Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
Nick90, je wil toch niet zeggen dat je zoiets ook gunt voor Ciska?
En dan valt er nog veel te discussiëren over 'zelfgekozen' of 'besluiten dat je er klaar mee bent' als je in je hoofd stemmen hebt die luidkeels roepen wat jij moet doen. Ik wens Ciska, haar dochter en haar familie toe dat die stemmen onder controle komen. Ik hoop dat dit het komende jaar mogelijk wordt.
Tsjor
Tja, ik wil het niet zozeer voor Flanagan opnemen want ik vind het doorgaan op een bepaalde weg ook koppig ongepast, maar ik heb haar dit veel vaker zien doen: een eenvoudige, op harmonie gerichte actie aandragen in het geloof dat daar de oplossing te vinden. Daarbij voorbijgaand aan hoe ernstig sommige situaties kunnen zijn. Bij dat laatste voel ik een soort blindheid daarvoor. Het gewoon niet willen geloven dat mensen hulp van buiten nodig hebben of bepaalde banden moeten verbreken (laatste niet dit geval natuurlijk). Dat is naïef en koppig maar ook een soort van goed bedoeld, is mijn idee.
Blijft dat als je gevraagd wordt bepaalde suggesties niet meer te opperen, je daar naar mag luisteren.
tot zo ver off topic
Ciska, ik volg dit draadje al heel lang en ik kan je alleen maar heel veel sterkte toewensen en je man en je dochter natuurlijk ook. Het lijkt mij een zeer wanhopig makend allemaal. Op het gevaar af zweefteverig te klinken stuur ik licht en liefde naar jullie hele situatie. Lexus
wat een inmens verdriet en wat zullen jullie wanhopig zijn.
Ik schrok van wat je beschreef hoe de laatste weken geweest zijn...wat een angst en onmacht...
Onze zoon heeft eindelijk na 1.5 jaar zo'n fijne plek wat ik echt elk kind zou gunnen....maar de plekken zijn zo schaars en we hebben ook wel gemerkt dat als je als ouders niet erboven op zit je echt minder bereikt...
Jullie zijn al lange tijd zo keihard aan het vechten en ik hooozo dat de 1 op 1 snel geregeld kan worden.
Het is vallen en opstaan en dat is soms emotioneel zo ontzettend heftig...
Elke keer als je denkt he stijgende lijn donderen we zover naar beneden...
Ik hoop dat jullie lijn toch een klein beetje omhoog gaat de komende weken
Ook vandaag denk ik weer aan je Ciska.
Lieve Ciska, ik hoop dat jullie ondanks alles een draaglijke kerst hebben gehad .
Lieve Ciska, jullie zijn elke dag in mijn gedachten.
Liefs en een warme knuffel
♥️
We hebben, ondanks alles, 2 hele fijne kerstdagen samen gehad. Dochter zat 1ste kerstdag in het begin er hoog in spanning, maar dit ebte langzaam weg.
1ste kerstdag kwamen de ene opa en oma eten, 2de kerstdag de andere. Wel pas na 4en afgesproken zodat we overdag met zijn 3en waren. We zijn 1ste kerstdag meer dan 2 uur bezig geweest om haar haren in te vlechten en 2de kerstdag heeft ze dat bij mij gedaan 🥰
Samen dingen voor het eten klaar gemaakt en cadeautjes uitgepakt.
En ja, eten was moeilijk, weggaan naar de groep nog moeilijker, maar ze was er bij en dat was heel wat waard.
Geen idee hoe we oud en nieuw gaan doen, geheel afhankelijk van hoe dochter in haar vel zit en of ze thuis mag slapen.
Op de terugweg in de auto heeft ze wel weer aangegeven bij man dat er wat haar betreft geen 2024 gaat zijn😢
En al jullie knuffels doen mij erg goed, dank jullie wel 🥰
ik ga de knuffel modus in weet niet wat ik moet schrijven.
Ciska78 schreef op 27-12-2023 om 09:12:
We hebben, ondanks alles, 2 hele fijne kerstdagen samen gehad. Dochter zat 1ste kerstdag in het begin er hoog in spanning, maar dit ebte langzaam weg.
1ste kerstdag kwamen de ene opa en oma eten, 2de kerstdag de andere. Wel pas na 4en afgesproken zodat we overdag met zijn 3en waren. We zijn 1ste kerstdag meer dan 2 uur bezig geweest om haar haren in te vlechten en 2de kerstdag heeft ze dat bij mij gedaan 🥰
Samen dingen voor het eten klaar gemaakt en cadeautjes uitgepakt.
En ja, eten was moeilijk, weggaan naar de groep nog moeilijker, maar ze was er bij en dat was heel wat waard.
Geen idee hoe we oud en nieuw gaan doen, geheel afhankelijk van hoe dochter in haar vel zit en of ze thuis mag slapen.
Op de terugweg in de auto heeft ze wel weer aangegeven bij man dat er wat haar betreft geen 2024 gaat zijn😢
Lieve Ciska, wat ontzettend fijn dat jullie bij elkaar konden zijn. Het gedeelte over het haren vlechten vind ik zo mooi 
En wat ze in de auto tegen je man zei is weer zo verdrietig
Zo ontzettend zwaar dit voor jullie. Een rollercoaster aan gevoelens.
Meestal weet ik de juiste woorden ook niet te vinden, dit verdriet is te groot. Maar weet dat ik aan jullie denk en met jullie mee leef.
Wat fijn en wat positief dat ze met kerst geweest is
Dat ze haren heeft gevlochten. Meegeholpen heeft met het eten.
Dat zijn de dingen die er echt toe doen .🥰
het haren vlechten vind ik mooi. Twee uur lang met elkaar bezig! Ik vind het zo heftig allemaal
Wat ontzettend fijn dat jullie de kerst met elkaar hebben kunnen doorbrengen en dat jullie elkaar mooi hebben gemaakt. En wat ontzettend verdrietig dat ze dan zo somber is, dat de doodswens en het zichzelf pijn doen voor haar zo dichtbij blijft. Wat moet dat zwaar voor haar zijn, en voor jullie 🥲. Ik wens jullie veel liefde en kracht Ciska! ❤️
