Mijn dochter word dik

Robbie, dat is een naar verhaal. Echt niet leuk als dat je overkomt!

Echter, dat neemt volgens mij niet weg dat je met je kinderen op een normale manier over gezond eten moet kunnen praten. Als je ziet dat je kind op dat vlak niet goed bezig is, moet dat bespreekbaar zijn. En dan bedoel ik dus niet op een neurotische manier of irreele zaken, zoals een slank kind vertellen dat het dik wordt. Ik vind dat als je respectvol met elkaar omgaat in een gezin, dit soort onderwerpen gewoon bespreekbaar moeten zijn.

tsjor schreef op 04-02-2021 om 12:40:

Indertijd werd op de basisschool 'voorlichting' gegeven over overgewicht, waardoor mijn dochter (mager) een velletje van haar hand vastpakte en zei: kijk mamma, ik ben te dik. Echt niet, vooral dat niet.

In een andere situatie werd een jongen door de diëtiste erop gewezen dat hij te dik was (ballet). Hij had ook een ongezond eetpatroon, veel snoep, veel frites. Zijn dieet bestond uit een hoeveelheid aardappelen en boterhammen (onder andere), waar ik een week op vooruit zou kunnen. Maar het hielp wel.

Bij dezelfde opleiding kregen we voorlichting: kinderen in de puberteit gaan voorafgaand aan hun groeispurt vet opslaan. Daar werd op gelet, omdat kinderen dan bepaalde oefeningen niet of minder mochten doen, springen bijvoorbeeld. Het werd dus niet afgeremd, maar beschouwd als een signaal: de groeispurt komt eraan en dan moeten we de kinderen ontzien. Het had o.a. te maken met de groeischijf in de knie.

Dus mijn eerste vraag zou zijn: heeft ze de groeispurt al gehad?

De oorzaak van mogelijk overgewicht is veel complexer dan simpelweg teveel eten. Als je dochter zich bezorgd maakt zou je samen met haar naar de huisarts kunnen gaan en vragen om doorverwijzing naar een goede deskundige (internist?) die de mogelijke oorzaken wil onderzoeken. Ik zou niet zomaar bij een diëtiste binnenlopen. Er zijn teveel mogelijke oorzaken die je eerst moet kennen voordat je weet wat je kunt gaan doen.

Ondertussen kun je natuurlijk zelf wel kijken naar je eigen boodschappen en voorraadkast: wat haal je in huis? Kijk dan even welke vetten risicovol zijn en wat dan het advies is.

Mocht je dochter meer moeten bewegen, kijk dan of de app 'ommetje lopen' van Erik Scherder iets is voor jullie samen.

De boodschappen en de app kun je doen, zonder dat je je dochter ergens op aanspreekt.

Tsjor

Wat ben ik het vreselijk eens dit antwoord. Vooral de laatste zin:

De boodschappen en de app kun je doen, zonder dat je je dochter ergens op aanspreekt.

Is dat zo? Is er op aanspreken een standje geven? Zo had ik het althans niet begrepen. Maar zou kunnen. Ik weet niet of Lot2021 nog meeleest.

Bedoel je met er op aan spreken 'Een standje geven?'.

Robbie, je verhaal kon mijn verhaal zijn. Ook bij mij een moeder die er erg op lette dat ik niet te dik werd. Zij bepaalde tot mijn 18e ook wat ik at, vooral in vakanties, als ze er bovenop kon zitten. Na 4 weken hongeren (want ik moest ongeveer eten wat zij at, waarbij ze vergat dat ik níet de hele dag in de tent zat te puzzelen) zei ze dan elk jaar weer “wat ben je mooi afgevallen. Dat staat je echt heel goed!” Toen ik op mijn 14e naar de schoolarts moest merkte die op dat ik sinds de vorige weging 20 kg was aangekomen. Ik moest van haar minder aardappelen eten en touwtje gaan springen. Terwijl ik sinds het laatste weegmoment wel 35 cm was gegroeid, en elke dag sportte en 60 kg woog bij 1.76m lengte. Ik viel dan ook niet af en ontwikkelde bulemia.

Toen ik een dochter kreeg ben ik heel voorzichtig te werk gegaan. Ik maak nooit opmerkingen over iemands gewicht of uiterlijk. Ik ben nooit zelf gaan lijnen. Dan maar een paar kilo te dik. Ik heb wel heel veel gesport en bewogen. Haar zelf laten bepalen wat ze at. Oma’s verboden om het over haar figuur te hebben toen ze even wat steviger leek te worden. Haar niet naar de schoolarts laten gaan op haar 14e.

Ze is nu volwassen, en eet heel gezond (maar af en toe ook niet) en sport veel omdat ze zich daar fijn bij voelt.Mijn nichtje krijgt nu sondevoeding omdat ze nu,  op haar 15e, anorexia heeft ontwikkeld. Haar moeder, mijn zus, is altijd aan het lijnen. Mijn nichtje was niet zo mager als haar zusje (andere bouw) en kreeg af en toe te horen “zou je dat wel doen?” Of “meisje X is zo mooi slank”.

Nou krijg je daar vast geen anorexia van en spelen er ook andere factoren mee. En zal het veel kinderen niet boeien of hun moeder zegt dat ze te dik zijn. Maar ik denk dat je wel echt voorzichtig moet zijn in wat je zegt of doet op dit gebied als ouder. Want de gevolgen kúnnen heel, heel naar zijn. Mijn zus verzuchtte laatst dat ze zo blij zou zijn als haar dochter weer 55 kg zou wegen. Ik vroeg toen: “zou je ook trots op haar zijn als ze 75 kg zou wegen? Of zelfs meer?” Maar dat vond ze heel erg moeilijk. 75 kilo, weet je wel hoe veel dat is, en hoe ongezond ook, zo zwaar.

Weet je zeker dat ze niet zwanger is?

Een meisje van 16 zomaar aanspreken  over haar dikker worden, daar zou ik zelf voorzichtig mee zijn. Als het altijd al een gewoon gespreksonderwerp was (hier in huis wel) ligt het anders. En het ligt ook erg aan de band die je samen hebt, gevoeligheid van je kind etc. 

Dochter hier zit vaak op het randje. Nu is ze slank maar daar moet ze best wat voor doen. Ze eet vrij gezond, zeker in vergelijking met haar dunne vriendinnen, die snoepen en snacken veel meer. Dat vindt ze uiteraard oneerlijk maar het ‘dwingt’ haar wel tot het maken van gezonde keuzes en daar zal ze vast veel profijt van gaan hebben. Ik denk dat ik zelf zou proberen te achterhalen wat er aan de hand is, van ‘kunnen eten wat ze wilde’ tot nu  opeens gewicht bijkomen. Eerst eens voor jezelf op een rijtje zetten. Dat alles kunnen eten, hoe zag dat eruit? Hoe gezond was dat eten? Kun je daar zelf nog in verbeteren, sport je dochter, kunnen jullie samen gaan bewegen enz. Kom je daarmee niet verder dan met dochter samen. Is ze meer gaan eten, snoepen? Waar komt dat door, heeft ze een probleem, drinkt ze veel zoetigheid, energiedrankjes, of gebruikt ze misschien drugs. 

Ik lees deze berichten met veel belangstelling.

Onze dochter van 13 is te dik. Ik weet niet hoeveel kilo ze nu is (vermoed rond de 70 kg bij 1.65m?), maar haar romp is die van een peuter: bolle buik, forse vetrollen. Onderkinnen. En het is ook duidelijk waar het door komt: ze eet vrij ongeremd, eigenlijk al jaren. Wordt eerder meer dan minder. Gewone maaltijden eet ze met smaak, maar ze kan rustig een kwartier na het avondeten weer honger hebben. Ze lijkt geen gevoel van verzadiging te kennen. Daarbij associeert ze bijna alles met eten: troost, blijdschap, verdriet, verveling en vooral ook iedere ontmoeting met vriendinnen. 

Wij hebben weinig snoep/chips/lekkers in huis, maar ze koopt het gewoon zelf en eet het op haar kamer. En wat we wel in huis hebben qua gewoon eten, eet ze ook op. Bijv s avonds nog twee krentenbollen of een smoothie met cruesli. Of allebei. Na een gewone avondmaaltijd.

Ze is opgehouden met sporten; is verder wel een actief kind (veel op pad, hoewel nu natuurlijk minder door corona).

Ik heb jarenlang vooral geprobeerd het met haar te hebben over gezonde keuzes, en weggebleven van dik/dun/afvallen. Ze is een tijd bij een psycholoog geweest en een tijd bij een diëtist, die het ook vooral hebben gehad over zelfbeeld, in welke situaties ga je eten, wat zou je dan anders kunnen doen etc. Ze zegt dan ‘ja en amen’ en gaat door op dezelfde voet. Ze zegt wel dat ze wil veranderen (vindt zichzelf lelijk) maar het lukt absoluut niet. En ik zie haar dikker worden, maak me zorgen over haar gezondheid, maar ben ook als de dood dat ik haar op een verkeerd spoor richting een stoornis zet. Inmiddels is het 90% van de tijd een taboe onderwerp en reageert ze boos en slaat met deuren als we iets zeggen over haar eten (‘zou je nou wel...’, ‘ is het niet beter om...’).

Ik vind het echt heel lastig. Ze is te oud om dingen te verbieden, ik wil haar heel graag helpen, maar ze moet het echt zelf doen, uiteindelijk. Wat zouden jullie adviseren?

https://www.puurfiguur.nl/leptine-resistentie/#none

Verdiep je er eerst zelf eens in.

Sommige mensen hebben minder snel een verzadigingsgevoel. Dat kun je wel beinvloeden met langzamer eten, water drinken voor je gaat eten, meer verzadigend voedsel eten, kleinere hoeveelheden eten.

Altijd honger hebben is ook niet fijn.

Wat je in elk geval kunt doen is bevestigen dat het niet te doen is om je hongergevoel de hele tijd te moeten negeren. Maar je kunt wel wat doen om het hongergevoel minder invloed te laten hebben.

Wat je absoluut niet moet doen is crashdieten want dat stuurt juist het in de war raken van het verzadigingshormoon aan.

Dus wederom gezond eten met een paar aanpassingen.

Het is vaak erfelijk. Ik had een jongen die zichzelf ging beperken doordat zijn vader het ook deed en zo greep kreeg op zijn gebrek aan verzading. Hij snapte het en wilde het in de hand houden. HIj is nog niet superslank maar heeft wel controle over wat hij eet.

En het is wederom steeds gezondere keuzes maken. Je kiest niet voor afvallen je kiest voor steeds gezonder eten en gezonder leven. Minder stress, beter/meer ontspannen slapen, meer bewegen.

Je kunt daarna het goede voorbeeld geven en waar mogelijk je dochter in elk geval accepteren dun of dik maar door je voorbeeld en je tekst laten zien wat je kunt doen aan het verbeteren van je vezadigingsgevoel. Als optie zodat ze zelf meer invloed kan krijgen op haar voedingspatroon. Maar bevestig in elk geval dat het echt geen doen is om uit die cirkel te komen als je altijd trek hebt.

fysieke oorzaak?

Mamalies, is al eens uitgezocht of er een fysieke oorzaak is voor die grote eetlust van je dochter? A la wat AnneJ schrijft? 

Groeten,

Temet

Diëten zonder op dieet te gaan

Dr. Eric Berg heeft een oplossing aangedragen voor het stillen van een schijnbaar onverzadigbare honger: de boerenkoolshake. Zie bijvoorbeeld:

Deze shake zit boordevol vezels. Van het soort waar je lichaam veel energie voor moet gebruiken om ze te verwerken. Tegelijkertijd is de shake heel voedzaam door de gezonde stofjes die erin zitten. Je gaat je er geheid heel goed door voelen. En wat nog meer? Hij is superlekker!

Te mooi om waar te zijn?

Neen.

Fysieke oorzaak?

Daar hebben we het inderdaad wel eens over gehad met de huisarts, maar dat leek toen niet het juiste spoor. We zijn toen eerst aan de slag gegaan met een psycholoog (ik denk dat ze toen 9 of 10 was). 

Er zitten zeker verschillende kanten aan haar probleem: het schijnbaar onverzadigbaar zijn, maar ook vaak ongezonde keuzes in grote hoeveelheden. Dus als er een vriendin logeert chips en snoep en chocolade en frisdrank. Allemaal slecht dus en veelal stiekem want wij hebben dat maar heel beperkt in huis. Maar op een doodgewone doordeweekse avond na het eten Pakt ze ook zo nog een rijstwafel, een kiwi, een banaan en warme melk met een schep cacao. Op zich allemaal niet heel erg, en dat gevoel wil ik haar ook niet geven, maar allemaal samen en in de avond toch ook niet goed. Zeker omdat dit iedere dag zo gaat.Maar misschien zouden we dat punt van die verzadiging toch eens met een arts moeten bespreken. 

Het is vast psychologie van de koude grond, maar toen zij net was geboren is het een week of 10 niet goed met haar gegaan. Ze sliep alleen maar en was suf. Had binnen no time een voedingssonde. En toen dat niet meer hoefde moest ik haar iedere twee uur wekken met koude washandjes en moest ze echt drinken. Ook al liep het zo weer haar mondje uit. Maar ze dreigde steeds af te zakken naar een te laag gewicht en als we haar niet wekten werd ze nergens van wakker. Ze sliep zelfs door de hielprik heen. Dus het was echt een soort dwangvoeding. Ik heb altijd het gevoel gehad dat er toen iets fundamenteels verstoord is geraakt in de regulering van honger/verzadiging. Maar geen idee of dat zo werkt..

Mammalies, maar waarom heb je snoep ed nog in huis?

Ik doe hier in huis de boodschappen en koop echt alles wat de pubers willen hebben. Maar zonder ‘bestelling’ koop ik alleen maar verantwoord en gezond. Het is dus nooit in huis. Willen ze iets, dan moeten ze het zelf kopen of me vragen het mee te nemen. Er wordt een hoop ‘besteld’ maar zelden snoep of aanverwante dingen. Terwijl alles wat in huis ligt (gekregen ofzo) schoon opgaat. Zo gaan die dingen nu eenmaal.

Ik zou een meisje van die leeftijd met dat probleem wat meer willen helpen door iig geen onverantwoord aanbod voor het grijpen te hebben liggen. Een toetje van een rijstwafel, chocomelk en wat fruit vind ik nu niet ongezond of extreem klinken. In een rijstwafel zit weinig, en cacao daar kun je een suikervrije variant voor kopen. Het is ook wel des pubers om onverzadigbaar te lijken, ze groeien immers. 

Daar kan best verband tussen bestaan, zie bijvoorbeeld: https://www.lumc.nl/over-het-lumc/nieuws/2018/februari/wat-de-hongerwinter-ons-kan-leren/

Suus, we hebben ook geen snoep en dergelijke in huis. Van kleins af aan was de gewoonte dat we op vrijdagavond iets lekkers hadden, verder niet. Maar dat koopt ze dus zelf, vaak stiekem of half stiekem (laat ons een klein zakje chips zien maar later vinden we nog allemaal andere verpakkingen) en als ze dat niet doet gaat ze gewoon eten wat we in huis hebben. En dat is op zichzelf niet ongezond maar in de hoeveelheden waarin, en bovenop de rest, wel een teken van haar ongeremdheid.

RodeKrullenbol schreef op 03-02-2021 om 16:50:

WendelmoedM schreef op 03-02-2021 om 16:39:dan eten ze al gamend met veel smaak de bloemkool, worteltjes of aardappeltjes weg.

Met veel smaak zal dat niet zijn ... Eerder 'ongemerkt'!

Nou, dat valt wel mee. Ze vinden de ene groente beduidend lekkerder dan de andere en ik krijg ook wel reacties als "is er nog bloemkool" of "zijn er nog worteltjes over?".

Misschien heb ik rare kinderen. Of wij koken erg lekker.

Ze eten natuurlijk ook graag chips en snoep, maar liever warm eten of tosti's, bapao's, pizza's etc. Op zich niet supergezond maar daar kun je wel je eigen draai aan geven middels dus zelfgemaakte soep of pizza.

Wel grappig dat je zelf enthousiast met een boerenkoolshake aankomt als iets lekkers, terwijl je suggereert dat mijn kinderen hun groenten niet met smaak opeten . Ik weet niet of ik ze enthousiast krijg voor boerenkool. Misschien sommigen.

Ik ga hier thuis trouwens geen kruistocht tegen snoep voeren, maar ze zijn dan ook niet te dik (ja de oudste een beetje, maar die klaagde zelf al dat hij er iets aan ging doen. Als je bijna 20 bent is de echte groei wel over en na een jaar binnenzitten moet je dan toch wat minderen in hompen brie en liters zoete vruchtensap).