Hoe vaak als gezin op bezoek bij opa en oma
Hoe vaak gaan jullie met jullie (net) pubers als complete gezin op bezoek bij opa en oma?
Het was een maand geleden dat wij als volledig gezin op bezoek waren geweest bij mijn schoonouders. Daarna was mij man nog een keer met onze jongste van 12 op bezoek geweest, maar toch vond hij dat we een week na dat bezoek en twee dagen voordat hij alleen langs zou gaan we weer een keer als volledig gezin langs zouden moeten gaan. Op een gegeven moment houd het toch op om los van bijzondere dagen als volledig gezin langs te gaan?
Als gezin misschien 2-3x per jaar. Afzonderlijk vaker.
Puber hoeft ook zeker niet altijd mee en al helemaal niet verplicht (dat vond ik vroeger zo verschrikkelijk, verplicht mee naar oom en tante)
verschilt, geen vaste tijd die er tussen zit eigenlijk. Mijn ouders zien we ongeveer 1 keer per 2 maanden, maar dan logeren we ook minimaal 2 nachten daar. Schoonouders zien we vaker, maar puber gaat niet altijd meer mee. Soms wel, soms niet.
Dolfje schreef op 12-01-2024 om 16:41:
Mijn vraag is Hoe vaak komen (schoon/groot) ouders bij jullie?
Hier dus nog minder dan dat wij naar hun gaan en dat was vroeger thuis ook zo. Geloof zelfs dat ik mijn opa en oma nog nooit bij mijn vader thuis heb gezien.
Ok nu is mijn moeder in de 70 maar toen ze dus 20 jaar geleden mijn leeftijd had kwam ze ook bijna nooit.
Dus ik voel me ook niet zo geroepen eigenlijk om het andersom wel te doen.
Dit vind ik dus ook best vreemd, dat opa’s en oma’s altijd maar schijnen te verwachten dat je daarheen komt met je hele hebben en houwen als gezin met jonge kinderen. Pffft als ik er nog aan denk, met een tweeling, ik sleepte mij een ongeluk.
Ik hoor oudere mensen ook vaak zeggen: “niemand belt mij” en dan ben ik altijd zó benieuwd wat er mis is met zelf bellen.
ToetieToover schreef op 13-01-2024 om 10:02:
[..]
Dit vind ik dus ook best vreemd, dat opa’s en oma’s altijd maar schijnen te verwachten dat je daarheen komt met je hele hebben en houwen als gezin met jonge kinderen. Pffft als ik er nog aan denk, met een tweeling, ik sleepte mij een ongeluk.
Ik hoor oudere mensen ook vaak zeggen: “niemand belt mij” en dan ben ik altijd zó benieuwd wat er mis is met zelf bellen.
Mijn ouders nemen wel het initiatief om bij ons langs te komen. Maar schoonouders nemen totaal geen initiatief. Ze nodigen ons nooit uit, zelfs voor een verjaardag niet. Ze zijn heel afwachtend daarin. Als mijn man ze uitnodigd komen ze wel. Dus als ik geen zin heb om weer naar schoonouders te gaan zeg ik wel vaak nodig ze hier maar uit.
Vroeger gingen we elke zondag. Ene week de ene oma, andere week de andere. Tot in de puberteit nog.
Nu ik zelf ouder ben zit er geen frequentie in. Bij ene oma komen we nooit. Zij komt wel bij ons op verjaardagen.
Andere opa en oma zien we elke paar weken, maar zonder vaste frequentie Meestal ga ik alleen met de kinderen, maar soms gaan we met zn allen. En soms komen zij hier.
ToetieToover schreef op 13-01-2024 om 10:02:
[..]
Dit vind ik dus ook best vreemd, dat opa’s en oma’s altijd maar schijnen te verwachten dat je daarheen komt met je hele hebben en houwen als gezin met jonge kinderen. Pffft als ik er nog aan denk, met een tweeling, ik sleepte mij een ongeluk.
Ik hoor oudere mensen ook vaak zeggen: “niemand belt mij” en dan ben ik altijd zó benieuwd wat er mis is met zelf bellen.
Ja, zo kregen wij in december het verwijt dat we niet hadden geappt hoe onze zomervakantie was geweest.. klopt, maar je had er natuurlijk ook gewoon naar kunnen vragen. Ik kan daar slecht mee overweg.
ToetieToover schreef op 13-01-2024 om 10:02:
[..]
Dit vind ik dus ook best vreemd, dat opa’s en oma’s altijd maar schijnen te verwachten dat je daarheen komt met je hele hebben en houwen als gezin met jonge kinderen. Pffft als ik er nog aan denk, met een tweeling, ik sleepte mij een ongeluk.
Ik hoor oudere mensen ook vaak zeggen: “niemand belt mij” en dan ben ik altijd zó benieuwd wat er mis is met zelf bellen.
Ik zou me heel bezwaard voelen om mijn moeder zo een lang stuk met ov te laten reizen om vervolgens hier in een flatje 3 hoogachter een kop koffie te drinken terwijl zij een heel huis met tuin heeft en slaapkamers voor mij en de kinderen gemaakt. Ze zou het kunnen want ze is nog jong en fit maar ik vind het zo horen om daarheen te gaan. Mijn vader komt wel eens hierheen met de auto en ik vind dat zo zielig al die reistijd dat ik ook liever daarheen ga. Ik ben naar de andere kant van het land verhuisd. Daar hoeven zij niet voor op de blaren te zitten. Stel ik woonde in een groot huis met veel geld dan zou ik ouders af en toe wel hierheen laten komen en een taxi sturen.
ToetieToover schreef op 13-01-2024 om 10:02:
[..]
Ik hoor oudere mensen ook vaak zeggen: “niemand belt mij” en dan ben ik altijd zó benieuwd wat er mis is met zelf bellen.
Ja, herkenbaar. Ik belde mijn beide ouders altijd 1-2 keer in de week om te keuvelen. Op een gegeven moment was ik het beu dat ik àltijd het initiatief moest nemen en zij nooit mij eens belden om te vragen hoe het ging. Ik ben ermee gestopt (dit ook expliciet gecommuniceerd, met reden etc erbij). Met mijn moeder heb ik de laatste anderhalf jaar niet meer gebeld, op een paar noodzakelijke telefoontjes na…
Lieveheersbeest schreef op 13-01-2024 om 10:58:
[..]
Ja, herkenbaar. Ik belde mijn beide ouders altijd 1-2 keer in de week om te keuvelen. Op een gegeven moment was ik het beu dat ik àltijd het initiatief moest nemen en zij nooit mij eens belden om te vragen hoe het ging. Ik ben ermee gestopt (dit ook expliciet gecommuniceerd, met reden etc erbij). Met mijn moeder heb ik de laatste anderhalf jaar niet meer gebeld, op een paar noodzakelijke telefoontjes na…
Oja, hier precies hetzelfde. Eerder belde ik altijd en een keer aangegeven dat zij ook wel eens mochten bellen. Vervolgens werd ik één keer gebeld onder werktijd.... dus kwam het niet uit. Ze hebben nooit meer uit zichzelf gebeld om wat te kletsen, behalve voor belangrijke dingen, "want ik heb geen tijd voor ze". Zo stom!
Ik mag toch hopen dat ik later niet zo'n vervelend oud persoon word.
Wij gaan alleen met kerst en de verjaardag van oma met z'n allen op bezoek. Verder ga ik elke week een keer alleen en af en toe met partner, waarbij er soms ook een kind meegaat. De oudere kinderen gaan ook weleens alleen bij oma, op een half uur rijden, op bezoek, maar niet zo vaak en dat ligt er vooral aan dat ons vooral met zichzelf bezig is en de kinderen snel klaar zijn met verhalen over mensen die ze niet kennen. Andere grootouders zijn er helaas niet meer.
Dat ligt ook aan de band. Ik ging graag naar mijn oma. Als kind en als puber elke week op zondag, dan was de rest van de familie er ook. Toen ik mijn rijbewijs had ging ik vaak doordeweeks een keertje koffie drinken.
Wij zien zelf onze ouders vaak (meerdere keren per week), maar ons kind is nog klein en de ouders passen ook op.
Ik mag toch hopen dat ik later niet zo'n vervelend oud persoon word.'
Niemand zal de wens hebben later een vervelend oud persoon te worden! Afschuwelijk.
Het vreemde is dat je als vanzelf wat weggroeit uit de drukte. Is mijn ervaring. Als je kinderen/kleinkinderen niet vaak ziet, wordt het contrast groot. Ik kan me verbazen dat het ooit allemaal gewoon was, en een drukke maaltijd me weinig moeite kostte. Nu ga ik er tegenop zien - en bah wat voelt dat tuttig. Maar m'n energielevel ligt lager dan eerst.
Ik ben door de jaren heen gewend geraakt aan dagelijks alleen/samen te zijn, zonder binnenvallende jongere generatie. Er slingert niks meer rond wat ik (of man) niet zelf laat slingeren. In m'n agenda hoef ik geen rekening meer te houden met een x-tal huisgenoten. Het wordt rustiger. Kan prettig zijn, kan ook heel saai zijn. Het is sowieso anders.
Met het klimmen der jaren sluipen kwaaltjes binnen. 'Er komt wel bij, maar er gaat niks af' hoor ik oudere mensen zeggen. Je verliest mensen aan de dood, soms na een lange weg, soms zomaar. Je voelt dat de tijd je door de vingers glipt. Niet zulke aangename gespreksonderwerpen, ook al vullen ze je gedachten. Het zijn hindernissen voor een plezierige communicatie. Het vraagt aandacht om met elkaar mee te leven. Dat gaat vaak niet vanzelf.
Schoonmoeder woont om de hoek, en toch gaan we als gezin niet vaak. Ik kom er soms wat vaker en soms minder vaak manlief precies hetzelfde. Als we gaan gaan we vaak door de week en dan is manlief op andere dagen vroeg thuis als ik. Zoon gaat er geregeld langs (lees 3 tot 4 keer in de week). Ik de ene keer een paar keer in de maand en dan weer een maand of 2 niet. Maar contact is en blijft er altijd via de app enzo.
Manlief wil niet mee naar mijn ouders, mijn vader zit in een verpleeghuis, en daar probeer ik elke maand echt wel langs te gaan. Met moeder is het contact wel aanwezig maar dat contact is niet goed. Recentelijk erachter gekomen dat ze mijn vaders familie (broers en zussen) totaal niet informeert over zijn gezondheid, daarbij ook gehoord dat ze hem in het verleden ook nooit de telefoon gaf en door zijn gesprekken heen ging. Daarom ben ik informatie gaan doorspelen naar de familie, met als gevolg dat mijn moeder mij helemaal niets meer verteld.
@toetietoover
Er is niks mis met zelf bellen
Maar ik snap die mensen wel soms wil je gewoon dat niet alles altijd vanuit jezelf moet komen maar ook eens van de ander
ToetieToover schreef op 13-01-2024 om 10:02:
[..]
Dit vind ik dus ook best vreemd, dat opa’s en oma’s altijd maar schijnen te verwachten dat je daarheen komt met je hele hebben en houwen als gezin met jonge kinderen. Pffft als ik er nog aan denk, met een tweeling, ik sleepte mij een ongeluk.
Ik hoor oudere mensen ook vaak zeggen: “niemand belt mij” en dan ben ik altijd zó benieuwd wat er mis is met zelf bellen.
PhilDunphy schreef op 13-01-2024 om 10:34:
[..]
Ja, zo kregen wij in december het verwijt dat we niet hadden geappt hoe onze zomervakantie was geweest.. klopt, maar je had er natuurlijk ook gewoon naar kunnen vragen. Ik kan daar slecht mee overweg.
@PhilDunphy
Tuurlijk had deze persoon het zelf kunnen vragen
Maar snap ook wel dat de persoon het gewoon zo zelf van jou hoort van jou kant ipv dat het altijd van de ander moet komen
Als iemand iets leuks heeft gedaan in het weekend dan kan ik natuurlijk vragen hoe was je weekend?
Maar hoe leuk is het als het vanuit de persoon zelf komt ipv naar moeten vragen vanuit die kant altijd
Lijkt mij veel leuker
