(Gedwongen) opname, hoe werkt dat, ervaringen (15 jaar)
Voor diegene die mijn topic niet kennen (ik weet het niet meer), mijn dochter is ernstig depressief en gisteren is er voor het eerst serieus gesproken over een opname.
Ik ben op zoek naar ervaringen, hoe gaat dit in zijn werk?
Alvast bedankt.
Mija schreef op 16-11-2022 om 10:47:
[..]
Maar waarom frame je het als dat de kliniek een cliënt langer in zorg moet houden omdat ouders “het niet zien zitten”? De problemen van ouders gaan heel erg veel verder dan dat. Ouders met een kind dat zo diep zit, zitten in een permanente crisissituatie! Hun leven draait om hun kind en er is nauwelijks ruimte voor iets anders.
Ik zeg niet dat de kliniek de cliënt maar moet houden. Maar als de problematiek zo ernstig is dat de amateurs in de thuissituatie eraan onderdoor dreigen te gaan, zou er gekeken moeten worden naar een vervolgplek waar een professioneel team verantwoordelijkheid kan dragen, in plaats van twee uitgeputte en leeggezogen mantelzorgers.
Er wordt heel gemakkelijk vanuit gegaan dat de ouders het kind weer in huis moeten nemen, dat het haalbaar moet zijn. Zo is het systeem nou eenmaal. Ouders ondervinden weerstand, krijgen een schuldgevoel aangepraat en zijn hardvochtig als ze aangeven dat ze hun kind niet meer in de thuissituatie kunnen begeleiden. Ik heb nooit gezegd dat de ouders een kind in alle gevallen moet weigeren. Ik heb aangegeven: er moet flinke vooruitgang zijn geboekt. En geef duidelijk je eigen belastbaarheid en grenzen aan. En als je vervolgens ondanks de nood van cliënt en ouders die cliënt toch naar huis moet sturen met problemen die maar matig onder controle zijn, is het alleen maar fair om de realiteit waarin ouders al lange tijd onder enorme druk staan en zich maar nauwelijks staande kunnen houden, te erkennen. In plaats van dat af te doen als ‘het niet zien zitten’. Ben dan gewoon eerlijk tegen mensen: ik vind het erg dat ik niet meer voor u kan doen. Ik begrijp dat het water u aan de lippen staat.
Maar laten we inderdaad hopen dat de vier weken in de kliniek voor Ciska’s dochter genoeg zijn om op een verantwoorde manier weer thuis te komen. En laten we hopen dat de draagkracht van Ciska en haar man/gezin in die periode voldoende is hersteld om dat dan weer aan te kunnen. Maar laten we wel wezen: er wordt ontzettend veel van deze ouders gevraagd. Ik zeg het nog maar een keer: als een professional onder die omstandigheden 24/7 zou moeten werken, zou die dat ronduit weigeren. En in feite terecht.
Ik denk dat we het grotendeels met elkaar eens zijn maar dat toon en het doen van aannames veel uitmaakt.
En je vergelijking tussen ouders en professioneels snap ik niet. Ze hebben beiden een andere (zware) rol en een andere (zware) verantwoordelijkheid. Waarom zou je die met elkaar willen vergelijken? Het levert niets op.
voordeel van cliënt niet naar huis laten gaan is dat pijnlijk duidelijk wordt dat het voor niemand goed is indien ze terug mòet. Dan blijft het probleem zichtbaar voor iedereen die druk kan uitoefenen en besluitvorming kan beïnvloeden om deze situaties te verbeteren. Als iedereen maar akkoord blijft gaan met suboptimale 'oplossingen' verandert het niet of heel langzaam.
Gr Angela
Angela1967, je hebt helemaal gelijk als er duidelijkheid en zekerheid zou bestaan over wat de optimale 'oplossingen' dan zijn. Nadeel van niet naar huis laten gaan is het risico van hospitalisatie: mensen leren zich te handhaven in een zeer gecontroleerde situatie, maar kunnen de stap naar het 'gewone' leven daarna niet meer aan. Opname is bovendien nogal kostbaar en opnameplekken zijn schaars.
Hopelijk is er goede communicatie tijdens de opname tussen ouders en behandelaars, zodat zij van elkaar weten wat ieder doet, wat er verwacht mag worden en wat ieder kan, of juist niet kan.
Tsjor
het wordt ook echt een afgebakende opname van 4 weken, langer achten ze niet in het belang van dochter.
Als dochter opgenomen is blijven wij ook gewoon thuis ondersteuning krijgen.
Opname staat voor gepland op aankomende donderdag
Heel veel sterkte voor jullie Ciska!
♥️
tsjor schreef op 18-11-2022 om 10:23:
Angela1967, je hebt helemaal gelijk als er duidelijkheid en zekerheid zou bestaan over wat de optimale 'oplossingen' dan zijn. Nadeel van niet naar huis laten gaan is het risico van hospitalisatie: mensen leren zich te handhaven in een zeer gecontroleerde situatie, maar kunnen de stap naar het 'gewone' leven daarna niet meer aan. Opname is bovendien nogal kostbaar en opnameplekken zijn schaars.
Hopelijk is er goede communicatie tijdens de opname tussen ouders en behandelaars, zodat zij van elkaar weten wat ieder doet, wat er verwacht mag worden en wat ieder kan, of juist niet kan.
Tsjor
Ik reageer vooral op de concrete problemen die mija schetste in relatie tot de opties die ouders niet hebben.
Jij hebt het over de effectiviteit van langer ergens opgenomen zijn. Ook belangrijk natuurlijk maar die ouders moeten volgens mij meegenomen worden in die kosten/baten afweging op kwaliteit en geld.
Gr Angela
Deels. Het is niet zo dat als ouders 'willen' dat een kind opgenomen wordt/is/blijft, dat het dan ook gebeurt. Er zal een reden moeten zijn, een optie, iets van een behandeling die men wil proberen, waarvan men hoopt dat het baat heeft. Geen behandeling, geen opname. Dan krijg je de vervelende situatie die Mija schetst: ouders worden in een heel moeilijke positie geplaatst.
Aan de andere kant is nog steeds ergens het schrikbeeld dat ouders kinderen willen laten opnemen, omdat het kind sociaal ongewenst gedrag vertoont. Dus ouders worden niet beschouwd als de beste indicatoren voor de wenselijkheid van een opname.
Tsjor
Heel veel kracht toegewenst
