Hoe mee omgaan , dochter geschopt, geslagen.
Mijn dochter had gisteravond een feestje en we werden gebeld. Ze was in een speeltuin met een groepje en waren hard aan het praten. Er was daar een woning met jongeren die begeleidt wonen. (In de avond zonder begeleiding). Van het groepje van dochter gingen er een aantal naar binnen en zij bleef met 3 andere jongens achter. Er kwamen 2 jongeren naar buiten (want ze vonden dat groepje dochter te luid waren). Een meisje begon al tegen dochter tekeer te gaan, waarop dochter weg liep en haar telefoon pakte om te bellen. Het meisje pakt dochters telefoon, pakt haar bij haar hoofd, trekt haar haren uit haar hoofd, duwt haar op de grond, trekt daar door aan haar haren en geeft haar een paar knietjes. Dochter weet los te komen en rent naar huis waar ze het feestje had. Helemaal overstuur, verder gelukkig geen letsel ofzo. Politie erbij en dochter gaat nadenken over aangifte, gisteren konden ze niks doen. De andere jongeren zijn ook enorm geschrokken en voelen zich schuldig omdat ze niet ingegrepen hebben. Mijn vraag is dat ik niet zo goed weet hoe hiermee om te gaan. Moet ik er luchtig over doen tegenover dochter of hele tijd vragen hoe het gaat. Ook zelf ben ik een beetje in de war, tuurlijk is het niet normaal en vreselijk, maar het is misschien ook hoe we er als ouders mee om gaan. Het voornaamste is dat dochter er dadelijk geen last meer van heeft.
ze heeft geen blauwe plekken, wel hoofdpijn en nu nekpijn, dat is het van het aan haar haren haar hoofd omhoog trekken.
Kleinduimpje schreef op 13-02-2023 om 07:53:
ze heeft geen blauwe plekken, wel hoofdpijn en nu enorme nekpijn
Laat dat goed vast leggen
Beterschap ❤️🩹
Goedemorgen TO, en hoe gaat het met je dochter verder vandaag, naast de pijn?
Aangifte zou ik sowieso doen al is het alleen maar om het hele verhaal boven water te krijgen.
ze heeft wat nekklachten. Verder gaat het wel redelijk. Gisteren benoemde ze vooral dat niemand haar geholpen had ...Ze is erg gesloten, dus ook lastig om te peilen.
Ik denk dat je gelijk hebt voor wat betreft het recht van de sterkste. Maar alleen als je breed en groot bent, gespierd en met een killersblik, ben ik bang.
Keihard terug vechten raad ik je af. Dit meisje, met deze achtergrond, staat al van heel jong op overleven op allerlei gebieden van haar leven. Kans is dat ze niet eens weet dat je conflicten dmv praten op kan lossen. Of dat een conflict ook op een misverstand kan berusten. Het is pakken wat ze pakken kan anders komt ze tekort en het tekort is al zo groot. En dat heeft zij zichzelf waarschijnlijk moeten aanleren. Wij kunnen dat niet eens bevatten. Zij verliest maar jij verliest harder. Je doet jezelf daarmee schade. Het enige dat je kan zeggen is, sorry dat ik je aankeek en meteen een blokje omlopen. De-escaleren. En je bewust zijn dat aankijken, in haar leven agressie betekent.
Ik had vroeger op de lagere school gym op een school een eindje lopen en daar stonden de uitgebrande auto's op vier stenen zonder wielen enzo. Ik zei maar niets terug want ik sprak ABN en dat alleen al was reden tot slaag.
Als je op iets van een heel praktische zelfverdediging wilt, ga dan op Krav Maga. Maar die leren je ook alleen te vechten in bepaalde situaties. Als je kan vluchten, vlucht dan.
Wat je daar leert geeft wel een enorme empowerment.
nog een vraag, dochter wilt niet naar huisarts, ze heeft op dit moment nog maar weinig nekpijn. Is het toch verstandig om te gaan? Of is het niet nodig als ze zelf aangeeft het wel meevalt?
Kleinduimpje schreef op 13-02-2023 om 10:37:
ze heeft veel nekklachten. Verder gaat het wel redelijk. Gisteren benoemde ze vooral dat niemand haar geholpen had ...Ze is erg gesloten, dus ook lastig om te peilen.
Ah ja, dat is lullig... ze zal zich best in de steek gelaten kunnen voelen. Waren het goede vrienden waar ze mee was?
Misschien een idee om de mensen die erbij waren (en dus niet geholpen hebben) uit te nodigen? Natuurlijk niet om ze ter verantwoording te roepen, maar gewoon om het erover te hebben. Maar misschien kan je je daarover ook wel laten informeren door de politie of slachtofferhulp.
Kleinduimpje schreef op 13-02-2023 om 10:49:
nog een vraag, dochter wilt niet naar huisarts, ze heeft op dit moment nog maar weinig nekpijn. Is het toch verstandig om te gaan? Of is het niet nodig als ze zelf aangeeft het wel meevalt?
Je kan het ook nog even aankijken. Mogelijk heeft het psychisch meer indruk gemaakt dan de fysieke schade.
Weten we zeker dat die vrouw die geslagen heeft een slechte jeugd heeft gehad? Ik ken ook iemand die een prima jeugd heeft gehad. Hij is nu 28 en wil graag op zichzelf en gaat ook begeleid wonen omdat hij het verstandelijk niet helemaal alleen kan.
Dat is waar. Er zijn ook mensen met verstandelijke beperkingen of psychiatrische aandoeningen (bijvoorbeeld autisme) die begeleid wonen.
Prillewits schreef op 12-02-2023 om 23:13:
[..]
Je zegt zelf: maar ja, daar moet je maar de mens voor zijn. En durven.
Dus je geeft het als een reële optie aan. En dat is het niet, het is heel onverstandig. Stel je bent sterk en flink en je slaat die ander het ziekenhuis in, dan zit je zelf met een hoop ellende. Of je wint het niet, en dan heb je ook heel veel problemen.
Onze taekwondo leraar leerde ons ook: zorg dat je weg kan komen. Hooguit slaan of trappen om jezelf een uitweg te geven, en dan ervandoor.
Wat mij betreft helemaal geen reële optie, dus aannames. Wat ik bedoelde te zeggen is dat er genoeg mensen zijn die wel terugvechten. En niet iedereen kan of wil dat. Of dat nu verstandig is of niet heb ik me nooit over uitgelaten.
het is een woonvorm voor jongeren waar het thuis niet meer gaat. Het gaat niet om iemand met een verstandelijke beperking.
Maar wat maakt het eigenlijk uit?
troelahoep schreef op 13-02-2023 om 10:52:
[..]
Je kan het ook nog even aankijken. Mogelijk heeft het psychisch meer indruk gemaakt dan de fysieke schade.
Het gaat me erom dat mocht er later toch letsel is we een probleem hebben als er geen bewijzen zijn, als we niet naar huisarts zijn geweest, toch?
Kleinduimpje schreef op 13-02-2023 om 10:49:
nog een vraag, dochter wilt niet naar huisarts, ze heeft op dit moment nog maar weinig nekpijn. Is het toch verstandig om te gaan? Of is het niet nodig als ze zelf aangeeft het wel meevalt?
Ik zou het aan haar laten. Nogmaals veel sterkte met alles!
