Moeten pubers werken van jullie
Gisteren een discussie gehad met ouders van een medepuber (ik heb twee puberdochters van 18 en 20). Zij waren boos op hun 16 jarige omdat ze nog steeds geen baantje heeft en ontzeggen haar daarom ook dingen, als kleding, en zelfs een bril (die ze dus nodig heeft omdat ze bijziend is, heeft ze laten opmeten). Ik vind dit dus heel ver gaan.
Het is niet dat de ouders erg arm zijn (die conclusie trek ik als ik zie welke spullen ze hebben, ik ben daar thuis geweest, maar het kan zijn dat ze niet met geld om kunnen gaan) maar ze willen hun dochter bijbrengen dat niets voor niks is. Ze zijn zelf ook zo opgevoed en dat heeft gewerkt is hun argument.Studeren zit er voor hun dochter niet echt in, want dat zal ze 100% zelf moeten betalen (of lenen, maar dat vinden ze ook niks). Dit is naar mijn idee wel erg extreem.
Wij daarentegen hebben nooit echt geëist dat onze kinderen gaan werken. De oudste heeft wel steeds bijverdiend door op te passen, assistent trainer te zijn bij haar sportclub (vrijwilligersbijdrage dus heel weinig) en bijlessen te geven dat laatste doet ze nu nog, voor de rest heeft ze weinig tijd wegens studiedruk. Maar ook weer mee gestopt toen ze het te druk kreeg op school. Maar ze heeft dus bij lange na niet genoeg geld om zelf haar studie te betalen, daar betalen wij als ouders aan mee. En ze leent. De jongste is een zorgenkind heeft autisme en is chronisch moe, en kan niet werken; ik zal blij zijn als ze een diploma kan halen, want een dag school is al teveel, ze zit dus vooral thuis.
Om ons heen moeten de meeste pubers ook werken, maar die doen dat vooral voor hun eigen hebbedingen als kleding en telefoon.
Nu vinden die ouders dat zo soft van ons. En vinden het ook een verkeerd voorbeeld voor hun kind (die dus bevriend is met mijn dochter). En ik heb ook het idee dat ze de vriendschap willen verbieden. Ik zou dat wel erg vinden, want mijn dochter heeft al weinig vrienden en ziet bijna niemand anders dan haar verkering.
Nu ben ik eigenlijk wel benieuwd hoe andere ouders met puberkinderen hierin staan. Moet jullie kind werken zodra hij/zij oud genoeg is? Of vinden jullie school belangrijker?
Wij verplichten het niet, maar stimuleren het wel. Het geld wat ze verdienen is voor eigen plezier, niet voor dingen die ze echt nodig hebben. Als ze gaan studeren zullen we bijdragen aan de kosten maar verwachten we wel dat ze als het ook maar enigszins kan zelf ook voor inkomen zorgen. d.m.v. een bijbaan of vakantiebaan.
Als er een goede reden is waarom zoiets niet gaat (zoals bij een zorgenkind) dan is dat natuurlijk een ander verhaal. Verder moet iedereen helemaal zelf weten hoe hij met dit soort dingen omgaat en hoef je daar geen oordeel over te vellen en ook geen verantwoording over af te leggen, vind ik. Die andere ouders vinden wat van jullie, maar jullie duidelijk ook wat van hun aanpak...
Misschien in de zomervakantie een keer als ik hem zat ben of zo, of als hij ineens dingen wil gaan kopen (nu 14 en pot alles op), maar structureel gaat het niet hoeven. School en sport gaan voor.
Een kind een goede bril ontzeggen vind ik verwaarlozing! Natuurlijk is niets voor niets, maar je kunt een kind dan extraatjes ontzeggen (merkkleding, geld om te gaan stappen), maar geen levensbenodigdheden. Er bestaat ook nog zoiets als zorgplicht.
20 en 18 zijn natuurlijk geen echte pubers meer, dan heb je jongvolwassenen in huis. Hier zijn ze 21 en 16. Mijn idee was altijd dat pubers zelf graag wilden werken, net als ik vroeger. Ik heb sinds mijn 15e nooit minder gewerkt dan 12 uur per week. Mijn ouders gaven me eten en een minimale hoeveelheid kleding, dus voor al het overige moest ik zelf werken.
Helaas zijn mijn kinderen uit ander hout gesneden, en de noodzaak is minder omdat ik alles voor ze betaal. De oudste had op haar 18e haar eerste bijbaan, een uur of 6 per week. Jongste zit nu in haar examenvak en hopelijk kan ik haar in de zomervakantie aan het werk krijgen. Niet per se voor het geld, maar omdat het leuk is en je anders je tijd maar zit te verdoen. Oudste is bezig met haar master en de bijbanen zijn dun gezaaid. Ze werkt dus momenteel niet, maar ik neem aan dat ze na haar examen toch wel wat gaat zoeken. Daar wil ze nu nog niet aan denken (problematisch geval, grote angst voor de toekomst en leven als “volwassene’). Ze is zich er wel van bewust dat ze in een redelijk luxe positie zit, al leent ze wel voor haar studie (in het buitenland). Studiegenoten werken soms wel 20 uur per week.
Ik vind wat van hun aanpak ja. Maar zij vinden wat van de onze, en ze spreken mij erop aan want verkeerd voorbeeld. Dat van die bril vind ik ook veel te ver gaan. Maar moet ik me daar mee bemoeien?
Ik twijfel ook wel over onze aanpak. Omdat ik om me heen zie dat de meeste pubers wel werken, en vaak moet dat, vroeg ik me af wat nu gewoon is.
Zelf heb ik wel gewerkt, maar dat ging ten koste van mijn school. Ik moest dat. Ik heb een tussenjaar gedaan om een beetje voor mijn studie te sparen, maar ik verdiende zo weinig dat alles op was toen ik mijn eerste collegegeld en materiaal moest betalen.
En na deze studie had ik het zo weer allemaal terugverdiend eigenlijk. Waar ik toen een maand voor moest werken had ik met mijn eerste baan al in een week verdiend. Dus als ik het zo bekijk had ik netto meer geld gehad als ik meteen was gaan studeren eigenlijk..
Ik vind mijn 20 jarige ook niet echt meer een puber, maar noem haar nog wel eens zo, en dan krijg ik toch echt een puberale eye-roll..
Lorwynne schreef op 08-03-2021 om 12:52:Maar zij vinden wat van de onze, en ze spreken mij erop aan want verkeerd voorbeeld.
Jij bent natuurlijk niet verantwoordelijk voor de problemen die zij ondervinden door hun eigen beslissingen.
Maar het is wel typisch. Iemand die kritiek heeft, heeft meestal een probleem met zichzelf.
Studeren zit er voor hun dochter niet echt in, want dat zal ze 100% zelf moeten betalen (of lenen, maar dat vinden ze ook niks).Dat is natuurlijk onzin. Als ze wil studeren kan ze lenen en werken en zonder hulp van haar ouders een studie bekostigen. Dat is juist zo fijn van het Nederlandse systeem.
En ja, ik begrijp dat het makkelijker is als je ouders meebetalen, maar als die niet willen of kunnen dan kunnen kinderen wel studeren.
Een noodzakelijke bril ontzeggen is kindermishandeling.
Ik betaal basis en voor de extraatjes die ze willen werkten ze zelf ( en nu nog)
Eens met Lorwynne. Ik vind het ook extreem en bovendien schadelijk om je kind te dwingen te gaan werken. Het fijne van puber zijn in Nederland is nou juist onder meer dat werken niet per se hoeft. School is als het goed is al zo ongeveer een fulltime bezigheid, daarnaast heb je tijd nodig om te ontspannen, je sociale leven op peil te houden (ook online), te dromen, te experimenteren, uit te slapen, te sporten, te hangen op de bank, kattenfilmpjes te kijken en zo nog duizend andere Bijzonder Belangrijke puberdingen.
Prima als puber zelf zin heeft om te werken en/of dure hobby's heeft en/of hobby's die de ouders niet kunnen betalen. Maar dwingen, en een noodzakelijke bril ontzeggen, nee zeg.
Mijn dochter werkt omdat ze dat zelf wil. Ze is wat later begonnen dan gemiddeld denk ik, pas met een jaar of 17. Omdat ze zelf al vaak ziek is vind ik het nog meevallen. Ze kan fysiek ook niet alle soorten werk doen, ze heeft alleen oppasadressen en bijlesklanten. Het doet haar wel goed om verantwoordelijkheid te dragen, ik merk echt dat dat een nieuwe ervaring voor haar was. Maar dat hangt dus niet op een bepaalde leeftijd vind ik. Ze had ook nu pas mogen beginnen met werken (19). Of nog steeds niet. Ook goed.
Net als bij Knutselkei. Wij voorzien in de basis met zakgeld, waar vanaf 16 jaar en bescheiden bedrag kleedgeld aan wordt toegevoegd in plaats van de nieuwe garderobe. Wil je meer of duurder dan moet je daar voor werken. Dochter deed en doet dat ook keurig en haar eigen vermogen is afgelopen jaar behoorlijk gegroeid, omdat er weinig uitgegeven kon worden door corona. Ze heeft nu een hele leuke bijbaan maar door corona werkt ze daar niet in een regelmatig patroon. Soms drie dagen achter elkaar en dan weer 3 weken niet.
Jongste is een zorgenkind en kan nog niet werken naast school. Hij heeft met dan genoeg aan de lesdagen en het huiswerk. Hij is pas 2 weken 16 en kan door corona ook weinig uitgeven dus heeft nog genoeg aan zijn zakgeld.
Kind een bril onthouden, omdat het geen baantje heeft zou ik nooit doen. Dat zijn dingen die nodig zijn. We gaan wel proberen om beiden zonder lening door de studie te loodsen. Maar dan echt alleen de studie, uitgaan en dure kleding horen daar dan niet bij. De basis zak en kleedgeld blijft en voor meer financiële armslag zaal gewerkt moeten worden. Naast de studie en avond of weekend baan voor dochter en voor zoon misschien en baantje in de vakanties om een buffer op te bouwen voor de rest van het jaar.
Nou, ik vind zo'n bijbaantje toch ook wel heel leerzaam voor pubers. En dat ze een beetje gevoel krijgen voor wat je eigenlijk allemaal moet doen voor een paar rotcenten is ook niet verkeerd.
Zelf had ik de mooiste bijbaan ooit: in de tijd dat ik studeerde werkte ik in de weekenden als dierverzorger in een dierentuin. Die ervaring had ik echt niet willen missen! Natuurlijk zijn niet alle bijbaantjes even leuk, maar je leert overal wel weer wat van.
Ik had een lijstje: dit betalen wij (BH's ivm oncourante maat, winter/zomerjas, schoenen, sportkleding, maar ook: bril, sportclub, tijdschrift, telefoonabonnement). Wil je meer/duurder? Tja, dán zal je zelf een bijbaantje moeten zoeken.
Een bril niet betalen vind ik niet kunnen, echter dat er paal en perk wordt gesteld aan wat wel/niet of dat er afspraken over (soms extreem dure) monturen gemaakt worden: dat zou weer wel kunnen.
Al neig ik er ook hierin naar: liever een dure bril/duur montuur die wél gedragen wordt, dan een goedkopere die kind niet wil en dus ook niet draagt.
Ik moet voor mijn kinderen al brillen kopen vanaf dat ze net 3 jaar oud waren. Ze krijgen van mij de vrije hand in het kiezen van een montuur, omdat het een dominant onderdeel van hun uiterlijk is. Helaas is gebleken dat de mooiste en meest comfortabele monturen met een bijbehorend prijskaartje komen. In de budgetselectie hebben we nog nooit iets goeds gevonden. Inmiddels zijn ze zover dat de prijs van de glazen altijd een veelvoud is van die van het montuur. Met je bijbaantje voor 6,50 per uur, ben je dan aardig wat weken bezig om je bril bij elkaar te verdienen.
Jippox schreef op 08-03-2021 om 14:46:Nou, ik vind zo'n bijbaantje toch ook wel heel leerzaam voor pubers. En dat ze een beetje gevoel krijgen voor wat je eigenlijk allemaal moet doen voor een paar rotcenten is ook niet verkeerd.
Zelf had ik de mooiste bijbaan ooit: in de tijd dat ik studeerde werkte ik in de weekenden als dierverzorger in een dierentuin. Die ervaring had ik echt niet willen missen! Natuurlijk zijn niet alle bijbaantjes even leuk, maar je leert overal wel weer wat van.
Bijbaan is zeker leerzaam. Het eerste baantje dat oudste had heeft haar heel veel geleerd. Zowel op het vlak van veel doen voor een paar rotcenten als mensenkennis krijgen. Door haar ervaring in de horeca kon ze tijdens haar maatschappelijke stage haar collega's nog wat leren over fifo vullen en hygiënisch werken. Wat die dames overigens helemaal niet wilden leren.😬
Overal leer je iets maar het moet wel kunnen. 3 Jaar na zijn ernstige ziekte is het plan dit jaar MAVO examen doen dan door naar de HAVO en daarna naar HBO. Hij krijgt van ons de kans dat plan uit te voeren zonder of met bijbaan. Als mijn jongste naast zijn school en later studie niet kan werken dan moeten wij daar een oplossing voor zoeken als opvoeders. Dan is het niet aan ons om te zeggen dat hij dan maar genoegen moet nemen met een opleiding beneden zijn niveau om dan wel een bijbaan te kunnen hebben. Dan blijft de pech van het krijgen van een ernstige ziekte hem achtervolgen tot zijn pensioen en dat kan niet de bedoeling zijn.
Haaknaald: natuurlijk kunnen er altijd situaties zijn waarbij werken niet gaat. Lijkt me volkomen logisch om daar dan rekening mee te houden. Maar de gemiddelde puber/jongere moet een baantje wel ergens in het schema kunnen passen, lijkt mij. Mijn zoon geeft bijvoorbeeld bijles. Dat kost niet super veel tijd en is voor hemzelf ook leerzaam want zo frist hij oude stof steeds weer op. Verder heeft hij een soort online handeltje opgezet waar hij ook best nog wat mee verdient. Dat voelt niet eens als werk, want dat is gewoon hobby 
Onze jongste (nu nog maar 12) sport heel veel en heeft de ambitie en potentie om dat de komende jaren uit te breiden. Ik kan me voorstellen dat het voor haar lastig wordt om school, sport en ook nog een baantje te combineren. Dat zullen we dan t.z.t. wel weer zien, hoe we daar dan mee omgaan.
