Ouders gezocht van kinderen die thuis wel al uit de kast zijn en op school struggelen

Ik herken dat niet van de scholen van mijn kinderen. Er zijn best veel leerlingen op jonge leeftijd uit de kast. Ik denk dat ik zelf zou adviseren te doen wat hij wil. Je hoeft niet per se uit de kast want het gaat niemand iets aan met wie je wat wilt doen, zeker niet op je 13e. Bovendien denk ik niet dat je seksualiteit in beton gegoten is, hoewel het misschien voor een enkeling wel 100% duidelijk is.

Ik vraag me ook af of het zin heeft om te wachten. Zeker als je zoon het zelf al wel wilde vertellen. Ze hebben het toch wel in de gaten, dus van ontkennen of omzeilen krijg je ook weer gedoe. 
Op de school van mijn kinderen hadden de homosexuele jongens trouwens hordes vriendinnen (en dus populair en gezellig), en je zult altijd jongen en meisjes houden die het nodig vinden om er raar over te doen.

Ik zou even contact zoeken met de mentor. Het lijkt me goed dat die op de hoogte is van wat er speelt. En wellicht is er op de school van je zoon ook wel een ‘paars’ clubje voor jongeren die tot de lhbti-groep horen. En als hij last heeft en houdt van pestgedrag kan hij naar de vertrouwenspersoon. Maar ik denk dat er open over zijn de beste oplossing is. 

Ik sluit me aan bij de rest.
In klas van mijn zoon (4e nu) twee meisjes met verkering, een homoseksuele jongen en een transgender kind in transitie. Allen al langere tijd open, en deels dat “officieel” gedaan, met hulp van de mentor, voor de hele klas (op eigen verzoek uiteraard). Inclusief bespreking van hoe kwetsbaar ze zich voelen en dat ze steun nodig hebben. Ook deze kinderen maken ongetwijfeld discriminatie mee want dat is helaas overal. Maar in de eigen klas overheerst steun.
Actieve regenboog community op school ook.

Dus als je zoon een behoefte voelt het te delen: doen, met hulp van mentor.
Het hoeft niet definitief te zijn. Een van de klasgenoten van mijn zoon zei iets als “ik denk dat ik op jongens val maar ik weet het niet helemaal zeker want ik ben pas xx jaar.”

in de klas van mijn kinderen is hetero al lang niet meer de norm. Non binair, trans, homo en lesbisch is veel voorkomend.   

waarschijnlijk weten zijn vriendinnen het wel?

nou ja uit de kast komen wat een onzin, hetero’s hoeven ook niet uit de kast te komen hoor maar verbergen hoeft gewoon zeker niet 

Ik snap eerlijk gezegd niet zo goed waarom je zoon zoiets persoonlijks openbaar zou willen maken tegenover zijn klasgenoten (jongens) met wie hij geen klik heeft. Als zijn vriendinnen het weten is het toch genoeg, de rest van de wereld gaat het toch niets aan? Ik bedoel het niet vervelend, maar misschien geef je die jongens die nu al vervelende opmerkingen maken dan juist meer "voer" om hem te pesten/rotopmerkingen te maken. Ik bedoel: waarom je energie steken in mensen met wie je niets hebt? Ik vertel mijn persoonlijke dingen ook alleen aan mensen met wie ik omga, verder niet. Echt niet dat een random collega dat soort dingen hoort. Maar misschien voelt dat voor een puber anders, dat weet ik niet. 

Wel heel stoer dat hij er zo open met jullie over durft te praten. En ontzettend stom en verdrietig dat dit anno 2023 nog steeds een reden is om gepest te worden. Het klinkt alsof hij lieve meiden om zich heen heeft en zo'n paars-groepje zou misschien iets moois zijn om bij aan te sluiten om meer gelijkgestemden te vinden. Niet zozeer om een groepje te vormen, maar om van anderen te horen hoe zij omgaan met rottige opmerkingen en het samen-staan-we-sterk-gevoel, "je bent niet alleen". Tenminste, als er op zijn school zo'n groepje is.

Ik zou misschien wel de mentor inlichten. Zo kan hij/zij het pesten een beetje in de gaten houden of helpen met het klassikaal uit de kast komen, als je zoon dat toch wil. Ook weet de mentor waarschijnlijk wel of er zo'n paars-groepje is. Binnenkort is het weer Regenboogweek, misschien zijn er dan bepaalde activiteiten.

Wat schrijf je trouwens ontzettend lief over je zoon, TO, logisch en terecht dat je trots bent op zo'n kanjer!

https://www.viafora.nl/forum/algemeen-ouderschap/ouders-van-lgbtqi-kinderen-verzamelen 

dit is een heel liefdevol topic dat soms wat harder loopt en soms weer even rustig is. Misschien vind je dat wel fijn om te lezen en misschien mee te schrijven. 

Ik was zelf op die leeftijd wel uit de kast aan het komen. Niet naar iedereen en zeker niet op zo’n spreekbeurt/klassikale manier. Dat lijkt me ruim 30 jaar later nog steeds pure hel. het is jong, maar  ik ben er nog altijd blij mee. 

ik blijf het maar niet begrijpen waarom kinderen en trouwens ook ouderen uit de kast moeten komen. Dat doen hetero’s ook niet. Het zou zo moeten zijn dat het iets heel normaals is, dat mensen gewoon hun vriend of vriendin kunnen voorstellen en dat het voor mededeling wordt aangenomen, net als je zegt dat je een nieuwe broek hebt gekocht. Dan zou er dus ook niet meer gepest worden. Helaas zal het nog wel even duren. 

Het is nu eenmaal niet gangbaar, dus uit de kast komen zoals ze het noemen blijft een item. Wat je zoon kan doen, wat iedereen zou kunnen doen in die situatie, is het gewoon vertellen op het moment dat het je uitkomt aan een prettige persoon. En dan geen geheimhouding vragen maar zeggen dat je je er niet voor schaamt. Dat is de sneltste en prettigste manier als het toch al aangevoeld wordt en dat is blijkbaar zo.
mentor inlichten is een heel goed plan. Het hoeft niet voor de klas vertelt te worden maar hij of zij kan wel helpen bij contact met de paarsevrijdag groep zo nodig.

Bij mijn zoon werd het ook gesuggereerd. Hij haalde zijn schouders erover op. Maar toen hij een vriend kreeg (toevallig een groot uitgevallen klerekast type) hoefde die hem alleen maar op te halen van school. Bleef hij iets van de ingang op het plein wachten, mijn zoon als een van de laatste kwam naar buiten gaf hem een knuffel en ging achterop zitten. Daarna hebben ze hem nooit meer aangesproken over zijn homosexualiteit.

En bij mij in de klas (2de middelbare school) kwam onlangs een meisje úit de kast'; zij wil als jongen gezien en aangesproken worden. Als hij nu loopt te stoeien met zijn vriendinnetje dan zeg ik:'He, geen meisjes slaan he' en dan moet iedereen lachen. Wordt door niemand lullig over gedaan; is in het mentoruur besproken en de hele klas staat achter  haar.

Ik begrijp echt niet dat homo nog een scheldwoord is in deze tijd. Maar goed, blijkbaar is dat zo en dat vind ik heel sneu voor je zoon. Ik vind het knap dat hij naar jullie al open is erover. Dat betekent dat hij zich bij jullie in elk geval veilig voelt.
Van mij hoeft er niet per se een 'uit de kast' moment te zijn, maar ik kan me ook voorstellen dat dat ergens ook prettig kan zijn. Het is aan hem om te bepalen of en wanneer hij dat zou willen. Hij zou contact op kunnen nemen met het GSA groepje op school voor tips of een luisterend oor. Dat kan vast ook online. Als hij de mentor vertrouwt, kan hij daar ook aankloppen. Maar als hij het nog niet wereldkundig wil maken, is dat ook oké.
Zorg in ieder geval dat jullie er altijd voor hem zijn, dat hij weet dat hij alles kan vertellen en dat jullie hem waar nodig en wenselijk willen helpen. 

Silay schreef op 01-04-2023 om 18:56:

[..]

Wat goed! Hoe oud was je zoon toen hij het thuis vertelde? Werd hij ermee gepest op school in eerste instantie of is dat nooit een issue geweest? Mijn zoon is erg gevoelig en trekt zich toch nog erg aan hoe de jongens in zijn klas naar hem kijken. Is een gevoelige jongen, heel sociaal en altijd vrolijk ook nog wel wat speels. Hij zal hier nog een weg in moeten vinden. Zijn mentor is helaas best op leeftijd dus ik weet niet hoe hij dit oppakt.

Mijn zoon is ook heel gevoelig en kan niet 'niet reageren'. Hij is wel eens voor homo uitgescholden maar dat is maar heel kort geweest: toen zijn vriend zich had laten zien op het plein en mijn zoon er niet geheimzinnig overdeed (en zijn mentor had ingelicht) was dat zo over!

Maak je geen zorgen over een óude' mentor. Homoseksualiteit is van alle tijden, iets ouder zijn zegt NIETS. (bovendien vind ik het stiekem ook een beetje beledigend; namelijk leeftijdsdiscriminatie  )

Mijn zoon kwam op een leuke manier úit de kast'. Hij had 2 x verkering gehad met een meisje maar ik voelde aan alles dat hij hooguit gevleid was. Op een bepaald moment kwam hij heel sip bij me, kroop tegen me aan en bekende dat hij voor het eerst echt heel erg verliefd was. 'Ja' zei ik toen...'en dat is niet op een meisje, he? Hoe heet hij?'

Huh?? Hij rolde van de bank van verbazing en snapte niet dat ik dat doorhad.