Onze puber doet wat ze wil.
hallo
Wij hebben 2 pubers 17 & 15 jr met de oudste gaat het goed weinig tot geen probleem.
Met de jongste dat is heel wat anders ,. Die trekt zich nergens iets van aan doet wat ze wil ze rookt met wiet sterke drank school is niet boeiend daar is ze meer niet dan wel, daarnaast zegt ze ik ga ff chillen dan krijg je een Appie van ik blijf slapen bij...... Laatst hetzelfde maar 3 dagen en nachten bij andere personen blijven slapen elke nacht bij een ander en waarom ze dat doet ze wil vrijheid vrij om te doen en laten wat ze e wil.
Natuurlijk zeiden we daar iets van toen barste de bom niet normaal Hoe moeten we hier mee omgaan het is een toch vrij normaal om regels te hebben
Ellori schreef op 29-05-2022 om 16:31:
[..]
Ik had het zeker wel toegestaan, want het gebrek aan opvoeding was buiten mijn schuld en de reden dat ik het gedrag ging vertonen wat ik vertoonde.
Ik neem het hen zeer kwalijk dat ze me niet de juiste zorg gegeven hebben op het moment dat ik zeer kwetsbaar was. Door omstandigheden buiten mijn eigen doen om (misbruik van mijn zussen) bestond ik eigenlijk niet meer voor mijn ouders en ging alle aandacht naar de rest van de kinderen. En als de juiste zorg een uithuisplaatsing was (wat niet zo was aldus BJZ en de rechter) dan neem ik ze kwalijk dat ze die niet geboden hebben ja. Het enige wat ik had kunnen doen (zeg ik 20 jaar later) was me nog
heftiger afzetten dan ik al deed, wellicht hadden ze me dan wel gezien. Dus enig aandeel heb ik hier zeker niet in gehad en ik vind het ook niet correct dat je dat durft te beweren.
Ik heb mijn kind inderdaad uit huis laten plaatsen omdat ik niet voor mezelf kon zorgen, laat staan voor een klein hommeltje. Dat is deels ook te herleiden naar mijn opvoeding, of juist het gebrek hier aan en staat los van mijn wel of niet kunnen opvoeden. Uiteindelijk was de keuze voor uithuisplaatsing volledig in zijn belang en dat weet hij ook. Had ik dat niet gedaan, waren we allebei niet gelukkig geweest nu. Ik ben daar nog steeds heel open over en ben dat altijd geweest. En nog belangrijker, ik heb er volledig vrede mee en heb geen spijt van de keuze om hem uit huis te laten plaatsen.
Maar het is ook een feit dat veel kinderen nog meer beschadigd worden door een uithuisplaatsing. Pas die documentairereeks van jojanneke toevallig gezien?
En helaas zijn het geen uitzonderingen die daar zaten.
duizel schreef op 30-05-2022 om 07:04:
[..]
Maar het is ook een feit dat veel kinderen nog meer beschadigd worden door een uithuisplaatsing. Pas die documentairereeks van jojanneke toevallig gezien?
En helaas zijn het geen uitzonderingen die daar zaten.
Tuurlijk zitten daar geen uitzonderingen in, dat gaat immers voorbij het doel van het programma, laten zien hoe slecht het hele gebeuren kan zijn.
Het is dan ook zeker een uitzondering dat ik behalve de jaarlijkse evaluaties nooit contact heb met de voogd van zoon of de casemanager van pleegzorg omdat het contact tussen mij en pleeggezin gewoon heel erg goed is. Al jaren gaat het bij mij en het pleeggezin zoals je wilt dat het gaat. Geen nare gevoelens jegens elkaar, geen bio ouder die kind tegen pleegouders opzet etc.
En ik weet echt 100% zeker dat hij inderdaad verder beschadigd zou zijn als hij later uit huis geplaatst zou zijn. De schade die er nu is valt nog mee en is voor een heel groot deel met de juiste therapie op het juiste plekje beland, bij zowel hij als bij mijzelf. Want onderschat niet wat het met een ouder doet om de keuze te maken om een kind uit huis te plaatsen. Het voelt als falen. En dan vele malen erger dan iemand zich kan voorstellen. Ik heb me echt heel erg lang een hele slechte moeder gevoeld. En dat ben ik niet want ik heb uitsluitend in zijn belang gehandeld.
ik zeg ook niet dat er geen goede ervaringen (ongetwijfeld ook heel veel)zijn maar er zijn ook heel veel slechte ervaringen.
Ik ken ook een gezin waarin het erg goed gaat. Waar de voogd een kleine rol speelt.
En gezinnen waarin het gewoon goed gaat. Met af en toe wat probleempjes maar niet van dien aard dat het de keuze om uit huis te plaatsen de slechtste was. Ik denk dat het daar ook de beste keus is geweest.
Ik kom echter ook in aanraking met gezinnen waar een kind meerdere keren verplaatst is. Van een gezin naar een gezin of een instelling en weer verder. Die tussen wal en schip vallen. Kinderen met problematisch gedrag wat op deze manier niet verbeterd maar juist erger wordt.
Soms worden kinderen ook zo ver weg uit huis geplaatst dat kontact met de biologische ouders erg lastig is.
Hier in mijn woonplaats is een mooi voorbeeld. Een mevrouw met psychiatrische problemen kon niet zelf voor haar kind zorgen. Er is actief gezocht naar een pleeggezin in onze woonplaats. Advertenties geplaatst met anoniem wat informatie. Daar is een pleeggezin door gevonden. Gezin is gescreend. Moeder heeft eerst kennis gemaakt gehad met het pleeggezin. Alles was akkoord en het loopt nu. Kontakt met moeder blijft makkelijk en laagdrempelig en de kinderen zijn op een fijne, veilige plek.
Door mijn werk kom ik in aanraking met gezinnen met multiproblematiek met voogden enz. Helaas gaat daar echt niet als zo soepel als in bovenstaande regeling.
