Jongvolwassene verdient volledig salaris
Ik stel deze vraag omdat ik echt niet weet waar ik goed aan doe.
sinds mei verdient mijn zoon volledig salaris, eerder als ik wegging dan liet ik geld achter voor eten. Ook als ik bv niet thuis was met het avondeten.
Nu ben ik van mening dat hij dat zelf kan betalen.
Hij betaalt geen kostgeld of iets dergelijks.
wat vinden jullie?
Moxxie schreef op 22-09-2024 om 14:50:
Ik vind dat een fulltime werkende volwassenen zoon eigenlijk zelf al had moeten zeggen dat hij geen kind meer is waar je geld voor achter moet laten. Dit zal het halve forum wel een rare mening vinden maar ik vind veel jongvolwassenen zo kinderachtig.
Ik vind dat geen rare mening.
zwaankip schreef op 22-09-2024 om 15:15:
Mijn kinderen zijn al een hele tijd geleden het huis uit gegaan. Zolang ze geen volledig salaris verdienden betaalde ik alles. Vanaf dat ze wèl een volledig salaris verdienden betaalden ze een bijdrage. Dat was niet veel, juist genoeg om hen te leren dat het leven niet gratis is.
En dat is een hele belangrijke les. Financiële keuzes hebben consequenties. Daar kunnen ze niet vroeg genoeg aan wennen. Dat hoort bij de opvoeding naar mijn mening.
Rozi schreef op 22-09-2024 om 15:01:
[..]
Ik vind het vooral verwend dat jongeren gelijk een koophuis willen hebben. Met een volledig salaris zouden mijn kinderen op zichzelf moeten gaan, evt een studio of kamer oid. Mocht dat niet lukken zouden ze een redelijk bedrag aan kostgeld mogen betalen.
Ligt wat mij betreft aan de leeftijd. Met 18 echt niet verplicht op zichzelf gaan wonen. Met 28 graag op zoek naar eigen woonruimte. Je vleugels uitslaan is heel belangrijk.
Bij ons hebben ze nooit bijgedragen maar dat kwam omdat ze al jong in een andere stad gingen studeren en daar op kamers zijn gegaan (in het weekend thuis). Daar hebben ze veel van geleerd en leuke vrienden gemaakt. Ze zijn enorm zelfstandig en hebben een goede financiële 'houding'.
Mischa83 schreef op 22-09-2024 om 15:13:
[..]
Eens hoor, ik zou ook liever hebben dat ze langer thuis wonen en van daaruit kunnen kopen dan iedere maand geld weggooien aan huur.
In geval van TO zou ik eerst voor mezelf bedenken wat ik redelijk vind qua kosten voor zoon en kosten voor mezelf en dat vervolgens met hem bespreken. Geld achterlaten lijkt mij niet meer nodig nu.
Ook dat ligt in mijn optiek aan de situatie.
Meteen vanuit thuis kopen om te gaan samenwonen…leuk, maar in mijn optiek niet ideaal. Dan beter eerst huren en zo aan het nieuwe leven en elkaar wennen. Als dat niet lekker gaat dan is een koopwoning meteen een enorme last.
Als je in je eentje gaat wonen is kopen minder last, mits betaalbaar uiteraard.
zwaankip schreef op 22-09-2024 om 15:15:
Mijn kinderen zijn al een hele tijd geleden het huis uit gegaan. Zolang ze geen volledig salaris verdienden betaalde ik alles. Vanaf dat ze wèl een volledig salaris verdienden betaalden ze een bijdrage. Dat was niet veel, juist genoeg om hen te leren dat het leven niet gratis is.
Dat het leven niet gratis is dat leren ze ook wel zonder een bijdrage te hoeven leveren. Dat heeft met gezond verstand te maken.
Euphoria schreef op 22-09-2024 om 15:28:
[..]
Ook dat ligt in mijn optiek aan de situatie.
Meteen vanuit thuis kopen om te gaan samenwonen…leuk, maar in mijn optiek niet ideaal. Dan beter eerst huren en zo aan het nieuwe leven en elkaar wennen. Als dat niet lekker gaat dan is een koopwoning meteen een enorme last.
Als je in je eentje gaat wonen is kopen minder last, mits betaalbaar uiteraard.
Kopen in de prijsklasse die past bij het inkomen, dan blijft het betaalbaar 
Voorbeeld...Zoon van vriendin, kan maar niets vinden om dat de huizen in de wijk waar hij wil wonen onbetaalbaar zijn. Tja als je stug volhoudt dat je alleen daar wilt wonen, moet je de eisen bijstellen qua woning, dan is het niet instapklaar en/of kleiner.
Ik heb eigenlijk nooit geld achtergelaten als ik een keer niet thuis was met avondeten. Ik gaf gewoon aan dat ze die avond zelf voor eten moesten zorgen. Er ligt genoeg in de kasten/koelkast/vriezer om niet te verhongeren en anders kun je iets bestellen maar dan wel van je eigen geld.
Dit heeft toch helemaal niets met op jezelf gaan en huizen kopen te maken. Ik krijg gewoon zo'n beeld voor me van een volwassen jonge man die net als iedereen werkt voor een normaal salaris, die na een dag werken thuiskomt, naar de keukentafel kijkt en denkt, oh, mama is er niet vanavond, en dan het tientje in zijn portemonnee stopt.
Dat is toch raar?
Als een jongvolwassene volledig salaris verdient kan hij natuurlijk prima zelf eten regelen en betalen. Verwacht hij nog geld van jou dan?
Hier is de afspraak na één jaar serieus werken (in de grote mensen baan zeg maar) wordt er kostgeld betaald. Ik de aanloop daarnaartoe zullen wij steeds minder betalen.
watertoren schreef op 22-09-2024 om 15:42:
[..]
Dat het leven niet gratis is dat leren ze ook wel zonder een bijdrage te hoeven leveren. Dat heeft met gezond verstand te maken.
Dat hangt af van de financiele toestand van de ouder(s). Niet elke ouder heeft het breed.
watertoren schreef op 22-09-2024 om 15:06:
[..]
Hij en ik vonden op kamers gaan weggegooid geld. Zelf ben ik ook vanuit het ouderlijk huis naar een koopwoning gegaan. Ik ben juist blij dat hij in zijn eentje een koopwoning heeft kunnen kopen. Als het kan waarom zou je dat dan niet doen?
Ik denk niet dat je 'op kamers gaan' moet zien als geld weggooien. Het is vooral een investering in de zelfstandigheid van een kind. Je leert in die paar jaar semi-zelfstandig in een studentenhuis wonen enorm veel. Veel meer dan wanneer je in Hotel Mama blijft en vrijwel alles voor je gedaan wordt. Tot de boodschappen aan toe.
zwaankip schreef op 22-09-2024 om 16:05:
[..]
Dat hangt af van de financiele toestand van de ouder(s). Niet elke ouder heeft het breed.
Dat is waar. Bij sommige mensen is het noodzaak om een bijdrage te vragen. Dat begrijp ik wel maar als je het zelf niet nodig hebt dan zou ik nooit een bijdrage willen. Ik had toen veel liever dat zoon spaarde en leuke dingen kon doen.
Schommelstoel schreef op 22-09-2024 om 16:16:
[..]
Ik denk niet dat je 'op kamers gaan' moet zien als geld weggooien. Het is vooral een investering in de zelfstandigheid van een kind. Je leert in die paar jaar semi-zelfstandig in een studentenhuis wonen enorm veel. Veel meer dan wanneer je in Hotel Mama blijft en vrijwel alles voor je gedaan wordt. Tot de boodschappen aan toe.
Ik zie het verschil niet. Mijn zoon is vanuit hotel mama op zichzelf gaan wonen. Hij was gelijk zelfstandig en ik had ook niet anders verwacht. Hij is geen debiel he, gewoon een jonge man met gezond verstand.
Ik mag hopen dat een jongvolwassene prima een avond voor zichzelf kan zorgen. Of hij maakt iets klaar met wat er in huis is, of hij haalt wat boodschappen of hij bestelt wat. Maar ik vind niet dat je dan nog wat geld achter moet laten, die paar euro kan hij best missen. En dit hele verhaal staat los van 'kunnen sparen voor een huis'. Het gaat om een paar euro voor avondeten. Het gaat vooral om zelfstandigheid en de verwachtingen die je mag hebben van je kind.
