Maxima en Mind us
https://www.ad.nl/gezond/koningin-steekt-jongeren-hart-onder-de-riem-niet-elke-dag-hoeft-een-10-te-zijn~a1c501e1e/?cb=ac6c10e66cde4c0a20f694fc100076ed&auth_rd=1
Mooi initiatief maar mIjn vraag is: IS er wel voldoende hulp? Er zijn toch lange wachtlijsten? Gaan we daar ook wat aan doen?
Nee, er is niet voldoende hulp, de ggz is compleet uitgekleed helaas. Ik vond het heel erg zuur om dat gejammer van kamerleden en de algehele verontwaardiging in de samenleving te zien over de wachtrijen van een paar uur op Schiphol, terwijl je zo een jaar op psychische hulp aan het wachten bent en je daar maar weinig verontwaardiging over hoort.
Maar er is meer dan dat, voorkomen dat jongeren op dat punt komen is natuurlijk het beste en deze stichting richt zich ook op preventie, las ik. Dus het is wel een mooi initiatief.
Je kunt natuurlijk sowieso vraagtekens zetten bij hoe we onze maatschappij hebben ingericht als zoveel mensen psychische hulp nodig hebben en zich ongelukkig voelen.
Ik ben ook heel benieuwd of daar wat aan gedaan gaat worden TO. Ik heb er weinig hoop op. Een nichtje van me is met psychische klachten thuis komen te zitten en heeft inderdaad een jaar moeten wachten op hulp. Het werd er niet beter op zullen we maar zeggen...
De rat-race die de maatschappij tegenwoordig is (en niet alleen professioneel) helpt niet mee.
Jongeren moeten aan zoveel eisen voldoen, zo jong al belangrijke keuzes maken.
Nee, vroeger was niet alles beter, dat denk ik echt niet ook al ben ik 65, maar ik zie de jongere generatie soms worstelen en dat stemt niet hoopvol.
De GGZ is totaal uitgekleed. Ik werk er, en als iemand dagbesteding wil hebben, dan wordt dit per minuut berekend!! Het is toch van de zotte.
Wat Herfstappeltaart zegt klopt ook, jongeren moeten steeds meer, van hun ouders, van de maatschappij, van social media.
De hele marktwerking in de zorg is funest gebleken (niet alleen op het GGZ vlak). De zorg is geen economie.
Daarbij vind ik het nog altijd raar dat we de geestelijke gezondheidszorg ooit los hebben gekoppeld van de rest van de zorg en dat dat (bijna) nergens samenkomt. De GGZ is een heel apart systeem geworden, dat is op z'n minst vreemd. Waarom ga je met een vorm van kanker voor behandelingen naar het ziekenhuis en met een depressie naar een GGZ-instelling? Waarom kan dat niet geïntegreerd worden in de ziekenhuiszorg? En waarom word je met bijvoorbeeld een verdacht bultje direct geholpen en word je met psychische klachten eerst 12 maanden op een wachtlijst gezet?
Misschien kunnen we psychische klachten en passende zorg ook eens als volwaardig gaan zien als maatschappij.
Hier een kind dat bij de sggz is geweest . Ik kan er wel een boek over schrijven.
Over lange wachttijden. Over zorgpaden . Over wisselende hulpverleners. Over tekort aan psychiaters. Kind gaat nu redelijk maar niet dankzij de ggz .
Ik zelf heb geen hoop op verandering.
Als mensen ten onder gaan aan de druk in de maatschappij, zou iets gedaan moeten worden aan die druk. Dan kun je wel massaal naar de GGZ gaan, maar eigenlijk word je dus om heel logische redenen ziek.
Er is een verschil tussen psychologische en psychiatrische problematiek. Dat laatste is vaak veel complexer, en wordt vaak juist niet (goed) behandeld doordat de "simpelere" problematiek voorrang krijgt.
Ikzelf ben al jaren ziek (ben o.a. stelselmatig mishandeld). Woorden als "trauma" en EMDR zijn nooit gevallen. Tot voor kort zat ik in een lotgenotengroep en werkelijk iedereen zei daar getraumatiseerd te zijn. Ik dacht: "En wat hebben zij dan allemaal wel niet meegemaakt, als ik na stelselmatige mishandeling het woord "trauma" nog niet hoor?"
Mijn punt: ik denk dat tegenwoordig meer dan ooit van alles moet, maar dat tegenwoordig ook veel sneller labels worden geplakt.
De lange wachtlijsten zijn natuurlijk heel erg maar ik denk dat we ook moeten kijken waarom jongeren zo in de knoop komen te zitten. Er moet veel meer ingezet worden op preventie.
Veel jongeren ervaren druk door de doorgeschoten testcultuur in het onderwijs, die tegenwoordig al begint met de kleutercito. Het welzijn van kinderen zou op scholen belangrijker moeten zijn dan de score van de school op de kwaliteitskaart.
Eens een jaartje overdoen of HAVO na de MAVO was in mijn jeugd heel normaal maar nu zie je dat haast nooit meer. Kinderen hebben het gevoel dat alles in één keer goed moet en dat levert druk en stress op.
Ouders spelen hier natuurlijk ook een rol in je wilt het beste voor je kind, maar dat is niet altijd HAVO of VWO.
Zijn er cijfers per opleidingsniveau? Dus hoeveel procent van de VWO'ers, havisten, vmbo'ers etc?
Tuinfluiter schreef op 05-11-2022 om 08:56:
De lange wachtlijsten zijn natuurlijk heel erg maar ik denk dat we ook moeten kijken waarom jongeren zo in de knoop komen te zitten. Er moet veel meer ingezet worden op preventie.
Veel jongeren ervaren druk door de doorgeschoten testcultuur in het onderwijs, die tegenwoordig al begint met de kleutercito. Het welzijn van kinderen zou op scholen belangrijker moeten zijn dan de score van de school op de kwaliteitskaart.
Eens een jaartje overdoen of HAVO na de MAVO was in mijn jeugd heel normaal maar nu zie je dat haast nooit meer. Kinderen hebben het gevoel dat alles in één keer goed moet en dat levert druk en stress op.
Ouders spelen hier natuurlijk ook een rol in je wilt het beste voor je kind, maar dat is niet altijd HAVO of VWO.
Eens. En ook social media - nogal ongezond. Ik denk dat veel mensen ook niet werkelijk voelen hoezeer dat energie zuigt: continu aan staan, continu reageren. De continue toestroom van nieuwe informatie. Dat maakt ziek.
FallAgain schreef op 05-11-2022 om 09:01:
[..]
Eens. En ook social media - nogal ongezond. Ik denk dat veel mensen ook niet werkelijk voelen hoezeer dat energie zuigt: continu aan staan, continu reageren. De continue toestroom van nieuwe informatie. Dat maakt ziek.
Ik denk dat het zeker niet meehelpt als je het "perfecte" leven van andere ziet en je jezelf een stresskip of grijze muis voelt.
Aiden schreef op 05-11-2022 om 08:56:
Zijn er cijfers per opleidingsniveau? Dus hoeveel procent van de VWO'ers, havisten, vmbo'ers etc?
Want?
Vanwaar deze vraag?
Aiden schreef op 05-11-2022 om 08:56:
Zijn er cijfers per opleidingsniveau? Dus hoeveel procent van de VWO'ers, havisten, vmbo'ers etc?
Voor bepaalde indicatoren zien we verschillen naar opleidingsniveau, waarbij leerlingen in hogere schoolniveaus vaak gunstiger scoren dan leerlingen in lagere schoolniveaus, alhoewel VMBO-b- en VMBO-t-leerlingen op geen enkele indicator van welbevinden en mentale problemen van elkaar verschillen. Zo komen gedragsproblemen ruim twee keer zo vaak voor onder leerlingen op het VMBO-b en VMBO-t als op het VWO. Ook komen hyperactiviteit/aandachtsproblemen en problemen met leeftijdgenoten vaker voor bij VMBO-leerlingen dan bij VWO-leerlingen. Bovendien rapporteren VMBO-b-leerlingen minder vaak een hoge mate van controle over het leven dan VWO-leerlingen. HAVO-leerlingen nemen vaak een tussenpositie in: zij rapporteren minder vaak gedragsproblemen en problemen met leeftijdgenoten dan VMBO-leerlingen, terwijl zij vaker gedragsproblemen, hyperactiviteit/aandachtsproblemen en totale problemen rapporteren dan VWO-leerlingen. Opvallend genoeg komt een laag emotioneel welbevinden vaker voor bij VWO-leerlingen dan bij VMBO-b-leerlingen. Voor levenstevredenheid, eenzaamheid, psychosomatische klachten en emotionele problemen zijn geen verschillen naar opleidingsniveau gevonden.
Vrijevlinder schreef op 05-11-2022 om 10:12:
[..]
Want?
Vanwaar deze vraag?
Vanwaar dat passief agressieve ' want'. Vind je de vraag ongepast, veroordelend ? Of ben je zo kort van stof dat je met een lettergreep oprechte belangstelling uitdrukt?
Ik vind het een relevante vraag die je ook zonder vooroordeel kunt stellen.
En om bij het onderwerp te blijven, als je een heel kwetsbaar kind hebt met een zware problematiek, ben je aan de goden overgeleverd in dit gave land. Maxima heeft zelf een zusje verloren aan suicide, dat zal haar drijfveer zijn. Hopelijk bereikt ze er wat mee.
kenfan schreef op 05-11-2022 om 11:18:
[..]
Vanwaar dat passief agressieve ' want'. Vind je de vraag ongepast, veroordelend ? Of ben je zo kort van stof dat je met een lettergreep oprechte belangstelling uitdrukt?
Ik vind het een relevante vraag die je ook zonder vooroordeel kunt stellen.
En om bij het onderwerp te blijven, als je een heel kwetsbaar kind hebt met een zware problematiek, ben je aan de goden overgeleverd in dit gave land. Maxima heeft zelf een zusje verloren aan suicide, dat zal haar drijfveer zijn. Hopelijk bereikt ze er wat mee.
Ik vind jouw invulling tamelijk fel en bevooroordeeld. "Vanwaar deze vraag?" lees ik als een open vraag zonder invulling.
Dat gezegd hebbende, het hokjesdenken qua opleidingsniveau zit tamelijk in mijn allergiezone. In de psychiatrie is het al hokjesdenken wat de klok slaat (met kastjes en muren tot gevolg) en dat kijk-en-vergelijk is leuk voor onderzoekers, maar daar heb je niet zoveel aan als je (een kind met) problemen hebt.
Daglichtlamp schreef op 05-11-2022 om 10:32:
[..]
Voor bepaalde indicatoren zien we verschillen naar opleidingsniveau, waarbij leerlingen in hogere schoolniveaus vaak gunstiger scoren dan leerlingen in lagere schoolniveaus, alhoewel VMBO-b- en VMBO-t-leerlingen op geen enkele indicator van welbevinden en mentale problemen van elkaar verschillen. Zo komen gedragsproblemen ruim twee keer zo vaak voor onder leerlingen op het VMBO-b en VMBO-t als op het VWO. Ook komen hyperactiviteit/aandachtsproblemen en problemen met leeftijdgenoten vaker voor bij VMBO-leerlingen dan bij VWO-leerlingen. Bovendien rapporteren VMBO-b-leerlingen minder vaak een hoge mate van controle over het leven dan VWO-leerlingen. HAVO-leerlingen nemen vaak een tussenpositie in: zij rapporteren minder vaak gedragsproblemen en problemen met leeftijdgenoten dan VMBO-leerlingen, terwijl zij vaker gedragsproblemen, hyperactiviteit/aandachtsproblemen en totale problemen rapporteren dan VWO-leerlingen. Opvallend genoeg komt een laag emotioneel welbevinden vaker voor bij VWO-leerlingen dan bij VMBO-b-leerlingen. Voor levenstevredenheid, eenzaamheid, psychosomatische klachten en emotionele problemen zijn geen verschillen naar opleidingsniveau gevonden.
Wat is een 'laag emotioneel welbevinden' in verhouding tot de andere problemen die hier genoemd worden?
