Pesten brugklas

Wat vervelend voor jullie zoon en jouzelf.
De mijne werd ook gepest en ik ben daar ook een tijd van gaan stuiteren. Ik had die pesters wel wat aan willen doen, joh! De leeuwin in mij werd wakker! Vervolgens (maar dit was op de basisschool) hielpen de reacties van de ouders van deze pestkoppen ook niet. Hoe ik het in mijn hoofd haalde hun lieveling, aanwinst op deze aardkloot, te betichten van niet lief gedrag want als er gepest werd, was dat verdiend. 

Bij mij ging het na een paar dagen beter, toen kon ik weer helder nadenken.

Geef de mentor even de tijd. Als er een andere brugklas is, bespreek dan optie overplaatsen. 
Lijden zijn cijfers er ook onder?
Belangrijk voor kind als school het niet bagatelliseren!

Mijn dochter werd ook gepest. Ik had haar in groep 7 naar een andere basisschool gedaan wegens pesten en een paar medebrugklasleerlingen waren vrienden met kinderen van de eerste basisschool. In de brugklas wordt de pikorde bepaald en blijkbaar hoorde mijn dochter ergens onderaan. Verbijsterend hoe gemeen 12jarige meisjes kunnen zijn (en jongens ongetwijfeld ook). 
Dochter had het de laatste twee jaar op de andere basisschool heel erg naar haar zin gehad, zonder gepest, dus toen het in de brugklas wéér gebeurde, schoot ik ook heel erg in de paniek. Probeer richting school toch rustig te blijven, want ik was al snel de overbezorgde moeder van dat zielige meisje. Een zakelijke houding is beter. Je hebt de mentor al gesproken. Bel hem opnieuw, zeg dat je geschrokken bent en dat je wellicht wat emotioneel hebt gereageerd en vraag wat de stappen zijn die nu worden gezet en welke stappen jullie zelf eventueel kunnen zetten. Misschien is er een soort sova-training voor kinderen op school? Ik zeg niet dat je zoon die nodig heeft, maar als school merkt dat je open staat voor suggesties, zien ze je misschien sneller als iemand waar mee te werken valt. Misschien een kindercoach? Kijk objectief naar je kind en vraag je af waarom juist hij wordt gepest. Bij mijn dochter was het een combinatie: ze is een heel jonge leerling (dus altijd de jongste van de klas), ze had een afwijkende hobby (STOM), ze was daarnaast bijzonder goed in klassiek ballet (voor KLEUTERS) ze liep het liefst in jurkjes, terwijl spijkerbroeken de trend waren (IEUW), ze was verbaal niet heel sterk en - misschien wel het belangrijkst - ze wilde nooit iets gemeens terugzeggen omdat zij dan net zo stom deed als de pesters. Ze was dus een gemakkelijke prooi. 
Ik vond het belangrijk dat mijn dochter niet het gevoel kreeg dat zij zich maar moest aanpassen om niet gepest te worden. Terwijl de bijzonder slechte mentrix de pesters met christelijke uitspraken probeerde over te halen om mijn dochter niet van de trap te duwen, heb ik mijn dochter gestimuleerd te kijken of er meisjes uit andere klassen waren die misschien leuker waren. Kinderen in de brugklas willen er graag bij horen, maar de kinderen waar ze bij willen horen zijn misschien niet de geschiktste vrienden voor ze. Eén meisje uit een parallelklas dat er aardig uitzag zat altijd in een vensterbank te lezen. Dochter heeft haar een keer aangesproken en het bleek dat zij ook niet zo lekker lag in haar eigen klas. Twaalf jaar later zijn dochter en dit meisje nog altijd beste vriendinnen. Twee meisjes uit nog weer een andere klas sloten zich bij het groepje aan. Tegelijkertijd ging dochter als brugger meedoen met het schooltoneel en met jongens en meiden uit al die verschillende leerjaren bleek het supergoed te gaan, wat haar zelfvertrouwen natuurlijk een boost gaf. Toen ze erachter kwamen hoe goed dochter was in ballet, hebben ze speciaal voor haar een soort 'stervende zwaan dansscene' in het stuk geschreven.
Naarmate het jaar vorderde ben ik met de mentor en de afdelingscoördinator gaan praten met de vraag of dochter in de tweede klas niet bij haar vriendin in de klas mocht. Eerst wilde school dat niet, want dat zou het 'verplaatsen van het probleem' zijn. Later wilden ze er wel over nadenken, want ook de ouders van het vriendinnetje klopten aan met die vraag. Maar uiteindelijk was het grappig genoeg de uitvoering van het schooltoneel dat de doorslag gaf. Dochter schitterde op haar spitzen tussen de ouderejaars en was ineens niet meer het gepeste meisje, maar iemand die iets kon en dat ook uitstraalde. 
De volgende dag werd ik gebeld door de afdelingscoördinator, die de voorstelling had gezien: dochter mocht niet alleen bij haar vriendinnetje in de klas, maar ze mochten allebei naar de klas van de twee andere meisjes. Met z'n vieren hebben ze de tweede en derde klas getrotseerd. Er waren altijd popi's die nog probeerden te pesten, maar in een groepje van vier kun je dat aan. Eenmaal in de vierde heeft iedereen zijn eigen rooster en zijn de popi's zo met zichzelf bezig dat ze de nerds/geeks/sukkels gewoon links laten liggen. En dat is wat je uiteindelijk wilt. Eenmaal in de vijfde en zesde had dochter een goede neus voor bruggers die aan het pesten waren en die greep ze dan ook letterlijk in hun nekvel: zo gaan we niet met elkaar om! Bij haar diploma uitreiking werd ze door haar mentor (een andere gelukkig dan die van de eerste) 'de moeder van de onderbouwers' genoemd.
Na de middelbare school ging dochter studeren en daar, tussen mensen die allemaal dezelfde kant op willen, heeft ze echt leuke vrienden gemaakt. Je zou niet zeggen dat ze ooit is gepest. En het vriendinnetje uit de parallelklas stond laatst als hardste te klappen bij dochters afstuderen.
Lang verhaal, maar ik heb het toch helemaal opgeschreven omdat ik zo goed snap hoe je je voelt! Houd je hoofd koel. Volg meerdere sporen: school moet iets aan het pesten doen, jouw zoon kan kijken of er elders gelijkgestemden zijn en zich aansluiten bij een groepje binnen school dat zijn interesse heeft. Uiteindelijk komt het goed en vindt hij zijn weg. Hou je taai!

Als de pesters weten dat hij ‘geklaagd’ heeft, weten ze ook dat hij niet te bang is om er over te praten. Dus dat hun namen bij de mentor bekend is. Juist kinderen die niet aan hun ouders durven te vertellen dat ze gepest worden, maken zichzelf heel kwetsbaar voor verdere treiterijen. Jullie kind heeft de lef om het niet voor zich te houden. Groot belang dat school de pesters aanspreekt en hen laat weten dat bij verdere klachten dit voor hen consequenties heeft.

Hier werd kind op VO een keer gepest, na derde keer ging kind met vader naar school en de conrector nam het serieus en vroeg of het soms de broer van een klasgenoot was. Kind wist toen dat men niet twijfelde  aan de melding. Zo voelde het kind zich weer veilig. Kreeg ook de tip fiets op een bepaalde plek te stallen omdat daar een camera stond. Het pesten is daarna gestopt.

Ik begrijp dat je hier van schrikt. Toch lees ik ook hoopvolle dingen. Ten eerste dat je zoon het zelf aan durft te geven bij jullie en dat de mentor aangeeft er mee aan de slag te gaan. Geef school daar wel de kans voor. Maar blijf ook zeker een vinger aan de pols houden bij je zoon. En laat je paniek en schrik niet aan hem merken, hij heeft jullie nu nodig als stabiele houvast.

Jeetje wat heftig om te lezen, zowel voor jullie zoon als jullie zelf als ouders! Kinderen kunnen soms echt gemeen voor elkaar zijn (volwassenen trouwens ook). Ik heb zelf gelukkig (nog) geen ervaring met een gepest kind, maar ik ben zelf vroeger wel enorm gepest op school omdat ik “anders” was dan de stoere, populaire kinderen. ik deed mijn eigen ding en was niet zo geïnteresseerd in erbij horen, dat vonden de anderen blijkbaar genoeg reden om mij enorm te pesten. Ik heb dit ook tegen mijn ouders verteld en die zeiden altijd “je moet proberen om je er niets van aan te trekken want dan houdt het vanzelf op…” slechtste advies ooit natuurlijk want je kan een groep mensen die voor je komen staan en je uitschelden of heen en weer duwen niet negeren. Ik heb het ook zelf tegen mijn mentor verteld en die heeft de hele klas er op aangesproken, maar dat hielp helaas ook niet. Mijn school toentertijd was gewoon niet bekwaam in het oplossen van dit soort situaties en ik heb uiteindelijk maar “overleefd” tot ik naar de volgende school kon. Soms denk ik nog wel eens terug aan die tijd en vraag ik me af of ik het anders had moeten aanpakken….één ding is zeker de mensen om mij heen hadden het anders moeten aanpakken. 

Ik snap dat het jullie als ouders heel veel stress oplevert en dat toont alleen maar hoeveel jullie om jullie zoon geven. Maar het is super belangrijk dat jullie nu de rots in de branding zijn en je hardmaken om het pesten te stoppen. Geef de school zeker een kans om het gedrag aan te pakken. Ik denk dat er veel meer bewustwording is tegenwoordig van wat pesten met iemand doet en dat scholen hier nu ook beter mee omgaan. Maar blijf vinger aan de pols houden en zorg er telkens voor dat de school de pesters aanspreekt wanneer dit nodig is. Probeer zelf ook vertrouwen te hebben ipv alleen maar stress. Heb er vertrouwen in dat de vrienden die jullie zoon nu heeft zich niet door de pesters zomaar tegen hem zullen keren en blijf met hem in contact over hoe hij de situatie ervaart en wat hij nodig heeft van jullie om zich weer veilig en fijn te voelen op school. 
Probeer te denken aan goede scenario’s, over hoe het pesten opgelost kan worden en niet hoe het alleen maar erger kan. Dat is lastig maar wel de enige oplossing!

heel veel sterkte en succes. 

Marik39 schreef op 03-02-2023 om 19:06:

Wat lief dat je zo uitgebreid de tijd hebt genomen om te reageren, dat waardeer ik heel erg. En wat onwijs fijn te lezen dat je dochter zo goed terecht is gekomen en ook nog anderen heeft kunnen helpen! Goed om te lezen dat het ook goed kan aflopen.

We hebben per mail contact gehad met de mentor en we hebben samen, mijn man en ik, de mail opgesteld. Niet al te emotioneel volgens mij, maar wel aangegeven dat we zorgen hebben. De mentor heeft daarop al een gesprek met mijn zoon gehad waarin hij heeft kunnen aangeven waar hij last van heeft. De mentor zou er mee aan de gang gaan. Maar mijn paniekhoofd roept gelijk, straks wordt het alleen maar erger als de pesters merken dat mijn kind 'geklaagd' heeft.

Onze zoon matcht niet met de ' kopstukken' van de klas, het is een ander type kind. Dat was voor hem verder prima, want hij is inderdaad op zoek gegaan naar andere vrienden buiten de groep en dat lukte ook. Ware het niet dat de pesters dat nu niet lijken te accepteren. Onze zoon zegt dan ook, wat maken zij zich druk met wie ik vrienden ben, ze kunnen me ook gewoon met rust laten. Mijn paniek zit hem vooral in het gevoel dat zij gaan proberen andere klasgenoten mee te krijgen. Eerst was het namelijk een jongen tegen hem, inmiddels al meer. De overige jongens doen nog niks tegen hem, maar komen ook niet voor hem op. Ik snap dat ook wel weer. Ik weet dat het allemaal aannames zijn, maar mijn hoofd gaat gewoon alle kanten op en ik krijg het niet rustig. Ik ben dan ook weer bang dat zij de vrienden die mijn zoon wel heeft weten te maken gaan beïnvloeden. Ook een aanname natuurlijk.. maar het schiet allemaal wel door me heen.

Ik snap ook dat niemand hier de oplossing heeft hoor, maar het is fijn even te horen dat meer mensen dit herkennen en het even van me af te schrijven.

Mijn dochter heeft daar ook even last van gehad, toen ze al in die nieuwe klas zat. Een paar kinderen uit de oude klas moesten nog even natrappen. Mijn dochter zei ook, ze hebben nu toch hun zin dat ik niet meer in hun klas zit, kunnen ze me dan niet met rust laten? Vreemd genoeg deden die kinderen dat ook tegen dochters vriendinnen uit de andere klas, die ze niet eens kenden! Dochters nieuwe mentor heeft toen een keer in de gang staan posten en heeft die kinderen op heterdaad betrapt. Ze moesten meteen meekomen, kregen een dikke preek en de opdracht: "laat ik jullie nooit meer in de buurt van deze meisjes zien, want dan ben je nog niet jarig." Dat gaf daarna grappige taferelen, want als die kinderen mijn dochter en haar vriendinnen zagen, brak er paniek uit. Ze mochten immers niet in hun buurt komen. Maar het was toen wel over.

Ik denk dat het handig is om de mentor te vertellen dat je zoon er helemaal niet zo nodig bij wil horen, dat hij alleen met rust gelaten wil worden. Aan de mentor de taak om dat in de hoofden van de pesters te stampen. GEWOON MET RUST LATEN.  Zo moeilijk is dat niet.