Hoe pak ik dit aan? Zoon van 16
hoi! Ik ben hier nieuw. Ik heet Karlijn, ik ben alleenstaande moeder van 3 kids van 16, 14 en 10.
Mijn kinderen zijn lief, intelligent, verantwoordelijk en zelfstandig. Dat is een groot gelukkie! Om elke dag blij mee te zijn!
Ik heb toch een vraag: mijn oudste zoon is nu 16 en in het eerste jaar van zijn mbo. Hij was een late leerling en een zachtaardige jongen, altijd lief en ruimdenkend. Op dit moment gedraagt hij zich alsof het hier een hotel is. Hij sport en werkt 5 dagen in de week en verwacht dan op elk uur het eten klaar etc. Ik snap dit wel en ben trots op wat hij doet, maar ik werk 40 uur en ben moe als ik thuis kom.
Ik heb vroeger thuis veel geholpen in het huishouden, mijn moeder was ook alleen en dat was toen normaal, en merk dat ik me irriteer aan hef feit dat hij denkt dat alles altijd op zijn tijden klaarstaat. Ik wil graag dat hij meehelpt en ook n x kookt bijv....
Mijn kinderen vertellen me dat dit ouderwets is, niemand hoeft te helpen... hier wel...hoe zit dit in deze tijd, hoe hebben jullie dit geregeld?
Als je van jongs af aan geleerd hebt om mee te helpen, dan is het een gewoonte als je ouder wordt.
Is dit ook niet gewoon de leeftijd? Kont tegen de krib en zo.
Ik herken het van mijn zoon op die leeftijd (en ook de jaren daarna helaas..). Ik kook op een moment dat ik bepaal. Meestal bewust teveel, zodat er restjes in de koelkast of vriezer staan voor Ernstige Hongermomenten. En zoo n weet dat als hij misgrijpt (of niet op de vaste tijd aan tafel zitten), hij zelf maar iets moeten maken. Dat ging vaak met gesteun en gemopper, zoals bijna álles zwaar is in een puberleven.
Ik heb het opgegeven om te verwachten dat hij huishoudelijke dingen spontaan oppakt. Hi niet het niet of het interesseer hem niet genoeg. Prima. Dan vraag ik het gewoon. Eigen kamer en was is simpel. Dar bemoei ik me niet mee. Deur dicht, hij moet in die troep zitten, ik niet.
Hoe wij dat doen? Mijn zoon (15) werkt nog niet maar sport heel vaak en te pas en te onpas op onhandige tijden. Hier ligt altijd eten in de vriezer, van die maaltijdzakken van de Iglo (of huismerk, maar zijn vaak in de bonus bij AH) of nasi, pasta, bami, curry of zoiets wat over was van de avondmaaltijd. Eieren en brood zijn altijd in huis, evenals van die cupjes met noodles of pasta of desnoods diepvriespizza. Zo kan hij altijd eten als het nodig is. Hij maakt wat voor zichzelf en gaat sporten. Vaak kook ik op maandag extra veel omdat hij sowieso altijd op dinsdag al eet voordat ik uberhaupt thuis ben. Dus dan hij kan kiezen, of met honger sporten, of zelf iets opwarmen. Echt koken hoeft hij niet, kan hij wel, maar in het kader van zijn drukke schema zorg ik dat het makkelijk en niet te veel moeite is.
Ik zou het gewoon allemaal een beetje loslaten, hij doet het goed op school? Hij sport? Tegelijk zou ik ook niet hemel en aarde bewegen om hem op zijn wenken te bedienen. Doe jij gewoon ook je eigen ding. En als hij op een specifiek bepaalde tijd wil eten maar jij bent dan vijf min uit je werk dan bespreek of brainstorm je samen hoe. Maar niet door op te staan en te faciliteren. Verder tel je zegeningen
zolang de puber hier in mijn huis verblijft met enige regelmaat helpt hij gewoon mee. Vaatwasser doet hij over het algemeen en zonder gezeur.
En als hij eerder honger heeft dan ik zin heb om te koken mag hij kiezen, of hij wacht of hij gaat koken. Ook moet hij verplicht 1 keer in de maand koken en dat gaan we uitbreiden naar 1 keer per weekend als hij hier is. Puur omdat ik het belangrijk vind dat hij kan koken.
Verder helpt hij met alle andere klusjes als ik het vraag. Grasmaaien is ook zijn taak in de zomer maar hij kan ook prima stofzuigen ofzo.
Er zijn nog wel dingen die partner en ik doen, maar de puber kan eigenlijk alles en zo goed als helemaal meedraaien in het huishouden als het echt nodig is.
Wel hebben we hier de afspraak dat als hij de minder leuke dingen niet doet er ook geen ruimte is voor leuke dingen.
Valdemar schreef op 25-11-2022 om 22:16:
Je schrijft dat hij sport en vijf dagen per week werkt, is dit naast zijn schooluren? Zou je eens kunnen weergeven hoe zijn dagindeling eruit ziet?
Ik herhaal de vraag maar even.
Je schrijft wel dat je zelf veertig uur per week werkt en moe bent als je thuiskomt, maar hoeveel uur heeft hij zelf al verplichtingen?
Soms durven ouders al eens vergeten dat hun kinderen meer uren maken dan zijzelf, zonder het huishouden dan.
mijn kids hebben allemaal hun eigen taak in huis en daar krijgen ze dan wat voor terug denk aan hun abonnement of zakgeld. Werkt prima
Lunagirl82 schreef op 26-11-2022 om 09:05:
mijn kids hebben allemaal hun eigen taak in huis en daar krijgen ze dan wat voor terug denk aan hun abonnement of zakgeld. Werkt prima
Hebben ze gesolliciteerd om jouw kind te worden 
Serieus: mijn kinderen zijn inmiddels in de 20, wonen nog thuis maar werken. Hebben ook altijd klusjes moeten doen en heel wat jaren moest de een koken op zaterdag en de ander op zondag. Maar ik heb dat niet gekoppeld aan zakgeld of abonnementen. Ik krijg namelijk ook niks van hen als ik kook, de wc schoonmaak of de ramen lap. Zij krijgen later ook niks als ze dat doen.
Het hoort er gewoon bij, je woont met z'n vieren (hier dan) en we kijken naar welke klussen haalbaar zijn en waar voorkeuren liggen. Niemand doet hier niks en afhankelijk van hun leefsituatie en de mijne, doen ze veel of weinig, doen ze regelmatige klussen of juist incidentele als ze tijd hebben.
Mbt eten zou ik wel veel makkelijker worden. Altijd teveel koken en altijd iets in de vriezer en koelkast hebben. Hier hebben we ook een periode gehad dat ik een heel casinobrood kocht, de kapjes eruit haalde en om en om tussen alle sneetjes ham en kaas propte en toen in zijn geheel invroor. Ideaal voor een snelle tosti.
Ik snap nog steeds niet wat precies de vraag is.
Maar wat 16-jarigen betreft: ik vond al mijn kinderen op die leeftijd best weer even lastig. Ze vinden dat ze toe zijn aan alles zelf bepalen en aan uit huis gaan etc maar nog niet met het inzicht wat er dan allemaal nodig is en op je afkomt. En zonder de mogelijkheid om uit huis te gaan, dus dat gaf onvrede etc. Na een jaartje of anderhalf trok dat weer bij, want als 18 in beeld komt wordt ook duidelijk dat daar best veel bij komt kijken en dan wordt alles wat je als ouder voor ze doet ineens weer meer gewaardeerd.
En wat eten betreft: het helpt als er altijd eten is, iets om op te warmen van gisteren of zo, en anders halen ze maar een diepvriespizza bij de Jumbo of ze maken een tosti of ze koken zelf. Inmiddels reageer ik op "kunnen we om zes uur eten" vaak met "ja, als jullie koken" en dan komt er vanzelf een tikkie voor de boodschappen en staat het eten op tafel als ik thuis kom. Maar ze zijn hier geen 16 meer inmiddels.
Jouw oudste zoon is nu de "man" in huis, het zal niet meehelpen dat hij slecht kan afkijken hoe een fatsoenlijke man zich gedraagt, dat er bij privileges ook verantwoordelijkheden horen, en dat jij nog steeds gewoon de baas bent.
Maar ook dat gaat over.
Ik moest wel even lachen om die reactie dat de kinderen van twee en vier jaar al meehelpen. Natúúrlijk helpen die mee, die vinden dat nog heel leuk. En ook met tien jaar snappen ze nog redelijk dat moeder niet in haar eentje het huishouden kan doen.
Maar in de puberteit blijken ze ineens niet meer hun jas op te kunnen hangen en zien ze het nut niet in van een afwasmachine uitruimen. Ze hebben dan ineens het idee dat het alleen maar jóuw troep is die zíj moeten opruimen.
Hoe dat hier gaat? Nou, met hangen en wurgen. Het kost me veel discussie bij die pubers. Een ‘ja zo’ probeer ik niet meer te accepteren. Ik blijf er náást staan tot ze de stofzuiger hebben gepakt.
En als ze het heel bont maken schakel ik de WiFi uit of ik neem hun telefoon tot ze hun kamer hebben opgeruimd/was hebben opgehangen/papier hebben weggebracht.
Mooier en opvoedkundig correcter kan ik het helaas niet maken...
ief schreef op 26-11-2022 om 14:21:
Ik moest wel even lachen om die reactie dat de kinderen van twee en vier jaar al meehelpen. Natúúrlijk helpen die mee, die vinden dat nog heel leuk. En ook met tien jaar snappen ze nog redelijk dat moeder niet in haar eentje het huishouden kan doen.
Maar in de puberteit blijken ze ineens niet meer hun jas op te kunnen hangen en zien ze het nut niet in van een afwasmachine uitruimen. Ze hebben dan ineens het idee dat het alleen maar jóuw troep is die zíj moeten opruimen.
Hoe dat hier gaat? Nou, met hangen en wurgen. Het kost me veel discussie bij die pubers. Een ‘ja zo’ probeer ik niet meer te accepteren. Ik blijf er náást staan tot ze de stofzuiger hebben gepakt.
En als ze het heel bont maken schakel ik de WiFi uit of ik neem hun telefoon tot ze hun kamer hebben opgeruimd/was hebben opgehangen/papier hebben weggebracht.
Mooier en opvoedkundig correcter kan ik het helaas niet maken...
die telefoon of wifi heeft niks te maken met klusjes. Ik zou geen was meer van ze wassen, niet meer voor hen koken, geen chips/drinken etc halen met de boodschappen etc. Alles wat ik alleen voor hen doe wordt niet meer gedaan omdat zij niks voor mij doen. Pas dan valt hoop ik het kwartje. Ik ga dus geen battle picken door ruzie te maken over die wifi of hun telefoon af te pakken. Ik heb overigens ook helemaal niks te maken met hoe hun kamer eruit ziet. Daar kom ik dan gewoon niet. Was ophangen weigeren ze? Pak ze dan met niet hun was doen. Papier niet wegbrengen? Zet die bak met papier op hun kamer.
Aiden schreef op 26-11-2022 om 15:50:
[..]
die telefoon of wifi heeft niks te maken met klusjes. Ik zou geen was meer van ze wassen, niet meer voor hen koken, geen chips/drinken etc halen met de boodschappen etc. Alles wat ik alleen voor hen doe wordt niet meer gedaan omdat zij niks voor mij doen. Pas dan valt hoop ik het kwartje. Ik ga dus geen battle picken door ruzie te maken over die wifi of hun telefoon af te pakken. Ik heb overigens ook helemaal niks te maken met hoe hun kamer eruit ziet. Daar kom ik dan gewoon niet. Was ophangen weigeren ze? Pak ze dan met niet hun was doen. Papier niet wegbrengen? Zet die bak met papier op hun kamer.
De bak papier op hun kamer bij mij echt niet, die zetten ze dan met hetzelfde gemak uit hun kamer waarna je er zelf over struikelt.
Wassen zou precies op een moment gebeuren dat ik zelf mijn eigen was zou willen doen.
Gelukkig zijn ze inmiddels volwassen....
Auwereel schreef op 26-11-2022 om 16:31:
[..]
De bak papier op hun kamer bij mij echt niet, die zetten ze dan met hetzelfde gemak uit hun kamer waarna je er zelf over struikelt.
Wassen zou precies op een moment gebeuren dat ik zelf mijn eigen was zou willen doen.
Gelukkig zijn ze inmiddels volwassen....
Bij mij zouden ze helemaal niet gaan wassen maar gewoon bedenken dat het simpeler is als ik de was doe, zij het ophangen en het papier buiten zetten. Dat was vooral mijn punt. Ik ga dan niet in een battle over de wifi en het afpakken van hun telefoon. Probeer ze te pakken waar ze dat raakt, dus bij geen schone kleding meer hebben bijvoorbeeld, of geen eten dat voor ze klaar staat.
Hm, als ik de "battle" niet wilde aangaan, gingen m'n kinderen het aan, dat was een dingetje.
"probeer ze te pakken waar ze dat raakt"
Dat klinkt mij heel onaangenaam in de oren. Ik probeer echt niemand ooit 'te pakken'.
