft in te halen.
Ik denk dat je in dat geval vooral moet inzetten op het winnen van zijn vertrouwen. Dat hij dat als een soort basis gaat zien en van daar uit kan gaan bouwen aan een nieuw leven bij jullie. Als die basis er is, zal hij niet meer dagelijks behoefte aan erkenning zoeken.
Engeltje schreef op 20-10-2022 om 20:45:
[..]
Want?? Ik heb achterneven die net zonoud zijn als ik (50+). Juist de term achterneef zegt uitermate weinig over leeftijdsverschil. Maar dit terzijde.
Ben het eens Zonne. Ik zou er voorlopig wel een beetje in meegaan en vooral hem en zijn gedrag niet afwijzen. Geef hem veel positieve aandacht en complimenten. En probeer van lieverlee dat fysieke een beetje om te buigen. Naar een boks of high five bijvoorbeeld, of een aai over zijn bol of een schouderklopje. En ga met hem voetballen of zo. Blijft het wel fysiek maar minder intens.
Hier ben ik het wel mee eens.
Knuffelen met een 15-jarige puber die niet je eigen kind vind ik toch een beetje ongepast. Mijn oudste kleinkind is iets ouder, en toen hij nog echt kind was hing hij ook altijd aan mij en kwam op de bank naast mij zitten ,we keken een kinderfilm samen onder een dekentje. Nu is hij een grote puber en ik zou me als oma ongemakkelijk voelen en het niet meer gepast vinden om hem uitgebreid te knuffelen.
Ik geef hem dus ook eens een schouderklopje, een high five of een boks. En ja, ook eens een aai over zijn hoofd.
Waarom hebben jullie de zorg voor hem ?
Is hij 24 uur per dag aanwezig?
Waar zijn de ouders ?
Wat is er met neefje gebeurd ?
Tja als je partner een vrouw was, zou men ook logisch vinden dat ze haar grenzen aangeeft. Ik denk dat de meesten vrouwen ook zouden voelen of het lichamelijk contact vanuit de puber zoeken naar geborgenheid is of dat er een seksuele onderlaag onder zit. Bijvoorbeeld: arm om je schouder of tegen je aanhangen op de bank prima, de hand te laag op je rug of te strelend, niet okay in dit contact. Ik denk dat jullie ook best grenzen aan mogen geven. En misschien is hij wel een beetje verliefd op je partner want hij doet het wel bij hem en niet bij jou? Wel lastig om het aan te geven zonder hem te kwetsen. Is er een moeder in beeld? Kan je het met haar bespreken?
zwaankip schreef op 20-10-2022 om 20:39:
Ik lees 'achterneefje', ik ga er dus vanuit dat jij en partner al minstens 50 zijn.
Klopt dit?
Mijn zoon is 9 en heeft een achternichtje van 1,5
Mijn wat autistische stiefzoon van bijna 16 (die ik al 12 jaar ken) heeft richting mij ook wel wat de neiging om net te fysiek te zijn (bijvoorbeeld een kus op de mond, zoals we deden toen hij veel kleiner was). Zeker weten ook helemaal niets seksueels, maar gewoon niet goed aanvoelen van grenzen daarin.
Ik doe wat hierboven ook al geadviseerd is: op een andere manier fysiek contact (dus bijvoorbeeld zelf initiatief nemen tot een kus op z’n wang of kruin, of een stevige knuffel geven) initiëren dat passender is bij de relatie en leeftijd. Ik heb het ook weleens met hem besproken, maar dat lijkt niet echt te landen (omdat hij dus zelf niet zo goed snapt wat er dan precies ongepast is en waarom).
Ik zou het niet bespreken, wat wil je daarmee bereiken dan, en ben je niet bang dat de jongen zich afgewezen voelt?
Wrs is de jongen ook niet zo’n prater, aangezien hij fysiek zoveel communiceert. (het een hoeft het ander natuurlijk niet uit te sluiten perse maar toch)
Ik zou dan ook, zoals al aangegeven, fysiek communiceren naar hem. Idd ombuigen van contact, andere manieren zoeken, het net wat minder intiem maken etc. Dat moet toch wel kunnen?
Ik vind niks vreemd overigens aan veel fysiek contact op die leeftijd. Kietelen etc, wat is daar mis mee? Deed ik met mijn kinderen ook nog veel op die leeftijd.
Als het je ongemakkelijk maakt ga dan stoeien of idd voetballen, wat dan ook.
