Ik weet het niet meer
het gaat super slecht met mijn 15 jarige dochter.
Heeft een zeer laag zelfbeeld, vind zichzelf te dik, waardoor ze veel momenten heeft dat ze weinig/niet eet.
Heeft depressieve gevoelens, ziet “schaduwen” in huis, waardoor ze het eng vind alleen te zijn, te gaan slapen, snachts te gaan plassen. Wat er in resulteert dat ze vaak om 2 uur nog wakker is omdat ze afleiding zoekt beeldscherm.
Paniekaanvalle, stress van school, zelfverminking..
Ze ziet het leven niet meer zitten.
ze staat op de wachtlijst voor hulp, maar dit gaat zo traag. De jeugdgids die we eindelijk hebben ziet de spoed er wel van in en school, nadat ze vorige week op schoolreis in Tsjechie naar het ziekenhuis is geweest omdat het niet goed ging, ziet nu eindelijk de spoed er ook wel van in.
Maar ja, ondertussen hebben we nog steeds geen hulp en zitten wij als ouders met ons handen in het haar.Geen idee hoe we momenteel ons meisje kunnen helpen.
Wie heeft er tips, ervaringen, wil met mij mee praten? Ik heb zo de behoefte om mijn ei kwijt te kunnen.
ciska, hoe is jullie weekend geweest?
wat betreft die shocktherapie, dochter heeft geen bewezen depressie, het is vooral haar autisme die haar erg belemmerd en dat haal je niet weg mer shocktherapie.
Gedwongen medicatie is al eerder en vaker besproken, maar daarmee ga je ook heel erg uit de samenwerking en dat gaat ons helemaal niet helpen. En er zitten een aantal “voorwaarden” aan waar dochter niet aan voldoet.
Het weekend was wisselend, soms is het echt heel moeilijk om dingen tegen dochter te zeggen. Je moet echt zo op letten of je je stem niet verheft, dochter is daar super gevoelig voor, denkt dat meteen dat je boos bent, is bang dat je niet meer van haar houd.
zaterdagavond heb ik een hele tijd bij haar gelegen, dat vond ze wel erg fijn.
Maar zo’n weekend is gewoon heel intensief, we hebben ook veel vaker serieuze, moeilijke gesprekken, over de dood, wat er in haar omgaat, over hoeveel ze van ons houdt, maar dat dat niet genoeg is voor de toekomst.
Afgelopen donderdag zouden wij eigenlijk met haar gesprek hebben bij de huisarts over haar euthanasie wens, maar de huisarts was weer ziek. Daar was dochter echt heel verdrietig en boos over.
We hebben nu, eerst zonder haar, een afspraak bij onze eigen huisarts gemaakt om te kijken of die wat voor ons kan betekenen.
O en nog wel iets positiefs, de 1 op 1 is afgelopen vrijdag gestart.
Ciska78 schreef op 05-03-2024 om 08:26:
wat betreft die shocktherapie, dochter heeft geen bewezen depressie, het is vooral haar autisme die haar erg belemmerd en dat haal je niet weg mer shocktherapie.
Gedwongen medicatie is al eerder en vaker besproken, maar daarmee ga je ook heel erg uit de samenwerking en dat gaat ons helemaal niet helpen. En er zitten een aantal “voorwaarden” aan waar dochter niet aan voldoet.
Het weekend was wisselend, soms is het echt heel moeilijk om dingen tegen dochter te zeggen. Je moet echt zo op letten of je je stem niet verheft, dochter is daar super gevoelig voor, denkt dat meteen dat je boos bent, is bang dat je niet meer van haar houd.
zaterdagavond heb ik een hele tijd bij haar gelegen, dat vond ze wel erg fijn.
Maar zo’n weekend is gewoon heel intensief, we hebben ook veel vaker serieuze, moeilijke gesprekken, over de dood, wat er in haar omgaat, over hoeveel ze van ons houdt, maar dat dat niet genoeg is voor de toekomst.
Afgelopen donderdag zouden wij eigenlijk met haar gesprek hebben bij de huisarts over haar euthanasie wens, maar de huisarts was weer ziek. Daar was dochter echt heel verdrietig en boos over.
We hebben nu, eerst zonder haar, een afspraak bij onze eigen huisarts gemaakt om te kijken of die wat voor ons kan betekenen.
O en nog wel iets positiefs, de 1 op 1 is afgelopen vrijdag gestart.
Ciska ik vind het zo ontzettend verdrietig om te lezen, zulke gesprekken moeten voeren met je eigen kind is eigenlijk niet te doen 
Heeft die huisarts geen vervanger? Zo naar voor je dochter dat het gesprek telkens uitgesteld wordt.
Fijn dat de 1 op 1 is gestart!
Hele dikke knuffel en liefs 
knuffel voor jou Ciska!
knuffel Ciska!
Zilver_gray, schijnbaar werkt het op het terrein als volgt: in het dorp zit een huisartsenteam en daarvan komt 1 huisarts 1x per 2 weken op het terrein voor medische afspraken die geen spoed zijn. Ze doen dus niet (schijnbaar) aan vervanging als deze ziek is. en dat is voor dit gesprek ook niet wenselijk, Er is namelijk door de medische dienst van het terrein al wel een eerste gesprek geweest met deze huisarts om te kijken of die überhaupt open staat voor een gesprek over euthanasie.
Maar ik heb afgelopen woensdag echt mijn boosheid hierover geuit naar groepsleiding, dat dit gewoon echt niet kan, we zijn al bijna 2 maanden aan het wachten op een eerste gesprek.
ik vind het elke keer zo verdrietig om te lezen wat jullie meemaken. Dat moet zo machteloos voelen als ouders zijnde.
Dat van die therapie weet ik dat het die persoon erg hielp. Ook had zij problematiek vergelijkbaar als jou dochter, dus niet alleen depressie. Het fijne weet ik er niet van, behalve wat ons daarover verteld is. Het is dus niet zo zwart wit dat dit alleen de depressie hielp. Dat zou je eens kunnen vragen aan een professional.
Ik bedoel dit niet belerend hoor, maar omdat een ingang qua openstaan voor hulp zo belemmerd wordt door haar interne problematiek. Ik dacht misschien is dit iets.
Het lijkt mij zo machteloos om je dochter dit te horen zeggen en ook al begrijpelijk gezien haar strijd elke dag, maar gekmakend voor ouders om te zien dat er ook niet echt behandeling in de vorm van medicatie "mag". Dan sta je met je rug tegen de muur.
Heb je wel een groepje mensen om je heen bij wie je je ei kwijt kan?
Sterkte
Wat een heftige gesprekken heb je dan met dochter. Wel heel mooi dat je bij haar mag liggen en dat dat voor allebei fijn is.
Fijn dat de 1op1 nu gestart is. Ben benieuwd hoe dochter dit ervaart.
Hopelijk is de arts snel beter. Bij langdurige ziekte lijkt het me wel goed om een vervanger te vragen die dan maar weer eerst een gesprek moet hebben met de begeleiding.
Heel heftig! zelf al zorgen dat ze niet na 20uur op haar tel zit, op tijd slapen, goede voeding, veel wandelen en een cursus weerbaarheid, zoals karate zelfverdediging volgen (helpt fysiek en mentaal!). Daarmee kan je ook al wat stapjes maken. En natuurlijk wachten tot professionele therapie beschikbaar is. veel sterkte ♥️
Minke890 schreef op 07-03-2024 om 15:10:
Heel heftig! zelf al zorgen dat ze niet na 20uur op haar tel zit, op tijd slapen, goede voeding, veel wandelen en een cursus weerbaarheid, zoals karate zelfverdediging volgen (helpt fysiek en mentaal!). Daarmee kan je ook al wat stapjes maken. En natuurlijk wachten tot professionele therapie beschikbaar is. veel sterkte ♥️
?
Zit je wel in het juiste topic?
Zilver_gray schreef op 07-03-2024 om 15:23:
[..]
?
Zit je wel in het juiste topic?
Of alleen de OP gelezen???
Roos55 schreef op 07-03-2024 om 16:58:
[..]
Of alleen de OP gelezen???
Zelfs al had ik alleen de OP lezen, had ik een dergelijk “advies” niet eens durven geven
hoe is het ciska? Hoe was de eerste week 1 op 1 begeleiding voor dochter?
Ik heb het vermoeden dat je niet voor niets naar zikos vraagt in dat andere topic. Veel onzekerheid daarbij. Sterkte
♥️
