Puber en verkering
Onze oudste van 17 heeft sinds een aantal maanden verkering. Hoewel ik uiteraard blij voor hem ben, merk ik dat het op sommige momenten bést wennen vind allemaal. Ik ben benieuwd hoe anderen dat ervaren/daarmee omgaan. Voor mij/ons is dit nieuw en in mijn omgeving hebben vrienden veelal jongere kinderen, dus niet echt anderen om mee te sparren.
Een paar dingen waar ik bijvoorbeeld tegenaan loop/aan moet wennen/naar de juiste insteek zoek:
- hoeveel tijd ze met elkaar doorbrengen/mogen brengen (zoon zit in z’n examenjaar en staat er niet zo denderend voor)
- in hoeverre je ze samen betrekt bij het gezin (ze zitten nu heel veel boven)
- in hoeverre je iets kritisch benoemt naar zoon (bijvoorbeeld, vriendinnetje laat zoon voor alles betalen) of je juist nergens mee bemoeit
Hopelijk willen jullie eens wat ervaringen/heldere inzichten delen!
Renmuis schreef op 05-03-2022 om 15:28:
Ik zou kritiek op zijn vriendin voor je houden, tenzij er een echt schadelijke situatie ontstaat.
Geld dat je zoon niet heeft, moet hij natuurlijk niet uitgeven. Ik zou het eventueel met hem hebben over zijn uitgavenpatroon, en wat hij betaalt voor zijn vriendin daar buiten laten.
Dit vind ik een goede. Maak inzichtelijk wat hij nu heeft, wat zijn inkomsten en uitgaven zijn en wat hij in de toekomst nodig gaat hebben (rijbewijs, studie, uitzet), zodat hij ook kan zien wat hij te kort gaat komen als hij nu alles uitgeeft. Dan is het aan hem om te ontdekken hoe hij anders met zijn geld om kan gaan en komt hij (hopelijk) zelf tot de conclusie dat er in de relatie wat te verbeteren valt.
Verkeringen komen en gaan op die leeftijd. Tuurlijk kan je dat niet tegen je zoon zeggen, die zal dan hoogst verontwaardigd zijn, want op dit moment is zij de liefde van zijn leven. Maar goed mogelijk dat het over een paar maanden weer "uit" is. Dat is nou eenmaal zo als je 17 bent. En tja, zo gaat het, helemaal in love, en dus ga je er vol in als tiener. Ik herinner me nog dat ik de eerste bloeiende rozen van mijn vaders rozenstruiken afknipte om aan mijn toenmalige amant te geven. Vader was "not amused", maar hij was verstandig genoeg om te beseffen dat hij zelf ook ooit zo was geweest.
Pejeka1 schreef op 05-03-2022 om 17:09:
Verkeringen komen en gaan op die leeftijd. Tuurlijk kan je dat niet tegen je zoon zeggen, die zal dan hoogst verontwaardigd zijn, want op dit moment is zij de liefde van zijn leven. Maar goed mogelijk dat het over een paar maanden weer "uit" is. Dat is nou eenmaal zo als je 17 bent. En tja, zo gaat het, helemaal in love, en dus ga je er vol in als tiener. Ik herinner me nog dat ik de eerste bloeiende rozen van mijn vaders rozenstruiken afknipte om aan mijn toenmalige amant te geven. Vader was "not amused", maar hij was verstandig genoeg om te beseffen dat hij zelf ook ooit zo was geweest.
wat schattig
Het eerst verdiende geld; dat dient toch ook om door schade en schande wijs te gaan worden? Ik zou pas ingrijpen als er schulden ontstaan en in de tussentijd misschien wel benoemen dat zijn uitgavepatroon erg om hoog is gegaan. Inderdaad: zeker niet benoemen dat hij veel geld uitgeeft aan zijn vriendin.
Wat leren betreft: school moet prioriteit zijn is natuurlijk jouw idee. Heb je hem wel eens gevraagd of dat ook echt zijn prioriteit is? Hij wordt binnenkort 18, je kunt hem geen dingen meer opleggen en je moet proberen je meer coachend op te stellen: vragen stellen en hem zelf laten nadenken wat de gevolgen zijn van de keuzes die hij nu maakt.
Pippeltje schreef op 06-03-2022 om 11:51:
Het eerst verdiende geld; dat dient toch ook om door schade en schande wijs te gaan worden? Ik zou pas ingrijpen als er schulden ontstaan en in de tussentijd misschien wel benoemen dat zijn uitgavepatroon erg om hoog is gegaan. Inderdaad: zeker niet benoemen dat hij veel geld uitgeeft aan zijn vriendin.
Wat leren betreft: school moet prioriteit zijn is natuurlijk jouw idee. Heb je hem wel eens gevraagd of dat ook echt zijn prioriteit is? Hij wordt binnenkort 18, je kunt hem geen dingen meer opleggen en je moet proberen je meer coachend op te stellen: vragen stellen en hem zelf laten nadenken wat de gevolgen zijn van de keuzes die hij nu maakt.
Tuurlijk kun je door schade en schande wijs worden, maar meer dan 500 euro in een maand uitgeven aan uitjes is echt bizar veel. Dat geven de meeste tweeverdieners met volwassen banen en volwassen loon nog niet eens uit. Daar kun je als ouders best het gesprek over aan gaan, dat dat niet handig is. Je spaarrekening aanspreken voor de bios of de dierentuin is best raar. Dan ben je gewoon geld uit aan het geven dat je eigenlijk niet hebt of apart hebt gezet voor andere doeleinden.
Blijven zitten op school voor je vriendinnetje is echt onnodig en niet wenselijk. Als je gaat werken kun je ook niet er de kantjes vanaf lopen omdat je verliefd bent. Liefde is mooi, maar niet het enige in het leven. En daar mag je het als ouders best met je kind over hebben.
Pippeltje, hij zegt prioriteit te geven aan school - heeft ook al een heel leuke vervolgopleiding uitgezocht -, maar weet dat in de praktijk dus niet in daden om te zetten. Z’n mentor zegt hetzelfde, hij belooft gouden bergen (‘Ik ga volgende week écht naar steunles wiskunde’), maar dan komt er iets tussen wat hem belangrijker lijkt op dat moment en is het weer vergeten/niet belangrijk meer. Ik wil hem zeker z’n eigen fouten laten maken, maar een examenjaar verknallen door een verkering, vind ik een zodanige fout dat ik hem daar toch graag voor behoed. Dat is hij dus overigens met me/ons eens.
MamaE, wat jij schrijft, is precies hoe ik er dus in sta…
Mama E ; ja, het valt ook echt niet mee op deze leeftijd om de juiste benadering te vinden! Tussen servet en tafellaken in he. Succes ermee!
of nee, Nienke....
Tuurlijk is het niet makkelijk allemaal, maar helemaal loslaten en niet mee bemoeien zou ik niet doen. Ook al is hij bijna volwassen, dat betekent niet dat je als ouders geen stem meer hebt en dat ze het helemaal zelf kunnen. Als hij een belofte doet, mag je hem daar best aan houden.
Pippeltje schreef op 06-03-2022 om 11:51:
Het eerst verdiende geld; dat dient toch ook om door schade en schande wijs te gaan worden?
Als hij veel spaargeld heeft, kan het wel veel schade worden vóórdat hij wijs wordt.
Maar misschien is de verkering vóór die tijd al uit 🙂
(en in het algemeen geldt: mensen leren vooral door het goede voorbeeld/door goede gewoontes.
Iemand die voor een examen zakt omdat hij zijn hele schooltijd aan het chillen en uitgaan was, zal niet opeens elke dat 2 uur huiswerk gaan maken, denk ik.)
-Nienke- schreef op 06-03-2022 om 22:09:
Pippeltje, hij zegt prioriteit te geven aan school - heeft ook al een heel leuke vervolgopleiding uitgezocht -, maar weet dat in de praktijk dus niet in daden om te zetten. Z’n mentor zegt hetzelfde, hij belooft gouden bergen (‘Ik ga volgende week écht naar steunles wiskunde’), maar dan komt er iets tussen wat hem belangrijker lijkt op dat moment en is het weer vergeten/niet belangrijk meer. Ik wil hem zeker z’n eigen fouten laten maken, maar een examenjaar verknallen door een verkering, vind ik een zodanige fout dat ik hem daar toch graag voor behoed. Dat is hij dus overigens met me/ons eens.
MamaE, wat jij schrijft, is precies hoe ik er dus in sta…
Die steunlessen volgen vind ik belangrijk genoeg om over in discussie te gaan en zo ook met eventueel andere schoolzaken.
