Klassiek autisme in combinatie met een hoger IQ?
Geachte forumleden,
Ik plaats dit bericht op het forum in de hoop dat er ouders zijn wiens kinderen mogelijk vergelijkbare ervaringen hebben gehad. Hoewel ik zelf minderjarig ben, ben ik benieuwd naar antwoorden op mijn vraag en mogelijke ervaringen van ouders. Ik ben ruim 16 jaar oud en gediagnosticeerd met autisme. Deze diagnose heb ik pas na 2013 gekregen; vanaf dat jaar valt alles onder het label 'ASS' (autisme spectrum stoornis). Er wordt gespeculeerd, met name door mijn coach, dat ik klassiek autisme heb. Echter, mijn familie en ik denken daar anders over. Familieleden hebben namelijk al vroeg opgemerkt dat ik voorliep op mijn ontwikkeling vergeleken met leeftijdsgenoten. Mijn coach speculeert (nogmaals, speculatie, aangezien een coach geen diagnose mag/kan stellen) dat ik klassiek autisme heb vanwege dwangmatige handelingen, zoals plotseling huppelen tijdens het lopen en het maken van bepaalde geluiden zoals 'hmm'. Mensen met (klassiek) autisme hebben vaak (erg veel) moeite met sociaal adequaat handelen, hoewel ik daar minder moeite mee heb. In onbekende sociale situaties weet ik wel vaak niet wat te doen, maar daar ondersteunt mijn coach ook deels bij. Op de lagere school heb ik een IQ-test gedaan, waaruit bleek dat mijn IQ zeker bovengemiddeld is. Deze test werd echter ook nog eens afgenomen op een moment dat ik me niet goed voelde, wat mogelijk ook nog invloed had op de score (vaak hoe beter je in je vel zit, des te hoger je scoort). Mensen met klassiek autisme hebben vaak een lager IQ, wat (zover ik weet) een criterium is voor de diagnose. Ik vermoed zelf echter hoogfunctionerend autisme/Asperger, zoals mijn familie, gezien mijn moeite met bepaalde aspecten van autisme, maar ook mijn vermogen om zelfstandig te functioneren zonder dagelijkse ondersteuning en het hogere IQ. Ik zit momenteel in het (voor)examenjaar van de HAVO (ik volg een aangepast programma, dus ik mag examen doen per vak wanneer ik wil), wat wellicht uitdagend zou zijn voor iemand met klassiek autisme, maar ik sluit het niet volledig uit (op de lagere school was er zelfs nog overleg of ik naar het VWO zou kunnen gaan, maar het is toch HAVO geworden, grotendeels omdat rekenen/wiskunde niet mijn sterkste kant is en dat echt nodig is op het VWO). Ik kan ook erg goed leren en kan goed communiceren, spreek ook drie talen vloeiend (en leer ook nog een vierde nu), het schijnt namelijk dat mensen met klassiek autisme ook vaak een taalachterstand hebben. Ik heb vrienden met hoogfunctionerend autisme/Asperger die sociaal meer moeite hebben dan ik, maar op andere vlakken verder ontwikkeld zijn. Zo heeft ieder individu met autisme hun eigen sterke- en minder sterke kanten.
Dus, kort samengevat: Is het mogelijk klassiek autisme te hebben in combinatie met een hoog/hoger IQ? Hebben ouders van kinderen met autisme hier ervaring mee?
Captainbrown schreef op 06-02-2024 om 08:10:
Ik loop feitelijk i.d.d. nergens tegenaan in het dagelijks leven, behalve het stimmen dus en dat ik grappen soms heel letterlijk neem.
Wat dacht je van: geen gebruik maken meer van hulpverleners maar gewoon zelf je eigen leven gaan leiden?
Je weet ongetwijfeld dat er lange wachtlijsten zijn voor alle mogelijke hulpverlening. Dus waarom zou iemand die feitelijk nergens last van ondervindt, daar dan aan moeten bijdragen? Laat die ruimte aan de mensen die het wel echt nodig hebben.
Ik begrijp misschien wel waar je tegen aan loopt. Mijn 14 jarige dochter is autistisch en heeft dit ook weleens.
Is het zo dat je bepaalde symptomen of kenmerken ziet bij jezelf of dat anderen bepaalde symptomen of kenmerken van jou tegen jou genoemd hebben die niet per se autisme symptomen zijn maar ook bijvoorbeeld bij adhd of andere diagnoses kunnen horen? En dat dat nu voor een open eindje zorgt of dat je die kenmerken niet in een vakje in je hoofd kunt stoppen wat voor onrust zorgt?
Mugs schreef op 06-02-2024 om 09:30:
[..]
Wat dacht je van: geen gebruik maken meer van hulpverleners maar gewoon zelf je eigen leven gaan leiden?
Je weet ongetwijfeld dat er lange wachtlijsten zijn voor alle mogelijke hulpverlening. Dus waarom zou iemand die feitelijk nergens last van ondervindt, daar dan aan moeten bijdragen? Laat die ruimte aan de mensen die het wel echt nodig hebben.
Jij hebt duidelijk geen ervaring met autisme. Wat ik hier lees is een jongen die wel degelijk coaching kan gebruiken in zijn dagelijks leven. Misschien dat er geen nieuwe diagnose hoeft te komen maar het duiden en structureren van waar hij tegen aan loopt kan veel stress schelen.
Didi2024 schreef op 06-02-2024 om 11:11:
[..]
Jij hebt duidelijk geen ervaring met autisme. Wat ik hier lees is een jongen die wel degelijk coaching kan gebruiken in zijn dagelijks leven. Misschien dat er geen nieuwe diagnose hoeft te komen maar het duiden en structureren van waar hij tegen aan loopt kan veel stress schelen.
En jij hebt duidelijk geen ervaring met kinderen die wél serieus hulp nodig hebben maar eindeloos op de wachtlijst staat en daardoor steeds verder wegzakken...
Mugs schreef op 06-02-2024 om 11:25:
[..]
En jij hebt duidelijk geen ervaring met kinderen die wél serieus hulp nodig hebben maar eindeloos op de wachtlijst staat en daardoor steeds verder wegzakken...
Het is heel naar dat jij daar blijkbaar wel ervaring mee hebt, maar daar kan deze jongen niks aan doen hè. Hij pikt niet jouw hulpverlening in.
Iedereen die overbodige zorg afneemt, "pikt" in zekere zin iets van een ander in. Als iemand zelf aangeeft: ik heb in het dagelijks leven feitelijk nergens last van, dan heeft die persoon toch geen specialistische hulp nodig?
Mugs schreef op 06-02-2024 om 13:09:
Iedereen die overbodige zorg afneemt, "pikt" in zekere zin iets van een ander in. Als iemand zelf aangeeft: ik heb in het dagelijks leven feitelijk nergens last van, dan heeft die persoon toch geen specialistische hulp nodig?
En mijn ervaring is dan weer dat sommige jongeren met autisme en een (boven) gemiddelde intelligentie aan deze diagnose twijfelen, terwijl de buitenwereld wel degelijk ziet dat er "iets" is. Deze TO geeft zelf aan dat hij dan misschien in het dagelijks leven geen "last" ondervindt, maar tegelijkertijd zegt hij OOK dat hij denkt dat er iets anders speelt dan/naast autisme.
Het lijkt mij dus evident dat deze jongen baat heeft bij hulp en dat er dus geen sprake is van overbodige zorg.
Didi2024 schreef op 06-02-2024 om 11:11:
[..]
Jij hebt duidelijk geen ervaring met autisme. Wat ik hier lees is een jongen die wel degelijk coaching kan gebruiken in zijn dagelijks leven. Misschien dat er geen nieuwe diagnose hoeft te komen maar het duiden en structureren van waar hij tegen aan loopt kan veel stress schelen.
Wat zie jij dan dat hij zelf niet ziet? Hij geeft zelf aan dat hij nergens tegenaan loopt. Dus ik ben het dan wel eens met Mugs. Ik had dat ook al aangegeven.
Ik denk dat deze jongen ook gewoon een puber is met doodnormale pubergedachten en puberoverpeinzingen over zijn identiteit.
De zorg lijkt mij bedoeld voor mensen met lijdenslast. Voor anderen zijn er (zelfhulp) boeken, ouders, familie, vrienden, een mentor op school, groepen op internet enz.enz.enz.
Het lijkt me voor een hulpverlener ook lastig om hulp te bieden aan iemand die geen specifieke zorg- of hulpvraag heeft en geen problemen ervaart in het dagelijks leven.
Het label of hokje doet er niet zoveel toe, zo lang je geen problemen ervaart.
Hij loopt overduidelijk wel tegen iets aan anders had hij dit topic niet geopend. Misschien hoeft daar geen hele diagnostiek bij te komen maar begrip van hoe zijn brein werkt en daar mee om kunnen gaan kan hem wel degelijk helpen én voorkomen dat hij straks misschien wel helemaal vast loopt met alle gevolgen van dien. Als iemand zonder autisme dit had geopend kan ik me voorstellen dat je zegt dat iemand gewoon moet accepteren dat hij wat anders is, maar bij iemand met autisme werkt dat totaal anders.
Ik vind het echt nogal wat om tegen een jongen van 16 met autisme te zeggen dat hij moet stoppen met begeleiding omdat hij hulp inpikt van iemand anders die het harder nodig heeft terwijl hij zijn hulpvraag misschien niet eens goed kan verwoorden.
MamaE schreef op 06-02-2024 om 13:51:
Het lijkt me voor een hulpverlener ook lastig om hulp te bieden aan iemand die geen specifieke zorg- of hulpvraag heeft en geen problemen ervaart in het dagelijks leven.
Het label of hokje doet er niet zoveel toe, zo lang je geen problemen ervaart.
Als je niks van autisme begrijpt is dat inderdaad lastig. Daarom heb je dus een hulpverlener nodig met kennis zodat die zich in kan leven in de situaties.
Didi2024 schreef op 07-02-2024 om 17:04:
[..]
Als je niks van autisme begrijpt is dat inderdaad lastig. Daarom heb je dus een hulpverlener nodig met kennis zodat die zich in kan leven in de situaties.
Ik heb zelf autisme en mijn kind ook.
Maar ik begrijp ongetwijfeld ook nog heel veel niet.
TS zegt zelf letterlijk dat hij in het dagelijks leven nergens tegenaan loopt behalve dat hij stimt/herhalende bewegingen maakt. Wat normaal is voor mensen met autisme en de vraag is dan of het nodig/wenselijk is om dat af te leren.
nee dat is de vraag totaal niet. Hij zegt dat bepaalde dingen niet fijn voelen.
“Ik voel me er niet fijn bij als ik met iets rondloop wat niet gediagnosticeerd is en dat mensen daar dus geen rekening mee kunnen houden.”
MamaE schreef op 07-02-2024 om 17:13:
[..]
Ik heb zelf autisme en mijn kind ook.
Maar ik begrijp ongetwijfeld ook nog heel veel niet.
TS zegt zelf letterlijk dat hij in het dagelijks leven nergens tegenaan loopt behalve dat hij stimt/herhalende bewegingen maakt. Wat normaal is voor mensen met autisme en de vraag is dan of het nodig/wenselijk is om dat af te leren.
Veel mensen met ASS zeggen zelf weinig tot geen problemen te ervaren terwijl die er weldegelijk zijn, de omgeving heeft er wel last van en uiteindelijk zijzelf ook. Ze zoeken het alleen meestal niet bij zichzelf maar vaak redeneren ze dat het aan de ander ligt. Begeleiding kan ze leren daar meer inzicht in te krijgen.
