kind wil niet naar school
Onze dochter van 12 wil al een aantal weken niet naar school (brugklas middelbare school). ze is een jonge leerling en was volgens ons misschien nog niet helemaal toe aan overstap. Ze is na een zomervakantie vol spanning dapper gegaan, maar met een strak en boos koppie. Dat hielp niet natuurlijk in het contact met de nieuwe klasgenoten. Ze geeft aan dat niemand haar mag (ze had met paar klasgenoten wel contact en deze sturen nu ook geregeld berichtjes om te vragen waar ze blijft). Onze indruk is dat haar boosheid ook te maken heeft met een heel slecht contact met de eerste mentor van wie ze in de eerste periode veel les had. Deze mentor reageerde snel nijdig op de kinderen (hoorden we ook van andere ouders) en lijkt ook niet geïnteresseerd (heeft tot nu toe geen enkel contact gezocht met dochter of ons). Een tweede mentor kwam erbij (vanwege ziekte eerste mentor) en die leek ze in eerste instantie wel gezellig te vinden na de ervaringen met de eerste mentor. Echter, nu dochter thuis is, liet hij ook niet van zich horen. Wij hebben steeds initiatief moeten nemen nav het verzuim en mentor leek ernst eerst niet te onderkennen. Op onze suggesties voor wat dochter zou kunnen helpen reageerde hij afwijzend.Toen hij onder druk uiteindelijk wel belde met dochter, reageerde hij heel kortaf (omdat hij vond dat dochter te weinig zei, legde hij ons later uit - terwijl dochter ons vertelde dat ze niks zei omdat mentor chagrijnig deed. Het gesprek duurde misschien nog geen twee minuten. Sindsdien heeft hij geen contact meer met dochter gehad. Deze ervaring heeft averechts gewerkt voor gevoel dochter lijkt het. Daarna hebben wij eerste gesprek met hem gehad en gaf aan dat hij zelf hierin niks kon doen en zorgteam wilde inschakelen. In een gesprek nu met zorgcoordinator en conrector merken we dat ze probleem erg bij kind leggen ('het is niet altijd makkelijk op middelbare school, maar dat hoort erbij en daar moet ze mee om kunnen gaan'). School geeft aan dat ze ook klachten kreeg over nare opmerking die dochter naar klasgenoot zou hebben gemaakt. Wij zien dat ze nog wel wat te leren heeft in hoe om te gaan met spanning, op goede manier voor zichzelf opkomen e.d. (we hebben eerder wel hulp gezocht maar dochter is hier erg weigerachtig in), maar ook dat ze zich helemaal niet veilig voelt op school en dat daardoor misschien ook raar gedrag ontstaat (tenminste dat is onze ervaring: dat we met een klein beetje vriendelijkheid een heel ander kind zien).
Wat ik heel lastig vind is dat school vindt dat dochter nu zelf eerst op school moet komen voor gesprek met zorgcoordinator voordat ze haar kunnen helpen. Maar dat lijkt nu net voor dochter de moeilijkste stap, ze kent de zorgcoordinator ook niet. Ik vind tussenstappen beter (bv zoommeeting om eerst eens kennis te maken), want de realiteit is dat dochter helemaal dichtklapt en zich hevig verzet tegen alle pogingen haar naar school te krijgen. Maar school lijkt hierin niet erg flexibel en creatief. Melding bij leerplicht lijkt ook aanstaande (omdat school vindt dat ze al veel gesprekken hebben gevoerd), en dat geeft hier thuis wel spanning. Als ouders hebben we er ook wel verschil van mening over (vader vindt dat ze niks te kiezen heeft en gewoon naar school moet, ik probeer te zoeken naar wat kind nodig heeft). Ik zou op school ook nog wel willen praten over mogelijkheid tussenstappen en het verschil van mening school/ouders dat nu gaandeweg zichtbaar wordt en hulp aan dochter misschien bemoeilijkt.
Vraag is ook hoe we dochter in kindertaal uitleg kunnen geven over traject dat volgt als ze niet naar school gaat en hoe we ondertussen dochter kunnen motiveren om weer naar school te gaan (proberen we elke ochtend weer). Ik ben bang dat ze straks ook hardnekkig blijft weigeren om naar schoolarts e.d. te gaan (ze vindt dat volwassenen eerst boel op orde moeten hebben en aardiger moeten doen).
Hoe zeker is het dat dit wel de juiste school is voor kind?
Is het een optie om haar elders een nieuwe start te geven na de Kerst-vakantie?
Moet ze zelf dan wel willen.
Ik snap eigenlijk niet helemaal waarom het een optie is om thuis te blijven. Maar anders inderdaad een andere school, nieuwe start.
Heftige situatie, hierbij mijn zienswijze:
als ouders zitten jullie niet op één lijn, en in dat gat zit je dochter nu. Sterker nog, ze creëert ruimte dat jullie nu ook niet met school op één lijn zitten. Dus daar komt nu ook een gat.
Dat kan een 12 jarige meisje echt niet aan.
Met je man om tafel en samen een plan trekken. Eventueel met hulp van familie/vrienden of een professional.
Wat doet ze nu dan hele dagen? Gezellig tv kijken, klooien op haar telefoon, op haar bed hangen en gezellig op een pad?
Ik vermoed dat ik ook geen keuze gehad zou hebben. Ik moest gewoon naar school. En als ik niet zou gaan, dan zou dat consequenties hebben. Telefoin en laptop inleveren, geen tv. En ga maar wat nuttigs doen.
Ik had geen leuk eerste jaar en werd een gepest door 1 klasgenoot. Vaak huilend aan de telefoon gehangen en toch moest ik gaan. Ik was ook niets gewend na 8 jaar met max 20 kinderen in de klas en een school van 120 leerlingen. Middelbare school had er 1300. Tweede jaar andere klas, geen pesters meer in de klas en daarna ging het prima.
. Ik lees tussen de regels door dat je dochter een dametje met een gebruiksaanwijzing en eigen wil is.
School is er niet om mensen met fluwelen handschoenen aan te pakken. Ik denk dat een mentor geen tijd heeft om met minimaal 20 kinderen in een klas de juiste toon per kind te vinden. Ze mogen wel hun best doen. Maar er zijn grenzen. Het klinkt misschien wat hard. Maar ik lees toch vooral wat school anders had kunnen doen en m.i. is het gedrag van je dochter ook wel erg apart. Wat ga je daar mee doen? Melding bij zorgteam/ leerplicht is misschien juist wel handig om haar in beweging te krijgen. De leerplichtambtenaar route is vast wel online te vinden. Zelf geen ervaring mee.
Wat is de reden dat je dochter naar deze school wilde/ gegaan is. Wat maakt dat het opeens zo anders is? Wat blijkbaar ging ze al met een gezicht als een oorwurm en negatieve houding naar school. Dat zal ook een red een gehad hebben
Jij en je man moeten 1 lijn trekken en structuur in haar dag aanbrengen. Beetje consequenties van dit gedrag kan echt geen kwaad. Ze zal. Of wel even moeten..
MissJones schreef op 14-12-2022 om 20:59:
Ik snap eigenlijk niet helemaal waarom het een optie is om thuis te blijven. Maar anders inderdaad een andere school, nieuwe start.
Maar hoe wil je dan een kind van 12 richting school krijgen? Optillen en in de auto zetten?
Dit klinkt echt als een serieus probleem en als een school die zich niet inzet om een oplossing te vinden. Kind moet eerst naar school komen en kan dan pas geholpen worden, dat is de omgekeerde wereld natuurlijk. Het kind moet geholpen worden om naar school te kunnen.
Helaas is het herkenbaar. Wij hebben in zo'n zelfde situatie gezeten met onze zoon. Die was toen 15 en zat op het praktijkonderwijs nadat hij van VMBO Basis was afgestroomd. Hij was het vertrouwen in de hele schoolse setting kwijt, achteraf gezien door pesten en buitensluiten.
De praktijkschool vond ook dat ze niets konden zolang hij niet kwam. En ook als hij kwam werd er weinig tot niets extra ingezet. Een gesprekje met de mentor af en toe was al niet mogelijk. We hebben heel veel gesprekken gehad op school, eerst met zoon erbij, daarna zonder hem, want hij vond ook dat heel ingewikkeld.
Wat wij deden was zelf de leerplicht inschakelen, zodat ze mee konden denken. Dat was helpend. Daarnaast werd het wijkteam er ook bij betrokken.
Je kan naar mijn idee 2 dingen doen: energie steken in deze school: gesprekken op school met de zorgcoordinator, mentor, dochter en leerplicht/wijkteam. Maar dan moet er echt iets veranderen. De 'schuld' kan niet bij een 12-jarige worden gelegd, ook al heeft ze misschien zelf ook dingen niet handig aangepakt.
De andere optie is uitkijken naar een andere school, maar dan wel eentje waar goede zorg en begeleiding is. Mogelijk heeft leerplicht hier ideeën over.
En verschil van mening tussen ouders, dat vind ik in dit geval nog wel meevallen. Hier begreep man ook heel lang niet hoe het zat en vond dat zoon gewoon naar school moest. Ik zocht ook meer naar wat voor zoon belangrijk was. Gelukkig zijn we o.a. door de juiste hulp, autisme diagnose bij zoon en uitleg hierover, weer grotendeels op 1 lijn gekomen.
Kan je niet samen met dochter naar school voor een gesprek met de zorgcoördinator?
Ga samen met je dochter naar de zorgcoördinator. Waarom zou je haar dit alleen laten doen? Vraag om een MPO waarbij jullie als ouders met dochter, mentor en zorgcoördinator en evt LPA om tafel gaan.
Ik heb veel te maken met leerlingen die spijbelen en uiteindelijk thuiszitter worden. Dat wil je niet. Breng je kind naar school, vertel dat thuisblijven geen optie is, ga met haar naar de LPA, meld haar niet ziek als ze niet gaat. Onderzoek ondertussen op welke school ze wel beter op haar plek is.
Wat een zorgelijke situatie, Jaite. Ik kan me voorstellen dat dit bij jullie voor stress en hoofdbrekens zorgt.
Zelf ben ik werkzaam als docent op een middelbare school. Helaas komt het af en toe voor dat kinderen niet meer naar school willen of durven. Over het algemeen zal de school altijd inzetten op een zo snel mogelijk terughalen van kind naar de schoolsituatie. Dit omdat de ervaring leert dat de drempel steeds hoger wordt, hoe langer het kind niet op school komt. Zelfs in heel ingrijpende situaties, zoals een overlijden binnen het gezin, zal school altijd adviseren om niet langer dan een week thuis te blijven. Niet omdat we onszelf zo belangrijk vinden, of vanwege gemiste lesstof, maar omdat het anders alleen maar moeilijker wordt voor de leerling om weer te gaan. Ik denk dat het verzoek van school om op locatie te spreken met de zorgcoordinator ook vanuit deze insteek is gekozen.
Zo snel mogelijk weer naar school wil niet zeggen dat dan meteen een vol rooster gedraaid moet worden. Vaak is een opbouw mogelijk, bijv. eerst alleen een of twee vakken, of zelfs alleen mentoruur.
Twee dingen uit je post vallen me op: je vraagt je af hoe je in kindertaal kunt uitleggen wat er gebeurt als ze in een leerplichttraject terecht komt. Ze is 12 en zou dit in principe prima moeten kunnen begrijpen zonder kindertaal. Het is geen hogere wiskunde, flauw gezegd. Ze heeft leerplicht en als die niet nagekomen wordt heeft dat gevolgen. Dat protocol is er niet ten bate van school, maar ten bate van háár. School heeft er geen last van als ze nooit meer komt, het gaat om haar toekomst. Dat brengt me op het volgende punt.
In je laatste zin geef je aan dat dochter weigerachtig is in het ondernemen van stappen, omdat zij vindt dat de volwassenen eerst hun zaakjes op orde moeten hebben. Dit vind ik echt zorgelijk. Ze moet snappen dat zijzelf de dupe is van deze situatie, en niemand anders. Ze hoeft niet naar school om ‘de volwassenen’ een plezier te doen, maar voor zichzelf. Daarnaast is het niet aan haar om te bepalen of en wanneer de volwassenen hun zaken op orde hebben, en met die illusie moet ze ook zeker niet op school rondlopen. Dat is een recept voor frustratie. Als je alles in het leven laat afhangen van of anderen hun zaken op orde hebben, kom je nergens. Jij moet jouw zaken op orde hebben, en op de rest heb je weinig invloed.
Ik hoop dat jullie met haar naar school kunnen om te spreken met het zorgteam en een plan te maken. Veel sterkte, het is een hele lastige situatie!
TO, ik vind je bericht wat wispelturig overkomen; je geeft zelf al aan dat ze zelf met een stugge houding is begonnen. Tevens zijn er klachten gekomen over haar gedrag/ opmerking die ze maakt. Je vult in dat het waarschijnlijk komt door het contact met de mentor, maar dat weet je dus niet zeker.
Je zegt dat school het allemaal bij dochter legt, maar jij legt het probleem vooral bij school. Kijk ook naar de rol van je dochter hierin.
Je geeft aan dat je het traject in kindertaal aan haar wil uitleggen; dat kan wenselijk zijn. Maar vervolgens geef je aan dat dochter zegt; dat volwassenen eerst hun boel op orde moeten hebben en aardiger moeten zijn. Klinkt als een behoorlijke puberale attitude.
Een gesprek met de zorgcoordinator is een normale stap voor een school om te zetten. Dat je dochter dat spannend vindt is te begrijpen maar jullie kunnen toch mee?
Je geeft aan school niet creatief en flexibel te vinden maar vergeet niet dat een school een grote organisatie is met eigen werkwijze. En een gesprek met de zorgcoordinator is geen gek verzoek van school. Dat haar vader vindt dat ze gewoon naar school moet is ook niet vreemd. Misschien is dit niet de juiste school voor haar, dat kan. Je kunt een overstap overwegen, maar dan zal je dochter haar opstelling ook anders moeten zijn om herhaling te voorkomen. Ga met de zorgcoordinator in overleg wat ze nodig heeft.
Ik zou haar in ieder geval niet ziek melden op school. Ze is niet ziek en kan gewoon naar school. Ik vind haar opstelling ook niet heel flexibel overkomen. Alsof eerst iedereen moet zorgen dat het naar haar zin is en dan is ze pas bereid om te komen. Ze is voor school gewoon één van de 1000+ leerlingen, het is geen doen om voor elk kind alles precies naar de zin te maken. Je hebt soms een vak dat niet leuk of moeilijk is, je hebt soms een docent die je niet zo aardig vindt. Dat kan, hoort erbij.
Wat ik van school niet begrijp is dat ze geen contact hebben met jullie en nauwelijks met kind. Jullie zijn ouders, zij is minderjarig.
Het zou voor mij geen keuze zijn of ze naar school gaat of niet. En als ze niet gaat, heeft dat consequenties. Dat LPA traject. Als er echt serieuze problemen zijn waarom een kind niet (meer) naar school kan, zal die sneller meedenken dan bij een puber die allerlei eisen stelt aan school en docenten.
School is er voor haar en haar toekomst en inderdaad, hoe langer ze niet gaat, hoe hoger de drempel wordt. Dat gesprek met de zorgcoördinator kunnen jullie samen doen, maar dan zou ik wel helder willen hebben wat het probleem precies is en wat dochter nodig heeft qua zorg/ondersteuning.
En als ze liever naar een andere school wil, kun je dat ook nog overwegen. Alleen is het de vraag of het daar beter is. Want ook daar zal ze gewoon moeten komen en zal het niet met iedereen klikken.
ze gaat boos naar school
Ze maakt nare opmerkingen naar klasgenoot
Ze zit nu thuis
En het ligt aan anderen?
Ik ben het eens met vader . Ze moet naar school.
Heeft ze verder vriendinnen ?
Ik weet niet of ik het verhaal goed begrijp. Al lezende kom ik eigenlijk alleen maar op de gedachte dat je dochter zich niet kan aanpassen en als talent heeft om dwars te liggen. Nu wil je vast niet dat de lezer er dat uithaalt, maar ik heb het gevoel dat je op je tenen loopt en de 12-jarige de boze dienst uitmaakt.
Zelfs al zou haar iets mankeren, dan nog is dat geen excuus. Wellicht heb ik je totaal verkeerd begrepen, maar zou je dan kunnen toelichten hoe het komt dat een 12-jarige beslist thuis te blijven en dat jij liefdevol praat over "een boos koppie"? Je kunt dit serieus toch niet toeschrijven aan een mentor die kortaf is om wat voor reden ook? Waar is het misgegaan?
Je legt het probleem echt teveel bij de school. Mentor 1 was chagrijnig, mentor 2 deed pas wat onder druk (?). Pas op dat je je niet blind staart op de verkeerde dingen. Je vind dat de school maar “moet” meegaan in jullie opties om dit te veranderen. Dat is niet hoe het werkt.
Dochter wil niet naar school? Gaat ze de boete voor niet nakomen leerplicht zelf betalen? En wat doet ze overdag thuis? Ik zou de wifi onder schooltijd uitzetten
ik begrijp niet dat je zo meegaat in haar nukken. Natuurlijk bespreek wat er is en een ander niveau of andere school is allemaal bespreekbaar maar je gaat veel te ver mee met haar. Kom op. Als jij geen zin heb in je werk dan consequentie is geen geld. Of ja dat is in nl ook niet meer tegenwoordig
absor schreef op 15-12-2022 om 08:29:
Dochter wil niet naar school? Gaat ze de boete voor niet nakomen leerplicht zelf betalen? En wat doet ze overdag thuis? Ik zou de wifi onder schooltijd uitzetten
ik begrijp niet dat je zo meegaat in haar nukken. Natuurlijk bespreek wat er is en een ander niveau of andere school is allemaal bespreekbaar maar je gaat veel te ver mee met haar. Kom op. Als jij geen zin heb in je werk dan consequentie is geen geld. Of ja dat is in nl ook niet meer tegenwoordig
Precies. Waarom krijgt ze überhaupt de kans om thuis te blijven?
