Ervaringen met obesitascentrum voor kinderen?
Mijn zoon van 15 kampt met overgewicht. Ik heb er al eerder over geschreven.
Gisteren gingen we naar de dokter, niet voor zijn gewicht, en de dokter sprak zijn ongerustheid uit over zijn gewicht en de impact daarvan op zijn gezondheid.
Eerder kreeg ik al telefoon van de schoolarts die me opbelde met dezelfde bezorgdheid.
Hij weegt 20 tot 30 kg te veel. Gisteren zei hij na het bezoek aan de dokter, "nu ga ik er echt iets aan doen". Daarna moest ik weg en toen ging hij een diepvriespizza kopen terwijl hier gezond eten klaar stond. 😢
We zijn een tijd naar de diëtist gegaan, maar dat weerhield hem niet van snoep te kopen en veel te eten.
De dokter suggereerde nu om naar een obesitascentrum voor kinderen te gaan.
Heeft iemand ervaring met zulke begeleiding?
Ik hoop dat ze iets voor hem kunnen betekenen bij die kliniek. Ook ben ik benieuwd naar het percentage kinderen waarbij het helpt.
Hierboven werd gevraagd, wie geeft zijn/haar kinderen dan witte boterhammen met chocopasta mee naar school? Nou, mensen die geen vleeswaren kunnen betalen bijvoorbeeld. Of waarbij de kinderen het niet lusten. Mijn kind krijgt ook boterhammen met chocopasta mee. Weliswaar volkoren boterhammen, maar toch. Waarom geen vleeswaren of kaas? Dat lust ze niet. En ik heb liever dat ze dan dit eet ipv niks.
On topic: kun je al snel bij die kliniek terecht of zijn daar ook wachtlijsten?
Netherfield schreef op 03-06-2023 om 16:34:
Ik hoop dat ze iets voor hem kunnen betekenen bij die kliniek. Ook ben ik benieuwd naar het percentage kinderen waarbij het helpt.
Hierboven werd gevraagd, wie geeft zijn/haar kinderen dan witte boterhammen met chocopasta mee naar school? Nou, mensen die geen vleeswaren kunnen betalen bijvoorbeeld. Of waarbij de kinderen het niet lusten. Mijn kind krijgt ook boterhammen met chocopasta mee. Weliswaar volkoren boterhammen, maar toch. Waarom geen vleeswaren of kaas? Dat lust ze niet. En ik heb liever dat ze dan dit eet ipv niks.
On topic: kun je al snel bij die kliniek terecht of zijn daar ook wachtlijsten?
Waarom geen vleeswaar of kaas: zijn net zo ongezond als jam en vlokken.
Dank jullie wel voor de reacties.
Iemand vroeg of ik snel terecht kon in het obesitascentrum. Dat weet ik nog niet. Tot nu toe heb ik hen nog niet telefonisch kunnen bereiken.
Over het eetpatroon van mijn zoon.
Hij eet veel troep. Altijd buitenshuis. Ofwel met zijn zakgeld ofwel krijgt hij het van vrienden. Thuis eten we redelijk gezond en evenwichtig en zijn de porties normaal. Ik koop ook zeer weinig zoetigheden. Maar als ik dat toch doe, is het in no time op. Maar altijd als ik het niet zie.
Nu heb ik mijn zoon gevraagd om zijn bankkaart af te geven. Zodat hij geen snoep meer kan kopen. En hij was daar heel begripvol in.
Maar hij heeft een onweerstaanbare drang naar eten en vooral snoepen. Ik weet ook dat er een emotionele kant aan zit. Wij hebben de laatste jaren erg veel meegemaakt en hij is erg gevoelig. Soms voel ik me daar schuldig over...
Het is dus vrij complex, naar mijn mening.
Daar komt ook nog bij dat zijn papa, met wie ik niet meer samen ben, dit toch maar zever vindt. Hij moet maar sporten en op zijn eten letten, dan komt het wel goed, zegt hij. Maar dat gebeurt dus niet...
't Is moeilijk.
APw schreef op 03-06-2023 om 22:45:
Dank jullie wel voor de reacties.
Iemand vroeg of ik snel terecht kon in het obesitascentrum. Dat weet ik nog niet. Tot nu toe heb ik hen nog niet telefonisch kunnen bereiken.
Over het eetpatroon van mijn zoon.
Hij eet veel troep. Altijd buitenshuis. Ofwel met zijn zakgeld ofwel krijgt hij het van vrienden. Thuis eten we redelijk gezond en evenwichtig en zijn de porties normaal. Ik koop ook zeer weinig zoetigheden. Maar als ik dat toch doe, is het in no time op. Maar altijd als ik het niet zie.
Nu heb ik mijn zoon gevraagd om zijn bankkaart af te geven. Zodat hij geen snoep meer kan kopen. En hij was daar heel begripvol in.
Maar hij heeft een onweerstaanbare drang naar eten en vooral snoepen. Ik weet ook dat er een emotionele kant aan zit. Wij hebben de laatste jaren erg veel meegemaakt en hij is erg gevoelig. Soms voel ik me daar schuldig over...
Het is dus vrij complex, naar mijn mening.
Daar komt ook nog bij dat zijn papa, met wie ik niet meer samen ben, dit toch maar zever vindt. Hij moet maar sporten en op zijn eten letten, dan komt het wel goed, zegt hij. Maar dat gebeurt dus niet...
't Is moeilijk.
De beste stuurlui staan aan wal. Mensen die dat roepen hebben er weinig van begrepen; laat je dat niet aanpraten.
En stel er is een wachtlijst, vraag dan of ze vast tips hebben waar jullie vast aan kunnen werken in de tussentijd en nee, dan bedoel ik geen dagmenu🙂 Ik weet zeker dat het jullie gaat lukken als er gespecialiseerde hulp komt!
'thuis eten we redelijk gezond en evenwichtig'
Ikzelf kreeg pas inzicht in calorieën toen ik voor mezelf de app 'eetmeter' van het voedingscentrum bij ging houden.
Zo verhelderend! Het was eenvoudig uit te zoeken hoeveel calorieën ikzelf per dag ongeveer verbruik. En deze app helpt me eenvoudig bij het maken van keuzes in wat en hoeveel ik wel of niet wil eten. En hoe ik kook; bijvoorbeeld lasagne met veel minder vlees, heel veel groenten en nauwelijks kaas en in plaats van lasagnebladen, gebruik ik met de kaasschaaf gesneden courgettes. Echt nét zo lekker en het scheelt héél veel calorieën.
Pinda's en chocolade wíl ik niet eens meer eten, nu ik weet hoeveel calorieën daar in zitten😅.
Eerder had ik echt geen idee van hoeveel calorieën er in etenswaren zitten en hoe je, ik in elk geval, heel makkelijk 'lichtere' keuzes kunt maken.
Eerder zou ik ook gezegd hebben dat ik gezond kookte, en dat deed ik ook. Maar toch kook en eet ik nu anders. En verlies ik vrijwel moeiteloos gewicht.
Bij jouw zoon zal mogelijk niet zo simpel zijn, maar ik wil je het toch meegeven. Mogelijk heb jij, of een anderr meelezer, iets aan mijn ervaring.
Ysenda schreef op 03-06-2023 om 21:28:
[..]
Waarom geen vleeswaar of kaas: zijn net zo ongezond als jam en vlokken.
En het verschil tussen wit en bruin brood is zo klein dat het niet het brood is waar je dikker van wordt.
tsjor schreef op 03-06-2023 om 15:12:
Vandaag in de krant een artikel over scholen die de strijd aangaan met obesitas, met als kop: 'Hier zie je geen witte boterham met chocoladepasta'. Als ik dat lees, dan denk ik: waar dan wel? Nu zal iedereen wel iemand kennen die inderdaad witte boterhammen met chocoladepasta meegeeft aan zijn/haar kind, maar ik denk dat iedereen ook zal zeggen: maar ik niet. Ik in elk geval niet. Ik vind het een vreemde insteek: zo worden ouders (algemeen) geframed als mensen die niet goed weten (dom,dom,dom) wat ze hun kind te eten moeten geven.
Dan de school, die weet het wel. Het lunchmenu bestaat uit: volkoren brood en crackers, zalm, 30+ kaas, kipfilet, ijsbergsla, pastinaak, paprika, tomaatjes, yoghurt met muesli en als drinken water en melk. Dat is geen gewone lunch, dat is de lunch van een ambtenaar in Den Haag in een goed-voorziene kantine. Wat leer je kinderen daarmee? Of anders: bereken eens wat zo'n lunch kost per kind en reken dan uit hoeveel geld ouders zouden moeten uitgeven om zo'n lunch te betalen: 7 x aantal kinderen x dat bedrag. Maak dat over uit de pot die nu naar scholen gaat. Voordeel: misschien kunnen de ouders dan een graantje meepikken van de restjes en hoeven ze niet meer naar de voedselbank.
Tsjor
Offtopic:
Het werkelijke en meest acute probleem is natuurlijk dat er een groeiend aantal kinderen is dat helemaal geen eten meekrijgt, ook geen wit bolletje. Dat ziet iedereen elke dag in de klas en dat gebeurt op heel veel scholen. Dat we het zover hebben laten komen is schrijnend. Nu is het niet het moment om alle kinderen op school een warme lunch te geven, zoals in veel landen om ons heen heel gebruikelijk is want 'o staatsbemoeienis', gruwel 😱
Een basisvoorziening moeten we niet verwarren met/gebruiken om te oordelen over andermans opvoeding, dan werkt het niet.
Natuurlijk wil dat niet zeggen dat er hier geen obesitas was geweest als we de gewoonte hadden dat alle kinderen op school eten krijgen. Maar dat geframe over ouders die 'het niet goed doen' op dit moment is stuitend.
Nou Tsjor, ik zie in mijn direct omgeving toch echt ouders die voor hun kinderen heel onverstandige keuzes maken.
Soms vast uit onwetendheid, soms ook uit gemakzucht. Omdat hun kind die ongezonde dingen nou eenmaal heel graag wil, of liever geen gezonde dingen wil eten, want niet lekker.
En dat zijn ook ouders waarvan je denkt dat ze beter zouden moeten weten dan hun kinderen zakken chips, friet, cola en zakken snoep te geven.
En dat lijkt, bij de ouders waarbij ik dat zie, helemaal los te staan van hun financiële situatie.
Het zijn toch echt de ouders die veel invloed hebben op wat hun kind eet.
Zie svp ook mijn bericht hieronder.
En om direct zelf het boetekleed aan te trekken; een van mijn kinderen heeft jarenlang niet goed gegeten. En dat was mijn verantwoordelijkheid. Ik heb daar niet goed in gehandeld. Dat was puur uit onwetendheid, maar daarmee is het nog wel mijn 'schuld' dat mijn kind hier nadelige gevolgen van heeft ondervonden.
TrefleQ, dan was het beter geweest als de school jouw opvoeding op dit punt had overgenomen, maar ik hoop toch echt dat je dat niet algemeen wil maken.
Wat mij stoort is, behalve de negatieve framing van ouders, dat de geboden lunch een luxe heeft die zelfs met een modaal salaris (en tijd) niet haalbaar is. Dus wat leer je kinderen dan? Als kinderen gewend raken aan een lunch met crackers, zalm en versgesneden ananas (stond ook in het stuk), dan vrees ik dat ze later denken dat je zoiets alleen in de supermarkt kunt halen in een kant-en-klaar bakje. En de simpele boterham met (oh ja, geen kaas, geen vlees, geen pindakaas, geen jam, geen chocoladepasta) eh ook iets erop (humus, schijfjes komkommer, brandnetelblaadjes met paardenbloemen?) niet meer kennen.
Als ze op school de ouders iets willen leren (want daar gaat het om), dan zou het moeten zijn: hoe zorg ik ervoor dat mijn kinderen 's morgens eten en een lunch bij zich hebben die a. betaalbaar is; b. makkelijk en snel klaargemaakt kan worden 's morgens vroeg; c. zo lekker is dat het kind het opeet; en d. gezond is.
Tsjor
EmmaT schreef op 04-06-2023 om 08:03:
[..]
Offtopic:
Het werkelijke en meest acute probleem is natuurlijk dat er een groeiend aantal kinderen is dat helemaal geen eten meekrijgt, ook geen wit bolletje. Dat ziet iedereen elke dag in de klas en dat gebeurt op heel veel scholen. Dat we het zover hebben laten komen is schrijnend. Nu is het niet het moment om alle kinderen op school een warme lunch te geven, zoals in veel landen om ons heen heel gebruikelijk is want 'o staatsbemoeienis', gruwel 😱
Een basisvoorziening moeten we niet verwarren met/gebruiken om te oordelen over andermans opvoeding, dan werkt het niet.
Natuurlijk wil dat niet zeggen dat er hier geen obesitas was geweest als we de gewoonte hadden dat alle kinderen op school eten krijgen. Maar dat geframe over ouders die 'het niet goed doen' op dit moment is stuitend.
Helemaal eens!
TrefleQ schreef op 04-06-2023 om 08:49:
Nou Tsjor, ik zie in mijn direct omgeving toch echt ouders die voor hun kinderen heel onverstandige keuzes maken.
Soms vast uit onwetendheid, soms ook uit gemakzucht. Omdat hun kind die ongezonde dingen nou eenmaal heel graag wil, of liever geen gezonde dingen wil eten, want niet lekker.
En dat zijn ook ouders waarvan je denkt dat ze beter zouden moeten weten dan hun kinderen zakken chips, broodjes hotdog, cola en zakken snoep te geven.
En dat lijkt, bij de ouders waarbij ik dat zie, helemaal los te staan van hun financiële situatie.
Het zijn toch echt de ouders die veel invloed hebben op wat hun kind eet
Ik snap wat je bedoelt, maar dit zijn aannames en je weet wat ze daarvan zeggen. Alsof je bij pubers uit het zicht nog aan de touwtjes kunt trekken. Dit gebeurt als de ouder er niet is. Daarnaast zijn er volksstammen aan pubers die dit doen en níet dik worden. Dus dat ouderframen, wat "we" nu al een paar topics doen, mag wat mij betreft stoppen. Grote kans dat TS, die dit kwetsbare topic opent, niet eens meer terugkomt; een gemiste kans.
tsjor schreef op 04-06-2023 om 09:16:
TrefleQ, dan was het beter geweest als de school jouw opvoeding op dit punt had overgenomen, maar ik hoop toch echt dat je dat niet algemeen wil maken.
Wat mij stoort is, behalve de negatieve framing van ouders, dat de geboden lunch een luxe heeft die zelfs met een modaal salaris (en tijd) niet haalbaar is. Dus wat leer je kinderen dan? Als kinderen gewend raken aan een lunch met crackers, zalm en versgesneden ananas (stond ook in het stuk), dan vrees ik dat ze later denken dat je zoiets alleen in de supermarkt kunt halen in een kant-en-klaar bakje. En de simpele boterham met (oh ja, geen kaas, geen vlees, geen pindakaas, geen jam, geen chocoladepasta) eh ook iets erop (humus, schijfjes komkommer, brandnetelblaadjes met paardenbloemen?) niet meer kennen.
Als ze op school de ouders iets willen leren (want daar gaat het om), dan zou het moeten zijn: hoe zorg ik ervoor dat mijn kinderen 's morgens eten en een lunch bij zich hebben die a. betaalbaar is; b. makkelijk en snel klaargemaakt kan worden 's morgens vroeg; c. zo lekker is dat het kind het opeet; en d. gezond is.
Tsjor
Kan deze discussie niet beter in een ander topic? Ik denk niet dat TO veel heeft aan de vraag of ananas of zalm als lunch normaal is
beste TO, je zoon is dus iemand die zijn emoties weg-eet als het ware. Een gespecialiseerd psycholoog kan hem ook helpen maar het is niet makkelijk, zeg ik uit ervaring.
Sterkte en laat je niet gek maken door mensen die over alles een mening hebben. Heb begrip voor je zoon, niet boos worden want het gaat averecht werken.
sini
Dit gaat niet over overgewicht in het algemeen of over wat wel en niet gezond is qua eten en de rol van ouders daar in.
Iedereen weet dat te veel snoep ongezond is, ook de zoon in kwestie.
Er is echter een reden dat hij het toch eet en ook nog veel te veel.
Van een paar snoepjes of koekjes per dag word je doorgaans niet dik en zeker niet obees. Sporten is leuk maar als je op de terugweg een zak chips en een pak koekjes leeg eet zet het weinig zoden aan de dijk.
Dit gezin heeft veel meegemaakt. Blijkbaar biedt eten deze jongen troost. Dat hij het stiekem/buiten zicht doet zegt me dat hij zelf ook wel weet dat het niet normaal/goed is.
In het kader van de verbinding: steun hem en kijk samen hoe je hem kan helpen hierbij. Zo'n kliniek of een psycholoog kan daar onderdeel van zijn. Maar stel ook de grens dat er iets moet gebeuren. Niks doen is geen optie. Daarmee verandert niks en zal hij alleen maar zwaarder worden.
dan schreef op 03-06-2023 om 10:54:
[..]
Wel erg vreemd inderdaad als ze je zo beoordelen als je eindelijk de moed bij elkaar hebt geschraapt om te gaan sporten. Ik gaf zelf bij de intake al aan dat ik best wist dat ik veel te zwaar was (ben) maar werd met alle respect behandeld.
Ik ben ook veel te zwaar maar ik weet dat het vooral komt door teveel ongezonde dingen eten uit verveling of verkeerde gewoontes op momenten waarop ik te moe ben om iets gezonds in elkaar te draaien voor de lunch. Ik had verder als excuus dat het op den duur lastig is om af te vallen als je eenmaal op een bepaalde leeftijd bent (overgang maar dat is bij de zoon van TO natuurlijk niet aan de orde). Maar mijn zus is wat ouder en die is intussen best wel wat afgevallen door op haar voeding te letten én meer te bewegen. Dat is voor mij zeker een stimulans geweest om ook aan de slag te gaan met mezelf, al is het nog maar sinds kort.
Ja dan blijven er niet veel klanten over. Ik was vroeger in m’n jeugd ook zo’n vetzak, dus ik moet wel sporten anders ben ik zo weer terug bij af.
