Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
Annaniem2023 schreef op 04-11-2024 om 16:52:
[..]
Ciska, zijn jullie eraan toe om haar te laten gaan? Van wat ik zie uit wat je de afgelopen twee jaar schrijft gaat alle zorg naar je dochter, hoe het met haar gaat en hoe jullie haar doodswens met therapie kunnen ombuigen naar een leefwens en zin in het leven hebben. Maar dat lijkt niet te lukken en dan is jullie wens om haar in keven te houden en gelukkig te maken ondergeschikt aan haar wens om niet meer te leven. Dan zijn jullie degenen die therapie nodig hebben om dat te accepteren.
Welke therapie heeft dochter dan gehad ?
Jeugdinstellingen staan nu niet bekend om hum hulp therapie hoop .
En dat maakt mij woest . Dochter verdient fantastische professionele hulp zodat ouders weer ouders kunnen zijn .
Sterkte 😘
Heb je de verwondering van afgelopen zondag gezien? Een predikante heeft haar dochter moeten laten gaan. Daar tegenover: ik ben met ASS ook heel suicidaal geweest en psychotisch en heb toch de glinsteringen weer gevonden. Dus beide kanten ken ik: het mag teveel zijn, je mag gaan, maar er blijft voor mij toch een sprankje...
afgelopen weekend stond er in de nrc een heel artikel over een jonge dame die koos voor beëindiging van het leven dmv euthanasie en op de valreep (tot 2 keer toe) toch niet. Ging ook over haar struggelingen, hoop en wanhoop. Vond het een erg pakkend artikel.
Is er nog iets te doen aan het verminderen van sociale verplichtingen. Volgt ze nog schoolvakken? Even helemaal niets, dan alleen dieren om haar heen. Dagbesteding op een boerderij kan alleen met begeleider dichtbij.
Och ciska, wat heftig, wat een verdriet en worstelingen aan alle kanten. Heel veel sterkte
Je schrijft dat ze terug is op de groep, betekent dat, dat er al uitbreiding is in haar woning of is ze nog alleen en is op de groep meer een gewoonte geworden om het te benoemen?
Onder therapie wordt ook verstaan, het nemen van medicatie, dit doet ze al een tijd.
Ze heeft emdr gehad en elke week gesprekken gehad met een psycholoog.
Ze woont nu samen met 1 andere jongere, maar dochter blijft het groep noemen, het voelt ook niet als haar huis.
Kwa sociale verplichtingen, ze heeft nu alleen 2 dagen in de week de zorgboerderij, waar ze het niet echt naar haar zin heeft.
School is nog niet gestart. Verder is ze net begonnen met handbal, meer omdat ze dit aan de ene kant zelf wel, maar ook hierin is het een overvraging.
Iemand vroeg of wij er aan toe zijn om haar te laten gaan, ja ik kan voor mijzelf spreken dat ik dat kan ja, vooral omdat ik zie wat een strubbeling het leven voor haar is. En hoe graag zij uit het leven wil.
Ciska78 schreef op 04-11-2024 om 19:40:
Onder therapie wordt ook verstaan, het nemen van medicatie, dit doet ze al een tijd.
Ze heeft emdr gehad en elke week gesprekken gehad met een psycholoog.
Ze woont nu samen met 1 andere jongere, maar dochter blijft het groep noemen, het voelt ook niet als haar huis.
Kwa sociale verplichtingen, ze heeft nu alleen 2 dagen in de week de zorgboerderij, waar ze het niet echt naar haar zin heeft.
School is nog niet gestart. Verder is ze net begonnen met handbal, meer omdat ze dit aan de ene kant zelf wel, maar ook hierin is het een overvraging.
Iemand vroeg of wij er aan toe zijn om haar te laten gaan, ja ik kan voor mijzelf spreken dat ik dat kan ja, vooral omdat ik zie wat een strubbeling het leven voor haar is. En hoe graag zij uit het leven wil.
Ik kan me voorstellen dat je het niet altijd zo voelt maar wat ben je een sterke moeder!
Sterkte
Ciska78 schreef op 04-11-2024 om 19:40:
Onder therapie wordt ook verstaan, het nemen van medicatie, dit doet ze al een tijd.
Ze heeft emdr gehad en elke week gesprekken gehad met een psycholoog.
Ze woont nu samen met 1 andere jongere, maar dochter blijft het groep noemen, het voelt ook niet als haar huis.
Kwa sociale verplichtingen, ze heeft nu alleen 2 dagen in de week de zorgboerderij, waar ze het niet echt naar haar zin heeft.
School is nog niet gestart. Verder is ze net begonnen met handbal, meer omdat ze dit aan de ene kant zelf wel, maar ook hierin is het een overvraging.
Iemand vroeg of wij er aan toe zijn om haar te laten gaan, ja ik kan voor mijzelf spreken dat ik dat kan ja, vooral omdat ik zie wat een strubbeling het leven voor haar is. En hoe graag zij uit het leven wil.
Wat mooi (al is dit helemaal het verkeerde woord, maar ik weet niks anders) dat je zover bent dat je haar zou kunnen laten gaan. Maar hopelijk komt het niet zover en komt er alsnog een kentering in haar geest en krabbelt ze wél weer uit het ravijn. Het is zo jammer dat de medische zorg lichamelijk heel veel kan doen, maar voor geestelijke problemen ze zo machteloos staan.
Ik zou haar weer een vriendin wensen, zoals een tijd geleden, toen ze een tijdje verkering had. Toen voelde ze zich duidelijk fijner. Maar helaas tover je natuurlijk niet zomaar ergens een vriendin vandaan.
Wat zwaar en verdrietig is dit toch voor haar en jullie. Ergens moet er toch nog wel iets mogelijk zijn, zodat ze weer licht aan het eind van de tunnel kan zien.
mikado123 schreef op 04-11-2024 om 18:43:
afgelopen weekend stond er in de nrc een heel artikel over een jonge dame die koos voor beëindiging van het leven dmv euthanasie en op de valreep (tot 2 keer toe) toch niet. Ging ook over haar struggelingen, hoop en wanhoop. Vond het een erg pakkend artikel.
Ja ook gelezen. Dankzij vooral een goede psycholoog. Traumatherapie.
♥️♥️
♥️
Ik snap goed dat Ciska niet zit te wachten op allerlei oplossingen, omdat al zoveel is geprobeerd. Vandaag tijdens een training waar ook mensen werken met jongeren met allerlei worstelingen, verzuchtte een medewerker waarom toch huisdieren op haar locatie niet zijn toegestaan.
Ik zag dat naast autisme-therapiehond zelf aanschaffen, inmiddels ook therapie met honden wordt aangeboden. De ervaringen op deze website troffen me. Want inderdaad mensen hebben vaak zoveel lagen en verborgen agenda's, praten via woorden is ook ingewikkeld, de nonverbale taal van dieren, in bijzonder honden (en paarden) is direct.
https://www.hulphond.nl/dierondersteunde-therapie/therapie-jeugd/
