Kind is weggelopen
Ik weet het even niet meer onze jongste van 16 is van huis weggelopen. Niet met ruzie, kind is in plaats van naar school naar de verkering gegaan, maar niet bepaald in de buurt. Ik begrijp ook niet zo goed waarom. Wij zijn absoluut geen perfecte ouders, maar hebben het wel naar onze beste vermogen geprobeerd goed te doen. Kind is een slim kind met ik vermoed iets van AD(H)D, zit ook in de familie. Maar in ieder geval slechte executieve functies. Kind zit nu in 5 havo en ik denk dat de druk kind teveel wordt. School is voor kind vanaf de basisschool al een onzinnig iets. Je moet allemaal dingen leren waar je later niets aan hebt… Kind heeft het tot nu toe gered, maar ook met (te?)veel ondersteuning van mij. Afgelopen jaar wel steeds minder, ik probeer dat wel los te laten. Maar thuis wordt er nauwelijks huiswerk gemaakt of geleerd. Kind redt het grotendeels op goed opletten in de klas. Maar zodra er echt geleerd/gestampt moet worden, gaat het mis. Daar haalt kind (dikke) onvoldoendes. Nu moet kind ook een profielwerkstuk maken, maar is niet aan de gang te krijgen. Ik denk dat kind het niet overziet, niet weet hoe het aan te pakken. En ik wil kind wel helpen door er behapbare brokjes van te maken, maar daar staat kind niet zo voor open. Kind beloofde het met de docent te bespreken, maar heeft dat denk ik niet meer gedaan. Ik denk dat het hele examenjaar kind zo naar de keel vliegt, dat het gevlucht is voor alles. Maar dat lost natuurlijk niets op.
En mijn eigen aandeel? Ik heb er misschien steeds te veel bovenop gezeten. Te veel gepusht of commentaar gehad. Waardoor kind zich onder druk gezet voelt.
Ook kan kind flink botsen met mijn man (vader van kind). Die vindt kind lui en dat kind een schop onder de kont moet hebben. Hoewel hij daar ook wel van terugkomt als we het samen bespreken. Ook politiek gezien botst het wel, man is sinds corona wat naar de wappie-kant gegaan. Niet heel extreem gelukkig, maar de overheid kan niets goed doen etc. Vind ik persoonlijk ook lastig, maar dat is een ander onderwerp.
Ik denk dat het belangrijkste is dat we weer in gesprek komen met kind. Al is dat ook lastig. Paar weken terug heb ik aan tafel nog gevraagd wat ze van de opvoeding vonden en dat ik me afvroeg of ik het wel een beetje oké had gedaan. Maar daar kwam eigenlijk geen reactie op. Kind wil ook nooit praten over dingen die kind dwarszitten. Al van jongs af aan niet, dan was kind boos of verdrietig, maar kon dan niet goed vertellen wat er dan was.
Maar wat moeten we nu doen? Ik denk dat we er morgen naar toe gaan om met kind te praten. Ook over hoe nu verder. Want kind moet maandag weer naar school. Ik vraag me af of kind mee naar huis wil. En dan? Kind daar laten? Wat vertellen we school? Hoe zit het met leerplicht? Hoe en waar kunnen we hulp krijgen? Er is thuis geen sprake van geweld, misbruik of zulke dingen. Tot een half jaar geleden knuffelde kind nog graag met ons. Zat zelfs nog wel eens op schoot. Misschien is het ook alleen maar een extremere manier van zich losmaken. Ik ben denk ik wel een te beschermende moeder (geweest). En eerlijk gezegd, denk ik dat hier ook wat invloed van de verkering bij zit, maar dat kan ik niet hard maken. Wij hebben verkering ontmoet, is ook een puber, met denk ik wel wat issues.
Sorry voor het lange verhaal. Hebben jullie wijze raad of een bemoediging? Of kritische blik, mag ook.
Misschien had kind gewoon zin om bij de verkering te zijn.
Dat lijkt mij op vrijdagavond ook geen enorme ramp.
Je weet waar je kind zit? Blijf open staan voor een gesprek.
Wij hadden dit een paar maanden geleden. Na twee nachten kwam hij even thuis om wat spullen te halen en hebben we hem weer laten gaan.
Schoolwerk/stage is nog steeds gesodemieter, maar hij was na een paar dagen op een camping wel weer thuis. We mochten hem zelfs ophalen.
Wel heb toen ik voor de zekerheid een flink deel van zijn spaargeld naar mijn rekening overgezet. Dat krijgt hij nu weer terug, met rente.
haarklover schreef op 09-11-2024 om 12:36:
Misschien had kind gewoon zin om bij de verkering te zijn.
Dat lijkt mij op vrijdagavond ook geen enorme ramp.
Nee, dat is het niet. Dat weet ik zeker.
Poezenmeisje schreef op 09-11-2024 om 13:08:
Je weet waar je kind zit? Blijf open staan voor een gesprek.
Wij hadden dit een paar maanden geleden. Na twee nachten kwam hij even thuis om wat spullen te halen en hebben we hem weer laten gaan.
Schoolwerk/stage is nog steeds gesodemieter, maar hij was na een paar dagen op een camping wel weer thuis. We mochten hem zelfs ophalen.
Wel heb toen ik voor de zekerheid een flink deel van zijn spaargeld naar mijn rekening overgezet. Dat krijgt hij nu weer terug, met rente.
Wil jullie kind wel met jullie in gesprek? We hopen dat we dat morgen kunnen doen. Maar naar school is niet mogelijk vanaf de plek waar kind nu is. Fijn dat jullie zoon weer thuis is. Kind kan volgens mij nog niet bij zijn spaargeld, dat kan pas vanaf 18 jaar..
Waarom mag jouw kind niet gewoon in het weekend bij zijn of haar verkering zijn?
En probeer meer afstand te nemen. Je komt behoorlijk pusherig en bemoeierig over. Het is een puber. Het is heel normaal dat ze op deze leeftijd hun vleugels uitslaan, in voorbereiding op volwassenheid.
Vervelend.
Wil je zoon wel met je praten? En wat verwacht hij van jullie in deze situatie?
Dweedledee schreef op 09-11-2024 om 13:32:
Waarom mag jouw kind niet gewoon in het weekend bij zijn of haar verkering zijn?
En probeer meer afstand te nemen. Je komt behoorlijk pusherig en bemoeierig over. Het is een puber. Het is heel normaal dat ze op deze leeftijd hun vleugels uitslaan, in voorbereiding op volwassenheid.
Kind en verkering zien elkaar elke week. Kind is nu vrijdag dus niet naar school geweest, laat vandaag diens sportteam in de steek. En ik heb niet de indruk dat kind morgen weer naar huis wil komen.
En je hebt denk ik wel gelijk dat ik te bemoeierig ben geweest, dat gaf ik zelf al aan. Maar ik toch nu ook niet niets doen?
kerst schreef op 09-11-2024 om 13:33:
Vervelend.
Wil je zoon wel met je praten? En wat verwacht hij van jullie in deze situatie?
Dat weet ik niet of kind wil praten. De hele week zat kind al niet lekker in het vel. Maar wilde niet vertellen wat er was. Ik weet niet wat kind van ons verwacht. Ik ben wel blij dat kind uiteindelijk geappt heeft waar die was. Wat ik al wel verwacht had waar die zou zijn.
Geef ‘m ruimte. Als hij wel ADD heeft, kan jouw/jullie gedrag op een hele nare manier overstimulerend zijn. Ik heb zelf ADD. Ik raakte enorm overprikkeld van “goedbedoelde” adviezen mbt bijvoorbeeld school en studie. Dat zijn namelijk zaken waar een ADD’er zonder al die bemoeienis al genoeg frustratie over heeft.
Maar ook als hij geen ADD heeft, is er voor hem blijkbaar een punt bereikt, waarin hij even niet in jullie buurt wil zijn. Ik zou dat respecteren dit weekend.
Kind heeft geen diagnose? Alleen maar vermoeden van ADHD? Dus ook geen behandeling gehad?
Ik kan me goed voorstellen dat het kind boven het hoofd gegroeid is, dan lijkt vluchten opeens heel aantrekkelijk. Hebben jullie contact met ouders van verkering? Is verkering ook minderjarig?
Hier heb ik kinderen altijd afgeschermd van leerplicht door soepel te zijn met ziekmelden, maar hier wel kinderen die zelf openstonden voor hulpverlening. Dus als kind daar nu helemaal niet voor open staat, kan leerplicht daar juist misschien wel mee helpen.
Ik zou wel maandag in elk geval contact opnemen met school, en uitleggen wat er aan de hand is.
Wellicht is het beter om nu kind even rust te geven, en afwachten wat hij of zij komende week gaat doen.
Daglichtlamp schreef op 09-11-2024 om 13:45:
Kind heeft geen diagnose? Alleen maar vermoeden van ADHD? Dus ook geen behandeling gehad?
Ik kan me goed voorstellen dat het kind boven het hoofd gegroeid is, dan lijkt vluchten opeens heel aantrekkelijk. Hebben jullie contact met ouders van verkering? Is verkering ook minderjarig?
Hier heb ik kinderen altijd afgeschermd van leerplicht door soepel te zijn met ziekmelden, maar hier wel kinderen die zelf openstonden voor hulpverlening. Dus als kind daar nu helemaal niet voor open staat, kan leerplicht daar juist misschien wel mee helpen.
Ik zou wel maandag in elk geval contact opnemen met school, en uitleggen wat er aan de hand is.
Wellicht is het beter om nu kind even rust te geven, en afwachten wat hij of zij komende week gaat doen.
Man heeft gisteren even geappt met de moeder van verkering. Verkering is jonger dan ons kind. Ik ben ook altijd heel soepel geweest met ziekmelden. Kind heeft al heel wat verzuim staan. Ik vroeg me juist vaak af of ik niet strenger moest zijn daarin…
Ik denk dat we vanavond maar even overleggen met de moeder van verkering. Man is nu niet thuis.
Dit leest als een kind dat overvraagd is. Het zou zomaar kunnen dat hij/zij het tot nu toe heeft gered op opletten in de klas en daardoor nooit heeft geleerd te leren. Heel herkenbaar, ik redde het ook met minimale inspanning t/m 4 gym, daarna ging het ineens een heel stuk moelijker. Ik ben dan ook finaal onderuit gegaan op de uni en het hbo. Heb pas toen ik ruim volwassen was een studie op het MBO afgerond.
Voor nu zou ik het aan je kind overlaten om te bepalen wanneer hij/zij terug wil komen. Misschien hebben verkering + ouders een positieve invloed? Meld maandag op school wat de situatie is. Dat kind tot rust moet komen. Geestelijke stabiliteit is vele malen belangrijker dan in 1 keer en/of met mooie cijfers je school afronden. Een keer blijven zitten is echt geen ramp. Straal uit naar je kind dat het oud en wijs genoeg is om zelf het heft in handen te nemen en ga ernaast staan ipv het op te jutten. Dat bedoel ik echt niet negatief, dat is meestal wel je reflex als ouder. Maar hier heeft het alleen maar averechts gewerkt. Zoon is in 4 vwo overspannen uitgevallen. Vervolgens door de molen gegaan en hij bleek autistisch. Dat hij ADD heeft wisten we al, maar hij werd dus ook op sociaal/emotioneel vlak volkomen overvraagd. Hij is toen voor de 2e keer blijven zitten in de 4e, afgestroomd naar de havo op speciaal onderwijs. Hij is intussen 24 en het gaat nu heel goed, maar als ik het over kon doen had ik hem wat minder 'geholpen en gestimuleerd'.
Dus luister naar de behoeften van je kind. Die is niet in staat (of voelt de ruimte niet) om te vertellen wat hij/zij nodig heeft maar geeft heel duidelijk met daden aan dat het niet meer gaat.
Heel veel sterkte. Maar onthou: het komt goed. Echt. Als je maar naast je kind gaat staan en er niet boven/achter/voor. Samen optrekken. Je kind is oud genoeg om meer het roer in eigen handen te nemen.
Anna-Oniem schreef op 09-11-2024 om 13:42:
[..]
Dat weet ik niet of kind wil praten. De hele week zat kind al niet lekker in het vel. Maar wilde niet vertellen wat er was. Ik weet niet wat kind van ons verwacht. Ik ben wel blij dat kind uiteindelijk geappt heeft waar die was. Wat ik al wel verwacht had waar die zou zijn.
Misschien even de ouders van die verkering bellen, gewoon om te vragen of het appje wel waar is. Als die daar echt zit uit eigen keus, weet je in ieder geval dat je je niet teveel zorgen hoeft te maken.
Hier puber met ADHD. Ook ik kan (of kon, ik laat t steeds meer gaan) teveel pushen over schoolwerk, waar ze gek van werd. Ze gaf aan dat ze de hele dag op school hoort dat ze stil moet zitten, rustig moet zijn, haar mond moet houden en dan komt ze thuis en dan begon ik ook nog eens. Nu ik meer mijn mond houd, gaat t beter. Haar motivatie komt meer uit zichzelf omdat ze beter op haar plek zit.
Dochter wilde na mavo de havo gaan doen, maar daarvan afgezien. Ze zit nu op een mbo waar ze veel praktijk krijgt. Niet meer de hele dag stil zitten, ze vindt t erg fijn.
Is t een idee om ipv de havo af te maken, te kijken of hij wil overstappen naar een mbo? Natuurlijk zijn ook dat theoretische vakken, maar ook veel praktijk.
En bij vermoeden ADHD, waarom niet testen?
En natuurlijk veel sterkte voor jullie, hopelijk komen jullie in contact met kind en kan er een goed gesprek komen.
Ik zou niet meteen inzetten op daar blijven. Ik zie niet direct hoe dat een oplossing is, waarschijnlijk krijg je er alleen maar meer problemen mee, o.a. met leerplicht.
Je kunt als zestienjarige niet zomaar besluiten dat je niet meer naar school gaat, niet meer thuis woont. En de ouders van de relatie vinden het waarschijnlijk ook niet zonder meer goed dat er een extra zestienjarige intrekt zonder dat die daar buiten hun eigen kind om iets heeft.
Als er problemen zijn, dan kun je daar over praten. Met ouders, op school. Dan kan er gekeken worden naar mogelijkheden en oplossingen. Zonder meer een hele tijd wegblijven is dat niet.
Het is echt geen ramp om een keer te blijven zitten, af te stromen, iets anders te gaan doen. Maar niet van de ene op de andere dag zonder bericht naar de andere kant van het land vertrekken zonder enig perspectief.
