Hotel mama mag weer een poosje dicht

Stickertje

Oh heerlijk van dat 'leeghalen' . Ik herken dat. Zo werd ik vroeger op mijn nummer gezet over 'we hebben dat toch afgesproken?'. Nee, mam, jíj hebt dat afgesproken, niet wij!

Clubwas

Ja, zo dus! Dat doe ik ook. Echt een taak die zelf prima kunnen én waar ze (groot) belang bij hebben. Als de kinderen het druk hebben met huiswerk/bijbaan, dan doe ik het wel (gedeeltelijk) hoor. Maar dit is bij uitstek een taak die je voor hen kunt laten liggen en waar je zelf dan geen last van hebt.

Met opgedragen klusjes als ik weg ben doe ik het zelfde als hierboven werd beschreven: ik geef het klus je door en bel meestal als ik dan 's avonds naar huis rijd om aan te geven dat ik er aan kom én dat ik graag wil dat de klus dan is gedaan. Meestal werkt dat goed.

Verder denk ik ook dat ze pas snappen wat het huishouden enzo inhoudt als ze uit huis zijn. In de jaren is het er toch vaak ingeslopen dat de ouders de meeste zorgtaken op zich nemen. Het valt niet mee om die patronen te doorbreken.
Hier doen de (aardige, lieve) pubers ook weinig/niets uit zichzelf. Maar als ik het vraag helpen ze meestal wel even mee. Tja, misschien had ik er meer uit kunnen halen, maar ik ga er geen ruzie over maken. Ze zijn lief, sociaal, doen het goed op school, helpen elkaar en hun opa als die iets vraagt. Ik ben allang blij!

Slappe hap

Sorry Stickertje, maar ik vind de actie van je man slappe hap. Hij had de kinderen ook kunnen aanspreken op hun gemakzucht ipv verschuilen achter het niet voldoende duidelijk aangeven en daar misbruik van makend gedrag van zijn kinderen.
Leuke thuiskomer.

Hier vraag ik elke avond aan de pubers of ze glazen op hun kamer hebben staan, voor ik de vaatwasser aanzet. De vraag is net zo standaard onderdeel als het blokje afwasmiddel in de houder plaatsen. Regelmatig gaan ze dan zonder morren even de glazen halen omdat ze weten dat ik de vaatwasser wil laten draaien.
Het tijdstip van een opdracht is best bepalend; na het eten zijn ze hier eerder bereid in actie te komen dan ervoor.
Ik moet ook niet vragen of ze de vuilniszak wegbrengen, eer een programma afgelopen is. Ik vraag het dus erna.

Mijn dochter vind het leuker om de badkamer schoon te maken, mijn zoon vind het leuker om zijn favoriete gerecht te koken. Daar speel ik handig op in. Als ik geen zin in koken heb, haal ik de ingrediënten van dat gerecht en staat zoon in de keuken.

Ze hebben wel allebei een vaste vaatwasinruimdag; elk een dag in het weekend zodat huiswerk geen excuus is om er onder uit te komen.
ik mag op die dagen niets opruimen of stapelen, want dat kan in strijd zijn met hun werkmethode van afruimen.
Al met al is mijn dochter nog wel te porren voor verzoekjes en moet ik mijn zoon een dag van tevoren instrueren, wil het er ook van komen.

En wat als je je nu eens minder druk maakt

Om het huishouden?
Je bent vrij gefocust op en druk met je huishouden doen en dat kan prima maar dat heeft niet iedereen.

eens met flanagan

Ik vind dit ook best wel een slappe reactie. Hier zouden ze als nog alles kunnen opruimen.
Parka, je kunt je minder druk maken om het huishouden, maar een aantal zaken moeten nu eenmaal gedaan worden.
Ik ben een stuk directer, als het mij stoort hoe de pubers zich gedragen, dan spreek ik ze aan. Dat kan met een grapje, dat kan serieus en dat kan soms boos.
Wij kwamen ooit thuis toen stonden de restanten van het ontbijt, de lunch en het avondeten er nog. Toen riepen wij ze naar beneden en konden ze echt meteen alles opruimen. Het is hier geen hotel

serieus?

"Toen hij de pubers vroeg naar het waarom van deze actie vertelden ze dat ik gezegd had LEEGHALEN. Over OPRUIMEN had ik niks gezegd. Man heeft er hartelijk om gelachen en de spullen zo laten staan. Toen ik thuis kwam lagen de pubers al op bed, heb ik tafel gedekt met de spullen die op het aanrecht stonden en de rest opgeruimd. En nog maar even gelachen om mijn kinderen.Dat is wel iets waar ik rekening mee moet houden als ik ze iets wil laten doen: Duidelijk vertellen wat ik wil dat ze doen en de juiste woorden gebruiken."

Je denkt serieus dat ze het niet begrepen hadden? Die pubers zijn slimmer dan jullie, dat is duidelijk.

Rekening achteraf

Ik vind het wel leuk. En nee, het is niet redelijk, maar zo is het toch ook niet bedoeld? En het is ook niet eerlijk, maar ook dat zou mij geen zier kunnen schelen. Mijn kinderen zouden redelijk vermoeid reageren maar het best snappen hoor. Ik zou het alleen zoeken in dingen voor mezelf, dus inderdaad thee zetten of zo. Of m’n sloffen van boven halen. Of iets anders kleins.

Even wat reacties

Parka, het gaat niet alleen om huishoudelijke dingen als was, schoonmaak en koken. Ook als ik een boek zit te lezen of hobby in de keuken (bakken van een taart voor het weekend) komen de pubers niet zelf op het idee om tafel te dekken voor de lunch of koffie of thee als tussendoortje te maken.

==Je denkt serieus dat ze het niet begrepen hadden? Die pubers zijn slimmer dan jullie, dat is duidelijk.==

Triva, natuurlijk hadden ze het wel begrepen. Dat letterlijk uitvoeren van de opgedragen taak is hier al langer dan de afgelopen vakantie een dingetje. Vooral ook dat de taken eerlijk moeten zijn, oudste evenveel als jongste.
Ik kan nu al voorspellen wat er gebeurt als ze zaterdag allebei de teamwas mee naar huis krijgen. Dan zitten er 19 T-shirts in de was als ik dan vraag of ze samen die was ophangen duurt het heel lang voordat shirt 19 ook hangt, hebben ze er ieder 9 gedaan en wie moet er dan een 10e doen?
Het zijn pubers he? Die kunnen overal over "strijden" Dat eerlijk verdelen van de taakjes was vroeger bij mij thuis (drie meiden) ook altijd punt van discussie. Ik snap dus heel goed waar dat vandaan komt.

==Ik zou het alleen zoeken in dingen voor mezelf, dus inderdaad thee zetten of zo. Of m’n sloffen van boven halen. Of iets anders kleins.==

Dat was inderdaad onderdeel van het plan, de kinderen dingen laten doen voor mij, omdat ik ook heel veel voor hun doe. Dus inderdaad thee zetten of zo.
Maar ook wel dingen die in hun eigen belang zijn. Gisteravond is er in een beetje regen getraind, donderdag zijn die sportspullen weer nodig en het liefst willen ze weer frisse kleding aan. Deze week regel ik dat voor ze (school is weer begonnen) maar in de herfstvakantie kunnen ze dat zelf oplossen en zo niet dan leren ze er hopelijk van.

Wat ik van plan was waren inderdaad allemaal kleine taakjes, thee maken voor het hele gezin als we om 20.00 journaal kijken, een eenvoudige was ophangen, taakjes die je binnen 5 minuten klaar hebt als je er geen uren over gaat discuzeuren. En dan 6 taakjes in een hele week vakantie is en half uur, waar praten we over op een mensenleven?

Stickertje

"Toen hij de pubers vroeg naar het waarom van deze actie vertelden ze dat ik gezegd had LEEGHALEN. Over OPRUIMEN had ik niks gezegd. Man heeft er hartelijk om gelachen en de spullen zo laten staan. Man heeft er hartelijk om gelachen en de spullen zo laten staan. Toen ik thuis kwam lagen de pubers al op bed, heb ik tafel gedekt met de spullen die op het aanrecht stonden en de rest opgeruimd. "

Als mijn man de kinderen er zo makkelijk mee weg had laten komen, dan had mijn man de rest zelf op mogen ruimen (en dat weet hij). No way dat ik er ook maar íets aan gedaan had. Lekker makkelijk zo.

En met die 19 shirts bepaal jij wie er 10 en wie er 9 op moet hangen, als ze dat zelf niet kunnen. Of om en om. De ene keer het ene kind alles en de volgende keer is alles voor de ander. Niet altijd te lief zijn hoor. Ze mogen best dingen moeten. Ze hoeven hier ook niet veel en uit zichzelf dingen doen is een zeldzaamheid, maar als ik iets vraag gebeurt het gewoon. Zeker als ik werk en zij thuis zijn.

Even volhouden en duidelijk zijn, dan gaat het steeds beter. En niet mee bemoeien als ze ruzie hebben over de omvang van de taakjes. Die heb jij bepaald en zo niet, dan zoeken ze het zelf maar uit, als het maar gedaan wordt. Ze komen er vanzelf achter dat een half uur discussiëren over een klein klusje meer tijd kost dan het kleine klusje.

Je zegt het zelf al

Het zijn pubers. Ik begrijp dan al niet dat je verwacht dat ze spontaan thee gaan zetten of de tafel dekken voor de lunch. Dat doen pubers toch niet? Hier niet in ieder geval. Soms wel als je het vraagt. En heel af en toe opeens vanuit het niets, en daar moet je dan vooral erg blij mee zijn.
Taakjes die opgedragen worden moeten worden uitgevoerd. En laat ze dan ook gewoon een uur kibbelen over dat ene shirt. Vooral zelf laten oplossen.
Verder ben ik hier buiten de vakanties juist weer wat makkelijker. Dochter hier is net gestart op het MBO en ik merk dat dat veel van haar vraagt, vroeger opstaan, langere dagen. Dan doe ik weer even iets meer. In vakanties is er juist meer tijd voor klusjes zoals schoolspullen opruimen en af en toe koken.
Dat van het wegbrengen waar dan een middag winkelen tegenover staat begrijp ik echt niet. Is winkelen een straf of zo? Of ging het om het portie friet dat ze moeten betalen? Maar dat kan dan toch ook op een ander moment, als je een keer geen tijd hebt om te koken? Overigens is wegbrengen hier gewoon gratis. Dochter vraagt het zelden, maar vanmorgen heb ik haar echt wel even door de stromende regen in de auto naar de bushalte gebracht. Was ze erg blij mee. Dat vind ik al genoeg dankbaarheid op zo'n moment.

Eigen verantwoordelijkheid

De team was zouden mijn kinderen zelf mogen doen. Zij zijn tenslotte degenen die er last van hebben als het niet wordt uitgevoerd. Zij mogen dan aan hun team uitleggen waarom de kleding nog steeds vies is. Ik probeer mijn kinderen zo verantwoordelijk mogelijk te laten zijn voor hun eigen zaken. Dan hebben ze er vooral zelf last van als het niet gedaan wordt en ik hoef ze er niet aan te herinneren.
Verder hebben ze een aantal vaste taken. Als ze die taken niet doen dan krijgen ze die week geen zakgeld. Dan hou ik dat geld zelf. Dat werkt eigenlijk heel goed want ze willen wel graag hun zakgeld hebben.
En alle rotzooi van hun zelf die ik aantref zet ik op hun kamer neer en dan mogen ze het verder zelf opruimen.
Uit zichzelf thee zetten en zo doen ze niet vaak. Tenzij ze natuurlijk zelf dorst hebben en iets willen. Maar niet zomaar spontaan. Echter dat vind ik zelf niet zo storend. Dat snap ik wel.

Hmmm, ik merk dat dit topic me bezighoudt

Ik weet niet zo goed waar het in zit, Stickertje, maar je manier van doen/schrijven wekt mijn wrevel.

Het gaat me niet er om dat ik gevoel ‘ze mogen ook wel eens wat (meer) doen’. Dat herken ik erg goed zelfs. Ik vind dat onze kinderen ook wel eens wat meer zouden kunnen doen, mijn man heeft dat nog sterker dan ik. Herkenning dus.

Ik probeer bij mezelf te achterhalen waar mijn gevoel van irritatie vandaan komt. Ik krijg er dus nog niet helemaal de vinger achter.
Het heeft volgens mij vooral te maken met het gevoel dat je me geeft dat je je pubers toch onattente mensen vindt (ze doen niet zo veel voor jou uit zichzelf).
Dat je een rekening achteraf doet, ook al probeer je dat positief te verpakken.
En dat jouw systeem heel erg uitgaat van ‘voor wat hoort wat’ en waarmee je zelf een prijskaartje aan dingen hangt.

Terwijl pubers pubers zijn en uit de aard van hun leeftijd niet per se uit zichzelf attent voor anderen. Op zichzelf en hun eigen leefwereld gericht. Vinden andere dingen belangrijk dan wij volwassenen.
En die rekening, ik heb er al wat van gezegd. Maar met name dat je het achteraf wilt doen, vind ik raar. Doe zoiets dan vooraf, dan weten ze wat je van hen verwacht in plaats van achteraf. Ik zou me als puber belazerd voelen als er een hele tijd als het ware balans was opgemaakt over mijn doen maar vooral mijn laten.
En dat hangen van een prijskaartje aan dingen. Dat gaat uit van meten, van afmeten, dingen tegen elkaar weg kunnen strepen. Verdienen ook. Terwijl je het zelf vervelend vindt wanneer wanneer je pubers strijden om wie dat ene shirt, dat het allemaal uit balans brengt, op moet hangen. Nu doen pubers dat allemaal maar door jouw handelwijze geef je de boodschap dat afmeten gewoon is.

Dus daar zit het in, denk ik, jouw manier van doen komt zo afgemeten en beredenerend over op mij. Zo voor wat hoort wat. En dat is nu net niet hoe ik het over wil brengen aan onze kinderen.

En ik worstel er ook mee hoor, ik vind dat de jongelui (onze oudste twee zijn wat ouder dan jouw pubers) ook uit zichzelf kunnen bedenken dat samen in een huis wonen betekent dat ook zij een bijdrage leveren. Maar dat blijkt niet vanzelfsprekend dus tot die tijd verdelen wij her en der wat taken. Ik benoem wel eens dat het vanzelfsprekend is dat wij dingen voor hen doen, maar dat het ook fijn zou zijn als zij helpen om dat mede mogelijk te maken. We zullen het er nog maar eens over moeten hebben hier thuis.

Aagje

Rekening gaat er niet komen, rituele sluiting van het hotel wel.

En Aagje, het is echt niet zo dat ik voor alles iets terug gedaan wil hebben hoor 😊
Ik ben volgens oudste best makkelijk, klasgenoten van haar moeten ook in schoolweken bepaalde dingen doen, eentje heeft zelfs een vaste taak die voor schooltijd gedaan moet worden en dan is ze soms te laat op school als de wekker het niet goed deed.
Ik ben (door wekker van man) altijd al wakker als de puberwekkers af moeten gaan en als ze dan niet gaan roep ik ze.

Ik wil gewoon heel graag van dat gezeur af als ze eens iets moeten doen en dat ik niet iedere dag moet vragen om de broodtrommels uit de tassen, het serviesgoed dat meegegaan is naar de kamers als ze dat zelf aanbieden voor de afwas, doe ik dat er met plezier nog even bij, echt waar.

Voordat we op kampeervakantie gingen hebben we een goed gesprek gevoerd waarin we samen de pubers hebben uitgelegd dat mama eigenlijk nooit vakantie heeft. In de zin dat mama haar taken, koken, afwassen, wassen, de keuken schoonhouden (wat ik in niet vakantieweken doe zonder mopperen) ook tijdens de vakantie gewoon doorgaan. Om mij dit jaar ook een gevoel van vakantie te geven hebben we voorgesteld dat de pubers iets meer zouden doen dan alleen de vaat afdrogen en hun eigen tent opzetten.
Ze hebben dat goed opgepakt, en zelfs samen gekookt. Iedere dag zonder mopperen 2 keer per dag de vaat gedaan en ook andere dingen zoals tafel dekken en eens koffie of thee maken werden gewoon gedaan na 1 keer vragen.

Het viel de laatste weken gewoon tegen dat die soepel verlopen kampeervakantie zo snel tot een mooie herinnering is geworden en dat er in de afgelopen drie weken zo gezeurd werd over alles.
Als wij dan thuiskwamen van een rondje mantelzorgen bij schoonouders kon ik niet in de keuken beginnen aan de avondmaaltijd, omdat daar nog allerlei rommel van de lunch op het aanrecht stond. Dan riep ik het verantwoordelijke kind naar beneden en die mopperde dan: Ja maar mam IK HEB V A K A N T I E!!!!

Daar moeten we nog maar eens een goed gesprek over hebben misschien tijdens de rituele sluiting van Hotel Mama dat ik hoop dat ze rotzooi die ze maken in de gemeenschappelijke ruimtes ook zelf opruimen voordat een ander er gebruik van (moet) gaan maken.
Ik kook altijd met plezier en volgens de pubers best lekker en goed maar als ik eerst de keuken moet opruimen voor ik kan beginnen is de lol er gauw af.

Natuurlijk is het vanzelfsprekend dat je als ouders dingen doet voor je kinderen maar op weg naar volwassenheid moet ik ze ook op de een of andere manier leren dat ze ook wel eens iets voor een ander kunnen doen en dat dat iets niet altijd je favoriete bezigheid hoeft te zijn.
Op het culturele/sportieve vlak is mij dat trouwens al wel gelukt. Opa en oma komen ieder seizoen bij elk kleinkind 1 keer kijken naar een sportwedstrijd/balletuitvoering/kooroptreden en van mij (ook van mijn zussen trouwens) moeten alle kinderen ook een keer gaan luisteren als opa en oma een concert geven met hun kerkkoor. Dit jaar gaat dat luisteren naar het concert van opa en oma trouwens niet lukken, de eerste wedstrijd van het seizoen valt precies gelijk met het concert van opa en oma en dan laten ze dus niet hun teams in de steek.

Ja dat

Vergelijkbaar met Aagje, dat heb ik ook. Je geeft je kinderen nu de boodschap mee: je moet wat meer voor mij doen want ik doe al zo veel voor jullie. En dit taakje kost dit taakje terug. Ik heb je bed verschoond dus jij gaat mij straks een kop thee brengen. Dat is toch helemaal niet prettig? in elk geval niet hoe ik zelf in het leven wil staan.

Een team

Zoon heeft zich lang geleden eens laten ontvallen dat we hier thuis een 'team' zijn. Daar herinner ik hem nog wel eens aan.

En verder heb je inderdaad die regierol. Want een team met pubers is niet 'zelfsturend' maar hebben nog een teamleider nodig.

Je kunt het best eens loslaten en dan is het toch soms wel wonderlijk waar ze dan toch initiatieven laten zien en even laten zien dat ze het wel kunnen. Maar net zo goed staat de klok dan helemaal stil. Maar kun je best eens doen als aanschouwelijk onderwijs.

En zoals mijn moeder al vond dat ze het toch altijd 'honderd keer moest zeggen'. Je bent aan het opvoeden. Ook nog dan. En dat is het inslijten van goede gewoontes.

Ik mis

Wel je man in het verhaal. Doet hij ook wat in het huishouden? Ik begrijp ook niet waarom hij die vaat niet heeft opgeruimd die je pubers op het aanrecht had laten staan. Waarom moest jij dat nog doen?

Veel te vermoeiend

@Stickertje, ik denk dat het bijhouden van een aftekenlijst, vereffeningen, etc. je veel tijd gaan vragen omdat het onthouden, noteren en controleren voor een ouder niet de leukste activiteiten zijn. Het valt namelijk niet bij te houden en het is ergens best frustrerend op papier te aanschouwen hoe egocentrisch pubers kunnen denken.
De enkele keer dat ze iets spontaans doen, valt in het niet met de realiteit.

—-
Toen je dochter verzaakte het aanrecht op te ruimen, was dat een prima moment om het haar alsnog te laten doen en zelf 5 minuten later aan het eten te beginnen. Je kan flexibeler in jouw rooster staan. Wat is het probleem om iets later aan tafel te schuiven..
Zou je je eraan geërgerd hebben als je ipv de mantelzorg thuis was gekomen van een minder enerverende activiteit?
Mantelzorg kan enerverend zijn, zo ernaar ik het. Als ik dan thuis kom, heb ik veel minder geduld en minder flexibel. Maar daar kunnen mijn gezinsleden ook niets aan doen. Andere keren pak ik zaken weer slimmer aan. Het is soms ook de toon die je zet, waarmee je anderen kan bewegen waar je zelf weer profijt van geniet.

Wat ik lees

Je hebt het doen van huishoudelijke klusjes gekoppeld aan de vakantie.
Je hebt het doen van klusjes gekoppeld aan 'iets doen voor mama'.
Je wilt nu opnieuw in de vakantie dat ze iets gaan (terug)doen voor mama.
Je denkt in termen van voor wat hoort wat en het vereffenen van rekeningen.

Een paar dingen om in overweging te nemen:

1.Huishoudelijke klusjes horen bij het huishouden en gaan het hele jaar door.

2. Ieder heeft daarin eigen verantwoordelijkheid (de zooi achter je kont) en daarnaast zijn er de taken voor het algemeen belang, die al dan niet zijn verdeeld over de leden van het huis en/of over de dagen van de week.

3. Ouders hebben een verantwoordelijkheid naar hun kinderen, niet alleen om deze taken voor hen uit te voeren, maar ook om hen er steeds meer deelgenoot van te maken. Immers, je wilt je kinderen laten opgroeien tot zelfstandige en verantwoordelijke volwassenen.

4. Iets voor elkaar over hebben hoort bij het samenwonen en werkt verbindend.Pubers zullen zo hun eigen momenten kiezen waarop ze 'verbindend' bezig willen zijn. Ook ouders doen hierin vaak wat stapjes terug. Neemt niet weg dat je juist in de pubertijd soms ook wat meer van elkaar verlangt. Dat hoort bij het losmakingsproces.
"Voor wat hoort wat" hoort bij een zakelijke overeenkomst.

5. Uitgaand van een situatie waarin vader en moeder samen thuis wonen, is ofwel het begrip 'hotel mama' een belediging voor de vader, ofwel de vader doet niet mee en geeft daarmee impliciet de boodschap dat het huishouden facultatief is.

Ik zou een andere vorm kiezen. Maar als je denkt dat dit gaat werken: succes!

Grr

Laatste regel #49:
‘waar je zelf weer profijt van geniet.’.= waar je zelf weer profijt van hebt, waarvan je genieten mag.

Gedachten gaan soms sneller dan de pen.

Ik zou juist

eens wat minder gaan doen.
Volgens mij verzorg je alles veel te perfect.
Lief en leuk, en als jij er plezier in hebt, prima natuurlijk.
Maar het is niet iets dat moet, en je doet het jezelf aan.
Hoe denk je dat een huishouden loopt als beide partners veel werken?

Het blijft een balans zoeken met pubers, dat is hier natuurlijk ook. Maar de pubers blijken verrassend zelfstandig op dagen dat ik meer werk.
En soms is het simpel: wil dochter haar favo shirt op dat moment en dat is dan een perfect moment voor onderhandeling. En dan niet zozeer 'voor wat hoort wat' maar haar betrekken bij mijn strijd tegen de chaos in huis is op dat moment wat logischer/komt meer aan dan op andere momenten.

Pubers gaan ook graag de strijd aan want ze moeten ook leren strijden en discussiëren etc. Helemaal prima maar mijn moment is het vaak niet als ik hulp nodig heb in huishouden.
Hun drijfveer om toch die strijd aan te gaan is ook te groot dus de strijd ontlopen is soms best een goede optie.
Ik doe dat door soms toch alles alleen te doen of juist mijn jas aan te trekken en gewoon wat leuks te gaan doen. Ze zoeken het maar uit, koken ze zelf maar!

Aagje

Echt opmerkelijk, ik voel ook enorme wrevel maar dan bij alle reacties. Alsof je als ouder een perfect wezen moet zijn, zonder flauwe grappen, alles moet beredeneerd en vooral consequent. En dit hoort niet en dat hoort wel, en als ouder mag je niet dit uitstralen en kinderen mogen niet dat voelen, en je doet dingen niet voor een beloning en weet-ik-veel! Ik vind juist dat Stickertje’s plan leuk en niet al te streng en toegeeflijk klinkt. Ik vind dat juist leuk.

Mussie

Als jij in mijn posts gelezen hebt dat ik vind dat ouders zouden moeten zijn zoals jij nu omschrijft, dan heb ik niet goed geformuleerd, heb jij mij verkeerd geïnterpreteerd of een combinatie van beide.

Ik vind niet dat ouders perfect hoeven zijn, ik ben het zelf ook zeker niet.
Humor is een kwestie van smaak: wat ik humor vind, hoef jij niet leuk te vinden en andersom. Wat dat betreft zag ik de humor niet in van de plannen die Stickertje oorspronkelijk had. Jij wel. En we mogen allebei ons idee daarbij hebben.

Wat ik wel erg belangrijk vind in situaties als deze is dat we niet alles hoeven af te wegen, te meten enzovoorts. Natuurlijk hoort er iets van balans te zijn, maar relaties zijn meer dan dat.

Aagje

wat reacties

===Zou je je eraan geërgerd hebben als je ipv de mantelzorg thuis was gekomen van een minder enerverende activiteit?
Mantelzorg kan enerverend zijn, zo ernaar ik het. Als ik dan thuis kom, heb ik veel minder geduld en minder flexibel. ===

Dat is zeker waar. De rommel op het aanrecht van de lunch toen we terugkwamen van mantelzorgen bij schoonouders kwam veel erger binnen dan de ludieke actie van vaatwasser leeghalen toen ik was mantelzorgen bij mijn ouders. Dat leeghalen daar kon ik zelfs nog wel een beetje om lachen en dan ben ik ook niet het kreng dat de pubers uit bed haalt om het alsnog te doen.
Mantelzorgen bij schoonouders is inderdaad zeer enerverend en soms fysiek zwaar, de problematiek daar die mantelzorgen noodzakelijk maakt is veel zwaarder. Even iets doen bij mijn ouders is altijd gezellig, even helpen wat iets wat mijn moeder niet meer kan en wat mijn vader nog nooit in zijn hele leven gedaan heeft en dus eigenlijk ook niet kan. Denk in de categorie knoopje opnieuw aan een blouse zetten op een erg zichtbare plek.

===5. Uitgaand van een situatie waarin vader en moeder samen thuis wonen, is ofwel het begrip 'hotel mama' een belediging voor de vader, ofwel de vader doet niet mee en geeft daarmee impliciet de boodschap dat het huishouden facultatief is.===

Vader woont thuis en doet prima mee, ieder zijn eigen taken die hem/haar het meest liggen. Ik doe de meeste huishoudelijke dingen binnenshuis en vader doet de technische dingen, onderhoud van huis en de tuin, naast zijn fulltime baan. Het is alleen wel zo dat ik in de vakantieweken meer samen met de pubers thuis ben en als ik dan een ochtend vrijwilligerswerk moet doen hoop ik dat de kinderen iets van de dingen die gedaan moeten worden overnemen, als ik dat netjes heb gevraagd. Of zoals de laatste week bijna gebiedende wijs enkelvoud heb opgedragen, omdat ik het helemaal zat was.

===Echt opmerkelijk, ik voel ook enorme wrevel maar dan bij alle reacties. Alsof je als ouder een perfect wezen moet zijn, zonder flauwe grappen, alles moet beredeneerd en vooral consequent. En dit hoort niet en dat hoort wel, en als ouder mag je niet dit uitstralen en kinderen mogen niet dat voelen, en je doet dingen niet voor een beloning en weet-ik-veel! Ik vind juist dat Stickertje’s plan leuk en niet al te streng en toegeeflijk klinkt. Ik vind dat juist leuk.===

Als mijn ouders vroeger met zo'n rekening zouden zijn gekomen weet ik zeker dat we er in ons gezin er smakelijk om gelachen zouden hebben en dat voor ons als pubers precies duidelijk was waar de pijn zat en we in plaats van de rekening afgepast te betalen er een flinke fooi bovenop gedaan zouden hebben. Ben blij dat ik in ieder geval nog iemand tref die er ook humor in ziet 😉👍 al ga ik de rekening niet presenteren maar morgenavond wel Hotel mama ritueel sluiten.

===Wat ik wel erg belangrijk vind in situaties als deze is dat we niet alles hoeven af te wegen, te meten enzovoorts. Natuurlijk hoort er iets van balans te zijn, maar relaties zijn meer dan dat.===

Natuurlijk hoeven we niet alles af te wegen, langs een meetlat te leggen en niet voor elk ding dat ik voor de pubers doe hoeven ze iets terug te doen; echt niet. Maar hier was de afgelopen drie weken de balans echt volledig zoek. Niet de was ophangen als ik weg was en dan de volgende ochtend wel vragen waarom er geen schone sneakersokken te vinden zijn.

Maar dat is toch juist net wat je wilt?

Neem ik toch aan?
Dat je kinderen last hebben van hun eigen gedrag?
Dat ze dus consequenties voelen van hun eigen nalatigheid?
Ik ben dus altijd blij als ze me vragen 'goh waar is mijn was' als ze dat zelf hebben nagelaten.
Niet om ze er fijntjes op te wijzen, maar het is juist een prima leermoment. (waarbij ik dan wel bewust mezelf op achtergrond houd, ik hoef alleen maar subtiel vragen te stellen)

Inderdaad

Het werkt vaak het beste als ze zelf last hebben van hun luiheid. Als ik bijvoorbeeld laat werk en vraag of ze het eten willen voorbereiden en ik kom thuis en het is niet gedaan dan hebben ze er zelf last van. Dan duurt het namelijk nog minstens een uur voordat we gaan eten want ik ga me echt niet haasten omdat ze dat vergeten zijn. Of ik heb geen zin meer om alles te doen en ik zeg dat ze maar een boterham moeten eten want ik ga niet meer koken (en ze vinden warm eten veel lekkerder). De volgende keer is het dan wel gedaan want ze hebben er zelf de negatieve consequenties van ondervonden.
De was doen is ook altijd een goede, ze balen namelijk wel als wat ze aan willen nog vies is. Dus uiteindelijk leren ze heus wel de was te doen als ik dat vraag want de consequenties zijn voor hun zelf.

Precies

Dat zei ik al eerder, naar hartelust terug pakken middels lik op stuk werkt veel beter dan dit vage hotel mamagedoe met het oog op de herfstvakantie.

Zou je man het leuk gevonden hebben als zijn ouders dit deden? Zou hij er wat van leren?

Beetje chanteren, omkopen, humor én pakken waar je ze pakken kan werkt volgens mij veel beter.

Emmawee

4. Iets voor elkaar over hebben hoort bij het samenwonen en werkt verbindend.Pubers zullen zo hun eigen momenten kiezen waarop ze 'verbindend' bezig willen zijn. Ook ouders doen hierin vaak wat stapjes terug. Neemt niet weg dat je juist in de pubertijd soms ook wat meer van elkaar verlangt. Dat hoort bij het losmakingsproces.
"Voor wat hoort wat" hoort bij een zakelijke overeenkomst.===

Ik ben met je eens dat gezinsleden iets voor elkaar over horen te hebben. In de dagelijkse praktijk stoort het me ook weleens hoe dat gaat. Alles van jou als ouder verwachten, maar zuchten en steunen als je als ouder eens wat vraagt. En dan heb ik het over een dochter die ruim volwassen is. De andere praktijk is dat ze de vaardigheid 'iets voor elkaar overhebben' bezitten. Mijn oudste dochter gaat altijd met mij mee als ik naar iets belangrijks moet. Ik vind het vaak wat engig om alleen naar een vreemde omgeving te gaan, bang dat ik verdwaal vooral. Maar ze gaat ook mee om me aan te kunnen vullen tijdens een afspraak. Als ik iets vergeet te zeggen, doet zij het. In een andere situatie zijn de dochters bij me gebleven in het ziekenhuis toen ik daar plotseling weer naar toe moest. Ik vind dat erg ontroerend. Het is misschien ontzettend normaal, maar dan komt het naar buiten. Je kinderen blijken gewoon goed gelukt te zijn! . Ik wil er mee zeggen, dat egoïstisch pubergedrag, of zelf daarna nog-gedrag, niet alles zegt.

=== 5. Uitgaand van een situatie waarin vader en moeder samen thuis wonen, is ofwel het begrip 'hotel mama' een belediging voor de vader, ofwel de vader doet niet mee en geeft daarmee impliciet de boodschap dat het huishouden facultatief is. ===

Mijn man ziet die omschrijving geloof ik niet als belediging. Zo is de uitdrukking gewoon. Dit valt ook onder 'overcorrect' . Als 'mamma' het meeste last heeft van het gedrag van kinderen, mag je het ook zo benoemen. Mijn man heeft er geen last van als er over de was geklaagd wordt. Ik wel.

zelf er last van hebben werkt?

Hier maar een beetje, als de sportkleren niet schoon zijn is er altijd nog wel wat anders te vinden dat als sportkleding gebruikt kan worden.

Triva, dat pakken waar je ze pakken kan vind ik dan weer helemaal niet passen in onze stijl van opvoeden. Ze terug sturen naar boven om gebruikt servies te halen voor de afwas gebeurt hier wel maar het niet wassen van kleding die niet in de goeie wasmand is gegooid vindt ik dan weer een brug te ver gaan.

===Als ik iets vergeet te zeggen, doet zij het. In een andere situatie zijn de dochters bij me gebleven in het ziekenhuis toen ik daar plotseling weer naar toe moest. Ik vind dat erg ontroerend. Het is misschien ontzettend normaal, maar dan komt het naar buiten. Je kinderen blijken gewoon goed gelukt te zijn! . Ik wil er mee zeggen, dat egoïstisch pubergedrag, of zelf daarna nog-gedrag, niet alles zegt.===

Dat egoïstische (voor zover het echt zo bedoeld is) pubergedrag zegt zeker niet alles.
Ook mijn kinderen blijken ook goed gelukt al laten ze dat thuis niet altijd zien.
Ik stond net even met een buurvrouw te praten die mijn kinderen heel goed gelukt vindt. Ze zijn zo keurig beleefd, zeggen waar het op staat zonder brutaal te worden! Dan ben ik best trots op ze. Ze weten in ieder geval buiten de deur hoe wij graag zien dat ze zich gedragen.
Jongste had een gesprekje met die buurvrouw over haar uit de tuin groeiende klimop die nodig gesnoeid moet worden. De takken raken zijn gezicht als hij door de brandgang moet om naar school te gaan en daar krijgt hij best grote jeukende vlekken van. Toen ze zoon zag tussen die takken heeft de buurvrouw iets gezegd dat ze dat het weekend aan gaat pakken samen met nog iets in haar tuin. Zoon zei dat hij daar blij mee was en misschien wel even kon helpen als ze ook de heg ging snoeien kon hij opruimen of zo, maar niet die klimop, want dan moet ik weer aan de pillen!

En inderdaad de veelgebruikte uitdrukking is Hotel mama, al vele jaren. Inderdaad heb ik er de meeste last van, omdat ik meer thuis ben. Klachten over de was, het aangeboden proviand, de niet geheel schone WC gaan mij aan. Klachten over de haperende wifi, staat van onderhoud van het kantelraam zijn voor man. Wifi bleek niet op te lossen was een storing bij de provider en het raam moet wachten tot het weekend of nog langer.

Wanneer betalen ze?

Vooraf of achteraf?

In het begin deden we dat hier achteraf maar dat betekent dat ik er achteraan moet zitten. En dat kost mij onnodig veel moeite. Dat hebben we nu veranderd in vooraf. En betalen ze niet, komt er ook niets extras. Ik bedoel dat ik ze vooraf niet achter de broek zit want nee is ook een antwoord. Al is het ongewenst.