Onder gewicht

Ze hadden er volgens mij voor een groot gedeelte gisteren al kunnen zijn. Misschien als het via het ziekenhuis is gegaan, en ze een account heeft voor het ziekenhuis, dat je het daarin kunt zien. 
Maar dan nog weet je niets. Want je bent geen dokter.

Heb je zelf een idee wat er vrijdag gebeurde in de spreekkamer waardoor de huisarts een psycholoog over 2 weken ok vindt? Heeft hij haar gewogen? Is ze misschien minder kilo’s kwijt dan jij denkt of verstopt ze dat beter? Is het dat je dochter zich dikker aangekleed had, waardoor hij het gewichtsverlies niet zag?
Of heb jij het vooral gehad over wat ze moet eten, diëtiste, sondevoeding (zoals je daar hier ook steeds de nadruk op legt) en heeft de arts gedacht dat hij je dochter voor die extra druk moest beschermen? Omdat hij vragen over dieren, wat te eten en sondevoeding ziet als onderdeel van jouw eetstoornis en niet als jouw zorg over haar? 

En toen hij zei dat de kinderarts niet nodig was, was je het toen met hem eens omdat jij eigenlijk ook denkt dat je dochter gewoon moet eten? Heeft hij gehoord dat ze alleen maar slaapt, een derde van haar gewicht kwijt is en al een week school mist omdat dat niet meer lukt? Wil hij graag zeker weten dat er niets fysieke mis is voordat hij allerlei specialisten raadpleegt?

Natuurlijk zijn er artsen die alles lijken af doen met kopje thee en paracetamol. Maar zelfs die kun je, als je uitlegt waar je báng voor bent, echt wel in beweging krijgen. Misschien helpen deze vragen je om je te helpen bij het volgende gesprek. Bijvoorbeeld als je maandag belt voor de uitslag, dat je dan bewust aan de arts vraagt waarom hij niet verder in actie komt. Hopelijk helpt die vraag om dan wél de juiste hulp te krijgen.

(plus; heeft hij echt binnen 2 weken een psycholoog? Of is het de poh-ggZ in de praktijk waar ze heen gaat, en heeft die ervaring met eet-problematiek?)

Dit topic roept zoveel vragen op, zoals ik bij meer forummers lees.

Wat ik mij oa afvraag is: dit topic is donderdag geplaatst. Maar dochter is natuurlijk niet wo met 45kg naar bed gegaan en do met 33 kg wakker geworden. Dit is geleidelijk over maanden zo gegaan. In die tijd is geen hulp gezocht. Is verder niks gebeurd. Toen 1x huisarts, die de hulpvraag kennelijk niet begreep en bijvoeding gaf. En nu denk je/TO aan zsm naar een diëtist en aan de sondevoeding en anders evt (gedwongen) opname. Dat is van 0 naar 100 in 2 dagen tijd. Op advies van forum terug naar huisarts, die prikt bloed waarvan hij de uitslag niet vertelt (?) en verwijst naar een psycholoog. Wat mij vreemd beleid lijkt. Een kinderarts lijkt mij logischer. Vaak is daar een speciale poli voor voeding en gewicht waar alle factoren kunnen worden onderzocht, zowel fysiek als mentaal. Waren de bloeduitslagen goed? Is haar gewicht mss toch iets hoger dan jij dacht? Is ze mss iets kleiner dan jij dacht? Dat kunnen allemaal factoren zijn waardoor de huisarts andere keuzes maakt dan wij hier bedenken.

TO ik weet niet of het jouw eetstoornis is, of dat iets anders speelt, maar ik vind jouw handelen en schrijfwijze wonderlijk.
Heeft dit kind een eetstoornis of is het de eetstoornis van moeder die het beeld vertroebeld?

Wij zetten ook onze vraagtekens. Bloeduitslagen zijn heel snel binnen. TS als je hulp nodig hebt ga dan nu naar de SEH. Je verhaal rammelt te verl voor een forum. Ik sluit het nu.