Mijn dochter word dik
Hoi allemaal
ik merk de laatste tijd dat mn dochter van 16, steeds molliger word. Eerst begon jaar gezicht dikker te worden maar nu heeft ze ook dikkere benen en echt een buikje waar je u tegen zegt. Ik snap niet hoe het komt ze was altijd heel slank en kon altijd alles eten zonder aan te komen. Maar nu zie ik haar toch echt als maar dikker en dikker worden. Broeken zitten haar niet echt te strak en met sommige shirtjes komt haar buik eronder uit. Weet iemand want ik kan doen en hoe in haar hierop kan aanspreken
Vooroordelen komen in allerlei soorten en maten. Zo wil het nog wel eens dat slanke personen van het vrouwelijke geslacht eerder louter belanden in de rol van lustobject en los daarvan niet serieus genoeg worden genomen, terwijl vrouwen met, laat ik citeren, wat "meer vlees op de botten" daar minder last van (lijken te) hebben.
Zeker krullenbol. Laten we ons bewust worden van die vooringenomenheid en realiseer je regelmatig dat iedereen uiterlijke kenmerken ten onrechte verbindt aan karaktereigenschappen. Niet alleen bij dikke mensen. Ook bij mensen van kleur. En zo zijn er nog wel meer te bedenken
Temet schreef op 03-02-2021 om 10:03:Slank en gezond
Ik denk dat je juist bij pubers heel erg op moet passen om slank en gezond op 1 lijn te stellen. Ik zie regelmatig magere pubers die de meest ongezonde happen naar binnen werken. Ze komen er kennelijk nog mee weg, althans, als het op lichaamsgewicht aankomt.
En daarnaast zijn er dan natuurlijk de pubermeisjes die slank blijven door heel ongezond weinig/raar te eten, ook niet echt een goed voorbeeld.
Er is wel een verband tussen gewicht aan de ene kant en gezonde voeding en leefstijl aan de andere, maar een een-op-een verband is het bepaald niet, en bij pubers volgens mij al helemaal niet.
Groeten,
Temet
Temet,
Eens. ik heb slanke kinderen. Dat zit in de genen. Maar ook die spreek/ sprak ik aan op hun eetpatroon als dat zo uitkwam. Dochter die op een gegeven moment in Corona tijd bijna dagelijks later naar bed ging dan wij als ouders en zich aan begon te wennen dan nog even standaard een halve zak chips naar binnen te werken. Dat soort dingen.
RosaMonta, de kinderen zijn hier tussen de 12 en 17. Ja, zij bepalen grotendeels zelf wat ze eten en drinken. Zij zijn momenteel hele dagen thuis, ik werk 32 uur per week dus zou ook niet weten hoe ik dit kan controleren, en daar heb ik ook echt geen zin in. Natuurlijk wordt de keuze die zij maken bepaald door wat we in huis hebben maar van veel producten, zoals sinaasappelsap hebben we een grote voorraad. Ik kan en wil niet checken of alle 3 de kinderen daar 1 of 2 glazen per dag van drinken of 1 kind 5 glazen op een dag. Natuurlijk is dat niet gezond maar dat is precies de reden waarom we daar dus regelmatig met elkaar het gesprek over voeren. Vervolgens maken de kinderen hun eigen keuze.
RosaMontana schreef op 03-02-2021 om 10:56een paar glazen per dag van iets waar veel suiker in zit. Hoe gaat dat dan, bepaalt de dochter dan zelf wat ze eet en drinkt? Ik haal echt geen onbeperkt ongezond eten en drinken in huis, je wil toch dat je kinderen gezond blijven? Als we dit als ouders faciliteren krijgen de kinderen toch nooit een goed beeld van wat wel en niet gezond is?
Hoe dat gaat?
Het betreft een puber, fase heb je toch niet meer 24/7 zicht op? Die gaan naar school (nu even niet) en komen langs de super waar ze energy drink halen met chips, drop en ijs. Daar betalen ze van hun zakgeld of loon van de bijbaan.
Je kunt met ze praten over gezonde keuzes. Je kunt het zelf niet in huis halen maar geen garantie dat het dan goed komt!
Ik heb zelf 2 pubers die door bepaalde oorzaak al van jongs af aan op moeten letten met wat ze eten . Niet omdat ze er dik van worden maar andere problemen hebben. Die eten dus over het algemeen gezond en bijkomend voordeel is dat ze slank blijven.
Ik loop hier op OO al zo'n 7 jaar mee en heb wel geleerd dat wij daar een uitzondering in zijn.
Pubers en jongvolwassenen eten de hele dag door, en liefst iets wat makkelijk weghapt. Ik probeer daar wat in te sturen door te zorgen dat er meestal gezonde dingen klaar staan, zoals grote pannen soep of prak van gisteren.
Een gezonde broccoli- of linzensoep gaat er hier heel snel doorheen, en als je die zelf maakt dan hoeft het ook niet zo duur te zijn.
En savonds delen we de restanten van het avondeten gewoon rond bij de computers, want dan eten ze al gamend met veel smaak de bloemkool, worteltjes of aardappeltjes weg. Een stuk beter dan chips of snoep.
WendelmoedM schreef op 03-02-2021 om 16:39:dan eten ze al gamend met veel smaak de bloemkool, worteltjes of aardappeltjes weg.
Met veel smaak zal dat niet zijn ... Eerder 'ongemerkt'!
M Lavell schreef op 03-02-2021 om 07:43:Robbie001 schreef op 02-02-2021 om 17:04:Hallo M Lavell
Inderdaad staat in de artikelen 3-13 jaar daar heb je gelijk in.
Wat mij betreft zeg je tegen je kind dat ze te dik is. Ik zal dat niet zeggen tegen mijn kind. Dat beschadigd hem/haar. Dat lees ik in dat artikel ook in dit artikel: https://www.jmouders.nl/40-van-de-jonge-meisjes-vindt-zichzelf-te-dik/”
Wat stoort is dat je doet alsof jouw mening gestoeld is op degelijk verkregen kennis. Dat is niet zo. Het artikel waar je nu naar verwijst komt van een marketingonderzoek onder 1600 niet representatieve tieners. (Girlsguide girls attitude).
Het Cancer Research UK deed representatief onderzoek onder 5000 13-15 jarigen en dat laat precies het probleem zien: 40 % van de tieners met ernstig overgewicht vonden dat ze een gezond gewicht hadden.https://www.nu.nl/gezondheid/4085297/britse-tieners-zien-eigen-overgewicht-niet.html
Niks zeggen is geen optie. Overigens ook niet tegen jongeren die zichzelf onterecht te zwaar vinden. Kinderen opvoeden met een realistisch beeld over het eigen gewicht lijkt me van ernstig groot belang en dat is bovendien heel eenvoudig. Een weeg- en meetmoment in de maand vertelt vrij nauwkeurig wat er aan de hand is. Zwijgen over de dikke kont van de buurvrouw mag dan beleefd zijn, maar helpen doet het verder niet. Het maakt van gewicht een geheim, terwijl dat het niet zou moeten zijn.
heb je misschien een artikel voor mij waarin aangetoond wordt dat zeggen tegen je kind dat hij/zij dik is een positieve bijdrage is aan hun toekomst?
Niet het gewicht, maar het eetgedrag.
Daar zou het gesprek over moeten gaan. Gewicht is maar een getal, maar als je ieder jaar een kilo aankomt loopt dat op een gegeven moment toch best wel op. Dat probeer ik mijn kinderen voor te houden.
Niet dat ze een dikke kont krijgen.
Robbie001 schreef op 03-02-2021 om 18:58:heb je misschien een artikel voor mij waarin aangetoond wordt dat zeggen tegen je kind dat hij/zij dik is een positieve bijdrage is aan hun toekomst?
Dat is een hele rare vraag. Jij stelt dat er schadelijke effecten zijn van communiceren met je kinderen over gewicht. Je levert daar geen steekhoudende argumenten voor aan en nu vraag je mij om te bewijzen dat dat wat jij beweert niet klopt.???
Maar ik (en anderen) had al zoiets gedaan, zie eerdere verwijzing naar het fenomeen dat slanke vrienden slanker maken.
Maar er is een concreter voorbeeld dat laat zien dat communicatie helpt. Veel ouders denken nog steeds dat ze geen invloed hebben bij het drankgebruik van hun kinderen en dat erover praten of verbieden niet helpt. Een mening die totdat mijn jongste dochter in de brugklas zat zo breed gedeeld werd, dat er bij haar op schoolfeesten nog alcohol geschonken werd.
Dat is niet meer zo. Voortschrijdend inzicht.
zie https://gezondidee.mumc.nl/ouders-hebben-invloed-op-alcoholgebruik-pubers
"Ouders hebben veel meer invloed op het drinkgedrag van hun pubers dan ze zelf beseffen. Duidelijke grenzen stellen aan alcoholgebruik en een goede communicatie met je kind, kan er voor zorgen dat hij/zij niet vervalt in bingedrinken concludeert psychologe Astrid Jander."
Het lijkt aannemelijk dat datzelfde vlieger opgaat bij het drinken van zoete dranken (een van de belangrijkste oorzaken van overgewicht bij jongeren) en bij eetgedrag.
M Lavell schreef op 04-02-2021 om 08:22:Robbie001 schreef op 03-02-2021 om 18:58:heb je misschien een artikel voor mij waarin aangetoond wordt dat zeggen tegen je kind dat hij/zij dik is een positieve bijdrage is aan hun toekomst?
Dat is een hele rare vraag. Jij stelt dat er schadelijke effecten zijn van communiceren met je kinderen over gewicht. Je levert daar geen steekhoudende argumenten voor aan en nu vraag je mij om te bewijzen dat dat wat jij beweert niet klopt.???
Maar ik (en anderen) had al zoiets gedaan, zie eerdere verwijzing naar het fenomeen dat slanke vrienden slanker maken.
Maar er is een concreter voorbeeld dat laat zien dat communicatie helpt. Veel ouders denken nog steeds dat ze geen invloed hebben bij het drankgebruik van hun kinderen en dat erover praten of verbieden niet helpt. Een mening die totdat mijn jongste dochter in de brugklas zat zo breed gedeeld werd, dat er bij haar op schoolfeesten nog alcohol geschonken werd.
Dat is niet meer zo. Voortschrijdend inzicht.
zie https://gezondidee.mumc.nl/ouders-hebben-invloed-op-alcoholgebruik-pubers
"Ouders hebben veel meer invloed op het drinkgedrag van hun pubers dan ze zelf beseffen. Duidelijke grenzen stellen aan alcoholgebruik en een goede communicatie met je kind, kan er voor zorgen dat hij/zij niet vervalt in bingedrinken concludeert psychologe Astrid Jander."
Het lijkt aannemelijk dat datzelfde vlieger opgaat bij het drinken van zoete dranken (een van de belangrijkste oorzaken van overgewicht bij jongeren) en bij eetgedrag.
Ik dacht dat het om ging om het dik worden en bespreken van dit onderwerp door ouders naar hun kinderen toe.
eerst kom je met een voorbeeld dat vriendjes elkaar wel corrigeren. Dat ze op 16 brommers mogen rijden en kopen. Nu kom je ineens weer met drankgebruik. Wat heeft dit allemaal met dit onderwerp te maken?
Ik heb zelf 2 pubers die door bepaalde oorzaak al van jongs af aan op moeten letten met wat ze eten . Niet omdat ze er dik van worden maar andere problemen hebben. Die eten dus over het algemeen gezond en bijkomend voordeel is dat ze slank blijven.
Ik heb ook 2 pubers die goed letten op wat ze eten, ze eten over het algemeen gezond. Ik vind het heel oneerlijk dat de een daarbij een BMI haalt van 20, de ander van 26 of hoger - terwijl ze hetzelfde eet/beweegpatroon hebben... Gezond eten heeft helaas dus niet altijd het bijkomend voordeel dat je er slank van blijft.
Desondanks zou ik TS adviseren om vooral in te steken op gezond eten, in de hoop dat e.e.a. niet te ver uit de pas gaat lopen.
Ik zal open kaart spelen. Ik heb zelf een moeder die het nodig vond op mijn 15e dit gesprek met mij aan te gaan. Ik ben nu eind 50. Dit leuke gesprekje met haar heeft me 14 jaar ernstige eetstoornissen opgeleverd. Anorexia en boulimia. Tot op de dag van vandaag is mijn zelfbeeld nog steeds verstoord.
Elk bezoek dat ik bij mijn ouders kom, is ze op de een of andere manier bezig met een dieeet. Als ik fotos van toen, nu bekijk, was ik niet dik, eerder te mager. Ik had ronde wangen en een blos er op. Dus met kleren leek dat zo. Ik heb een groffe bouw. Ik ben groot. En erg sterk. Altijd geweest.
Dus ga mij ajb niet vertellen hoe prachtig het is dat ouders een opvoedend gesprekje houden over de lijn van hun kind.
Ik had een schoonvader. Dwang neuroos eerste klas wat eten betreft. De hele werled er op wijzen dat ze toch wel een beetje te dik zijn.
Rechtstreeks dit op een verjaardag tegen mijn zoon dit zeggen, met een kamer vol visite. Mijn zoon heeft dezelfde bouw als ik. Mijn zoon was woest en kan zijn opa tot op de dag van vandaag wel schieten als het gaat over dit onderwerp. Is al weer 7-8 jaar geleden.
Die man, dag en nacht sporten, nu nog op zijn 75e. De ene dochter zwaar ondergewicht. Andere zwaar overgewicht. Hij is zelfbrood en brood mager. En is altijd met zijn gewicht bezig.
Lekker gezond. Vooral doen!!!!!! Het is een fysieuze cirkel waar je in terecht komt en daar kom je nooit meer uit. Onlangs gesprek gehad met een therapeut hierover en die gaf we weinig kans hier nog uit te komen.
Dus vooral allemaal doen die er een voorstander van is. Zeg je kind dat die te dik is, en observeer en leer.
https://www.anneliesspek.nl/wp-content/uploads/2018/03/14-15_Onder-de-loep_eetstoornissen.pdf
Omdat ik me nogal bewust werd van de relatie tussen eetstoornissen en autisme heb ik mijn best gedaan om op mijn tekst te letten. Geen negatieve formuleringen maar waar heb je wat aan voor je gezondheid. En ook niet teveel aandacht geven.
We eten al gezond, vers/groente en fruit/hypoallergeen, en we bewegen, fietsen, lopen, paardrijden, judo, zwemmen. Verder houd je afstand van allerlei verhalen over afvallen, diëten, overgewicht, sportschool.
Nergens zoveel op het gebied van diëten en sporten als in Amerika en toch zo'n beetje het meeste overgewicht van de hele wereld. Teveel aandacht is zonde van je leven en je wordt er niet gezonder of dunner van. Liever laat je dat met rust. We eten al gezond en we bewegen.
Dochter kon nog wel eens een maatje meer krijgen. Dat zit in beider families. Tot nu toe is dat echter uitgebleven.
We hebben ook geen weegschaal.
En nu heb ik zelf teveel coronakilo's opgedaan.
Indertijd werd op de basisschool 'voorlichting' gegeven over overgewicht, waardoor mijn dochter (mager) een velletje van haar hand vastpakte en zei: kijk mamma, ik ben te dik. Echt niet, vooral dat niet.
In een andere situatie werd een jongen door de diëtiste erop gewezen dat hij te dik was (ballet). Hij had ook een ongezond eetpatroon, veel snoep, veel frites. Zijn dieet bestond uit een hoeveelheid aardappelen en boterhammen (onder andere), waar ik een week op vooruit zou kunnen. Maar het hielp wel.
Bij dezelfde opleiding kregen we voorlichting: kinderen in de puberteit gaan voorafgaand aan hun groeispurt vet opslaan. Daar werd op gelet, omdat kinderen dan bepaalde oefeningen niet of minder mochten doen, springen bijvoorbeeld. Het werd dus niet afgeremd, maar beschouwd als een signaal: de groeispurt komt eraan en dan moeten we de kinderen ontzien. Het had o.a. te maken met de groeischijf in de knie.
Dus mijn eerste vraag zou zijn: heeft ze de groeispurt al gehad?
De oorzaak van mogelijk overgewicht is veel complexer dan simpelweg teveel eten. Als je dochter zich bezorgd maakt zou je samen met haar naar de huisarts kunnen gaan en vragen om doorverwijzing naar een goede deskundige (internist?) die de mogelijke oorzaken wil onderzoeken. Ik zou niet zomaar bij een diëtiste binnenlopen. Er zijn teveel mogelijke oorzaken die je eerst moet kennen voordat je weet wat je kunt gaan doen.
Ondertussen kun je natuurlijk zelf wel kijken naar je eigen boodschappen en voorraadkast: wat haal je in huis? Kijk dan even welke vetten risicovol zijn en wat dan het advies is.
Mocht je dochter meer moeten bewegen, kijk dan of de app 'ommetje lopen' van Erik Scherder iets is voor jullie samen.
De boodschappen en de app kun je doen, zonder dat je je dochter ergens op aanspreekt.
Tsjor
