Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
MamaE schreef op 10-01-2023 om 15:38:
[..]
Uhh...rekening houden met de wensen van een kind vind ik heel normaal en zelfs goed.
Maar dat is wezenlijk iets anders als een kind het veto-recht geven voor een behandeling in het kader van leven of dood.
En toch hebben kinderen die rechten. Kun je het mee oneens zijn maar die rechten bestaan nou eenmaal wel. Tot een bepaalde leeftijd kun je als ouders alles beslissen. Vanaf een bepaalde leeftijd niet meer, het is wat het is.
Vind deze discussie niet heel erg gepast nu.
Ciska 
kreeg gewoon kippevel van je bericht.
rooiekater schreef op 10-01-2023 om 15:46:
Vind deze discussie niet heel erg gepast nu.
eens
Laat de behandeling over aan de ggz
Ciska blijf moeder en zorg goed voor jezelf. Is er ook zorg voor de naasten ?
Gingergirl schreef op 10-01-2023 om 15:45:
[..]
En toch hebben kinderen die rechten. Kun je het mee oneens zijn maar die rechten bestaan nou eenmaal wel. Tot een bepaalde leeftijd kun je als ouders alles beslissen. Vanaf een bepaalde leeftijd niet meer, het is wat het is.
Voer deze discussie even ergens anders.
Ciska
Broodjebrie schreef op 10-01-2023 om 15:54:
[..]
Voer deze discussie even ergens anders.
Het was oprecht niet mijn bedoeling om een parallelle discussie te starten in dit draadje waarin het gaat over hele zware problematiek van een heel kwetsbaar meisje.
MamaE schreef op 10-01-2023 om 17:44:
[..]
Het was oprecht niet mijn bedoeling om een parallelle discussie te starten in dit draadje waarin het gaat over hele zware problematiek van een heel kwetsbaar meisje.
Sorry, ik kwam ook wat bot over.
Omnik schreef op 10-01-2023 om 13:59:
Ik weet niet of de organisatie Naastencentraal al eens voorbij is gekomen in dit draadje? Misschien heb je er wat aan Ciska:
https://www.naastencentraal.nl
Ik hoop voor jullie dat ze dicht genoeg bij huis geplaatst kan worden zodat jullie niet ook nog eens hoeven te ontwortelen. Zorg ook goed voor jezelf Ciska!
Ik lees ook nog mee en schrik van de grote veranderingen in korte tijd, niet te bevatten hoe zwaar dit voor jullie is. Veel sterkte toegewenst voor deze nare strijd die jullie doormaken.
Naast de tip van Omnik, is er ook een stichting Dalisay Recovery. Deze is opgericht door de ouders van Dalisay, nadat ze overleden is. Ze hopen via de stichting voor andere patiënten en hun ouders iets te kunnen betekenen. Ze zijn geen hulpverleners maar ouders, net als jullie. Ze kennen de pijn en zorg, als geen ander.
Ciska, wordt er ook een uitspraak gedaan door de behandelaars of jullie dochter psychotisch kan zijn?
Of wellicht tegen een psychose aan zit?
Ik ben geen deskundige maar heb wel privé het nodige meegemaakt en kan me zo voorstellen dat medicatie dan hard nodig is.
Iemand die psychotisch aan t worden is kan deze beslissing toch niet zelf nemen maar moet wel geholpen worden dmv oa medicatie.
Ik probeer ook maar mee te denken met jullie!
Denk aan jullie!
♥️
Ciska, ik weet niet wat te zeggen… Ongelooflijk dat er geen medicatie gestart wordt onder dwang. Er zijn echt middelen die haar rust kunnen brengen. En dat hoef jij niet te weten, maar de behandelaren wel. Het is echt vreselijk wat er nu allemaal gebeurt. Ik steek een kaarsje aan voor jullie dochter. Maar ook voor jullie zelf. ♥️
pff, Ciska, wat een vreselijke tijd voor jullie!!
Ik zou zo graag iets voor jullie willen doen, iets van jullie pijn overnemen. Helaas kan dat niet. Maar voel je (virtueel) gedragen door ons!
Heel veel liefde, warmte en hoop voor jullie! Ik steek vanmiddag een kaarsje op 🕯️
Ciska, ik lees al een tijd mee en wens jullie heel veel sterkte. Het is onvoorstelbaar hoe zwaar jullie dochter en jullie het hebben. Ik hoop enorm dat er een weg omhoog gevonden wordt. Ik denk dat jullie álles doen wat in jullie macht ligt om haar te steunen.
Ik heb getwijfeld of ik ook vanuit mijn professionele achtergrond iets zou schrijven (ik werk al langdurig in de GGZ). Ik wilde dat eerst niet omdat iedere situatie anders is, ik vanaf papier te weinig weet over deze situatie, en ik vooral niet op de stoel wil gaan zitten van de professionals die Ciska's dochter behandelen.
Maar ik ga toch iets zeggen omdat veel mensen hier zeggen dat ze niet snappen waarom de dochter van Ciska nog inspraak heeft en waarom ze geen medicijnen krijgt onder dwang. Ik vermoed dat de hulpverleners van Ciska's dochter hier goed over nadenken en ik denk niet dat wij vanuit hier kunnen oordelen over hun beslissingen. Ik denk ook dat het voor Ciska vooral van belang is om in gesprek te blijven met de hulpverlening en hun visie te bevragen en begrijpen.
Inhoudelijk kan ik er het volgende over zeggen:
Stemmen/schimmen horen is een psychotisch symptoom. Maar psychotische symptomen kunnen vóórkomen bij veel verschillende aandoeningen: o.a. een primair psychotische stoornis (schizofrenie is daarvan de meest bekende), een depressie, een persoonlijkheidsstoornis, eetstoornis, PTSS. Dus psychotische symptomen zijn nog geen diagnose.
Antipsychotische medicijnen helpen tegen psychotische symptomen maar het maakt wel uit wat de diagnose is. Bij een primair psychotische stoornis nemen antipsychotische medicijnen een belangrijke plek in in behandelrichtlijnen. Bij sommige andere stoornissen die ik noem hebben ze een veel beperktere plek in de behandeling omdat ze minder effectief zijn en ook veel bijwerkingen hebben. Behandeling onder dwang kan ook heel schadelijk en traumatiserend zijn. Als iemand 'full-blown' psychotisch is vanuit een primair psychotische stoornis, is er soms geen alternatief. Vaak zijn er dan ook wanen en incoherent denken. Als de antipsychotische medicijnen goed aanslaan, kan er een periode komen waarin de patiënt kan terugkijken op de psychose en kan inzien dat hij/zij toen psychotisch was en soms zelfs het eens kan zijn met dat er toen onder dwang is ingegrepen.
Maar als er psychotische symptomen zijn vanuit bijvoorbeeld een depressie, PTSS, eetstoornis of een persoonlijkheidsstoornis, is gedwongen medicatie op de lange termijn sóms schadelijker dan dat het positief effect heeft. Omdat het vaak ook langdurig het vertrouwen in de hulpverlening ondermijnt en omdat worsteling met autonomie onderdeel kan zijn van deze aandoeningen. Dus deze beslissingen zijn uitermate lastig en een keuze uit kwaden.
Ook is het zo dat niet alle medicijnen onder dwang gegeven kunnen worden omdat niet alle medicijnen bestaan in injectievorm. Antidepressiva bijvoorbeeld niet. Behandelaren moeten dus eerst een idee hebben over welke medicatie mogelijk effectief zou kunnen zijn, en vervolgens is nog de vraag of die medicatie onder dwang toegediend kán worden.
Ik weet niet aan welke diagnose de hulpverleners van Ciska's dochters nu denken. Daarbij is het probleem ook nog eens dat psychiatrische diagnostiek in de puberleeftijd heel moeilijk is, en dat het soms pas door het beloop duidelijker wordt.
Maar de (voorlopige) diagnose maakt dus wel uit voor behandelbeslissingen.
Ciska, ik hoop dat je dit niet als vervelend ervaart. Indien wel zeg het dan vooral, dan laat ik dit voortaan achterwege (of verwijder desgewenst mijn post).
Trijsje, bekend verhaal, goed dat je het weergeeft, maar het verhaal is ook de basis waarom er zo weinig gebeurt bij kinderen/mensen die zo ziek zijn. Ik bedoel: de behandelaars wilden haar naar huis laten gaan, eigenlijk vooral omdat ze niet goed wisten wat ze ermee aan moesten. Neem dan risico, doe iets, waarvan je wellicht achteraf kunt zeggen dat het niet het beste was. Als je de oorzaak nog niet kent, begin dan met het bestrijden van de symptomen als die symptomen zo ernstig ontregelend zijn.
Nou ja, ik kan me de wanhoop van Ciska zo goed voorstellen en zou zo graag zien dat het anders was.
Tsjor
Dank Trijsje voor je informatie. Neemt niet weg dat het voor Ciska en haar man bijna ondraaglijk is op deze manier.
Trijsje
Fijn dat je het zo uitlegt. Als leek denk je laten ze dit of dat doen. Fijn om te weten hoe het werkt in de praktijk.
