Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
Afgelopen vrijdag hebben we het eerste gesprek gehad met de psychiater die via het CCE een second opinion doet, eerst had hij een gesprek met ons (ouders) en daarna nog met dochter en daarna groepsleiding.
Hij heeft wel een goede indruk achter gelaten. Hij was wel heel duidelijk over de euthanasie wens van dochter, dat de levenseinde kliniek (of een huisarts) daar nu echt geen toestemming voor gaat geven omdat er nog genoeg mogelijkheden liggen voor behandeling.
Dit heeft hij in het gesprek met dochter ook aangegeven en dochter was daar niet happy om. Hij schijnt ook wat voorbeelden kwa behandeling genoemd te hebben, maar dochter weigert echt behandelingen.
Ze is in haar hoofd nu weer nog meer bezig met een plan om uit het leven te stappen.
Het weekend ging wel, spanning afgewisseld met wat ontspannen momenten.
De 1 op 1 loopt nu een week, wat we in ieder geval terug krijgen van de behandelcoordinator is dat ze er wel beter bij lijkt te lopen als ze haar ziet. Maar als je dan gesprekken met haar hebt dan lijkt dit voor een groot deel schijn.
@Duizel, ze verblijft daar nu gelukkig niet meer hoor, maar we weten dat toenmalige groepsgenoten hun verhaal aan Jason hebben gedeeld. Schijnbaar hebben ze dat toen ook aan dochter gevraagd maar die wilde dat niet. Dus daarom ben ik wel benieuwd naar die artikelen.
op dit moment gaat nieuwsuur over zikos misschien kan je dat terugkijken
vandaag hebben we eindelijk het eerste gesprek bij de huisarts over dochter haar euthanasie wens. Ze is vol van spanning.
Ben er benieuwd hoe dit gesprek gaat verlopen
Ciska78 schreef op 14-03-2024 om 06:52:
vandaag hebben we eindelijk het eerste gesprek bij de huisarts over dochter haar euthanasie wens. Ze is vol van spanning.
Ben er benieuwd hoe dit gesprek gaat verlopen
sterkte vandaag Ciska♥️
sterkte
sterkte
sterkte
Vreselijk hè, dat jullie zo lang moeten wachten. Ondertussen heb je alles bedacht en gedaan, neem ik aan. Ik heb een tip die misschien een pietsie beetje verlichting zou kunnen brengen. Leg het boek (uit de bieb of gekocht) Levi Weemoedt - "Pessimisme kun je leren" in haar buurt, op haar kamer. Daarin staan korte gedichten die soms precies verwoorden wat ze meemaakt, dan kan ze woorden geven aan haar gevoelens en misschien erover praten met anderen of met jou. Of alleen erover nadenken. Lees de achterflap van het boek, dan kun je inschatten of je het een idee vindt om te proberen. Ondertussen heel veel sterkte en een digitale hug voor jullie.
sterkte vandaag, Ciska. Voor iedereen vast spannend, zo'n gesprek.
Veel sterkte vandaag Ciska!!
♥️
Ik denk aan jullie ❤️
nou, wat een deceptie. Voor dit gesprek is er door de medische dienst een voorgesprek geweest met de huisarts over dit onderwerp, dus wij gingen er vanuit dat we hier wat positiefs uit konden halen.
Doet dochter haar hele verhaal, echt super knap, want we zaten met een grote groep. (Waarvan 1 iemand voor ons onbekend was en ook niet gevraagd was of dit oke was, maar was een beetje overrompeld)
Zegt de huisarts dat zij niets gaat doen maar dat ze dit via haar eigen psychiater (die al helemaal in het begin keihard heeft geroepen dat hij hier niet aan mee gaat werken) moet gaan regelen of via de levenseinde kliniek.
We hebben 2 maanden geleden al geprobeerd een afspraak te krijgen met deze huisarts en dat zijn dus 2 maanden waarin we al lang zelf naar de levenseinde kliniek hadden kunnen gaan.
Ik ben echt boos hoe dit is gelopen, we hebben hier gisteren al over gebeld met haar mentor die hierin ons gevoel beaamde en contact op gaat nemen met de medische dienst hierover.
Wat voor positiefs had je dan verwacht? Tsjor
