Hoe omgaan met oma
ik heb een lieve moeder, maar af en toe gaat ze echt over mijn grenzen. Mijn zoon van 14 heeft gister gehockeyed, de laatste wedstrijd van het seizoen. Het was nogal warm en na afloop werd er een foto van het team gemaakt. Rode wangetjes, plakhaar en oververhitte gezichtjes op de foto. Het was een fijne dag, ik stuurde mijn moeder een appje en ook stuurde ik de foto. Vervolgens kreeg ik 5 berichten terug, ik deel er 2
kleinzoon moet echt naar een andere kapper. Het ziet er niet naar uit. Hij heeft veel te dik haar! Doodzieke voor hem om et zo bij te lopen. Je krijgt genoeg kinderbijslag voor 3 kinderen om weer naar de vorige kapper te gaan!!
Ik durf het tenminste eerlijk te zeggen! Heb echt met hem te doen.Vanaf dag 1 sinds je naar een goedkopere kapper bent overgestapt ziet het er niet uit. Dan is je zus heel anders!
Mijn zoon heeft inderdaad veel haar, maar hij loopt zeer zeker niet onverzorgd bij, het is alleen in oma’s ogen nooit goed genoeg.
Het kan heel goed bij ouderdom/ aftakeling/ beginnende dementie horen. Natuurlijk is een bezoekje aan de dokter dan een goed idee. Alleen helpt dat bezoekje verder niet. Dat kan dan evt vastgesteld worden of niet. Maar het is niet zo dat er dan wel een pilletje voor is ofzo. Je zult het er dan nog steeds mee moeten doen.
Heel herkenbaar. Mijn kinderen waren 4 en 7 en speelden leuk in de sneeuw. Had mijn moeder ook een foto gestuurd en meteen kwamen de opmerkingen dat ze "niet te lang in de kou moeten zijn", "waarschijnlijk hadden ze ook nog niet gegeten dus hun maag zou wel gekrompen zijn".
En ja, het gaat samen, een hele lieve moeder en toch de bergen kritiek. Mijn moeder was een lief indisch dametje die gewoon haar onzekerheden eerst op haar kinderen, en dan op die van mij heeft gereflecteerd. Het was soms doodvermoeiend en ik kon me ook niet altijd rustig houden.
Mijn moeder is pas met 84 dement geworden, maar de kritiek was er eigenlijk altijd. Dat is pas opgehouden toen ze mij niet meer herkende.
Maar nu....... ik zou er alles voor over hebben om weer de hele dag door kritiserende appjes te krijgen. Mama is 3 jaar geleden overleden. De liefste en zorgzaamste moeder en oma missen we nog elk uur van de dag. Haar ongezouten kritiek ook.
Fély schreef op 13-06-2023 om 11:45:
Heel herkenbaar. Mijn kinderen waren 4 en 7 en speelden leuk in de sneeuw. Had mijn moeder ook een foto gestuurd en meteen kwamen de opmerkingen dat ze "niet te lang in de kou moeten zijn", "waarschijnlijk hadden ze ook nog niet gegeten dus hun maag zou wel gekrompen zijn".
En ja, het gaat samen, een hele lieve moeder en toch de bergen kritiek. Mijn moeder was een lief indisch dametje die gewoon haar onzekerheden eerst op haar kinderen, en dan op die van mij heeft gereflecteerd. Het was soms doodvermoeiend en ik kon me ook niet altijd rustig houden.
Mijn moeder is pas met 84 dement geworden, maar de kritiek was er eigenlijk altijd. Dat is pas opgehouden toen ze mij niet meer herkende.
Maar nu....... ik zou er alles voor over hebben om weer de hele dag door kritiserende appjes te krijgen. Mama is 3 jaar geleden overleden. De liefste en zorgzaamste moeder en oma missen we nog elk uur van de dag. Haar ongezouten kritiek ook.
Ja, maar kritiek uiten vanwege bezorgdheid is toch wat anders dan 'jij maakt stomme keuzes' in alle denkbare subtiele of minder subtiele bewoordingen. En van alles en iedereen zeggen dat ze eigenlijk achterlijk zijn; je eigen broers en zussen, de garagehouder, de doktersassistent en ga zo maar door. Dat doet mijn vader. Iemand anders die ik ken heeft een moeder die het niet kan laten te benadrukken dat ze zo'n spijt heeft van de geboorte van die persoon: "Als ik jou niet had gekregen zat ik nu in ...[tropisch oord]", tekortkomingen van de kleinkinderen benoemen die ze natuurlijk van hun vader hebben etc.
Maar jammer dat je moeder er niet meer is en dat je haar zo mist! Ik weet niet zeker of ik mijn vader echt zou missen eigenlijk
S.ndra schreef op 13-06-2023 om 11:35:
Het kan heel goed bij ouderdom/ aftakeling/ beginnende dementie horen. Natuurlijk is een bezoekje aan de dokter dan een goed idee. Alleen helpt dat bezoekje verder niet. Dat kan dan evt vastgesteld worden of niet. Maar het is niet zo dat er dan wel een pilletje voor is ofzo. Je zult het er dan nog steeds mee moeten doen.
Bovendien: hoe overtuig je iemand dat ie naar de dokter moet omdat zijn karakter minder aangenaam is geworden?
