lastig parket met vriendje dochter
Dochter (17) heeft vriend met heel andere ideeën, gewoontes, prioriteiten etc dan in ons gezin gebruikelijk zijn. Dat leidt wel vaker tot gedoe tussen dochter en vriendje, en af en tie ook met ons als ouders.
Afgelopen week hebben we een driest plan van vriendje (samen een week op stedentrip in de herfstvakantie) even op hold gezet toen we daar last minute achterkwamen ( er zou de volgende dag geboekt worden...) aangezien dochter in het examenjaar zit, en na de herfstvakantie haar eerste zware examen-toetsperiode heeft en haar profielwerkstuk moet inleveren. Niet echte een slim moment om er een week tussenuit te gaan. Voor we de kans hadden daar met dochter even rustig over te praten kreeg ik een rij appjes van haar vriendje die zo onvoorstelbaar onbeschoft en beneden de gordel waren dat ik echt verbijsterd was. En woedend.
Ondertussen heeft vriendje het eerst uitgemaakt.
Dochter heeft helemaal zelf besloten ( wat ze eigenlijk wel wist maar niet durfde te zeggen) dat ze helemaal niet op vakantie wilde voor de toetsweek.
En daarna ( toen vriend doorkreeg dat hij echt zijn zin niet kreeg denk ik...) was het weer aan.
Dochter heeft me verteld dat ze het vreselijk vindt wat vriendje gezegd heeft, maar vriendje ziet geen enkele reden om sorry te zeggen. Probleem: Zij kan / durft niet tegen hem in te gaan.
Ik vind het zo erg wat ik naar mijn hoofd geslingerd heb gekregen, dat ik me niet kan voorstellen dat ik die knul weer gewoon door ons huis laat schuiven alsof er niets gebeurd is.
Hoe lossen we dit op een nette, manier op? Ik wil het allemaal niet groter of zwaarder maken dan nodig, maar ik ben ook maar een mens, en voor mij was dit echt ver over de grens van acceptabel.
Ik herken je worsteling
Hoewel wij niet zo bezorgd zijn en ook niet hoeven zijn als jij over je dochter, vinden ook wij het balanceren erg lastig. Zie mijn draadje Houding te bepalen t.o.v. ‘moeilijke’ schoondochter over in hoeverre wij zoon los moeten laten hierin.
Intussen is zoonlief bij zijn vriendin ingetrokken, ze zijn 24/7 samen, en zij leunt zwaar op hem. Laatste nieuws is dat zij net van de week te horen heeft gekregen dat haar contract niet verleng wordt. Echt ontzettend sneu. Het ging net een beetje de goede kant op met haar...
Ik denk dat jullie het goed doen. Ze moet inderdaad haar eigen fouten maken maar dan liefst geen onherstelbare... Een gezamenlijk consult bij haar psycholoog zou ik ook prefereren boven zelf contact opnemen, achter haar rug om. Hier is zoon vaak bij de gesprekken van zijn vriendin met de psycholoog, vind ik ook wel fijn.
Ander praktisch
Andere praktische punten:
Is ze aan de pil? In mijn familie eindigde zo’n relatie (vrouw van 19, man van 31 toen in de drugswereld nu in de gevangenis) in een zwangerschap, een kind en een levenslang contact omdat het toch de vader is.
Zelf had ik op mijn 19e ook een vriend van nog veel ouder - 37. Ik zwierf de wereld rond en ontmoette hem. We hebben zes maanden samen gewoond. Verschil was dat hij mij op handen droeg en me de hemel in prees. Ik ben niet zwanger geworden en drie maanden nadat ik begon met studeren accepteerde hij vlot dat ik het uit wou maken. We zijn nog steeds bevriend.
Is er iemand anders in de familie die wat invloed op haar heeft? Mijn ouders hebben een tijdje een inwonend familielid gehad om haar te laten ontsnappen van een zelfde soort relatie. Ik als tante zou makkelijk een reden vinden om mijn nichtje een week of zes te logeren hebben en te kijken of een andere omgeving wat effect zou hebben.
Ik weet het ook niet hoor. Zomaar wat ervaringen!
Wat een goed idee
Gezamenlijk consult bij de psycholoog. Dat ik daar zelf niet aan gedacht heb....ik ga dat zeker aankaarten bij dochter. Alleen even bedenken of ik dat gehaast doe ( ze heeft later deze week een afspraak) of dat ik nog even wacht. Misschien is het dan ook iets duidelijker hoe zich dit allemaal ontwikkelt en wat ze in eerste instantie zelf bespreekt met de psycholoog (en mij daar al dan niet over vertelt)
Aan de pil is ze zeker. Wegens ex vriendje. Gelukkig maar. Poeh. Dat is 1 zorg minder inderdaad.
Weken naar elders? Klikt in principe goed, en toen ze pre Corona nog bij ex vriend was hebben we haar serieus gestimuleerd een verweg tussenjaar te nemen.,maar nu.....Ik ben bang dat 90 % van deze relatie sowieso al virtueel is. Ergens anders zijn gaat weinig ‘lucht’ geven denk ik. Bovendien heeft ze een leuke nieuwe hobby met een wekelijkse ( nu weer ‘live’ ) avond, waar ze veel plezier in heeft en godzijdank ook leuke nieuwe mensen ontmoet. Daar wil ik haar zeker niet weghalen....
En ooit 19.....ik kan mij van alles voorstellen bij spannende relaties met een oudere man. Maar een wereldwijze 19 jarige solo reiziger staat daar wel anders in dan een naïef en onzeker meisje dat net uit een relatie is gestapt waarin ze serieus emotioneel is mishandeld, en die verdacht veel weg heeft van die ‘trauma bond’ die allerlei mensen hier steeds noemen.
Brief aan mijn xjarige zelf
Het was niet de bedoeling om te schrijven alsof ik dacht dat het wel losliep met de relatie van je dochter. Meer een soort bedenksels van mezelf om de verschillende relaties heen die ik op die leeftijd kende waar ouders zich zorgen over maakten.
Je dochter zou er nu wel niet voor open staan maar ik denk wel eens dat als mijn 19 jarige zelf een brief had kunnen ontvangen van mijn 30jarige zelf dat ik minder tijd verdaan had aan bepaalde mensen in mijn leven.
Hopelijk kan de psycholoog wat toe voegen.
communicatie
Je wil het contact met je dochter houden, maar je hebt wel snel een oordeel over hoe het gaat. Jouw bezorgdheid speelt daarin een grote rol. Als je snel negatief reageert op wat ze doet zal ze niet zo snel meer iets vertellen. Dat komt ook haar zelfvertrouwen niet ten goede. Ook al zeg je het waarschijnlijk niet, ze voelt aan jouw reactie dat je het eigenlijk allemaal niet vertrouwt, dat je haar niet vertrouwt. Of eigenlijk de mensen om haar heen niet.
Wellicht moet je het over een andere boeg gooien en samen met haar gaan bekijken op basis waarvan je vertrouwen kunt geven, ook aan redelijk onbekende mensen. Misschien beginnen met samen het boekje ' de meeste mensen deugen' lezen of zoiets.
Tsjor
Nog even nagedacht
Dit verhaal spookt toch wat door mijn hoofd. Ik denk omdat ik meerdere vrouwen ken die op die leeftijd relaties hadden die voor veel latere problemen hebben gezorgd en waar hun ouders zich zorgen over maakte terwijl ik ook niet zo’n gewone relatie had maar dat juist goed was voor mijn gevoel van eigenwaarde.
Hebben jullie ook overwogen om nog meer hele ‘superficial’ dingen te doen voor haar happiness factor en gevoel van eigenwaarde? Ik ben echt geen elegant type maar ik kan me nog goed herinneren dat ik mijn haar liet knippen en kleuren nadat een verkering uitging op de universiteit en ik de comlimentjes echt opzoog. Ik zag dat ze wel al nieuwe kleren heeft bijvoorbeeld.
Self care is voor mij ook hardlopen (liefst samen), douchen en daarna smeren met iets lekkers, mindfulness, samen koken. Alle dingen waar je je telefoon niet bij gebruikt.
De psycholoog kan hier natuurlijk ook mee helpen maar soms zijn ook ingewikkelde gevoelens soms (wat) op te lossen met simpele dingen.
PS Ik zou trouwens overwgen om naar die vent toe te gaan om te zeggen dat jullie het contact niet op prijs stellen. Zeer afhankelijk van zijn buitenlandse achtergrond.
Reactie
Tsjor, ik snap je. En je hebt gelijk. Maar t is retemoeilijk haar wel vertrouwen te geven terwijl het juist haar zwakke punt naïviteit en onschuld is. Maar we doen ons best hoor. Stralen uit naar haar dat ze zelf keuzes kan maken. Laten haar nadenken over waar ze blij van wordt en wat ze nodig heeft. Prijzen haar voor alle groei die ze sinds vriendje weg is laat zien, en hoe goed ze bezig is in deze lastige Corona tijd om toch voorzichtig nieuwe sociale contacten te ontwikkelen.
En we zijn idd op klerenjacht geweest, en ze krijgt complimenten van ons en anderen , en dat doet haar echt goed. Eerste tentamens gehaald. Ook super! Kapper heeft ze ook al gedaan, maar er kan idd nog wel meer bij. Goed idee ooit19! Hoe mee4 positiviteit hoe beter.
En die vent zelf contacteren.,,ik heb er ook over nagedacht. Als ze echt contact met hem blijft houden ga ik sowieso aandringen dat hij eens hier komt. Hoe weinig trek ik daar ook in heb,
Maar wat bedoel jij, Ooit19? Hem zonder dat dochter t weet opbellen? Of zelfs live afspreken? Of dochter vooraf vertellen dat ik dat ga doen?
Toen ik overigens afgelopen weekend nadacht dat die man hier op de bank zou zitten met dochter er naast en ik dan zou uitleggen wat ik er van dacht kreeg ik overigens ook een heel awkward gevoel. Dominante ex van dochter had er ook een handje van om mij aan te spreken over zaken betreffende dochter die hem niet aanstonden. Ik had daar altijd een heel onplezierig gevoel bij. Alsof hij haar ‘baas’ was ipv haar gelijkwaardige partner.
Maar denk je niet dat ik door deze ‘vriendschap’ echt hardop en naar hem toe af te keuren ik haar juist in zijn armen drijf / weer in de stiekeme modus dwing?
Pfff. Blijft ingewikkeld
volgende stap
'Maar t is retemoeilijk haar wel vertrouwen te geven terwijl het juist haar zwakke punt naïviteit en onschuld is.' Maar hoe kan ze dan ooit van die naïviteit en onschuld afkomen, als jij haar neit het vertrouwen geeft. Het vertrouwen wil niet zeggen: je houdt je onschuld en naïviteit wel; het vertrouwen wil zeggen: ja, je kunt butsen en deuken oplopen, maar je bent sterk genoeg om daaruit te komen.
Ik zou overigens de man nooit gaan opbellen. Wel een keer uitnodigen. En dan wat Wim Sonneveld al zei: 'ik prijs hem het graf in'. Je gaat hem toch niet op de bank neerzetten om te aanhoren wat jij van hem vindt? Jij hoeft toch geen relatie met hem?
Tsjor
Hoe gaat het
nu?
Ik zie nu dat ik het contact opnemen niet meer verder toegelicht heb. Ik ben in landen opgegroeid en heb in landen gewerkt waar een waarschuwing, zeker van een ouder mannelijk familielid wel degelijk ter harte wordt genomen. Ik geloof niet zo in het graf inprijzen in dit soort moeilijkere omstandigheden. Soms is actief aangeven aan beide partijen (dochter én vriend) een betere weg.
Hopelijk brengt het nieuwe jaar mooiere dingen.
Graf inprijzen???
Zijn er nou echt mensen die een cabarettekst uit de jaren '60 zo serieus opvatten? Jemig, dat zijn woorden die Carmiggelt honderd jaar geleden in de mond van een krokettenverkoper legde. Hiumor om te lachen, meneer Sonneberg.
Is het misschien een idee om eerst kennis te maken met die "oudere man" voordat hij van allerlei bijbedoelingen beticht wordt. Ik ken twee van zulke relaties, van oudere mannen/jongens die zich over wankele meisjes ontfermden, zonder dat ze ze in bed wilden praten of loverboyachtige bedoelingen hadden. Die was voor hen een klankbord, net even iets ouder, net even wat meer levenservaring zonder dat er van een generatieverschil sprake was. Maar misschien heb ik wat gemist. Sterkte, het is een zorgelijke situatie.
Natuurlijk
Het is cabaret, natuurlijk. Maar dit is in elk geval geen goede insteek: 'Toen ik overigens afgelopen weekend nadacht dat die man hier op de bank zou zitten met dochter er naast en ik dan zou uitleggen wat ik er van dacht kreeg ik overigens ook een heel awkward gevoel.' Uitleggen wat jij ervan vindt, als twee oudere mensen over het hoofd van je dochter heen praten en dan denken dat iemand jouw negatieve insteek over een relatie serieus gaat nemen, dat lijkt mij ondoordacht.
Hem uitnodigen wel, laten praten ook, vragen stellen zoals je dat bij elk ander zou doen ook, eventueel voorzichtig je zorgen over het welzijn van de dochter uitspreken kan ook, maar dan voor zover die gerelateerd zijn aan de dochter zelf en voor zover het ook bekend is bij je dochter. Je kunt jezelf positioneren als bezorgde ouder, die daarom ook met een bijzonder waakzaam oog kijkt naar de dochter, maar dan gaat het vooral om het kind zelf en niet over de relatie. In principe spreek je hem dan aan als iemand die jouw zorgen begrijpt, jouw positie snapt en hopelijk ook je zorgen deelt en het beste met je dochter voorheeft. Dat is dan 'het graf in prijzen', in cabarettermen althans.
Tsjor
Proefondervindelijk
Ik heb zo twee vriendjes van mijn dochter de deur uit weten te krijgen: ze serieus nemen, maar dan ook echt serieus. De een doorstond de test 'bespreek dat samen met de dokter' niet. De ander de kennismaking met de schoonfamilie niet. Ik heb er zelf geen negatief woord aan hoeven vuil te maken.
tsjor
Het normale verwachten
Misschien kun je het ook zien als ‘het normale verwachten’. Dat zie ik Tsjor beschrijven in ieder geval. Je gaat uit van reële verwachtingen en borduurt daar ijzerenheinig op voort. Terwijl je weet of in ieder geval vermoedt dat dit voor vriendje niet haalbaar zal zijn. Maar in plaats van uit te leggen of te voorspellen dat hij gaat falen, creëer je een situatie waarin hij zelf gaat laten zien of hij al dan niet aan reële verwachtingen kan voldoen. Om dat te kunnen waarnemen, moet kind zelf natuurlijk wel voldoende in de werkelijkheid zijn.
Hoe het gaat
De psycholoog doet dochter goed. Ik merk het. Ex vriend is definitief uit beeld. Ze laat af en toe iets vallen over hoe het was met hem en daaruit blijkt overduidelijk dat het ( zoals wij al vermoedden) een behoorlijk destructieve relatie was. Ze ziet dat nu zelf ook. Ze ziet en merkt ook dat ze zich nu veel vrijer voelt en de energie en de durf heeft om heel voorzichtig nieuwe dingen op te starten, nieuwe contacten te leggen en te merken dat ze dat kan.
Tegelijkertijd blijft ‘de turkse man’ een onduidelijke factor in wat er nu gebeurt. Ze is vandaag voor de 2e keer naar hem toe, en het is volgens haar puur vriendschappelijk. Ze gaan samen gamen zegt ze. Hoeveel en hoevaak ze digitaal contact hebben daar heb ik natuurlijk geen idee van. Ze heeft er met de psycholoog over gepraat, en die heeft haar wel soort v ‘gewaarschuwd’ dat dit in haar huidige ‘proces’ van zichzelf terugvinden niet iets lijkt om zich echt in te gaan verliezen. Dat gaat ze ook niet doen zegt ze.
Ondertussen heb ik wel met haar overlegd ( en dat vind ze ok) dat we volgende keer bij de psycholoog een gesprek met z’n 3-en hebben. Want zorgen maak ik me toch wel een beetje. De manier waarop dit contact ontstaan is is bijzonder. De ‘groep’ waar hij soort van bij hoort is de clan van haar ex vriend, wat nou niet het soort vibe heeft wat haar in het verleden veel goeds heeft gebracht. Ik wil de man in kwestie echt niet allerlei dubieuze bedoelingen toedichten zonder dat ik hem ken, maar zou het wel ontzettend fijn vinden hem eens te zien. Ik vind het ook niet zo prettig dat het contact dat ze nu met deze man heeft volledig 1-op-1 is, en compleet afgezonderd en apart van zowel haar als zijn normale werk/studie/ hobby/sport/sociale leven. Een volkomen afgescheiden ‘bubbel’ waar verder niemand iets van meekrijgt. Ook vanuit die gedachte lijkt het me wel aardig dat ze hem misschien ook eens hier treft.
Dat laatste wil dochter ook graag, ze snapt ons ook prima. Alleen man in kwestie lijkt het wat ( in zijn/ haar woorden) awkward te vinden. Heb ik gisteren goed met dochter over gepraat. En haar uitgelegd dat als deze man echt een goede vriend is, hij ook best zou mogen begrijpen dat wij als ouders het prettig zouden vinden hem een keer te zien. Om onze (onterechte....) zorgen een beetje weg te nemen. Volwassen als hij is zou hij toch eigenlijk wel kunnen begrijpen dat wij in de huidige situatie zoals tsjor het zo mooi zegt een tikje ‘waakzamer’ zijn dan gemiddeld.
Hem zelf uitnodigen is natuurlijk ook een optie. Maar ik wacht nog even af. Ik ben eerst benieuwd wat het 3-gesprek bij de psycholoog volgende week oplevert. Ik ben trouwens absoluut positief over hoe het met dochter gaat, hoe ze t met de psycholoog oppikt, hoe ze groeit in wat ze doet, en over hoe we het met elkaar ‘doen’ op t moment. Vertellen we haar ook regelmatig!
fijn
dat het nu zo goed gaat met je dochter. Ze heeft nog een paar stappen te zetten, maar ze heeft wel enig idee welke kant het op moet gaan en ze accepteert hulp. Dat moet goed komen, al dan niet met een paar blauwe plekken erbij.
Tsjor
TS & Tsjor
Fijn dat het beter lijkt te gaan, en dat jullie binnenkort samen naar de hulpverlener kunnen gaan. Mij heeft dat destijds echt veel nieuwe inzichten gegeven, geleerd het vanuit dochters perspectief te kunnen zien, haar gedachtengang beter te kunnen volgen zonder dat mijn eigen oordeel direct in de weg zat.
Ik hoop dat de kennismaking met die jongen/man (25 was hij toch? ik heb een zoon van die leeftijd en zo groot vind ik dat leeftijdsverschil niet)
Tsjor mbt tot graf inprijzen. Ik heb het op OOL vaker zien voorbijkomen, en ik vind het zo merkwaardige gedachtengang om je kind voor te liegen vanuit het uitgangspunt dat zij of hij a prioiri toch niets van je aanneemt Jouw verhaal, een generatiegenoot als zodanig behandelen om het leeftijdsverschil te accentueren, vind ik van een ander kaliber.
Hij is 27 of 28.
Dochter net 19. Maar ze ziet eruit als 16, en dat is ook sociaal emotioneel meer de leeftijd waarop ik haar zou inschalen.
Niet voorliegen
'ik vind het zo merkwaardige gedachtengang om je kind voor te liegen vanuit het uitgangspunt dat zij of hij a prioiri toch niets van je aanneemt.'
Het uitgangspunt is vooral: neutraliteit. Je kind wordt verliefd (wellicht, dat is nu misschien niet eens zo). De keuze is voor jou niet te volgen (je bent het er niet mee eens), maar dat wil niet persé zeggen dat het een verkeerde keuze is. En je weet op voorhand dat verliefde mensen niet minder verliefd worden door goede redenen van anderen.
Tsjor
Tsjor
De hemel in prijzen is liegen!
Oudere man
Ik lees dit draadje al vanaf het begin mee. En ik viel direct over ‘de oude man’.
Benieuwd hoe oud die ‘volwassen’ man dan was, zag ik staan.. 27.. en dochter 19.
Poehee ik had op mn 16e ook een vriendje van 8 jaar ouder, daarna eentje van 7 jaar ouder en nu weer een van 8 jaar ouder. Tja.. en allemaal ‘goeie jongens’.
Ik begrijp je bezorgdheid, maar ik krijg ook een beetje de kriebels van het lage vertrouwen wat je in je dochter hebt. Misschien terecht, maar bij mij had je er op 19-jarige leeftijd echt niet mee aan moeten komen.
Liegen
Welnee, de hemel inprijzen is niet liegen.
Dat heet gewoon sociaal gedrag. Het is in alle situaties nogal handig om positieve kanten te zien en te erkennen van een ander. Juist als je die moeilijk kunt zien.
(Niet dat ik daar zelf goed in ben)
Een mens is geen eendimensionaal iets en bestaat zelden uit alleen maar slechte kanten. Ook vind je meestal niet zwart wit iemand leuk of niet.
Sommige kinderen zetten zich nu eenmaal graag af tegen anderen en tegen ouders in het bijzonder. In die zin kan het een succesvolle strategie zijn.
Gloria
Volgens mij ken je de sketch niet óf snap je het doel niet van de hemel in prijzen. Het gaat hier niet om het zindelijk maken van een peuter die je de hemel in prijst voor een druppel in het potje.
Cabaret
Alsjeblieft, cabaret! Tsjor
