Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
Lieve Ciska, wat blijft de druk toch hoog bij jullie. Wat moet jij moe zijn. Als buitenstaander zie ik zeker wel lichtpuntjes: dat je dochter zelf kennelijk een goed besef heeft van de zwaarte van haar problematiek, dat ze zelfs weet welke factoren daarbij een rol spelen en dat ze vervolgens weet en kiest: thuis is niet de gezondste plek voor mij. Ik zie dat jullie gezamenlijk thuis samen iets kunnen dóen, nabijheid kunnen zoeken en dat dat er dan toe leidt dat ze rustig genoeg is om veilig te gaan slapen. Ik vond dat heel ontroerend om te lezen Ciska. Prachtig mooi en superverdrietig.
En ik begrijp tegelijkertijd dat dat voor jou als moeder een schrale troost is. Uiteindelijk is het doel niet dat je kind haar problematiek goed doorziet. Je wil dat het béter met haar gaat, dat er schot komt in haar herstel. Het is moeilijk dat het proces zo taai is, dat er zo weinig doorzettingsmacht is om een goede plek voor haar te vinden, waar ze de volgende stappen kan gaan zetten. Ik hoop zo vurig dat het wachten niet al te lang meer hoeft te duren en dat ze inzien dat dochter ondanks haar aangepaste gedrag toch beter op haar plek is in de instelling dan thuis. Hoe onlogisch dat op het eerste gezicht ook lijkt.
Dikke knuffel maar weer Ciska 
Ik denk aan je.
dank je wel voor je lieve woorden Omink, ik ben inderdaad moe, ontzettend moet.
Dinsdag heb ik alleen maar gepuzzeld en tv gekeken, kwam niets verder uit mijn handen.
En nu is ze er ook een extra dag, straks gaan we haar ophalen en zowel man als ik hebben toch wel extra spanning. Hoe gaat het met haar, hoe hoog is de spanning. Hopelijk valt het mee en gaan we een ontspannen weekend tegemoet.
Ik hoop met je mee dat het een fijn weekend voor jullie wordt zonder al teveel spanning.
Even een berichtje om te laten weten dat er aan jullie wordt gedacht ♥️
Ik gun jullie een fijn weekend!
Ik denk ook aan je
ik denk ook aan je lieve Ciska!
♥️
♥️🥰
Vrijdag ging gelukkig goed. Eerst naar de intratuin in Duiven geweest, echt veels te druk maar ze heeft het toch wel een uur volgehouden.
Daarna naar een edelstenen winkel. Hier werd ze weer redelijk ontspannen van.
In de auto naar huis even helemaal niets eerst nog muziek aan maar niet snel ging alles uit en hadden we het allemaal even nodig om bij te komen.
Savond wilde ze, heel verrassend, wel uit eten. Na veel vragen over of wij dat ook wel leuk vonden, of dat niet te duur was of ze daar niet te dik van werd wilde ze toch gaan. En een gezellige avond samen gehad.
Afgesloten met Expeditie Robinson en ze ging wel goed naar bed.
Zaterdag ging tot begin van de avond goed. In de loop van de avond liep de spanning steeds meer op. Niet helpend daarbij was dat het met vriendin ook niet lekker ging.
Uiteindelijk nog een heel lang en intensief gesprek met dochter gehad.
Ze voelt zich echt niet begrepen op de groep, de stemmen worden steeds en steeds luider en die roepen echt geen leuke dingen die ze moet doen.
Ze is er gewoon klaar mee, met de groep, met het leven, met de stemmen.
Ze was zo verdrietig en het was zo moeilijk om haar zo verdrietig te zien. Zo te zien worstelen met zichzelf en met het leven.
Voor dat we dochter ophaalde hadden we nog een kort gesprek met teamleider, die had het over een deskundige mbt autisme die ze ging bellen.
Verder kan de second opinion van het CCE pas begin november starten.
Morgen gaan we maar weer een mail eruit doen, vooral ook met de voorbeelden die dochter benoemde over waarin ze zich niet begrepen voelt.
Het was uiteindelijk na half 2 voordat we op bed lagen.
Afschuwelijk hé om je kind zo ongelukkig te zien. Goed dat jullie de voorbeelden die dochter noemt in de mail zetten.
Zo ontzettend sneu dat ze zich niet gehoord voelt op de groep. Is er nergens anders plek? Dit is toch voornamelijk voor jongeren met gedragsproblemen?
Dikke knuffel. Jullie doen het goed Ciska ♥️
klopt Zilvergray, maar helaas is er nergens anders een geschikte plek. Er is overal ontzettende wachtlijsten helaas.
Wat ellendig dat het weekend zo in mineur eindigde. Dat gevoel blijft je bij. Toch fijn dat er ook veel best wel goed ging. Ik kan me alleen voorstellen dat je nooit ontspannen van iets kunt genieten, de sfeer kan zo maar weer omslaan,
Wat rot Ciska dat je de spanning op ziet lopen tijdens zo.n weekend.
Tijdens het gesprek met jullie dochter zo.n pijnlijke en verdrietige dingen horen.
Dat is heel zwaar als ouder!!
Mijn hart gaat naar jullie als gezin uit.
♥️
En dan, zijn de stemmen toch sterker geweest.
We zitten helaas al de hele avond op de eerste hulp omdat dochter een overdosis heeft genomen.
Ze moet in ieder geval 24 uur blijven, afhankelijk van hoe haar waardes dan zijn.
