Heel boze puber
Iemand tips wat te doen. Kind is 14 jaar en wil alleen maar gamen en niet leren voor school. Als hij iets moet leren is het huis te klein, ruziën, schreeuwen. En bij een onvoldoende ook en is het mijn schuld want ik had hem moeten zeggen te leren.
Verder heeft hij totaal geen respect meer, middelvinger opsteken, schreeuwen, schelden met ziektes, zeggen dat ik als moeder snel dood moet en hij me haat. Niet (nog niet) agressief, maar wel schoppen tegen dingen als hij boos is, deur dicht slaan, en schreeuwen.
Verder provocerend gedrag, zoals piemel uit broek halen soms en dan voor me gaan staan, en seks opmerkingen maken, etc
Elke dag strijd terwijl het zo makkelijk kan. Hij wil bepalen en lijkt wel een kind van twee, op alles nee.
Hij komt niks te kort qua alles, maar als er wordt gezegd dat hij moet leren en hij wil gamen weigert hij gewoon.
Die eeuwige strijd en boze woorden van hem maken me moe en erg verdrietig.
Probeer al zoveel mogelijk alles te negeren maar is soms heel erg moeilijk. Vooral als hij gaat lopen uitdagen, treiteren en aandacht vragen.
Chrono, klinkt zoveel als die van mij. Ook dat charme en naar andere toe iemand die een braaf, lief lachende puber zien die zo goed luistert.
Hoor zo vaak, wat is hij goed opgevoed, rustig, beleeft, en behulpzaam. En thuis, niet alleen met leren, is het huis soms te klein. Hij bepaald de regels, althans probeert dat.
Waarom strijd voeren over huiswerk en leren als ik aanbied te helpen, ernaast te zitten en te overhoren. Zo moeilijk doen. Hij zegt al de hele dag te gaan leren voor zijn toetsen maar nog steeds niet begonnen. Ben ook al boos geworden, gedreigd, aan de tafel gezet, maar hij weigert gewoon.
Wat doet ik verkeerd. Zo verdrietig door.
Zelf had ik profijt van dit artikel hier op OO: https://www.ouders.nl/artikelen/liegt-jouw-puber-dit-kun-je-doen/30
Het gaat dan niet echt over huiswerk, maar ik grijp er in gedachten toch steeds op terug als er weer een aanvaring is. Tenslotte gaat het over een soort onmacht die ze ervaren. Wel zelf de regie willen nemen over het eigen leven, maar er nog niet toe in staat zijn. Niet het gevolg van de handeling kunnen inschatten.
Dus ik heb hem aan tafel gezet met een to-do lijst en na de eerste woede is ie nu bijna klaar. En het lijkt er op dat hij dat toch wel fijn vindt.
Ik denk niet dat jij iets fout doet. Ik denk dat jouw kind heviger pubert dan gemiddeld. Alleen dat piemelgezwabber en die rare opmerkingen, dat gaat veel en veel te ver. Misschien moet je eens voorstellen om het te filmen en aan een expert te laten zien. Bij voorkeur de mentor.
Ja klopt ik heb wel eens gedreigd dat te filmen. Haha
Gelukkig doet hij dat niet ergens anders, maar echt om mij te provoceren. Waarom, ik weet het niet? Volgens mij heeft hij ook nog nooit een blote mannenpiemel gezien behalve dan op tv. Ik ben niet van het vloot rondlopen.
Hij is nu nog steeds niet begonnen met leren en wil huist gaan gamen. Dat mag niet van mij en dus is hij heel erg boos. Gaat flink te keer. Ik heb gezegd als je begint met die toetsen leren. En dat weigert hij.
Wat betreft die piemel uit zijn broek zou ik maar eens naar de huisarts gaan en/of een stevig gesprek regelen met de wijkagent of zedenpolitie. Dat gaat echt elke ondoordachte puberactie te boven. Seksueel grensoverschrijdend gedrag is strafbaar, ook bij je moeder.
Wees er maar snel bij, straks doet hij het wél ergens anders als hij er thuis mee wegkomt.
Het lijkt erop dat de zoon van Chrono uiteindelijk baat heeft bij stevige, volgehouden duidelijkheid maar die van jou niet per se. Bij die van mij werkt dat zo ook niet. Die zet gewoon nog een tandje bij met de boosheid. Het lukt hem gewoon niet om aan de verwachting te voldoen.
Wat ik zo lees, vind ik dat je gevaarlijk veel druk op hem uitoefent. Ik ga er vanuit dat agressie voortkomt uit frustratie en als jouw strengheid hem niet helpt orde en duidelijkheid in zijn hoofd te krijgen, draagt het bij aan zijn frustratie. Als dat het geval is, draag je dus bij aan zijn onmacht en zijn agressie. Ik vind het een alarmsignaal, dat extreme gedrag en het is de vraag of jij je koers niet zou moeten wijzigen om het veilig te houden.
Je schrijft: ik vraag toch niks geks? Nee, je vraagt het normale, naar school gaan, huiswerk maken, etcetera. Maar heb je je wel eens afgevraagd of dit voor je zoon ook haalbaar is? Zou er iets met hem kunnen zijn waardoor zijn hoofd niet meewerkt? Waardoor hij dus eigenlijk structureel overvraagd wordt? Ik zeg niet dat dit aan de hand is. Maar ik vind wel dat die vraag serieus gesteld en beantwoord zou moeten worden. Want gewoon doorduwen zou wel eens tot ongelukken kunnen leiden, ook letterlijk.
Je schrijft dat je zoon het op school prima doet en dat de mentor het probleem niet ziet. Wat zou er gebeuren als je eens een tijd niet bovenop dat huiswerk gaat zitten? Redt hij het dan? Misschien kan hij het wel zonder huiswerk? En zo niet, dan wordt zichtbaar wat het probleem is en kan de mentor iets. Nu verhul jij eigenlijk het probleem!
Had de huisarts nog een suggestie? Ben je daar open geweest over de dagelijkse agressie en de seksuele intimidatie? Of heb je dat wat toegedekt?
Omnik, ja ben ik open geweest bij de huisarts.
Wat betreft piemel laten zien het is niet dt hij dan iets seksueels erbij doet, maar meer bloot voor me gaan staan of door huis lopen. Niet ook de hele dag, maar hij weet hoe dit mij irriteert, dus als het gebeurd ben ik er gelijk klaar mee. Huisarts zei dat pubers dit vaker doen en zag het niet als iets schokkends. Maar mij irriteert het gewoon.
Streng, nee hij mag heel veel.
Maar ik probeer regels te stellen en overzicht te houden. Plannen kan hij niet, dan gaat veel mis. En moet ik het weer oplossen. Ook hier is structuur en duidelijkheid met lijstjes en planning van zijn huiswerk.
Alleen hij wordt zo boos als hij niet zijn eigen plan kan trekken, gamen wanneer hij wil,etc
Heb je al eens iets als een pubercoach overwogen?
Chrono, ja mee bezig ook nu.
Maar goed dagelijkse leven en strijd gaan door, school, verplichtingen, etc.
Coach helpt goed maar is niet in 1 keer alles opgelost helaas.
Hoe ga jij om met een stugge puber die tegendraads is? Hier ook vaak zo een uitspatting zoals jij ook beschreef. Ik vind het zo moeilijk niet te reageren of te negeren.
Omnik schreef op 21-03-2021 om 17:43:Het lijkt erop dat de zoon van Chrono uiteindelijk baat heeft bij stevige, volgehouden duidelijkheid maar die van jou niet per se. Bij die van mij werkt dat zo ook niet. Die zet gewoon nog een tandje bij met de boosheid. Het lukt hem gewoon niet om aan de verwachting te voldoen.
Wat ik zo lees, vind ik dat je gevaarlijk veel druk op hem uitoefent. Ik ga er vanuit dat agressie voortkomt uit frustratie en als jouw strengheid hem niet helpt orde en duidelijkheid in zijn hoofd te krijgen, draagt het bij aan zijn frustratie. Als dat het geval is, draag je dus bij aan zijn onmacht en zijn agressie. Ik vind het een alarmsignaal, dat extreme gedrag en het is de vraag of jij je koers niet zou moeten wijzigen om het veilig te houden.
Je schrijft: ik vraag toch niks geks? Nee, je vraagt het normale, naar school gaan, huiswerk maken, etcetera. Maar heb je je wel eens afgevraagd of dit voor je zoon ook haalbaar is? Zou er iets met hem kunnen zijn waardoor zijn hoofd niet meewerkt? Waardoor hij dus eigenlijk structureel overvraagd wordt? Ik zeg niet dat dit aan de hand is. Maar ik vind wel dat die vraag serieus gesteld en beantwoord zou moeten worden. Want gewoon doorduwen zou wel eens tot ongelukken kunnen leiden, ook letterlijk.
Je schrijft dat je zoon het op school prima doet en dat de mentor het probleem niet ziet. Wat zou er gebeuren als je eens een tijd niet bovenop dat huiswerk gaat zitten? Redt hij het dan? Misschien kan hij het wel zonder huiswerk? En zo niet, dan wordt zichtbaar wat het probleem is en kan de mentor iets. Nu verhul jij eigenlijk het probleem!
Had de huisarts nog een suggestie? Ben je daar open geweest over de dagelijkse agressie en de seksuele intimidatie? Of heb je dat wat toegedekt?
vet gedrukte.. dat vroeg ik me ook af, ADD of iets dergelijks?
Bij de mijne heb ik al regelmatig aan ADHD gedacht, maar hij heeft te weinig kenmerken.
Hoe ga ik er mee om? Dat ligt er aan, sommige dingen moeten nou eenmaal echt dus dan kan ik maar weinig water bij de wijn doen. Hij is koppig, maar ik ook. Om eerlijk te zijn werkte hij vandaag pas mee toen ik hem op sokken en in t-shirt buiten wilde parkeren om eens af te koelen 😳. Was dus uiteindelijk niet nodig.
Maar misschien ben ik alsnog te onvoorspelbaar (en mijn man ook). We hebben een idioot jaar achter de rug met corona en ernstige ziekte van mijzelf, dat gaat een puber ook niet in de kouwe kleren zitten. En wij als ouders hebben er heel vaak doorheen gezeten, dat helpt niet voor de voorspelbaarheid.
Chrono schreef op 21-03-2021 om 21:32:Bij de mijne heb ik al regelmatig aan ADHD gedacht, maar hij heeft te weinig kenmerken.
Om eerlijk te zijn werkte hij vandaag pas mee toen ik hem op sokken en in t-shirt buiten wilde parkeren om eens af te koelen 😳.
De mijne heeft diagnose ADHD NAO gekregen: ook niet genoeg kenmerken maar wel serieuze lijdensdruk op de wel aanwezige symptomen. Hij gebruikt medicatie. Net overgestapt naar dexamfetamine, nog aan het instellen. Ik begin na recente dosisophoging de laatste week echt wat positief effect te zien, dat hij wat helderder wordt. In plaats van alleen maar minder te ontploffen.
En dat dreigen hem buiten te zetten: in opperste nood zette ik hem vroeger ook fysiek buiten om dan samen de opgefokte energie eruit te lopen. Kon soms lang duren maar uiteindelijk lukte dat wel. Nu is mijn zoon groter en sterker dan ik en besluit hij gewoon dat hij helemaal niet van zijn frustratie af wil omdat die volkomen terecht is. Als ik hem onder druk zet, wordt hij agressief en dat is niet veilig, niet voor mij en brus en ook niet voor hemzelf. Ik heb noodgedwongen al veel dingen moeten laten lopen die ‘eigenlijk gewoon moeten’.
En Marie, als het bloot lopen en opmerkingen over seks niet meer zijn dan dat jij wat overreageert op bloot of expliciete taal en zoon jouw daarmee op de kast jaagt, denk ik dat je dat het gemakkelijkst kan oplossen door jezelf aan te leren er niet meer emotioneel op te reageren. Hooguit maak je een korte, droge opmerking dat je er niet op zit te wachten en dan loop je weg.
Chrono zei in een eerdere post iets als: hij wil de controle over zijn eigen leven hebben maar heeft daar nog niet de skills voor. Ik denk dat dat heel waar is. Wat er dan lijkt te gebeuren is dat controle over iets min of meer willekeurigs in de plaats kan komen van controle over doelen: niet doen wat school en moeder willen maar wat je zelf wil, moeder op de kast krijgen met slecht gedrag, vooral niet doen wat anderen willen. Het is belangrijk je zoon op de een of andere manier te helpen de controle over zichzelf terug te krijgen in plaats van hem zijn autonomie af te nemen. Bij de zoon van Chrono lukt dat kennelijk door hem in een structuur te ‘drukken’. Dat is goed om te weten: dan hou je dat even vol en wordt het weer rustig. Maar niet ieder kind is hetzelfde. Jij geeft aan dat jouw zoon daarvoor niet gevoelig is. Dan moet er dus iets anders gebeuren.
Dank je Omnik, een nuttig bericht! De volgende keer stel ik voor even samen iets te gaan doen, als dat nog werkt op zo'n moment.
En stennis maken om iets dat schijnbaar geen "big deal" is (zoals huiswerk 🙄), ja, dat zou zomaar een uiting kunnen zijn tot autonomie maar dan over een totaal niet handig ding. Misschien kan ik proberen hem over iets anders meer zelfstandigheid te geven. Wel even over nadenken wat dat dan is, als het aan hem ligt leeft ie er op los.
Chrono, ik heb niet alles gelezen, maar heeft je zoon werk? Als hij een baantje buiten de deur heeft, heeft hij iets van zichzelf waar jij geen controle over hebt, misschien schiet hij daar iets mee op. Moet hij wel willen, anders heeft het geen zin natuurlijk.
Groeten,
Temet
Temet, zeker een goed idee. Volgende maand wordt hij 14, dus de bijbaanwereld ligt dan voor hem open. Ik zal eens voorzichtig informeren. 😊
Nee hij is weleens op ADHD en ADD getest om andere redenen. Maar had het niet volgens hun. Hij is ook op school totaal niet druk, en bij andere rustig, luistert goed en doet wat ze vragen. Nul problemen.
Veel zal met autonomie te maken hebben. Hij mag heel veel zelf bepalen maar veel dingen wil hij dan weer niet zelf bepalen, en moet ik kiezen. Zelfs bv wel T-shirt moet ik vandaag aan.
Huiswerk is killing momenteel, ook door Corona en het thuiszitten. Maar ik ben toch niet degene die dat huiswerk oplegt. Dat doet school. Ik probeer alleen te plannen en sturen. Daar vraagt hij zelf vaak om.
Wat moet ik dan doen om hem meer autonomie te geven of dat gevoel zonder dat hij over mijn grenzen gaat. Regels zijn er ook voor de structuur maar niet alles is hier ook zwart-wit. Bv chips mag altijd door de weeks ook, bij veel anderen hoor ik alleen in het weekend. Als we uit eten gaan (gingen) toetje mag, alles zelf kiezen, niks te veel. Gamen mag ook, maar niet ten koste van ............
Zo moeilijk waar die boosheid vandaan komt. Als ik hem moet geloven komt het door mij en ligt alles aan mij. Maar als ik dan even weg ga voor de rust, dan appt en belt hij steeds.
