Hoe mee omgaan , dochter geschopt, geslagen.
Mijn dochter had gisteravond een feestje en we werden gebeld. Ze was in een speeltuin met een groepje en waren hard aan het praten. Er was daar een woning met jongeren die begeleidt wonen. (In de avond zonder begeleiding). Van het groepje van dochter gingen er een aantal naar binnen en zij bleef met 3 andere jongens achter. Er kwamen 2 jongeren naar buiten (want ze vonden dat groepje dochter te luid waren). Een meisje begon al tegen dochter tekeer te gaan, waarop dochter weg liep en haar telefoon pakte om te bellen. Het meisje pakt dochters telefoon, pakt haar bij haar hoofd, trekt haar haren uit haar hoofd, duwt haar op de grond, trekt daar door aan haar haren en geeft haar een paar knietjes. Dochter weet los te komen en rent naar huis waar ze het feestje had. Helemaal overstuur, verder gelukkig geen letsel ofzo. Politie erbij en dochter gaat nadenken over aangifte, gisteren konden ze niks doen. De andere jongeren zijn ook enorm geschrokken en voelen zich schuldig omdat ze niet ingegrepen hebben. Mijn vraag is dat ik niet zo goed weet hoe hiermee om te gaan. Moet ik er luchtig over doen tegenover dochter of hele tijd vragen hoe het gaat. Ook zelf ben ik een beetje in de war, tuurlijk is het niet normaal en vreselijk, maar het is misschien ook hoe we er als ouders mee om gaan. Het voornaamste is dat dochter er dadelijk geen last meer van heeft.
Moxxie schreef op 12-02-2023 om 11:25:
[..]
Waarom trek je het verhaal van TO zo in twijfel, daar is toch geen enkele reden voor?
Nou ja, het valt mij ook op dat er alleen beschreven staat dat dochter slachtoffer is en behalve geluid maken niks deed. Maar het is niet duidelijk of er getuigen waren, behalve de vrienden die niks deden. Ik vind dat je als lezer best kritisch mag zijn en er niet vanuit hoeft te gaan dat de dame inderdaad heeft geslagen om niks.
Los daarvan vind ik het wel aan de politie om dat uit te zoeken en niet aan ons/TO. Wij hebben geen idee en voor TO is het al heftig genoeg dat haar dochter zo is mishandeld. Het is een hele ingrijpende gebeurtenis en hoe dan ook had er nooit geweld gebruikt mogen worden. Dus ik vind dat aangifte doen zeker een optie is, als dochter dat wil. En contact met de instelling zelf om de gebeurtenis te bespreken.
Kleinduimpje schreef op 12-02-2023 om 12:19:
ik was vanochtend gewoon onzeker. Moeten we aangifte doen, hoe ga ik met dochter om? Moet ik er veel aandacht aan schenken bij haar of juist net niet? Dat soort dingen vind ik heel lastig. Ik wil er niet een heel bombarie van maken terwijl dochter het over 2 dagen misschien wel vergeten is. Anderzijds ben ik een beetje bang dat zoiets natuurlijk wel heel veel gevolgen kan hebben voor iemand, vandaar mijn vraag wat ik het beste kan doen.
Aangifte doet ze in ieder geval.
Hoi Kleinduimpje, hele nare ervaring zeg! Je hebt al veel tips (en her en der wat victimblaming) ontvangen en je vraag is nu nog hoe jezelf een houding te geven naar je dochter.
Ik zou precies dit communiceren aan je dochter: dat je het lastig vindt je houding te bepalen, je bent zelf ook geschrokken en zoekende wat te doen, dat je het niet erger wilt maken dan het is en dat je niet zeker weet of dochter het vervelend zou vinden als je af en toe vraagt hoe het gaat maar dat je van haar stemming uiteraard graag op de hoogte wilt zijn. Zoiets zou ik zeggen. En dat je praktische hulp aanbiedt bijvoorbeeld als ze naar de politie, huisarts, slachtofferhulp of de begeleiding wil.
Kleinduimpje schreef op 12-02-2023 om 12:12:
toen degene riepen dat ze niet zo hard moesten praten liepen ze meteen op weg naar het huis en zeiden niks meer, alleen we gaan al, dus er was niks aan de hand. Waarop de dame en heer toch naar buiten kwam en op me dochter afkwamen. Sorry sorry zei me dochter, we gaan al naar huis. Dame riep: waarom kijk je me aan, waarom kijk je me aan. En pakte dochter..En dit waren zelf jongeren, het was 9 uur.
Later zei de dame tegen iemand dat ze had geslagen en degene vroeg waarom? Ja, omdat ze me aankeek.
Kijk even vanuit het perspectief van de daders, om te weten waar dit van komt. Je hoeft er geen empathie mee te hebben.
Dit zijn dus heel kwetsbare jongeren dit in hun jeugd een doorlopende situatie hebben gehad dat er niet naar ze werd omgekeken en als er wel werd gekeken moest er wat of werd er wat (in de orde van opdracht of slaan). Alleen al kijken, is vreselijk bedreigend en overvraagt zo iemand al meteen. Dat niet alleen, het kijken geeft een pavlov reactie van angst en vervolgens boosheid. Kijken is dus eigenlijk een aanval. Er is kennelijk weinig liefdevol naar ze (om) gekeken. Kan je nagaan, wat dit soort jongeren niet hebben meegekregen (een liefdevolle blik).
Aangifte zou ik sowieso altijd doen. Daarnaast slachtofferhulp inschakelen voor je dochter. Het meisje dat jouw dochter heeft toegetakeld zal zich na aangifte hoogstwaarschijnlijk bij bureau halt moeten melden, daar een passende straf krijgen en mbv slachtofferhulp kan er ook nog een geldbedrag geeist worden.
Veel sterkte, zoiets kan echt wel veel impact op zo'n meisje hebben.
Philou schreef op 12-02-2023 om 12:48:
[..]
Kijk even vanuit het perspectief van de daders, om te weten waar dit van komt. Je hoeft er geen empathie mee te hebben.
Dit zijn dus heel kwetsbare jongeren dit in hun jeugd een doorlopende situatie hebben gehad dat er niet naar ze werd omgekeken en als er wel werd gekeken moest er wat of werd er wat (in de orde van opdracht of slaan). Alleen al kijken, is vreselijk bedreigend en overvraagt zo iemand al meteen. Dat niet alleen, het kijken geeft een pavlov reactie van angst en vervolgens boosheid. Kijken is dus eigenlijk een aanval. Er is kennelijk weinig liefdevol naar ze (om) gekeken. Kan je nagaan, wat dit soort jongeren niet hebben meegekregen (een liefdevolle blik).
Sorry, maar ik ben het ab-so-luut niet met je eens, naar mijn idee, was de dader duidelijk uit op een vechtpartij, ze zou alles hebben aangegrepen om dochter van To klappen te geven. Dat "kijk me niet aan" is zo "stoer" en uitdagend gedrag, dat was voor haar enkel een excuus om erop los te gaan. Ik heb genoeg van dit soort figuren in mijn leven gezien. Niks te maken met "kwetsbare jongeren" is gewoon uitlokkerij.
Ik word er gewoon kwaad van!
Nee ik snap niet dat je als lezer kritisch moet zijn, alles wat er hier geschreven wordt gaan we vanuit dat dat de waarheid is, anders kunnen we alles wel in twijfel gaan trekken van ieder topic. Ja dat weet ik wel zeker dat ze een vreselijke jeugd hebben gehad, maar dat geeft ze het recht niet om iemand te mishandelen, dit had nogmaals heel anders af kunnen lopen en dit is dus totaal geen excuses voor de slechte jeugd. Wat ga je zeggen als ze iemand een knietje geeft en doodgaat? Ja, ze hebben een slechte jeugd gehad? Stel het is jouw dochter?
Maar sorry, agent zegt zelf dat dame verkeerd heeft gehandeld, dit was meteen duidelijk en heb ik ook al gezegd, ze zou die nacht de cel in moeten. Als het verhaal nog twijfel had, had ze nooit de cel in gemoeten natuurlijk.... Dame heeft ook zelf toegegeven aan andere getuigen, dus geen sprake van dat dochter een aandeel had van de ruzie.
Maar daar ging mijn topic ook niet over, want ik ga dochter hier niet verdedigen, wordt ik alleen maar nog kwader om. Ik weet nu hoe ik met dochter om moet gaan en dat we aangifte gaan doen en bedankt voor die tips.
bedankt voor je reactie zilver gray, helemaal mee eens! Kom op he!!
Kleinduimpje schreef op 12-02-2023 om 12:56:
Nee ik snap niet dat je als lezer kritisch moet zijn, alles wat er hier geschreven wordt gaan we vanuit dat dat de waarheid is, anders kunnen we alles wel in twijfel gaan trekken van ieder topic. Ja dat weet ik wel zeker dat ze een vreselijke jeugd hebben gehad, maar dat geeft ze het recht niet om iemand te mishandelen, dit had nogmaals heel anders af kunnen lopen en dit is dus totaal geen excuses voor de slechte jeugd. Wat ga je zeggen als ze iemand een knietje geeft en doodgaat? Ja, ze hebben een slechte jeugd gehad? Stel het is jouw dochter?
Maar sorry, agent zegt zelf dat dame verkeerd heeft gehandeld, dit was meteen duidelijk en heb ik ook al gezegd, ze zou die nacht de cel in moeten. Als het verhaal nog twijfel had, had ze nooit de cel in gemoeten natuurlijk.... Dame heeft ook zelf toegegeven aan andere getuigen, dus geen sprake van dat dochter een aandeel had van de ruzie.
Maar daar ging mijn topic ook niet over, want ik ga dochter hier niet verdedigen, wordt ik alleen maar nog kwader om. Ik weet nu hoe ik met dochter om moet gaan en dat we aangifte gaan doen en bedankt voor die tips.
Jij en je dochter hoeven zich niet te verdedigen, in geen geval!
Sterkte voor jullie ❤️
Het maakt geen zak uit. Je moet gewoon je handen thuishouden. Tenzij je zelf aangevallen wordt, dan mag je je wat mij betreft ten alle tijden verdedigen.
Was ik trouwens vergeten in mijn vorige post want je vroeg hoe je hier zelf mee om zou moeten gaan. Ik zou aan dochter vragen waar ze behoefte aan heeft. Misschien wil ze er met je over praten en misschien wel niet. Even kijken waar de behoeftes liggen en geef aan dat je er gewoon altijd voor haar bent. Volgens mij doe je het dan gewoon goed hoor 
Philou schreef op 12-02-2023 om 12:48:
[..]
Kijk even vanuit het perspectief van de daders, om te weten waar dit van komt. Je hoeft er geen empathie mee te hebben.
Dit zijn dus heel kwetsbare jongeren dit in hun jeugd een doorlopende situatie hebben gehad dat er niet naar ze werd omgekeken en als er wel werd gekeken moest er wat of werd er wat (in de orde van opdracht of slaan). Alleen al kijken, is vreselijk bedreigend en overvraagt zo iemand al meteen. Dat niet alleen, het kijken geeft een pavlov reactie van angst en vervolgens boosheid. Kijken is dus eigenlijk een aanval. Er is kennelijk weinig liefdevol naar ze (om) gekeken. Kan je nagaan, wat dit soort jongeren niet hebben meegekregen (een liefdevolle blik).
Ja daag. Nog even en we moeten medelijden hebben met iemand die een ander in elkaar slaat.
Ja, ik ken ze ook: die types die roepen dat je 'vies kijkt' en dan vinden dat ze helemaal los kunnen gaan.
Allemaal heel kwetsbaar en vast heel zielig. Maar komop, het is toch niet aan TO en dochter om daar rekening mee te houden? Daar is nou juist de begeleiding voor, en de rechtspraak!
PinkFlower schreef op 12-02-2023 om 13:09:
[..]
Ja daag. Nog even en we moeten medelijden hebben met iemand die een ander in elkaar slaat.
Nee dat bedoel ik niet.. en dat zei ik toch ook toen ik noemde dat je er geen empathie mee hoeft te hebben? Niet mij wegzetten omdat de (in dit geval mijn) boodschap je niet zo uitkomt. Ik schrijf het omdat de verklaring van zoiets tzt het slachtoffer kan helpen een en ander in perspectief te zien.
Waarom nou het wantrouwen, zo? Niet alleen wantrouwen, maar gelijk even uithalen.
Nou, niets menselijks is ons vreemd.
Maar het heeft mij geholpen om te zien dat ik niet doorlopend bang hoef te zijn dat ik in elkaar geslagen kan worden als ik iemand (per ongeluk) iets te lang aankijk. Het is 1 ding om te kunnen zeggen dat iets niet normaal is maar dat helpt niet tegen de angst voor herhaling. Hoe interpreteer ik zoiets, op straat, in het openbaar? En leg dit je dochter tzt uit, dat helpt haar, niet om begrip te hebben voor de dader maar als je weet waar het vandaag komt, kan je het plaatsen, dan weet je waar je volgende keer op kan letten bij eenzelfde situatie (die hopelijk niet gebeurt).
Philou schreef op 12-02-2023 om 13:41:
[..]
Nee dat bedoel ik niet.. en dat zei ik toch ook toen ik noemde dat je er geen empathie mee hoeft te hebben? Niet mij wegzetten omdat de (in dit geval mijn) boodschap je niet zo uitkomt. Ik schrijf het omdat de verklaring van zoiets tzt het slachtoffer kan helpen een en ander in perspectief te zien.
Waarom nou het wantrouwen, zo? Niet alleen wantrouwen, maar gelijk even uithalen.
Nou, niets menselijks is ons vreemd.
Maar het heeft mij geholpen om te zien dat ik niet doorlopend bang hoef te zijn dat ik in elkaar geslagen kan worden als ik iemand (per ongeluk) iets te lang aankijk. Het is 1 ding om te kunnen zeggen dat iets niet normaal is maar dat helpt niet tegen de angst voor herhaling. Hoe interpreteer ik zoiets, op straat, in het openbaar? En leg dit je dochter tzt uit, dat helpt haar, niet om begrip te hebben voor de dader maar als je weet waar het vandaag komt, kan je het plaatsen, dan weet je waar je volgende keer op kan letten bij eenzelfde situatie (die hopelijk niet gebeurt).
Ik kan me echt niet voorstellen dat het je als slachtoffer kan helpen om het in een ander perspectief te zien. Het maakt me ook gewoon boos dat je zo bijna de boel probeert goed te praten. Want dat is het gewoon. Boehoe het meisje heeft misschien wel nooit liefde gekent en een kutleven, bekijk het van haar kant. Er is geen andere kant. Iemand mishandelen is nooit en te nimmer goed te praten. Hoe kut en rot je eigen leven ook is.
Overigens uit ervaring. Mijn broer is het ziekenhuis ingeslagen vroeger door zon persoon. 0 begrip en medelijden voor iemand die een ander mishandeld omdat iemand op het verkeerde moment kijkt.
Philou schreef op 12-02-2023 om 13:41:
[..]
Nee dat bedoel ik niet.. en dat zei ik toch ook toen ik noemde dat je er geen empathie mee hoeft te hebben? Niet mij wegzetten omdat de (in dit geval mijn) boodschap je niet zo uitkomt. Ik schrijf het omdat de verklaring van zoiets tzt het slachtoffer kan helpen een en ander in perspectief te zien.
Waarom nou het wantrouwen, zo? Niet alleen wantrouwen, maar gelijk even uithalen.
Nou, niets menselijks is ons vreemd.
Maar het heeft mij geholpen om te zien dat ik niet doorlopend bang hoef te zijn dat ik in elkaar geslagen kan worden als ik iemand (per ongeluk) iets te lang aankijk. Het is 1 ding om te kunnen zeggen dat iets niet normaal is maar dat helpt niet tegen de angst voor herhaling. Hoe interpreteer ik zoiets, op straat, in het openbaar? En leg dit je dochter tzt uit, dat helpt haar, niet om begrip te hebben voor de dader maar als je weet waar het vandaag komt, kan je het plaatsen, dan weet je waar je volgende keer op kan letten bij eenzelfde situatie (die hopelijk niet gebeurt).
Dit gedrag valt niet uit te leggen. Hier kun je je niet op voorbereiden. Wrong place, wrong time. Dit zijn lopende tijdbommen.
Philou schreef op 12-02-2023 om 13:41:
[..]
Nee dat bedoel ik niet.. en dat zei ik toch ook toen ik noemde dat je er geen empathie mee hoeft te hebben? Niet mij wegzetten omdat de (in dit geval mijn) boodschap je niet zo uitkomt. Ik schrijf het omdat de verklaring van zoiets tzt het slachtoffer kan helpen een en ander in perspectief te zien.
Waarom nou het wantrouwen, zo? Niet alleen wantrouwen, maar gelijk even uithalen.
Nou, niets menselijks is ons vreemd.
Maar het heeft mij geholpen om te zien dat ik niet doorlopend bang hoef te zijn dat ik in elkaar geslagen kan worden als ik iemand (per ongeluk) iets te lang aankijk. Het is 1 ding om te kunnen zeggen dat iets niet normaal is maar dat helpt niet tegen de angst voor herhaling. Hoe interpreteer ik zoiets, op straat, in het openbaar? En leg dit je dochter tzt uit, dat helpt haar, niet om begrip te hebben voor de dader maar als je weet waar het vandaag komt, kan je het plaatsen, dan weet je waar je volgende keer op kan letten bij eenzelfde situatie (die hopelijk niet gebeurt).
Philou, het zou best kunnen dat ‘aankijken’ als bedreigend wordt ervaren. Dat zou het gedrag enigszins plaatsbaar maken.
Naar mijn idee (maar ben geen gedragsdeskundige) heeft het helaas vaker te maken met een soort van machtsstrijd. Aankijken is daarbij niet ‘onderdanig’ genoeg.
Mijn gevoel zegt me dat het in dit geval echt om het laatste gaat. Of om simpelweg een restje ‘reden’ te vinden om even lekker los te gaan. Als slachtoffer kun je je hier niet tegen wapenen volgens mij. Je doet het nooit goed. Helaas ervaring hier als jong meisje. Het enige dat ik kan bedenken was dat ik als meisje erg onzeker en naïef was. Wellicht zou het minder snel gebeurd zijn als ik meer kracht had uitgestraald?
Maarja, ook dat is niet altijd simpel op te lossen.
Maar ts, behalve de al gegeven tip om met dochter te praten en te vragen wat je voor haar kan betekenen (waarbij je er ook rekening mee kan houden dat die behoefte nog kan verschuiven en grillig kan zijn) is het misschien een idee wat goede lessen zelfverdediging te laten nemen? Puur om haar wat meer gevoel van controle te geven? Het machteloze gevoel vond ik wel één vd ergste aspecten eraan.
