Hulphond voor dochter

Het daadwerkelijke bericht

Ik drukte per ongeluk te snel op versturen, computers zijn niet echt mijn ding. Hier het hele bericht:

Mijn dochter is 16 jaar, en heeft 3 jaar geleden de diagnose depressie gekregen. Dit speelt ook nog steeds. 2 jaar geleden heeft ze de diagnose autisme gehad, maar in een lichte vorm. Ze heeft soms last van drukke ruimtes, bijvoorbeeld wanneer we gaan winkelen etc. Op school heeft ze dit niet. Wel is ze langere tijd gepest.

Sinds 1 jaar heeft ze last van extreme faalangst en paniekaanvallen. Hoewel ze goed leert klapt ze op toetsen volledig dicht en raakt in paniek. Ze wordt dan erg misselijk. Ze is hier al meerdere keren voor ziek naar huis gegaan. Ze heeft al een faalangst training gevolgd, maar zonder effect. Toen ze afgelopen week huilend thuis kwam en zei dat ze het echt niet meer kon schrok ik. Ik wist natuurlijk dat het niet helemaal lekker ging maar mijn dochter uit vrijwel nooit haar emoties (hoewel dat wel zou moeten). Toen opperde ze het idee om een psychiatrische hulphond te nemen. Ze wilde al langer een hond, maar daar ben ik altijd tegen geweest. Mijn man wilde het niet, dus het ging jiet door. Toch begin ik te twijfelen. Want wat als het haar wel degelijk helpt? Er is vrijwel altijd iemand thuis, dus dat moet geen probleem zijn. Ook hebben we een vrij grote tuin. Maar er komt zo veel kijken bij een hond. Ik weet niet goed wat ik moet doen.

Anja

Ik ben een erkend hondenhater, maar ik denk dat het in dit soort gevallen best kan helpen. Maar moet het perse een 'psychiatrische hulphond' wezen? Het is allemaal een beetje probleembevestigend zo. (zeker met al die diagnoses)

Misschien oppert je dochter een 'hulphond' om jullie over de streep te trekken.

Een beetje leuke gewone hond lijkt mij net zo goed.

Buurjongen met depressie, baat bij hond

Mijn buurjongen, toen 15 jaar, had al langer last van een depressie. Zij hebben toen inderdaad een hond in huis genomen, geen hulphond maar wel een sociaal exemplaar. Buurjongen had daar veel baat bij. Niet alleen als maatje, maar ook omdat hond uitgelaten moest worden (ouders waren niet altijd thuis overdag), dat gaf verplichtingen voor hem maar daardoor kwam hij ook van de bank af en ging wandelen. Hij is ook een tijd niet naar school geweest. Toen was hij alleen verantwoordelijk voor de hond. Ook toen zorgde dit ervoor dat hij een ritme had, gezelschap had, etc.

Ik vind het een goed idee.
Geen pup lijkt me prima. Maar zorg wel dat je een sociale hond krijgt die knuffelbaar is. En ook graag speelt.
Als het een hond uit een asiel is, zou ik zeker een proefperiode afspreken. Het doel voor je kind is belangrijker dan een goed huis voor de hond.
Andersom moet het huis natuurlijk ook passen bij de hond. Zolang de hond maar niet op nummer 1 staat.

Kosten en rechten

Kennissen van mij hebben net een slechte ervaring achter de rug met een hulphondorganisatie. Kennelijk kost een opgeleide hulphond duizenden euro’s dus je kunt ook een goedgekeurde pup in het gezin laten opleiden tot hulphond. Daarvoor hadden ze dus gekozen maar de begeleiding was zo slecht dat het uiteindelijk niet gelukt is met de hond, die het bovendien niet zo goed deed in een gezin met meerdere gezinsleden met autisme en bijbehorende uitbarstingen.
Mijn dochter heeft voor haar angsten en paniekaanvallen cognitieve therapie, EMDR en ambulante begeleiding gehad. Een hele waslijst maar je hebt er minder werk aan dan aan een hond.

geen asielhond

Als je echt iets wil met die hond en zelf eigenlijk niet echt zit te wachten op een hond en je man al helemaal niet moet je zeker niet beginnen met een asielhond.

Als je niet perse een echte hulphond wilt, neem dan contact op met bijv de golden retriever of labradorvereniging. Zij hebben vaak herplaatsers die wel geschikt kunnen zijn. Ga sowieso voor een herplaatser die gewoon nog in een thuissituatie zit, dus geen asiel en zeker geen hond uit het buitenland.

Pubermoeder

Cognitieve therapie, EMDR en ambulante beglijding zijn inmiddels allemaal al sinds de eerste diagnose in gang gezet... Het helpt allemaal niet... Ik hoopte dat een hond misschien toch een oplossing zou bieden.

Vervelend

Hier was het ook een langdurig gebeuren. Na twee jaar cognitieve therapie zat er nog vrij weinig progressie in, maar EMDR bleek echt het wondermiddel waar we op hoopten. Het gaat nog steeds wel eens mis, maar gelukkig weet ze zichzelf dan weer te herpakken. Ik vraag me wel af of een hond beter werkt dan al die therapie, het is natuurlijk wel leuk, maar alleen een officiële hulphond mag je meenemen naar je examens.

Mwah

Als jullie als ouders zo opzien tegen het hebben van een hond, dan zou ik het gewoon niet doen.
Een hond heb je namelijk een hele tijd, het is een onderdeel van je gezin, soms heb je er last van, soms is het ook onhandig om een hond te hebben.
Als je geen liefhebber bent, gewoon niet doen!

Omgaan met dieren vind ik voor ieder kind goed. Misschien kan je het in een andere vorm gieten.

oplossing

"Ik hoopte dat een hond misschien toch een oplossing zou bieden."

En wat als de hond niet voor de wonderen zorgt waar jullie op hopen? Moet hij dan weer terug naar het asiel of de fokker?

Kies voor een hond omdat jullie het als gezin leuk vinden om een extra gezinslid te krijgen. Niet omdat de hond iets voor elkaar moet krijgen wat therapeuten blijkbaar niet lukt.

Ik zou er ook niet aan beginnen

Een hond is een enorme verantwoordelijkheid. Zo’n dier moet een keer of 5, 6 per dag naar buiten, waarvan toch wel 2 lange(re) wandelingen. Iedere dag, 365 dagen per jaar. Weer of geen weer. ‘s Ochtends vroeg en ‘s avonds laat. Je moet er rekening mee houden als je op vakantie gaat, of gewoon een avond of weekend weg. En bovendien, zo’n hond gaat een jaar of 12 mee. Wat gebeurt er als je dochter het huis uit gaat? Nee, een hond moet je alleen nemen als je man en jij dat echt zelf een goed idee vinden en de volledige zorg willen en kunnen dragen.

Hoewel ik echt de (mogelijke) waarde wel zie van een hond bij een kind als je dochter. Onze zoon had in de tijd dat hij overspannen en depressief was ook veel aan onze hond. Net zoals de buurjongen van Sas. En nog is ze zijn steun en toeverlaat. Maar het is onze hond, en ook als de kinderen de deur uit gaan blijft ze bij ons.

Misschien kan ze beginnen met een ‘leenhond’, een hond uit de buurt die ze op vaste momenten uit kan laten. Of die af en toe eens bij jullie is als de baasjes weg zijn. Of misschien is werken in een asiel iets voor haar.

Of een ander dier?

Mijn zoon met flinke depressie en andere diagnoses heeft een hechte band met zijn konijn. Die woont buiten in een ren met andere beesten maar zit overdag regelmatig uren bij hem op de kamer. Ze hebben het erg gezellig samen. Konijn geeft zoon gezelschap en rust en konijn vindt de aandacht erg prettig.
Echt een therapeutisch konijn, zeggen we regelmatig.

Een konijn is minder ingrijpend dan een hond, heeft minder zorg nodig en hoeft niet uitgelaten te worden.

Ik kan me heel goed voorstellen dat juist een hond haar kan helpen. Een hond is toch anders dan een konijn of zelfs een kat. De wederkerigheid is vaak veel groter. Je kan samen een echte band opbouwen die aan beide kanten veel kan geven. Plus dat de hond ook bepaalde verplichtingen geeft die juist heel goed kunnen werken.
Ik merk aan mijn kinderen dat ze veel steun hebben aan de honden. Mijn pleegzoon heeft als eerste met een van onze honden een band gekregen, voordat hij een band met ons kreeg. De band die hij met onze dieren heeft opgebouwd en zeker met die ene hond heeft hem enorm geholpen zich thuis te voelen bij ons. Een andere situatie natuurlijk maar een hond kan echt een enorme steun zijn.

Hier

Mijn dochter was 17 met haar eerste depressie en deed niets meer aan verzorging, ook niet van haar huisdier in kooi.
Hond was met aaien leuk en uitlaten teveel werk voor wat ze aankon.
Als je geen hond wilt, neem dan geen hond. Halverwege zijn leven gaat je dochter misschien uit huis, zitten jullie met een hond die je niet wilt.

Een asielhond heeft altijd een proefperiode, dit even ter info. Zou ook ik bij onervaren mensen liever niet plaatsen.

Kortom: ik snap het maar vind het niet het beste idee van Nederland 😊.

Hond intensief

zeker, maar 5 a 6 x uitlaten lijkt me echt overdreven, zeker niet nodig.
Ik heb nu mijn 6e hond en elke hond gedijde prima bij een minder frequent uitlaatbeleid.
Hond nu gaat vaak maar 2x pd, hij kan verder
altijd bij de deur gaan piepen en mag dan de tuin in, gebeurt maar zelden. (en meestal is er dan ook iets waardoor er sprake is van diarree bijv)
Ook hoeven de wandelingen echt niet perse uitgebreid.
We doen dat doorgaans wel (zeker 1x pd) maar soms vraag ik me af of hond dat zo leuk vindt of wij...(en dan hebben wij een actief soort, veel honden zijn veel minder actief van aard)
Het blijft een hardnekkig idee, dat honden perse dit of perse dat moeten of willen of nodig hebben.
Ik denk dat honden verschillen. Net als mensen. De een is topsporter en de ander ligt graag veel op de bank. Is allebei niet zo verkeerd! En meestal inwisselbaar, een mens went nogal. Een hond ook.

We hebben ook erg drukke dagen erbij en dan is wandeling met hond een stuk korter. Ik merk echt geen verschil aan hond. Aan mezelf ook niet, als ik eens wat meer luier op een dag.

maar

Een actieve hond en maar twee keer per dag naar buiten en niet eens altijd een keer lang? Waar heb je dan een hond voor genomen? Een leuk vloermatje? Twee is echt het minimum keer maar als je zelf al zegt dat het een actieve hond is dan is die 2 niet genoeg.

Het kan zeker helpen

Er zijn mensen met een psychisch probleem die veel baat hebben bij een hulphond, of een tot hulphond gepromoveerde 'gewone' hond. Maar ik heb niet de indruk dat dat een project is wat geschikt is voor jullie gezin. Jullie moeten 100 procent achter een hond staan, doen jullie dat niet, dan mislukt het. Een echte hulphond is ook een langdurige en kostbare kwestie, het zou een drama zijn als zo'n hond na een paar maanden toch niet de oplossing blijkt te zijn voor jullie. En een gewone hond heeft geen officiële status, dus moet thuis blijven tijdens school, werk, verplichtingen of vaak ook bij sociale bezigheden.

Ik zit nu spontaan aan een rat te denken. Een rat kun je helaas niet meenemen tijdens een toets, maar thuis kun je er wel fijn mee rondlopen en mee zitten als je de rat daar van kleinsafaan aan went.

paard

Therapeutisch paardrijden kan ook, dat bestaat. Dan hoef je neem ik aan geen paard te kopen.
Ik ken overigens een jongen met mcdd die sinds hij een hulphond had weer kon slapen, maar ik denk ook dat jullie er allemaal volledig achter moeten staan.
Sterkte, ik snap dat je alles uit de kast wil halen.

therapeutisch konijn

Hier hadden we een konijn dat enorm rustig en geduldig was. Kind zat meer in de ren dan binnen. Dat was echt goed voor haar. Maar datzelfde kind is nu enorm druk met een aquarium dat net gezinsuitbreiding heeft gehad, super leuk.

Het hoeft dus geen hond te zijn, als het kind het maar leuk vindt en het beest een beetje rustig en aanhankelijk is.

Waf = troll?

Dit kun je toch niet serieus menen? Twee keer per dag? Hoe vaak plas jij? Ook twee keer? En als je wel serieus bent vind ik het gewoon dierenmishandeling...!

Een hond zal er vast aan wennen, maar dat is echt iets anders dan dat een hond daar 'goed op gedijt'. En je neemt toch geen hond als je er maar 2 keer per dag mee naar buiten wil? Dan neem je een kat, of een konijn!

Niet meteen die troll kaart trekken...

Sommige honden gedijen er prima op, ook de mijne. 's Morgens een wandeling van 3,5 km, en aan het einde van de middag een wandeling van 2,5 km. Wel allebei de keren in een losloop gebied waar het beest heerlijk kan rennen en struinen, en zo zéker 2 keer mijn afstand aflegt. Ik heb een ommuurde grote tuin, daar vertoeft het zij ook regelmatig. De rest van de tijd ligt zij aan mijn voeten, wanneer ik thuis aan het werk ben. Ben ik weg, dan ligt ze in haar bench. Het is denk ik gewoon een heel gemakkelijke en lieve hond.

Pennenstreek

Hij mag in de tuin, desgewenst 😊. Maar twee keer uitlaten is niet normaal, dat ben ik met je eens.

Gerber

Mag jullie hond in de avond voor het slapengaan nog wel een keer plassen?

Natuurlijk Kaaskopje!

En gedurende de dag diverse keren; ik zei al, ik verkeer in de gelukkige omstandigheid van een grote ommuurde tuin, daar kuiert ze ook diverse keren per dag, rent de vogels achterna, of ligt op de veranda op takken te kauwen. Het is gewoon een erg gemakkelijke hond, mijn vorige honden liet ik 3 keer per dag uit op de fiets, omdat die veel meer energie hadden. De huidige hond heeft een goed postuur, is niet te dik of zo: tijdens de wandelingen leeft ze zich helemaal uit, ook met andere honden, of zwemt heel veel in het meer. Dan ligt ze daarna weer een paar uur voor pampus in de bench. Echt, ik kan hier niets verkeerds aan ontdekken!

Dat is mooi

Maar als je een grote omheinde tuin hebt en twee keer een grote wandeling maakt, is dat natuurlijk ook voldoende. Alleen kun je aan de hand daarvan niet stellen dat 6 keer uitlaten overdreven is en is de opmerking dat honden uitstekend gedijen op twee uitjes wat "misleidend". Onze hond wordt 's morgens zo'n 3 kwartier uitgelaten, op 3 werkdagen per week tussen de middag 10 minuten en later rond 2 uur een lange wandeling van een uur of (meestal) anderhalf/twee uur. Op de andere dagen vervalt die korte ronde tussen de middag en wordt de lange wandeling eerder gedaan. Dan rond 5 uur een kort plasrondje, half 7 uur weer een half uur tot zo'n 3 kwartier. Laatste ronde om middernacht van een kwartier. Dus 5-6 keer is bij ons normaal en niet overdreven veel. Onze hond kan helaas niet altijd los (sporadisch) en omdat we geen omheinde, dichte tuin hebben kan hond ook niet alleen in de tuin. Dan moet je toch vaker op pad voor voldoende beweging en gelegenheid geven om te plassen en zo.

Diversen

Mijn familie met honden gaat altijd in de ochtend, tussen de middag, eind middag en in de avond en soms nog rond midden nacht. Gaan ze tussendoor nog even weg dan gaat de hond vaak mee.

Maar ik heb een collega gehad die deed voor 7 uur in de ochtend ronde 1 en tegen 19:30 ronde 2......die hond moest dus rond de 12 uur zijn behoefte ophouden. Arm beest!

Dees

Nou inderdaad arm beest! Ik snap "zelfs" 3 uitjes ook nooit. Tenzij ze dus wel in de tuin mogen. Mijn zus doet dat ook, maar tussendoor gaat ze wel met de honden langer weg. Ermee fietsen ook.

Ik bedenk me dat mijn ouders schande spraken van achterburen. De hond mocht in de tuin plassen. Dat doe je toch niet?! Met mijn kennis van nu vind ik dat helemaal niet meer zo'n schande, als je de boel maar goed schoonhoudt.

Maar...

Ik wil dat zelf nooit. Alleen als ik merk dat de nood té hoog is, sta ik het toe, anders ga ik desnoods rennend naar een plasplek. 😃

Informatie-avond

Ik zou eens, met je dochter, naar een informatie-avond gaan van een organisatie van hulphonden. Ons gaf het destijds veel inzicht in de voors- en tegens van een hulphond. Wij hebben destijds contact gezocht met Kibo; bij hen leid je je eigen hond op tot hulphond. Je koopt dus niet een al getrainde hond.

De avond riep ook echt op tot vragen en tot nadenken. Althans bij ons... Inderdaad wat er allemaal bij komt kijken, of een hond in je gezin past, of je goed hebt nagedacht over de verzorging, of het zal bijdragen aan het probleem of de aandoening die je hebt. Ik vond het erg verhelderend. En uiteindelijk hebben we (= iedereen behalve mijn dochter) besloten dat het beter was als er geen hond in ons gezin kwam.

Hier

Wij hebben kleine hondjes. Waarvan er 1 oud èn lui is. De honden gaan bij ons 3x per dag mee een half uurtje wandelen. Verder zijn ze veel in de tuin. Ze doen daar ook wel eens een plas in het gras, maar dat vind ik echt niet erg hoor. Ook niet vies trouwens.

Onze buren hebben een stafford die echt een hekel heeft aan wandelen. Ik laat hem zelf ook wel eens uit en het is echt grappig om te zien hoe snel hij naar het eerste bosje toe rent wat hij tegen komt en te doen wat hij moet doen, om dan weer rechtsomkeert te willen maken.
Als het regent of donker is weigert hij gewoon mee te gaan.

Er is echt een groot verschil in uitlaatbehoefte tussen de verschillende rassen. Net als het verschil in leefruimte trouwens.