Ik weet het niet meer

we hebben gisteren wel een goed gesprek gehad. We hebben onze zorgen goed kunnen uiten.

Hadden wel het idee dat de oude regiebehandelaar dit een beetje wegwuifde, maar nieuwe regiebehandelaar pakte dit wel goed op. (Vrijdag hadden we al kennisgemaakt en kregen een goed gevoel bij haar)

Oude verwijzer en het CCE waren er ook bij aanwezig en van hun beide kwam de vraag (dat wisten we al) wat ze nog konden betekenen.
Wat er nu is afgesproken is dat verwijzer zich terug trekt.
En aan het CCE is gevraagd voor een second opinion, om te kijken of er de juiste hulp geboden wordt aan dochter en wat er eventueel anders kan.
Dus dat is wel fijn.
We hebben het gevoel dat er in ieder geval iets met onze zorgen gedaan wordt.
Dochter belde gisteravond nog en was wel benieuwd hoe het gesprek was gegaan.

Dank je wel Omnik en Thy voor jullie tips, ik ga er naar kijken.
Vorige week maandag natuurlijk gesprek gehad, maar helaas nog niet gehoord of er vanuit het CCE al iets ingepland is.
Vrijdag heeft onze gezinsvoogd eindelijk een gesprek met de vervolgplek, helaas rommelt het daar kwa personeel momenteel, dus ben benieuwd wat ze gaan zeggen.
De bedoeling is dat dochter nog ergens anders op de wachtlijst geplaatst gaat worden, hier heeft ze al eerder op gestaan, maar toen daar plek was was dochter er nog niet aan toe.

Tja, en verder kwakkelt het een beetje door. Dochter wisselt per dag hoe ze zich voelt, maar wat we vooral terugkrijgen is dat ze zich niet begrepen voelt op de groep en ze zich daar niet op haar plek voelt zitten. 
en vooral dat ze thuis mist, de geborgenheid en nabijheid. Die zijn moeilijk om te horen maar wel heel begrijpelijk van dochter uit.

Helaas is er nog steeds geen zicht op wanneer er plek gaat zijn op de nieuwe plek. Het rommelt er nog steeds en ze hopen in de komende weken meer zicht te krijgen op wanneer er wel plek gaat zijn.
Echt zo balen dit.

Dochter is dit weekend een extra dag thuis ivm vakantie, maar hij voelt zwaar dit weekend. Zaterdagavond gaf dochter al aan heel hoog in haar spanning te zitten en niet te weten hoe hier uit te komen, de roep in haar hoofd om te snijden was heel groot. Uiteindelijk is een goede vriendin van mij langsgekomen en heeft tot half 1 gepraat.

Helaas was zondag de spanning nog niet weg, overdag had ze redelijk wat afleiding, maar na het eten bouwde de spanning zich weer op. Tot het punt waarop ze, helaas, toch flink heeft lopen snijden, want dat werkt dan voor haar het beste om haar spanning kwijt te kunnen. Helaas niet genoeg zoals ze zelf aangaf, de stemmen gaven aan dat ze dieper en meer moest snijden.
Tijdens het douchen hoorde we lawaai en bleek ze ergens het glas van een fotolijst afgehaald te hebben en geprobeerd die stuk te maken. Gelukkig hoorde we het lawaai en waren we er op tijd bij.

In overleg met dochter de groep gebeld om even te overleggen. Een aantal tips gehad, waaronder schrijf een aantal positieve dingen op voor dochter, geef dit en sluit het af met een knuffel.
Vraag ook aan dochter of er triggers op haar slaapkamer zijn en haal die weg voor de nacht..
Na het douchen samen nog naar beneden gegaan, tv gekeken en chips op. Toen was het al weer laat en uiteindelijk was ze wel rustig genoeg om veilig te gaan slapen.

Vorige week hadden we ons eerste ouderbegeleiding met de nieuwe teamleider, die de vraag stelde waarom dochter eigenlijk niet thuis de tijd naar haar nieuwe plek kan overbruggen, die vraag was schijnbaar ook door begeleiders gesteld.
Het blijkt ( maar dat wisten we al) dat dochter eigenlijk de vreemde eend op de groep is. 
Waar het merendeel daar zit ivm gedragsproblemen, zit dochter daar natuurlijk voor psychische problemen, 
dochter laat heel erg aangepast gedrag zien waardoor het op de groep overkomt alsof het goed genoeg gaat om naar huis te gaan.
Dit hebben we ook benoemd, dat dochter heel goed 2 kanten kan laten zien, op de groep de kant van ik pas mij aan, doe wat er van mij verlangd word (en ga niet meer in gesprek want ze denkt dat ze toch niets voor haar kunnen doen) en thuis de kant van het gaat nog steeds niet goed.
Wij hebben moeten uit leggen hoe de situatie was toen dochter nog thuis woonde en dat dat echt geen gezonde situatie was. Dat we erg bang zijn dat als dochter nu thuis zou overbruggen we weer terug naar deze situatie gaan.

Met dochter hier het weekend ook over gehad (thuis overbruggen) en dochter gaf ook eerlijk aan dit niet te zien zitten, thuis is er geen goede structuur, geen school, geen sport, allemaal dingen die ze op de groep wel heeft en waar ze het goed op doet.

Dus ik hoop echt dat ze snappen dat nu naar huis gaan geen optie is helaas.